Pascal Eenkhoorn: “Ik dacht dat Van der Poel ons in de zeik zat te nemen”
Pascal Eenkhoorn mocht lange tijd dromen van een medaille op het WK wielrennen, maar hij strandde uiteindelijk op de 28ste plaats. Achteraf ging het vooral over het incident met Mathieu van der Poel, die vroeg opgaf nadat hij vannacht korte tijd op het politiebureau zat. “Dat was heel bizar”, vertelt Eenkhoorn aan de NOS over het moment dat Van der Poel het vertelde.
Op 22 september verschijnt de nieuwe najaars-editie van RIDE. In ons najaarsnummer kijken we vooruit naar de periode waarin ploeteren door regen & modder centraal staan. Met o.a. een uitgebreide reportage met gravelaar Niki Terpstra. Bestel nu jouw exemplaar online voor slechts € 9,95. Wil je RIDE extra voordelig ontvangen? Neem dan nu een abonnement en ontvang 20% korting! “We hebben een mooie groep en we nemen elkaar wel eens in de zeik. En vijf minuten voor de start vertelt hij dat”, legt Eenkhoorn, een goede vriend van Van der Poel, uit. “Hij zit ons in de zeik te nemen, dacht ik. Maar ik weet ook niet precies wat er is gebeurd.”
Zelf heeft de renner van Jumbo-Visma er niets van gemerkt. “Hij lag op een andere verdieping, dus wij hebben niets meegekregen. Ook vanmorgen bij het ontbijt niet. Als het niet uit was gekomen, dan hadden we het voor de koers ook niet geweten”, aldus Eenkhoorn. “Er zal weinig schuld bij hem zitten, maar het is een k*tsituatie. Hopelijk loopt het met een sisser af.”
Strijd om WK-zilver
Tot diep in de finale streed Eenkhoorn mee om de medailles. Hij zat mee in de grote groep waaruit wereldkampioen Remco Evenepoel later wegreed, maar in de achtergrond was de Nederlander attent. Op de laatste keer Mount Pleasant loste hij bij Lorenzo Rota, Mattias Skjelmose en Mauro Schmid. In de slotkilometer wist Eenkhoorn toch nog aan te sluiten bij dat groepje, waarin ook Lutsenko nog zat.
Omdat er gepokerd werd, kon het aanstormende peloton nog terugkeren in de laatste 500 meter. “Het is echt balen van de afloop. Ik wist dat ik de minste was op het klimmetje, dus ik moest hopen dat ik eraan kon blijven. Helaas was ik net niet goed genoeg om te volgen, maar ik kwam nog terug alleen zagen ze mij aankomen”, blikt Eenkhoorn terug.
Hij is tevreden met zijn optreden, maar “je wil ook een uitslag hebben. Dat is jammer. Voor mijn zelfvertrouwen is het goed dat ik een finale kan rijden. Maar het was een rare koers. Uiteindelijk spring ik goed weg, maar het is balen”, benadrukt Eenkhoorn, die ook de complimenten uitdeelde aan Evenepoel. “Drie ronden voor het einde zei ik al gefeliciteerd. Ik kon hem niet volgen, en het leek mij sterk dat anderen dat wel zouden kunnen.”
Reacties zijn gesloten.