Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Pakt Tadej Pogacar zelf Tre Valli Varesine, of krijgt Isaac Del Toro nu een cadeautje?
De Italiaanse herfst levert altijd een aantal schitterende najaarsklassiekers op. In de opmaat naar de Ronde van Lombardije van zaterdag is Tre Valli Varesine daar een van. Na de Coppa Agostoni en de Coppa Bernocchi is deze koers dinsdag de afsluiter van de Trittico Lombardo. Opvallend genoeg won er sinds de eerste editie in 1919 nog nooit een Nederlander en slechts vier Belgen. Daar komt dit jaar waarschijnlijk niemand bij. Hoe dat komt? WielerFlits blikt vooruit!
Historie
Laatste winnaars Tre Valli Varesine
Vorig jaar
Parcours en informatie
Tre Valli Varesine
- Datum
- dinsdag 7 oktober 2025
- Categorie
- 1.Pro | Men Elite
- Afstand
- 200.3 KM
- Tijden
- 12:00 - 16:27
- Startplaats
- Busto Arsizio
- Finishplaats
- Varese
- Start:
- 12:00 ( Busto Arsizio)
- Finish:
- 16:27 ( Varese)
Deelnemers
Het is niet de vraag óf UAE Emirates XRG deze koers wint, maar met wie. Wereldkampioen Tadej Pogačar staat namelijk aan het vertrek en met het zware parcours dat er in en rond Varese is uitgestippeld weet je dan hoe laat het is. Met de in vorm verkerende Jay Vine en met name Isaac Del Toro, kan er best wel eens een Montréal-scenario ontstaan. Daar gunde de Sloveen namelijk de zege aan ploegmaat Brandon McNulty. Nu is Del Toro wel van een ander kaliber, maar eerlijkheid gebiedt wel te zeggen dat de Mexicaan na zijn kopman hier de beste man in koers lijkt te zijn.
Is er iets te doen aan Pogacar? – foto: Cor Vos
Er zijn hier namelijk best wel een aantal mannen die over goede vorm beschikken, maar die normaal toch een maatje te klein zijn voor de beste renners ter wereld. Cristian Scaroni is bijvoorbeeld in goeden doen. De renner van XDS Astana verzilverde dat twee weken geleden met de zege in de Giro della Romagna en werd vierde op het EK. Ook Toms Skujiņš is op dreef. Vorige week werd hij nog vijfde op het WK én hij won Tre Valli Varesine in 2018 al eens. Visma | Lease a Bike-aanwinst Davide Piganzoli zit ook in de stijgende lijn en heeft zich in deze najaarsreeks vorig jaar al bewezen.
De Nederlandse ploeg rekent nu vooral op Ben Tulett (en in mindere mate op Tom Gloag), die een doel gemaakt heeft van dit najaar. De 24-jarige Brit rijdt sowieso een sterk jaar en werd zaterdag nog zesde in Emilia. Daar kwam Giulio Pellizzari niet in het stuk voor, maar het Italiaanse toptalent liet vorig jaar al zien ook in dit soort koersen te kunnen wedijveren met de besten. Hoewel de voorlopige deelnemerslijst niet heel rijk gevuld is, geven we als outsiders ook Julian Alaphilippe, Paul Lapeira, Jai Hindley, Kevin Vermaerke, Oscar Onley en Thymen Arensman mee.
Zonder Pogacar won Del Toro de Giro dell’Emilia – foto: Cor Vos
Toch lijkt een zege voor dat soort mannen een utopie met Pogačar en Del Toro aan de start, maar ook andere concurrenten van naam zullen waarschijnlijk bovenkomen drijven. Denk bijvoorbeeld aan Primož Roglič en ex-olympisch kampioen Richard Carapaz. Die laatste kwakkelt wel met zijn vorm sinds zijn terugkeer van darmproblemen deze zomer. Maar er is ook nog iemand als Egan Bernal. De Colombiaanse kampioen is in deze periode ook altijd goed. Bernal werd zaterdag nog vierde in de Giro dell’Emilia, net voor Roglič. Carapaz kwam net achter hen aan.
Toch blijft het vooral de vraag of er iets te doen is aan de tandem Pogačar-Del Toro en of die twee het samen gaan uitmaken, of de buit onderling verdelen.
De regeneditie van een paar terug heb ik al regelmatig teruggekeken.
Of het de minste van de 5 monumenten is? Het is toch wel een koers met een imposante erelijst. Inderdaad meer rondekampioenen die deze op het palmares hebben ten opzichte van de andere monumenten. Zijn toch grotere namen dan als je bijvoorbeeld naar San Remo, Vlaanderen of Roubaix kijkt. Zeker in Roubaix hebben er doorheen de jaren ook wel wat kleinere renners gewonnen. Genre Hayman, Vansummeren, Bäckstedt, Knaven, Guesdon, Demol, etc. Dat zie je in Lombardije toch veel minder, op een ... Oliver Zaugg na. ;)
Anderzijds valt Lombardije heel laat op het seizoen, op een moment dat al veel renners er een punt hebben achter gezet. Qua beleving is het toch iets minder dan de voorjaarsklassiekers. Qua parcours dan weer de zwaarste... Ik vind hem alles samen niet direct meer of minder waard dan de 4 andere.
De prestige van die koersen evolueert ook wel. De Ronde van Vlaanderen heeft deze eeuw veel aan aandacht gewonnen, o.a. dankzij de aanwezigheid van Pogacar. Lombardije trekt ook absolute toppers momenteel, zoals Pogacar, Evenepoel, Del Toro, Pidcock, Roglic, enz. MSR is meer een puncherskoers geworden dan eentje voor sprinters. In deze tijden wordt er ook veel meer over die 'monumenten' gesproken dan vroeger, dus ik denk dat ze alle 5 wel erg hoog staan aangeschreven in het huidige wielrennen.
Koersen als Lombardije en zelfs Luik leven gewoon minder bij het brede publiek in vergelijking met de Ronde of Roubaix, maar zijn daarom niet minder.
Voor velen voelt dit gewoon als te laat op het jaar; er zijn net te veel hoogtepunten (WK, EK) geweest.
Maar verzadiging behoort tot de aard van het beestje zeker: in Vlaanderen is er belachelijk veel aandacht/anticipatie voor de Omloop Het Nieuwsblad, en daags nadien met Kuurne is het traditiegetrouw ook al heel wat minder.
Er is hier superveel respect voor grote namen. Van Aert, Van der Poel, Vingegaard, en natuurlijk Ganna. En ja, zelfs voor Evenepoel.
Negatieve geluiden over de dominantie hoor ik hier een stuk minder dan in NL en BE. Hier is het vooral bewondering, misschien ook omdat ze zelf op dit moment geen enkele renner hebben die in de buurt komt (enkel Ganna in MSR). En ze eigenlijk al terug moeten tot Nibali om een wereldrenner te noemen.