Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Outsider Toms Skujins (32) verklapt zijn grote geheim voor de Ronde van Vlaanderen
Interview Wout van Aert uit het wiel rijden op de Berendries in Omloop Het Nieuwsblad. Tweede achter Tadej Pogačar in Strade Bianche. En achtste in de E3 Saxo Classic, ook wel de mini-Ronde van Vlaanderen. Toms Skujiņš is de naam, samen met Laurence Pithie de revelatie van dit voorjaar. Dat is opvallend, want de renner van Lidl-Trek komt uit Letland en is al 32 jaar. “Het klinkt misschien gek, maar kasseien hebben me altijd goed gelegen”, zegt de Let. WielerFlits maakt kennis met hem.
Skujiņš werd geboren in het ziekenhuis van Sigulda, dat bekendstaat vanwege vele wintersporten. Hoewel hij een ijshockeyfan is, kwam de Let na zijn geboorte slechts een enkele keer terug naar Sigulda. Hij groeide op buiten de grote stad. “Je zou het misschien niet zeggen, maar Letland heeft eerlijk gezegd best een lange wielerhistorie. Die loopt terug tot in de Sovjet Unie. Piotr Ugrumov kwam uit Letland en in 2000 hadden we bij de mannen op de weg met Romāns Vainšteins de wereldkampioen. Toch duurde het tot mijn vijftiende voordat ik de fiets ontdekte.”
Het vriendje van zijn zus nam hem toen mee naar een koers. “Ik vond dat meteen leuk en wilde dat ook proberen. Kort daarna sloot ik me aan bij een club, begon ik met trainen en langzaamaan reed ik ook wat wegwedstrijdjes. Ons land bestaat voor 50% uit bossen. Toen ik opgroeide, heb ik eigenlijk vooral veel mountainbike-wedstrijden gereden. Die verhouding was ongeveer 50-50. Ik moet zeggen: er zijn wel kasseien bij ons te vinden. Maar een weg of klim vergelijkbaar met Oude Kwaremont of Paterberg, vond ik nog niet. Al is Letland ook vlakker dan Nederland, echt waar.”
Op het podium na Strade Bianche – foto: Cor Vos
Verliefd op Vlaanderen
Vier jaar later heeft hij internationaal ook een aantal mooie resultaten laten optekenen. Het is dan 2011. Zijn beste prestatie dat jaar: tweede in… de Ronde van Vlaanderen voor beloften. “Die dag herinner ik mezelf nog goed. Ik kwam eerst ten val, maar uiteindelijk reed Salvatore Puccio helaas solo weg. Daarachter reden we in een groepje van acht, waarna ik tweede werd en mijn ploeggenoot Andžs Flaksis derde. Ik genoot echt van die koers. De jaren erna werd het ook een groot doel, omdat ik wist dat de grote ploegen daar ook kwamen kijken en het bij me paste.”
Daarbij werd de toen 19-jarige Let verliefd op Vlaanderen. “Zeker. Als er ergens een plek op de wereld is waar wielrennen de grootste sport is en de passie van de meeste mensen, dan is het wel in Vlaanderen. Zelfs donderdag op onze trainingsronde stond er veel publiek te supporteren. Er is een reden waarom de mensen dit hier de heilige week noemen. Er is geen Belg in Vlaanderen die geen wielerfan is. Dat is iets speciaals. Daarbij komt ook dat de Ronde altijd een prachtige koers is. Hectisch ook, maar zeker interessant om te kijken en eigenlijk ook voor ons om te rijden.”
Skujins op de kasseien van Omloop Het Nieuwsblad – foto: Cor Vos
De Ronde van Vlaanderen was ook Skujiņš’ eerste WorldTour-klassieker van zijn carrière. Die loopbaan verliep overigens niet via de gebaande wegen. Na zijn laatste jaar als belofte stonden de profteams niet in de rij. Samen met landgenoot Flaksis verhuisde hij naar de Verenigde Staten, waar ze op Continental-niveau gingen rijden. Skujiņš deed dat zeer behoorlijk en won in 2015 zelfs de America Tour. Daarmee verdiende hij alsnog zijn eerste profcontract, op 24-jarige leeftijd. Dat was bij Cannondale. Na twee jaar verkaste hij naar Trek-Segafredo, waar hij nu nog voor rijdt.
Het geheim van de dansende laatbloeier
Die twee jaar in de States vormden hem naar eigen zeggen als mens, hij leerde er ook zijn vrouw kennen. Doorheen de jaren verzamelde hij een paar mooie zeges en ereplaatsen, maar pas na de Tour de France van 2022 lijkt hij de klik gevonden te hebben in het eendagswerk. Na zijn sterke Giro d’Italia van vorig jaar deed hij daar in het najaar nog een stapje bovenop: hij werd zesde in Clásica San Sebastián en achtste op het WK in Glasgow. Daar zagen we al de voortekenen voor zijn opmars van de laatste weken. En nu is Skujiņš als 32-jarige plotsklaps outsider in de Ronde.
Zien we Skujins het wiel van MVDP weer volgen, zoals in de Tour van 2021? – foto: Cor Vos
“Eigenlijk begon het met onze opstelling voor Omloop Het Nieuwsblad”, zegt hij. “Die lag me in het verleden goed, maar zelf heb ik altijd meer koersen nodig om goed te zijn. Daarom reed ik in voorjaarsklassiekers nooit deftige resultaten. Op de een of andere manier is dat nu wel gelukt. Mijn vorm is nu beter dan ooit. We missen helaas Jasper Stuyven en Alex Kirsch, maar het vertrouwen in Mads Pedersen en mezelf is goed. Lange koersen liggen mij beter. Selecties vinden plaats door de benen die je hebt, niet door positionering. We moeten zo hoog mogelijk mikken.”
De reden waarom het nu wél lukt voor Skujiņš, is een zeer opvallende. “In mijn off season ben ik gestopt met dansen”, legt hij uit. Omdat 1 april om de hoek ligt, vragen we voor de zekerheid of hij geen grap maakt. “Nee. In Letland is volksdansen heel groot. Wij houden van dansen en zingen. Maar dat heb ik opgeofferd om meer energie voor trainingen over te houden. Dat is de hele waarheid. Een keer in de vijf jaar is het Latvian Song and Dance Festival. Zie het als de Olympische Spelen voor Letten. In een vol stadion dansen duizenden mensen, waarbij ze allerlei Letse symbolen en ornamenten tonen. Het is supercool. Dat doe ik dus niet meer en zie nu eens.”
Aardappel-ambassadeur keurt Vlaamse friet
Nog een feitje over de excentrieke Let: hij is aardappel-ambassadeur. In Letland is de aardappel standaard verwerkt in alle maaltijden van de dag: bij het ontbijt, de lunch en het diner. Nu is de vraag… durft hij Vlaamse friet aan na een goede prestatie komende zondag? “Absoluut! Ik zou het eten bij whatever happens in Vlaanderen, haha! Sterker nog: net voor dit interview ben ik nog op bezoek geweest in de Agristo-aardappelfabriek van de Wallays-familie in Wielsbeke. Het was supertof om te zien hoe ze de Vlaamse frieten maken. Ik denk dat ik ze zondag sowieso neem!”
Eerst maar eens die Oude Kwaremont en Paterberg op, Toms. En danseuse, graag!
A visit to a potato factory?! Dont mind if I do. Appreciate @AgristoNV having me over.
There’s some proper #potatopower in there! pic.twitter.com/QGS0ZpmsJ2— Toms Skujiņš (@Tomashuuns) March 29, 2024
Skujins deed de verkenning donderdag alleen – foto: Cor Vos
Meer over zijn kansen ben ik niet super hoopvol eerlijk gezegd. Zijn profiel zit precies tussen het Vlaamse en Waalse in. Ik vind het wel iemand die een grote touretappe kan, moet en verdient te winnen. Dit kan wel eens het jaar daarvoor zijn.
Skuijjjjjjjjns bekt ook lekker, lijkt wel een soort van straattaal.
Kijk aan. From the man himself. Hele benaderbare sympathieke jongen ook trouwens. Reageert gewoon als je hem iets vraagt op X. Wat was jouw ervaring IJnsen?
@RV
Ik ken Letland niet zoals jij uiteraard, ik ben allen maar in Riga geweest, maar net even Carnikava opgezocht uit nieuwsgierigheid. Via de weg toch eerder 50 K van Sigulda en zelfs in vogelvlucht een stukje meer dan 20 K.
Maar vooral: vanuit Carnikava ben je veel sneller in Riga - lijkt me dus niet onaannemelijk dat Skujins veeleer op die stad gericht was dan Sigulda. Of mis ik iets?
Zowel Carnikava als Sigulda zijn relatief rijke plaatsen, Skuijns komt ook uit een goede familie.
Alles in een straal van 70k rond Riga is op die stad gericht, wat economie betreft heeft het land echt een waterhoofd. Minimaal 2 op de 3 Letten zijn van de hoofdstad afhankelijk
ik denk dat je Sigulda verwart met Riga. Riga ligt ongeveer 20km van Carnikava, Sigulda is een stukje verder weg, maar de kans dat het er zelden is geweest zal wel meevallen al was het maar dat de grootste fietswedstrijd in Letland plaatsvindt in Sigulda en dat de Wielrenbond daar zit.
Ook is het bijna een standaard rondje om via Saulkrasti naar Sigulda en dan weer richting Riga te rijden, of nog populairder de hoofdweg Riga-Sigulda-Riga. In Sigulda is ook het enige klimmetje van enige betekenis in de omgeving.
Qua kasseien is er echt heel veel in allerlei gradaties te vinden in Riga.
Natuurlijk het oude centrum, maar daar is het meestal moeilijk fietsen vanwege de toeristen.
Net erbuiten in het 'stille centrum' kan je je lol op.
Als je dan nog niet klaar bent kan je helemaal losgaan op Kipsala, langs de residentie van de NL ambassadeur, waar de kasseien zo liggen dat het zonder problemen in P-R een strook kan zijn.
Daarnaast zijn er nog heel veel andere stukken waaronder diverse trein bruggetjes in Riga. Genoeg uitdagingen aldaar.
Als ze bezig zijn staan er wel mensen op de wegen, maar ik ben nooit tegen gehouden. Hopelijk doen ze dat wel als ze live aan het schieten zijn.
Liepaja is mijn favoriete stad trouwens, woont toch nog zo’n 100000 als je de voorbebouwing meeneemt. Heel speciale, alternatieve sfeer daar.
@uri noir. Fietsen relateer ik niet met Riga, ja een beetje op de MTB van hier naar daar, maar niks om echt te gaan touren of trainen, niet sportief.
Voor mij ligt dat iets anders. Ik heb een aantal jaar in Riga gewoond en heb heel wat kassei straten in Riga befietst. Al was het maar omdat de straat waar ik woonde kasseien had.
Rondje Carnikava was ook een van de standaard rondjes op de weg, hoewel de veelvoud aan gravelwegen veel meer mogelijkheden biedt.
Prima interview gehad. Hij nam de tijd en antwoordde overal op. Even dacht ik dat hij me in de maling nam met dat dansen, maar dat was echt zo. Mooie vent. En prima uitslag ook.
Zeer leuk stuk, ondanks de schoonheidsfoutjes die RV blootlegt. Maar misschien ging één en ander ‘ lost in translation’ of is Skujinscer gewoon mee aan het spelen…