Milaan-San Remo: Poggio laatste jaren opnieuw scherprechter
©Cor Vos
Nico Dick
vrijdag 19 maart 2021 om 20:00

Milaan-San Remo: Poggio laatste jaren opnieuw scherprechter

Special De voorbije twintig jaar was de Poggio steeds minder beslissend geworden. Sinds de eeuwwisseling triomfeerde maar liefst elf keer een sprinter op de Via Roma. Maar de laatste vier jaar kwam de kentering. Met dank aan Kwiatkowski, Nibali, Alaphilippe en Van Aert

De nieuwe edtie van RIDE Magazine is nu verkrijgbaar! Onze nieuwe 188 pagina’s dikke voorjaars-editie staat vol met schitterende wielerverhalen over o.a. Mathieu van der Poel, Lotte Kopecky, Demi Vollering, Sepp Kuss en Matej Mohoric. Verzeker je van jouw exemplaar en bestel hem nu online voor slechts € 9,95. Wil je RIDE extra voordelig ontvangen? Neem dan nu een abonnement en ontvang 20% korting!

Het was eind jaren vijftig toen de organisatoren van Milaan-San Remo de Poggio ontdekten, waarna in 1960 de befaamde bult voor het eerst aan het traject van de Sint-Jozefsklassieker werd toegevoegd. Sindsdien draait het peloton in Bussana al meer dan een halve eeuw ononderbroken de Via Giuseppe Marzini op naar het boerengat Poggio. Een colletje van vier kilometer met amper 149 meter hoogteverschil en een gemiddelde stijgingsgraad van 3,7 procent. Niet meer dan een molshoop voor een prof, maar na 290 kilometer wel voldoende om het kaf van het koren te scheiden, vond men daar in Ligurië.

Rond de eeuwwisseling nam het belang van de Poggio af
De Poggio miste zijn effect niet. In de daaropvolgende decennia legden onder meer Poulidor, Merckx, Raas, De Wolf en andere Fignons op de Poggio de basis van hun succes in de Primavera. Viel er daar nog geen beslissing, dan restte de overblijvers nog de technische afdaling om het verschil te maken. Merckx reed in die risicovolle afzink zowel in ’69 als ’72 weg van de concurrentie. De Vlaeminck, Moser en Kelly volgden later zijn voorbeeld. In het begin van jaren ’90, in volle EPO-periode noteerden we nog demonstraties van onverlaten Furlan en Colombo, maar net voor de eeuwwisseling begon het tij te keren.

In 2018 trok Nibali met succes ten aanval op de Poggio  –  Cor Vos © 2018

Met Zabel, Cipollini, Freire, Petacchi, Cavendish, Ciolek, Kristoff, Degenkolb en Démare waren de voorbije twintig jaar vooral sprinters aan het feest op de Via Roma. Cancellara maakte in 2008 dan weer het verschil in de straten van San Remo. Alleen Bettini (2003, won de sprint van een trio), Pozzato (2006, overblijver van een groepje dat op de Poggio wegreed), Goss (2011, de snelste van acht), Simon Gerrans (2012, samen met Cancellara en Nibali) en Gerald Ciolek (2013, samen met Sagan de enige sprinter die de klim overleefde in de spits van de wedstrijd) legden de basis van hun overwinning wel op de Poggio. Na Ciolek werd opnieuw drie jaar op rij met een grote groep gesprint op de Via Roma.

Maar zie, de voorbije vier edities bewezen Kwiatkowski, Nibali, Alaphilippe (in 2019 met zes anderen in zijn zog, vorig jaar met Van Aert) dat een aanval op de Poggio (letterlijk vertaald: de kleine heuvel) toch nog kan lonen. In 2017 trok Peter Sagan door, met Julian Alaphilippe en Michal Kwiatkowski , waarna laatstgenoemde zijn twee medevluchters in de sprint aftroefde. In 2018 glipte Vincenzo Nibali weg, om na een razendsnelle afzink nipt het achtervolgende peloton achter zich te houden. In 2019 demarreerde Alaphilippe, met zes andere renners in zijn spoor. En in 2020 schoot de Fransman opnieuw weg. Alleen Wout van Aert kon hem in de afdaling bijbenen en hem kloppen in de sprint.

Sinds de invoering van de Poggio werd Milaan-San Remo 58 keer betwist. Waar werd de basis van de zege gelegd? Een overzicht van de laatste 20 jaar:

OP DE KLIM: 9 x
2003: Paolo Bettini, 2006: Filippo Pozzato, 2011: Matthew Goss, 2012: Simon Gerrans, 2013: Gerald Ciolek, 2017: Michal Kwiatkowski, 2018: Vincenzo Nibali, 2019: Julian Alaphilippe, 2020: Wout van Aert

IN DE STRATEN VAN SAN REMO: 1 x
2008: Fabian Cancellara

IN EEN GROEPSSPRINT: 10 x   (tussen haakjes grootte van de groep)
2001: Erik Zabel (60), 2002: Mario Cipollini (44),  2004: Oscar Freire (28), 2005: Alessandro Petacchi (39), 2007: Oscar Freire (46), 2009: Mark Cavendish (34), 2010: Oscar Freire (25), 2014: Alexander Kristoff (27), 2015: John Degenkolb (26), 2016: Arnaud Demare (31)

RIDE Magazine
3 Reacties
Sorteer op:
23 maart 2019 13:14
De laatste sprinter won wel met een klein beetje hulp....
19 maart 2021 15:53
ten eerste , in de straten 2 x en dan 1 winnaar? euh...
ten tweede, Haussler vs Cav wat óók in de straten van Sanremo, die dus daar.

stop
19 maart 2021 16:20
Pozzato in 2006 hoort mijn inziens bij de categorie "in de straten van San Remo". Hij reed weg op het moment dat er weer een samensmelting was, daar viel de beslissing, niet op de beklimming ervoor. Prachtige slotfase trouwens, zoals vaker in de Primavera.

Reacties zijn gesloten.