Michael Vanthourenhout nuanceert progressie: “Ik rijd niet plots vijf per uur rapper”
© Cor Vos
Nico Dick
zaterdag 5 december 2020 om 18:15

Michael Vanthourenhout nuanceert progressie: “Ik rijd niet plots vijf per uur rapper”

Interview Dé veldrijder van de laatste twee weken is Michael Vanthourenhout, met zeges in Merksplas en Tábor. “Zonder die lekke band won ik ook in Kortrijk”, voegt hij fijntjes toe. Toch blijft de West-Vlaming bescheiden. “Ik rijd niet plots vijf per uur rapper. Alleen vielen in Merksplas de puzzelstukken in elkaar. Dat gaf een mentale boost en die heb ik meegenomen naar Kortrijk en Tábor.”

Om een wat completer beeld van de West-Vlaming te schetsen, keren we terug naar de herfst van 2007. Zijn acht jaar oudere broer Dieter heeft net de overstap gemaakt naar de profs, neef Sven rijdt al een paar jaar rond als beroepsrenner. De familie Vanthourenhout ademt koers en dat inspireert ook de kleine Michael. Ooit hoopt hij in hun voetsporen te treden. Het is in een lokale cross in Eernegem dat we de toen bijzonder tengere wittekop voor het eerst aan het werk zien.

Ook al valt de bezetting van het deelnemersveld wat tegen (Gianni Vermeersch was de enige ‘grote naam’), Vanthourenhout mag met een derde plaats op het podium, na Vermeersch en ene James Ysenbaert. Maar Michael haalt in die beginjaren lang niet overal de top drie, integendeel. Het zou nog drie jaar duren voor hij ook internationaal van zich laat spreken. Technisch zat het dan al goed, maar vooral het gebrek aan kracht in dat frêle lijf speelt hem parten.

Speelvogel
Pas als tweedejaars junior haakt Michael Vanthourenhout zijn wagonnetje aan bij de toppers. Hij wint in 2010 een voorprogramma van de Wereldbeker in het Tsjechische Pilzen en laat ook in eigen land een aantal mooie resultaten optekenen, waarna hij wordt geselecteerd voor het WK in Sankt Wendel. Daar wordt hij fraai zesde, in het zog van leeftijdsgenoot Laurens Sweeck. Minpuntje: de kleine West-Vlaming blijkt een geweldige speelvogel te zijn. Hard trainen is iets minder zijn ding. “Onze Michael durft al eens een training overslaan”, sprak broer Dieter uit de biecht.

Behendigheid was van kindsbeen af een troef – Foto: Cor Vos ©2011

Vanthourenhout lacht als we hem vandaag met de uitspraak van zijn broer confronteren. “Dat was vroeger. Toen moest het allemaal plezant zijn. Maar die knop heb ik al even omgedraaid. Laat me zeggen dat ik de laatste drie, vier jaar écht als prof leef. Ik voer de opdrachten van mijn coach tot in detail uit. Ook op training. En toch heb ik er nog behoefte aan om af en toe eens die focus los te laten. Maar ik besef dat ik het anders niet red tegen de wereldtop.”

Nu, dat speelse in Vanthourenhout had ook een positieve kant. Het betekende dat er nog veel progressie mogelijk was. Als derdejaars belofte breekt hij helemaal door in zijn categorie. In de allereerste Wereldbeker van het seizoen (oktober 2013) klopt hij in Valkenburg de – weliswaar een jaar jongere – Wout van Aert en Mathieu van der Poel, die net de overstap van de junioren had gemaakt. We weten ondertussen hoe hoog we dat duo inschatten.

Wereldkampioen
Drie weken later wordt Vanthourenhout ook Europees kampioen in Mlada Boleslav. In de Tsjechische modder neemt hij opnieuw de maat van Van der Poel (2de) en Van Aert (4de). En nog een jaar later volgt de ultieme bekroning van zijn beloftenperiode, wanneer hij zich in Tábor tot wereldkampioen kroont. Van der Poel en Van Aert zijn dan al overgestapt naar de profs. De reuzenstappen die dat duo zette, hebben we nooit gezien bij de West-Vlaming, maar op eigen tempo groeide ook hij door tot een volwaardige prof.

Op het podium in Valkenburg. Een beeld dat je maar beter kan koesteren – foto: Cor Vos © 2013

Die eerste seizoenen bij de eliterenners krijgt Vanthourenhout van zijn ploeg niet de minste druk. Klaas Vantornout en Kevin Pauwels zijn de uitgesproken kopmannen, Vanthourenhout mag in de schaduw opereren. Niettemin eindigt hij een paar keer op het podium en wint hij de Parkcross in Maldegem. Ook de daaropvolgende jaren scharrelt Michael her en der een succesje mee, promoveert tot schaduwkopman, maar de grote overwinningen komen in eerste instantie van Pauwels en Vantornout en sinds vorig jaar ook van Eli Iserbyt en Laurens Sweeck.

Michael profileert zich tussendoor als waardevolle ploegmaat, maar zelf een klassementscross winnen zit er niet in. Toch blijft Jurgen Mettepenningen, teammanager bij Pauwels Sauzen-Bingoal, hem bij elke seizoensstart tot zijn kopmannen rekenen. Ook naar de media toe. Maar de carrière van de wittekop van weleer kabbelt verder, zonder uitschieters. Tot hij anderhalve week geleden, in zijn zesde jaar als prof, plots twee klassementscrossen in een week tijd op zijn naam schrijft: de Superprestigemanche in Merksplas én de Wereldbeker in Tábor.

Wat is er de voorbije weken met jou gebeurd, Michael?
“Niets speciaal, eigenlijk. Ik voel mij nu niet plots zoveel sterker rondfietsen dan de voorbije jaren. Ik deed altijd al mee voor het podium, af en toe eens voor winst, maar het lukte me tot dusver nog niet. Ik denk dat het vooral een mentale kwestie is. Ik kreeg de laatste weken steeds meer het gevoel dat ik kon winnen. Misschien kwam de kentering er wel op het EK in Rosmalen. Ook in Leuven (derde, red) ging het voortreffelijk. In Merksplas was het dan toch prijs. Dat gaf een mentale boost en dat heb ik meegenomen naar de volgende wedstrijden.”

Ben je conditioneel echt niet sterker geworden? Wat vertelden de conditionele testen jou?
“Die waren allemaal in dezelfde lijn als vroeger. Ik kan zelf ook niet verzinnen wat er aan de basis ligt van die plotse progressie. Het enige verschil is dat we deze zomer door de coronacrisis minder wedstrijden reden, waardoor ik langere trainingen inlaste. Misschien is mijn basis iets breder? Maar dat viel in elk geval niet te zien in de eerste maand van dit seizoen, want toen liep het net minder.”

“Al had dat ook een oorzaak, denk ik. In tegenstelling tot de voorbije jaren konden we – ook door Covid-19- onze voorziene teamstage in de Ardennen niet afwerken. Daar trainen we normaal zeer crossgericht. Het zou kunnen dat ik dat crossgevoel wat miste. Maar ik heb niet gepanikeerd en ben blijven werken zoals gepland. Beetje bij beetje haalde ik weer een degelijk niveau.”

Je bent ongetwijfeld ook een jaartje ouder en sterker in vergelijking met 2019?
“Dat kan een procentje schelen, ja. Ik heb iets meer aan kracht gewonnen, al moet ik daar op training bijzonder voorzichtig mee zijn. Als ik teveel in de fitness aan de slag ga, krijg ik te snel last van pijnlijke knieën. Maar beetje bij beetje probeer ik dat weg te werken.”

Vanthourenhout aan het werk in Tábor – foto: Cor Vos © 2020

“Volgens mij is het gewoon zo dat ik in Merksplas plots het gevoel kreeg dat ik kon winnen. Dat gaf me extra vertrouwen en ik kon het afmaken. Reken daar de factor geluk bij. En het parcours dat me op het lijf geschreven was. Eigenlijk vielen die dag alle puzzelstukken in elkaar. Ik denk dat dat het grootste verschil is. En met die zege en dat gevoel in het achterhoofd ben ik naar Kortrijk en Tábor afgereisd. Maar laten we vooral relativeren, dit is een momentopname van anderhalve week.”

Waarmee je bedoelt?
“Dat ik hier niet ga vertellen dat ik straks ook Van der Poel of Van Aert in topvorm ga kloppen. Die zijn zo extreem getalenteerd.. Ik weet ook niet of ik nu aan de top van mijn kunnen zit, of er nog iets bij kan de komende maand. Nu moet onze ploeg het hebben van de aanval. Maar misschien legt Mathieu Van der Poel eind december het tempo zo hoog dat we niet eens kunnen aanvallen.”

Nog even over jullie ploegtactiek. Eli Iserbyt reed na driekwart wedstrijd naar jou toe… 
“Ik kan en zal Eli niets verwijten. Hij kwam alleen, dus het kan. Al sloeg het wel even op mijn benen toen hij zo snel terugkwam. Je kan achteraf echter zeggen dat het zelfs een voordeel was: we werkten samen en konden zo de rest afhouden. En het draaide goed uit voor mij.”

“Anderzijds, in zijn plaats had ik wellicht iets langer gewacht en voor de tweede plaats gegaan eenmaal hij helemaal buiten schot was. Maar dat is nu eenmaal het verschil tussen Eli Iserbyt en Michael Vanthourenhout, denk ik. Eli is iets meer kopman dan ik. Hij heeft ook al zoveel meer bewezen, zowel vorige winter als tijdens deze eerste seizoenshelft.”

Slotvraagje: werk jij samen met een mental coach?
“Wat zou ik daar mee moeten? Ik koers altijd om te winnen. Als er iemand beter is, wordt dat moeilijk. De laatste wedstrijden had ik het gevoel dat ik de betere was en kan dat wel. Ik vrees dat er geen mental coach bestaat die mij zo’n boost kan geven.”

RIDE Magazine
22 Reacties
Sorteer op:
4 december 2020 07:29
Serieus??
4 december 2020 09:16
Mooi dat deze jongen de verdiende aandacht krijgt. Man van het moment, benieuwd hoe lang hij deze vorm kan doortrekken en of hij er nog aan te pas komt zodra Mat en Wout op stoom zijn. Tot die tijd: pakken wat je pakken kan!
4 december 2020 09:54
Vanthourenhout is natuurlijk best wel een aanvallende renner. Ik denk overigens wel dat de rest niet sterker is geworden, waardoor de aanval loont. Als Van der Poel en Van Aert straks weer op niveau zullen meedraaien zal je toch weer een andere wedstrijd gaan krijgen. De kunst voor Vanthourenhout is dan, om zich niet gek te laten maken. Veelal kost het renners veel energie om die twee bij te houden waardoor ze uiteindelijk de deksel op de neus krijgen. Van der Haar bijvoorbeeld is een goed voorbeeld op dit moment.
Rijdt zijn eigen koers en meestal loont dat tot een topklassering. Alleen de winst ontbreekt nog bij hem.
4 december 2020 10:39
Las de kop te snel. Dacht dat hij niet ineens Rapper wilde worden. On topic: deze man is aan een goed seizoen bezig.
    4 december 2020 11:24
    Of hij denkt dat Nico een rapper is:
    "Ik rij niet plots vijf per uur, rapper" :)
    4 december 2020 12:06
    In navolging van Rapper Sjors en Rapper Boef, nu Rapper Nico? Zullen we het maar niet doen...?
    4 december 2020 12:09
    Laat dat maar aan Kevin "Swag" Pauwels over die heeft al bewezen dit te kunnen
    6 december 2020 11:14
    Joa joa joa’s i.p.v. yo yo yo’s?
4 december 2020 11:24
" Eli is iets meer kopman dan ik" Dan is het tijd om dat los te laten en evengoed je plaats op te eisen. Niet door dat in woord te eisen maar door handelen in de cross.
Goede jongen, kerel met duidelijk minder noten op zijn zang.
    4 december 2020 11:57
    Hele nette manier om te zeggen dat Eli zich vaak niet gedraagt als een goede ploegmakker, maar slechts rijdt voor de BV Eli....
    4 december 2020 14:10
    Nou en? Dit is de sport.
    4 december 2020 15:07
    @Frank V: Niemand ontkent dat dit sport is. Maar Eli heeft nu een tweede plaats en geen extra goodwill van een ploegmakker, terwijl hij ook later had kunnen wegspringen nog steeds die tweede plaats had gehaald en extra goodwill bij zijn ploegmakker (en de hele ploeg) had kunnen halen.

    Sure, nu had hij káns op de eerste plaats en anders niet. Maar dat is dus de gok die je neemt. Gegokt en verloren. Bovendien heeft hij nu wel geprofiteerd van het werk van zijn ploegmakker door in de wielen te kunnen blijven hangen bij zijn concurrenten, maar daar niet voor terugbetaald. Ook dat is sport, maar dat hij misschien ooit de sportieve rekening gepresenteerd krijgt, is dat ook...
    4 december 2020 15:30
    @AnderJ
    1. Hij heeft die zogenaamde "goodwill" niet nodig want hij wint veel vaker een koers van Vanthourenhout.
    2. "had later kunnen wegspringen" Dat is playstation.
    3. Net zoals Iserbyt deed, mag elke ploegmakker naar zijn eerste toespringen als hij geen volk meeneemt. Die regel kennen we toch neem ik aan?
    4. Vanthourenhout heeft verteld dat hij nét wat heeft recupereren doordat Iserbyt erbij kwam.
    4 december 2020 15:49
    ja, Michael zei dat hij inderdaad heeft kunnen recupereren. Het zal toch niet veel zijn, want Iserbyt heeft niets tot weinig kopwerk gedaan. Hij heeft alleen op kop gezeten in de afdaling, waar jij op kop niets tot weinig energie verspild. Daarna heeft Michael weer overgenomen en hem er ook uitgereden.

    Iserbyt haalde vorig jaar in een interview uit naar Sweeck in Diegem omdat die een gat op hem en MVDP in zijn eentje had gedicht terwijl Sweeck leider was in het superprestige klassement. Iserbyt wordt kwaad als zijn ploegmaten hetzelfde doen, maar hij is altijd de eerste die het zelf probeert.
    4 december 2020 16:59
    De meest domme dooddoener van de dag van FrankV. "Het is sport"
    Ja en daar hebben ze ook teamtactiek.
    Verder hetgeen deAdelaarvanAntwerpen aangeeft. Comes around goes around. Eli heeft redelijk veel gewonnen, tijden kunnen snel veranderen en is ook die uitspraak niet maatgevend.
    4 december 2020 18:01
    @doorak de onbeschofte
    Citeer me dan juist. "Dit is de sport." Waarmee ik naar de ongeschreven regel verwijs. Dit zal altijd zo blijven en al jullie tralala der rond is van geen belang.
    6 december 2020 11:31
    Zoals Frank zegt en ik ook gelezen heb: dit is 'de sport'. Het is geen teamsport, maar individueel rammen zo hard je kunt. Er zijn ook individuele startgelden en - prijzen. En als iemand dat alleen achter je aan komt, moet je die gewoon kloppen.
4 december 2020 15:08
Leuk artikel en interview trouwens. Hoop dat we in het relatief luwe winterseizoen meer interviews en achtergrondartikelen mogen verwachten. Dat (samen met die paar crossjes) helpt ons de winter door!
4 december 2020 15:30
@Frank V,
Van mij mag Eli dat allemaal doen. Alleen moet je er niet raar van opkijken als je het "een keer terugbetaald krijgt".
Verder zou ik het als ploegbaas ook niet prettig vinden. There is no "I" in TEAM. De kans is gewoon aanwezig dat dit soort koersgedrag uiteindelijk ten koste gaat van het succes van de ploeg.

Ik hoop dat Michael de bescheidenheid van zich af gooit. En dat hij zichzelf met aanvallend koersgedrag wat vaker in de positie brengt dat Iserbyt in de wachtkamer moet. Want van de rode brigade zie ik toch het liefst Sweeck of Vanthourenhout winnen...

EDIT:
Vergeet niet dat je niet langer een storende factor bent als je wegspringt. Dat kan ineens zorgen voor extra samenwerking, omdat dan wel iedereen hetzelfde belang heeft en er geen wieltjeszuigers meer zijn.
    4 december 2020 17:01
    Exact en comes around, goes around. En dan moet je dun Eli weer horen en moet er in de ploeg gepraat worden etc.
    4 december 2020 22:54
    => Daar gaat niemand raar van opkijken
    "There's no I in TEAM" => jaja dat zal wel

    Dat VT en Sweeck nog veel koersen mogen betwisten op de manier zoals ze dat de voorbije weken gedaan hebben. Dat komt de koers ten goede. Tenminste, tot MVDP weer zo goed als alles komt winnen in het veld.

    Tot op heden staan zij twee nog net iets onder Iserbyt gezien het aantal zeges. Dat weten ze zelf ook. Ik denk dat Mettepenningen hartstikke tevreden is met de gang van zaken. Al helemaal na Merksplas.

    Op de EDIT: Het hangt er bij jou ook maar vanaf wie de poppetjes in kwestie zijn he? Op het ene moment laak je passieve, verdedigende koers en als het om Iserbyt gaat moet hij steevast het blok erop leggen.

Reacties zijn gesloten.