Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Michael Matthews sprint naar zege in Eschborn-Frankfurt, favorieten Nys en Philipsen stellen teleur
Michael Matthews heeft Eschborn-Franfurt gewonnen. De Australiër toonde zich na 198 kilometer de snelste in de sprint van een klein peloton. Thibau Nys en Jasper Philipsen – vooraf gezien als twee van de voornaamste kanshebbers – kwamen niet in het stuk voor.
Eschborn-Frankfurt was dit jaar 198 kilometer lang en kende vooral een lastig middenstuk, met de Feldberg (7,6 km à 6,5%) en driemaal de Mammolshain (2,3 km à 8,3%). Na de laatste keer Mamolshain was het nog 36 kilometer naar de streep. Zouden de sprinters in die fase nog terug kunnen keren bij de betere klimmers?
Nys en Philipsen overboord
In het eerste deel van de wedstrijd zagen we lang een duo voorop, Laurence Pithie (Red Bull-BORA-hansgrohe) en Pierre Thierry (Arkéa-B&B Hotels). De twee reden een voorsprong van zes minuten bijeen. Een flinke voorsprong, maar toch kregen we half koers alweer een hergroepering. Thierry – die Pithie eerder al had achtergelaten – werd net na de tweede keer Mammolshain ingerekend. Een groot peloton begon daarna aan de Feldberg.
De vroege vluchters – foto: Cor Vos
Met name Uno-X Mobility en Jayco AlUla – de ploegen van respectievelijk Magnus Cort en Michael Matthews – trokken op deze beklimming stevig door. Het leidde ertoe dat veel renners overboord gingen, onder wie favorieten als Jasper Philipsen en Thibau Nys. Ook in de fase na de beklimmingen bleven beide ploegen doorbeuken, waardoor de geloste coureurs niet meer terug konden keren. Zo gingen we met een uitgedunde groep naar de laatste keer Mammolshain, de absolute scherprechter.
Kleine verschillen op Mammolshain
Neilson Powless stak de lont aan het kruitvat op deze helling. Het jonge talent Albert Withen Philipsen sprong naar het wiel en trok door. Het peloton ging op een lint, maar veel renners konden nog volgen. Ook een aanval van Alessandro Covi leidde niet tot veel afscheiding. Daarna wist thuisrijder Maximilian Schachmann wél een gaatje te slaan. De Duitser bereikte samen met Gregor Mühlberger en Andreas Leknessund de top. De drie hadden op dat moment een voorsprong van zo’n tien seconden.
Jayco AlUla en Uno-X Mobility wilden een sprint met een kleine groep – foto: Cor Vos
Een beperkte voorsprong, maar het trio hield toch nog behoorlijk lang stand, ondanks dat Leknessund niet meereed. De Noor van Uno-X Mobility had immers Cort nog in de groep achter zich. In dat pelotonnetje bleef het ondertussen onrustig: verschillende renners probeerden de oversteek te maken naar Schachmann, Mühlberger en Leknessund. Dat lukte niet, maar het tempo bleef er door de vele versnellingen wel in. Zo kregen we op een kleine twintig kilometer van de streep een hergroepering. We leken daarmee af te stevenen op een sprint.
Sprinten in Frankfurt
Dat was ook het door Jayco AlUla en Uno-X Mobility gewenste scenario en dus zorgden zij in de laatste kilometers voor de controle. Emil Herzog (Red Bull-BORA-hansgrohe) probeerde het nog even, maar kwam niet weg. En dus was het na 198 kilometer sprinten geblazen. Cort ging deze sprint van ver aan, maar Matthews kwam er al snel naast – en er voorbij. De Australiër sprintte soeverein naar zijn eerste seizoenszege. Cort werd tweede, Jon Barrenetxea (Movistar) derde.
EENDAG 
Hij is behoorlijk rap maar gaat mannen als Matthews en Cort er natuurlijk niet opleggen.
Ik begrijp niet zo goed wat je bedoelt, je denkt dat Sven hem expres slecht heeft laten trainen bij de junioren? Of een slecht dieet geeft voorgeschoteld? Of slecht materiaal heeft gegeven? Ga er maar vanuit dat Nys (net als bijv VdP) een voorsprong heeft gehad op zijn leeftijdsgenoten qua omkadering. En als je ziet wat voor talenten er allemaal in opkomst zijn die even oud of jonger zijn dan hem... Zelfs Pogi is krap 4 jaar ouder.