Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Mattias Skjelmose verrast Pogacar en Evenepoel na zinderende Amstel Gold Race
Mattias Skjelmose heeft een memorabele editie van de Amstel Gold Race op zijn naam geschreven. De Deen wist na een zinderende finale – waarin topfavoriet Tadej Pogacar na een lange solo alsnog werd ingerekend – de Sloveen en Remco Evenepoel nipt te vloeren in een sprint.
Zondag 20 april was het tijd voor de grootste klassieker op Nederlandse bodem: de Amstel Gold Race. In het heuvelachtige Zuid-Limburg konden de renners weer de degens kruisen, met onderweg liefst 34 hellingen, waaronder de Kruisberg, Eyserbosweg, Keutenberg en de iconische Cauberg als (opnieuw) laatste scherprechter richting de finish in Berg en Terblijt.
Op voorhand waren de meeste ogen gericht op wereldkampioen Tadej Pogačar, die joeg op zijn tweede winst, maar met onder meer Remco Evenepoel, Wout van Aert, Tom Pidcock en Thibau Nys konden we spreken van moordende concurrentie voor de Sloveense topfavoriet van UAE Emirates XRG.
Unibet Tietema Rockets kiest resoluut voor de aanval
Maar in de eerste koersuren ging de aandacht uit naar de vroege vluchters. Unibet Tietema Rockets was niet zinnens om te wachten op de finale en besloot te anticiperen. De Franse formatie met Nederlandse roots stuurde Hartthijs de Vries en Jelle Johannink in de aanval en zij kregen het gezelschap van zes andere, sterke renners: Michel Hessmann (Movistar), Rémi Cavagna (Groupama-FDJ), Robert Stannard (Bahrain-Victorious), Jarrad Drizners, Cédric Beullens (Lotto) en Emiel Verstrynge (Alpecin-Deceuninck).
De vlucht van de dag – foto: Cor Vos
Het peloton zag – ondanks de aanwezigheid van erkende hardrijders als De Vries, Johannink, Cavagna en Hessmann – geen gevaar en liet de voorsprong oplopen tot bijna vijf minuten. UAE Emirates XRG en Soudal Quick-Step – de ploegen van topfavorieten Pogacar en Evenepoel – hielden de koersteugels wel strak in handen en de koplopers zo in het gareel. Met het verstrijken van de kilometers en hellingen werd het verschil dan ook steeds kleiner.
Val met Evenepoel, Van Aert en Nys
Net voor het ingaan van de laatste honderd kilometer werd het peloton opgeschrikt door een valpartij. Wielerminnend België hield even zijn adem in, want Remco Evenepoel, Wout van Aert en Thibau Nys gingen tegen de grond. De drie Belgen konden echter al snel hun weg vervolgen en weer aansluiten in het peloton, al was er bij Evenepoel wel sprake van schade aan de elleboog.
Het bleek wel een voorbode voor een nerveuze prefinale, waarin er door meerdere renners werd gedemarreerd, maar de ploeg van Pogacar wisten deze aanvalspogingen in de kiem te smoren. Door deze versnellingen smolt de voorsprong van de kopgroep wel als sneeuw voor de zon. Een hergroepering leek aanstaande, al spartelden Johannink, Cavagna en Hessmann nog wel even tegen, maar werden één voor één bij de lurven gegrepen.
Alaphilippe valt aan, Pogacar reageert en trekt door
Met het inrekenen van de laatste vluchters, maakten de kleppers zich op voor een schouwspel in de laatste zestig kilometer. Het tempo ging met een ruk de hoogte in: onder aanvoering van EF Education-EasyPost – de ploeg van Ben Healy – werd het peloton al eens flink uitgedund op de flanken van de Loorberg. Maar het was pas op de steile stroken van de Gulperberg dat de koers volledig uiteen spatte, en wel door Julian Alaphilippe.
foto: Cor Vos
De Fransman kent voorlopig een tegenvallend seizoen, maar de oud-wereldkampioen schudde op de Gulperberg als in zijn beste dagen nog eens aan de boom. Alleen Pogacar bleek in staat om te reageren, de andere kleppers moesten passen. Alaphilippe en Pogacar reden vervolgens naar de Kruisberg en daar achtte de huidige wereldkampioen zijn moment gekomen om door te trekken. Alaphilippe moest meteen passen en zo begon Pogacar aan een zoveelste ambitieuze solo in zijn carrière.
Skjelmose en Evenepoel in de tegenaanval
De Sloveen wist in de daaropvolgende kilometers naar de Keutenberg zijn voorsprong te vergroten naar ruim een halve minuut. In de achtervolgende groep was het aan Ilan Van Wilder om het verschil binnen de perken te houden voor zijn kopman Remco Evenepoel. De grote vraag voor de achtervolgers: was de Sloveense vogel inmiddels gevlogen? Evenepoel weigerde zich echter neer te leggen bij de suprematie van Pogacar en trok stevig door op de Keutenberg.
De Belg slaagde er alleen niet in om de concurrentie van zich af te schudden en zag vlak na de top Mattias Skjelmose weg wegspringen. De Deen ging zo in zijn eentje op zoek naar Pogacar, maar kreeg al snel het gezelschap van… Evenepoel, die zo zijn jacht op de eenzame solist kon openen. De Belg en Deen wisten met vereende krachten ook daadwerkelijk van de achterstand af te knabbelen: van ruim een halve minuut naar slechts 15 tellen bij het ingaan van de slotronde.
Evenepoel en Skjelmose openen de jacht op Pogacar – foto: Cor Vos
Razendspannende finale
Kregen we dan toch nog een omwenteling in de laatste kilometers? Daar zag het wel even naar uit, maar Pogacar leek zijn inspanning goed in te delen en reed op de Geulhemmerberg weer wat verder weg. Hij wist zijn voorsprong zo weer uit te diepen naar dik twintig seconden, maar kon zich zeker nog niet rijk rekenen, laat staan zegezeker. In de daaropvolgende vlakkere kilometers kwamen Evenepoel en Skjelmose toch weer gevaarlijk dichtbij. Bij het opdraaien van de Bemelerberg, bedroeg het verschil nog maar acht seconden.
De twee achtervolgers kregen vleugels en wisten het laatste gaatje ook daadwerkelijk te overbruggen na de Bemelerberg. Dit was voor Evenepoel het sein om meteen vol door te vlammen. Pogacar moest even alle zeilen bijzetten om aan te pikken, maar wist zijn wagonnetje wel aan te haken en zo konden we ons opmaken voor een laatste krachtsexplosie tussen Evenepoel, Pogacar en Skjelmose op de flanken van de laatste keer Cauberg.
Niet Pogacar of Evenepoel, maar Skjelmose!
Op deze laatste klim van de dag hielden de drie toppers elkaar in een sportieve wurggreep en kwam de verwachte aanval niet. Een sprint moest de winnaar aanwijzen. Evenepoel ging als eerste de sprint aan, maar kon zijn inspanning net niet volhouden en werd in de laatste meters nog gepasseerd door Pogacar, maar ook de Sloveen trok niet aan het langste eind.
Het werd nog een zinderende driestrijd – foto: Cor Vos
Het was namelijk Skjelmose die vanuit de slipstream over net iets meer snelheid bleek te beschikken. De Deen wist de twee toppers zo de loef af te steken en boekte de grootste overwinning uit zijn carrière. Een balende Pogacar werd tweede, de eveneens niet blije Evenepoel moest genoegen nemen met de derde plaats. De sprint van de achtervolgers werd gewonnen door Wout van Aert, die zo nog maar eens vierde werd in een topklassieker, na de Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix.
EENDAG Heb jij RIDE Magazine al besteld?
In de RIDE Magazine Najaarsgids 2025 lees je een uitgebreid interview met Jonathan Milan! De sprinter van Lidl-Trek veroverde niet alleen de groene trui in de Tour de France, ook veroverde hij de harten van Italië. Wie is de 'Reus van de Sprint' die dit jaar zijn status als topsprinter bevestigde? Lees het verhaal nu in de nieuwe RIDE!
Het ontevreden koppie van Pogacar deed me ook net iets teveel deugd. En wat betekent dit voor LBL. Voorjaar Pogacar toch te lang?
En niet smalend, WvA lijkt er ook een beetje doorheen te komen - geknokt en een sprint gewonnen. Voorjaar net iets te snel voorbij.
Pogacar opent de wedstrijd, kleurt hem en verliest nipt. Tsja, dan baal lijkt me.
Iig, hoeft de sprint van Wout niet meer geanalyseerd te worden.
En dat Skjelmose wint is het mooie aan de wielersport, dat niet elke keer de sterkste wint.
Leuke finale.
PS: het was al in de Brabantse Pijl bij REV/WVA, het was daarstraks bij Bredewold en daarnet opnieuw bij Pogacar: kunnen die f*ck*ng motoren eens stoppen met het pacen van de koploper(s).
Ik had het Remco zo gegund, maar Skjelmose heeft hem ook niet gestolen natuurlijk.
Heerlijk koersverloop. Smullen.
Nu even voor straf langs Han Kock, hopelijk neem je dat ons NL-ers niet kwalijk.
Ook dank aan Leo om zich er een keer niet mee te bemoeien.
Ik denk dat het grootste verlies van Pogi niet zozeer deze wedstrijd is, maar dat de andere hem niet/minder gaan zien als de koningsleeuw op de hoge rots, maar als een gewonde. En dan komen de kleinere roofdieren uit de schaduw om hun geluk te beproeven. Zal me niet verbazen als hij Waalse Pijl overslaat om te herstellen.
Comeback Kid Remco! Ben benieuwd wat hij in Luik kan. Om hem tot topfavoriet te bombarderen, vind ik te ver gaan als hij Skelmose niet heeft kunnen lozen. Misschien hij had het wel gekund, maar dat had hij waarschijnlijk nog meer krachten verspeeld om bij Pogi te komen.
Want zonder Skjelmose komt ie nooit meer bij Pogacar. Maar dat vergeet ie erbij te vertellen.
Ik vind het niet getuigen van veel respect. Bijvoorbeeld naar een Skjelmose. Want zonder Skjelmose komt Evenepoel zelfs niet meer in de buurt van de zege. Maar daar rept ie met geen woord over, ook geen compliment naar de anderen.
Eigenlijk zegt ie de hele tijd: ik ben de beste, maar door omstandigheden heb ik niet gewonnen...
Ik vind dat gewoon niet echt fraai, maar ik ben benieuwd hoe de echte die-hard fans dat zien.
Hij kan er wel op zijn teruggekomen in de laatste 4 minuten, als dat is gebeurd hoor ik het graag.
Hup Remco
Sure, maar zn haters (ik hou niet van dat woord maar in het geval EVP dekt dat helaas de lading) kan ik nog heviger missen
Hij was de laatste tijd lekker bezig met zijn interviews. En dan komt ie met zo'n verhaal aan.
En wanneer gaat ie toch eens die mediatraining volgen bij die nederige Nederlander van Wielerflits?!
Pogacar genaaid door Alaphilippe, die hem een solo van 40km opdrong waar hij de benen niet voor had, en Evenepoel door Van Aert, die hem heeft doen geloven dat hij geen strijkijzer is. Die gaan nog wel een keer boos aangekeken worden...
Ook weer knap gereden van Evenepoel, Pogacar toch verslaanbaar en Van Aert komt er weer doorheen gedurdende de race en maar weer eens vierde.
En het mag de deelnemers aan het WK Zürich 2024 zich ook eens in de haren doen krabben. Wat als ze zich toen niet zo door angst hadden laten verlammen toen de voorsprong van Pogacar stagneerde?
Het gaat waarschijnlijk over "ik had gewonnen zonder die val". Dat is gewoon respectloos naar je tegenstanders toe.
Hup Remco
Pogi iets te vroeg vertrokken, lijkt mij. Hij rijdt natuurlijk een fenomenaal voorjaar maar nu toch ook al een paar geklopt. Vandaag ook wel 2 sterke hardrijders achter zich aan gekregen. Maar je hebt toch het gevoel dat hij een beetje tegen zijn limieten aanbotst. Een heel vol programma en vandaag ook weer van heel ver aangegaan. Betaalt hij straks ook de rekening voor dit voorjaar in de Tour?
Evenepoel weer heel sterk, dat belooft voor volgende week. Al leek hij vandaag iets te zelfzeker in de sprint, er zat misschien wel meer in.
Mooie namen ook in de groep erachter, waarin Van Aert toont dat hij toch prima in vorm is tussen de lichtgewichten. Pidcock ook al iets beter dan woensdag, wie weet piekt die naar Luik. Hirschi voorlopig redelijk kleurloos dit jaar. Nys komt net wat tekort en Blackmore bevestigt.
De NOS behandelt de enige Nederlandse internationale wielerwedstrijd wedstrijd van belang als een nageboorte terwijl elders, zelfs Milaan san Reno tegenwoordig de klassiekers van kilometer nul vertoond worden…
Dit koersverloop belooft wat voor de Ardennen. Pogi geen favoriet meer. Roubaix en de rest hebben er ingehakt. Ik zou Hoei lekker skippen.
De overschot die hij heeft is minder groot dan anders maar topfavoriet is hij nog steeds
Kan me ook niet voorstellen dat ze hem hier ooit nog terug zien. Die zal vanaf nu altijd rust inbouwen na Roubaix. Wat dat betreft had Leo gewoon die jurywagen ervoor moeten gooien op 30 km van de streep.
Prachtige finale, echt reclame voor de koers!
Maar ik had de TV aan, en hij zat toen al gewoon in het wiel van Pogi. En dat was nog ver voor de Loorberg, dus zeker een half uur voordat pogi aan ging.