Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Mathieu van der Poel: “Zelfde als Tom Dumoulin kan mij ook overkomen”
Ride Mathieu van der Poel staat niet te kijken van de keuze die Tom Dumoulin heeft gemaakt om een tijdelijke ‘break’ in zijn carrière in te lassen, waarna hij kijkt of hij nog de motivatie heeft om zijn wielerloopbaan te vervolgen. Dat zegt Van der Poel in een dubbelinterview in het eerste nummer van Ride Magazine, het nieuwe wielertijdschrift van WielerFlits.
Mathieu van der Poel reageert op de vraag of hij de keuze van Dumoulin kan begrijpen: “Iedereen is daar anders in. En je moet ook het onderscheid maken tussen wat ik doe en wat hij doet als klassementsrenner. Dat is nog iets anders. Ik begrijp de keuze wel.”
Zeg je nu: Wat Dumoulin overkwam, dat zou jou ook kunnen overkomen?
Van der Poel: “Dat sluit ik zeker niet uit. Ik kan zijn beslissing heel goed begrijpen. Het allerbelangrijkste is dat je lekker in je vel zit. Dat is de basis. Ik denk dat het beter is dat je twee kilogram te zwaar bent, maar je wel gelukkig voelt. Dan kun je harder rijden dan iemand die helemaal scherp staat, maar zich niet gezond en niet gelukkig voelt.”
“Er zullen zeker renners zijn die zich goed voelen bij het strakke regime van de marginal gains. Nu komt echter aan het licht dat er ook renners zijn die daar totaal niet aan wennen, maar het volgen omdat dit hen wordt opgedragen. Dumoulin en ook Marcel Kittel zijn voorbeelden, maar dit zijn ook renners die dankzij de marginal gains ook net heel ver gekomen zijn. Het volhouden is echter een ander verhaal.”
Wil je het tien pagina’s lange exclusieve interview met Mathieu van der Poel en Wout van Aert lezen, bestel dan Ride Magazine in onze online webshop. Dan krijg je het spoedig thuis gestuurd.
Heb jij RIDE Magazine al besteld?
Mathieu van der Poel siert de cover van de RIDE Magazine Najaarsgids 2025! Het najaar is de ideale periode om te gaan gravelen, dus als wereldkampioen gravel van Leuven is hij de ideale persoon om uit te lichten. In de Najaarsgids lees je verhalen over het WK Gravel in Zuid-Limburg, maar ook interviews met Pauline Ferrand-Prévot, Jonathan Milan, Quinn Simmons en Pascal Eenkhoorn en veel meer!
Dat heb ik dan gemist, ik dacht dat het meer op het existentiële vlak lag.
Maar dat beweert Van der Poel nu wel, althans Wielerflits schrijft dit zo op.
Als ik Dumoulin in [url=https://www.wielerflits.nl/nieuws/tom-dumoulin-neemt-tijd-voor-zichzelf-ik-was-mezelf-een-beetje-vergeten/]januari[/url] hoor, dan lees ik daar niets over wat ook maar enigszins wijst op te strakke regels en gewichtsproblemen.
[quote]Wat wil ik eigenlijk, wat wil de mens Tom Dumoulin met zijn leven op dit moment? Dat is een vraag die al heel diep van binnen al een paar maanden aan het opborrelen is en ik krijg eigenlijk de tijd niet om die vraag te beantwoorden.”
Het leven als profrenner gaat immers maar door. “Maar die vraag zit er wel en ik kreeg steeds de tijd niet om die vraag eigenlijk te beantwoorden. Wat wil ik nou? Wil ik nog wielrenner zijn? Zo ja, hoe? Als ik de Tour wil winnen, hoe wil ik daarnaartoe werken? En nu heb ik het gevoel dat ik dat zelf even niet meer weet en dat ik die vragen steeds bij anderen neerleg om het maar voor iedereen goed te doen. Maar dat levert het resultaat niet op en dat levert in de eerste plaats ook mijn geluk niet op. Dus ik werd er gewoon langzaam ongelukkig van. Dat is gewoon zonde. Dus vandaar dat ik er een tijd tussenuit ga en wie weet waar het toe leidt.”
...
“Ik ga veel nadenken, wandelingetjes maken met de hond en op zoek naar: wat wil ik als mens met de fiets? Wat wil ik met mijn leven? Ik heb gisteren het besluit genomen. [/quote]
Ik ben het met je eens, dat dit niet de primaire reden lijkt voor TDM. Maar ik denk ook dat MvdP het niet beperkte tot het gewicht alleen, zoals hier lijkt.
Hij bedoelt denk ik dat de druk om alles binnen een extreem strak regime te doen, met daarbij sociale druk heel zwaar kan zijn. En dat hij, als die druk te sterk wordt en er aan de andere kant te weinig onspanning en ontsnapping mogelijk is, ook op een bepaald moment zou kunnen zeggen dat het hem teveel is.
Ik weet niet of Dumoulin het letterlijk over ‘een strenge regime’ en ‘marginaal gains’ heeft gehad. Maar onderstaand zinnetje uit jouw quote (hoe doe je dat?) geeft dit impliciet wel aan.
Quote
“Als ik de Tour wil winnen, hoe wil ik daarnaartoe werken?”
Ook die formulering 'dat zou jou ook kunnen overkomen?'..
Daar kan toch geen weldenkend mens volmondig 'nee' op antwoorden?
Topsport is gewoon een moeilijke balans, die er niet makkelijker op wordt naarmate de wetenschap sporters leert hoe ze er het maximale uit kunnen halen.
(bewerkt)
Dat kan heel erg zwaar zijn en VdPoel ondersteunt dat met zijn antwoord.
Het idee dat we onszelf en elkaar kunnen pushen om beter te zijn zonder dat daarbij neveneffecten ontstaan is naief.
Betekent dat, dat we onszelf en elkaar niet moeten pushen? Dat weet ik niet. Maar ik denk dat we het in ieder geval niet vanzelfsprekend als iets goeds moeten zien.
@Guushovd: volgens mij mis je de strekking van de comment van André. Hij heeft geen commentaar op het antwoord van Mathieu, maar meer op hoe WF dat uitlokt en vervolgens framet (of ik zit er zelf helemaal naast natuurlijk ;)).
Of je het nu oprecht of sarcastisch bedoelt, inhoudelijk is je antwoord weinigzeggend.
Daarbij ben ik vooral afgeknapt op het item ‘Man en Fiets’ waarin de CEO van Sandd zijn verhaal mag doen over zijn passie voor fietsen. Meneer heeft zijn hele paleis vol fietsen staan waar de gemiddelde liefhebber alleen van kan dromen en maakt uitstapjes naar de Himalaya en Siberië waar hij nota bene een legerhelikopter als ‘hotel’ mocht gebruiken, kortom, behoorlijk snobistisch allemaal. Daarnaast had hij een persoonlijk monteur die van tijd tot, als enige, aan zijn fietsencollectie mocht sleutelen, uiteraard kwam deze man naar het optrekje van dhr. van de Laar en niet andersom.
Het moge duidelijk zijn, wat mij betreft slaat de redactie de plank volledig mis als men met stukjes als dit de wielerliefhebber denkt aan te spreken
Nog niet gelezen, ga ik morgen doen. Heb jij
de ziekte van Spoiler?
Veel plezier met lezen!
Het klinkt als, maar heb het hele verhaal nog niet gelezen, dus geen idee.
Ik heb het idee dat het daar fout is gegaan. Ik zag een paar jaar terug een video van een trainingskamp en ik schrok eigenlijk een beetje toen ik hem zag. Zijn bovenbenen waren hartstikke dun geworden, en hij zag er (dit is een persoonlijke interpretatie) ongelukkig uit.
Ik hoop dat hij het plezier kan terugvinden en nog een aantal jaren rond zal rijden in het peloton. Dit is zo'n raar afscheid van de wielersport.
Gebr Roodhooft, grijp jullie kans!