Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Mathieu van der Poel vloert Alaphilippe in de Brabantse Pijl
Mathieu van der Poel heeft de 59e editie van de Brabantse Pijl gewonnen. In Overijse was hij de beste in de sprint met een elitegroepje met in ook Julian Alaphilippe, Michael Matthews en Tim Wellens. Op de erelijst volgt Van der Poel Wellens op.
De Smeysberg, de Alsemberg, de Bruine Put, de Menisberg…het zijn slechts de eerste van 31 beklimmingen die de renners deze 59e editie van de Brabantse Pijl voor de wielen geschoven kreeg. De plaatselijke rondes over 23,4 kilometer rond aankomstplaats Overijse aan het eind van de koers zouden een belangrijke rol moeten vertolken met de beklimming van achtereenvolgens de Hagaard, Hertstraat, Holstheide, IJskelderlaan en Schavei.
Zeven renners in de vroege vlucht
Zeven renners kregen al vroeg een vrijgeleide. Frederik Backaert, Francesco Bongiorno, Dries De Bondt, Arjen Livyns, Andrea Peron, Edward Planckaert en Ludovic Robeet sloegen de handen ineen en pakten rap een bijna vijf minuten voorsprong. Toen de heuvels elkaar in hoog tempo begonnen op te volgen, begon het tijdsverschil langzaamaan te slinken.
Mathieu van der Poel bij de start van de koers – foto: Cor Vos
Bij het ingaan van de plaatselijke omloop was het verschil nog maar 1:20. De teruglopende marge was het sein voor Tosh Van der Sande en Mikkel Honoré om de tegenaanval in te zetten. Op zestig kilometer van de meet begon dan ook Mathieu van der Poel zich te bemoeien. In één ruk maakte hij de oversteek naar Van der Sande en Honoré, die de benen meteen stil hielden.
Zonder hulp besloot ook Van der Poel de achtervolging te staken, waarna de drie zich lieten terugzakken. Intussen eiste het parcours zijn tol in de kopgroep, die steeds verder uitdunde. Uiteindelijk zouden de Belgen Backaert, De Bondt, Livyns en Planckaert voorin overblijven. Daarachter werd intussen een nieuwe tegenaanval ingezet met ook oud-winnaar Petr Vakoč.
Van der Poel geeft nog eens gas
Op veertig kilometer gaf ook Van der Poel nog eens gas, wat zoetjesaan het einde inluidde van de restanten van de vroege vlucht. Zeven kilometer later was het dan over en uit voor de kopgroep toen het peloton opnieuw aansloot in hun wiel. Er wachtte de renners op dat moment nog zeven beklimmingen tot aan de finish in Overijse.
Frederik Backaert voert de vroege vlucht aan – foto: Cor Vos
De nervositeit nam toe in aanloop naar de voorlaatste passage van de IJskelderlaan. Daryl Impey greep deze klim aan om te versnellen. Eerder toonde de Zuid-Afrikaanse kampioen zich ook al bedrijvig en hij pakte meteen een mooie voorsprong. Met 27 kilometer was het nog ver tot aan de streep, maar de renner van Mitchelton-Scott was al liefst achtmaal nationaal kampioen tijdrijden.
Bij het ingaan van de laatste lokale omloop had Impey al een marge te pakken van 0:22 op de voorposten van het pak. Op de beklimming van de Hertstraat versnelden Julian Alaphilippe en Tim Wellens. De actie van het Frans-Belgische koppel kon rekenen op reactie van Michael Matthews en Mathieu van der Poel. Al gauw sloten deze vier renners aan bij koploper Impey.
Impey overboord na versnelling Wellens
Eenmaal boven hadden de vijf elkaar gevonden en leek de koers in een plooi op zeventien kilometer van de meet. Op de Holstheide schudde Wellens aan de boom, waardoor Impey overboord ging. Vier leiders bleven over. Op de laatste passage van de IJskelderlaan versnelde Alaphilippe, maar Van der Poel reageerde alert. Ook de andere twee sloten aan.
Julian Alaphilippe in de bevoorradingszone – foto: Cor Vos
Restte nog slechts het Schavei, het slotklimmetje waar al vaker de absolute beslissing viel. Op 1,7 kilometer demarreerde Wellens, maar hij kreeg nog geen centimeter. Van der Poel voerde het kwartet aan onder de vod van de laatste kilometer. Matthews nam op het zwaarste stuk over, maar er werd veel naar elkaar geloerd.
Het peloton kwam nog dichtbij, maar de winnaars moest bij de voorste vier worden gezocht. Van der Poel ging als eerste door de laatste bocht, keek om en reed Alaphilippe op drie fietslengtes. Wellens eindigde op de derde plaats, Matthews werd vierde. Kort daarachter was Bjorg Lambrecht de snelste in de sprint om de vijfde plek.
Dat is hier vele malen geschreven dat hij zich eerst maar een moest bewijzen met de grote jongens. Of heb jij dat noot gelezen. Zelf ben jij ook een van die MZ.
Ga jij maar lekker naar je NOS toe naar de omroep die niets van wielrennen moet hebben.En doe de groeten aan D.enD.
Tweede etappe van de Belgium Tour in 2017 werd Gilbert tweede achter..
MvdP wegzetten als een slecht renner mag van mij ook, maar als je dat schrijft maak je jezelf wel belachelijk.
De laatste decennia overziend kan ik me geen renner herinneren die er zo bovenuit stak in klassiekers. Je had wel renners die zich rustig hielden en dan aan het eind wonnen, of die vaak wonnen. Maar een renner die ELKE klassieker vol rijdt EN dan nog meedoet voor de prijzen, sterker nog, met een kans groter dan 50% wint als ie over de finish komt... Sagan is nooit zo goed geweest in de klassiekers hoor.
Maar goed, kijken naar zijn palmares over vijf seizoenen.
Trouwens, het zou mij ook niet verbazen als MvdP geen top10 rijdt in de Amstel. Lijkt me geen koers om te kwistig te zijn met de energie. En voor DQS en de andere teams lijkt de taktiek me duidelijk; zorgen dat je weg bent met een goed mannetje.
Als ik MvdP was zou ik AlaPhi in de gaten houden; als je daar in de buurt blijft, en DQS heeft geen mannetje voorop, dan werkt DQS voor jou, MvdP. ;-)
Ook gewoon de manier waarop hij woekert met zijn krachten, nogal naïef en patserig. En dan dat 'verwonderd zijn' dat Van der Sande en Honoré niet willen meedraaien. Zucht. Het schoentje knelt ergens te fel.
Overigens kleuren hij en Wout het klassieke voorjaar door strijd en passie. Prachtige koersen al gezien met deze twee jonge matadoren.
Hij had er absoluut bijgezeten en ook dan Flip kunnen kloppen....