Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Mathieu van der Poel: “Schurter is mijn taaiste tegenstander ooit”
Mathieu van der Poel heeft vaak met Wout van Aert de degens gekruist in het veldrijden. Toch is dat niet zijn lastigste tegenstander tegen wie de huidige wereldkampioen veldrijden ooit koerste, blijkt uit een interview met onderdelenfabrikant Shimano.
“Wout van Aert is denk ik mijn belangrijkste tegenstander, de renner tegen wie ik het altijd moest opnemen”, begint Van der Poel zijn antwoord op de vraag wie zijn beste tegenstander was in de drie disciplines waarin hij uitkomt. “Maar voor mij was Nino Schurter misschien wel de lastigste tegenstander om te verslaan. Omdat ik daar zo lang over deed. In zijn discipline, mountainbiken, steekt hij er echt bovenuit.”
De gevechten die hij leverde met de Zwitser blijven hem echt bij, gaat de Alpecin-Fenix-renner verder. “Die met Wout natuurlijk ook, maar voor mij was het verslaan van Nino…” Even zoekt hij naar de juiste woorden, om te vervolgen met: “In het mountainbiken is het vaak zo dat als je hem verslaat, dan win je de Wereldbeker. Dus dat zegt genoeg over zijn niveau. Het was erg gaaf om dat te doen.”
Amstel Gold Race
Ook werd Van der Poel gevraagd naar zijn top drie van mooiste overwinningen. “Dit is me al vaak gevraagd dus ik heb er al veel over nagedacht. Het blijft een moeilijke vraag, maar ik zet de Amstel Gold Race absoluut op één. Dan wordt het lastiger, want ik twijfel tussen mijn eerste wereldtitel in Tábor (2015) in mijn eerste jaar als prof of het WK dat ik recent won in Dübendorf, want dat was op een heel zwaar parcours en het was een van mijn beste dagen op de fiets.”
Op de derde plaats zet hij Nové Město, waar hij in 2019 na een felbevochten duel met Schurter zijn eerste cross-countrywedstrijd in de Wereldbeker mountainbike won. “Dat blijft een speciaal moment want ik probeerde al drie jaar een Wereldbeker te winnen – ik denk dat ik nooit zo lang heb moeten wachten op een overwinning in een bepaalde discipline.”
Om daar te komen moest de Nederlander een proces doormaken, vertelt hij. “Ik moest echt op een andere manier gaan trainen om vooral Nino Schurter te verslaan. Dat dát is gelukt was voor mij een langgekoesterde mijlpaal en iets waar ik nog altijd erg trots op ben.”
Vergeet niet dat de meeste crossers voordeel hebben in het peloton door hun bravoure.
Voorlopig is hij de renner die er door gelegenheid wereldkampioen Pedersen op een lastig hellinkje werd afgereden. Een aantal weken ervoor in Noorwegen idem dito.
De grootste vijand van MvdP zijn de fanatisten die hem alle overwinningen aanmeten die er te rijden zijn. Matje bepaalt altijd nog zelf waar hij gaat winnen.
Misschien voor de grap nog eens terug kijken naar de documentaire over de RONDE 2019. En hoe ploegleiders, die toch al veel hebben gezien, bijna uit hun autostoel vallen van verbazing.
En ploegleiders staan in tegenstelling tot wielerflitsers niet bekend om hun naiviteit als het gaat om wielerprestaties....
Ik geef heel saillant aan dat hij grootse momenten heeft, maar per saldo hele typisch dalmomenten. Als belofte was hij niet heel erg te porren voor wegwedstrijden en heeft weinig laten zien in tijdrijden.
Zijn grootste krachten zijn bravoure, techniek en het vermogen om diep te gaan. Dat blijkt uit de geconsolideerde overwinningen in de MTB sprintraces in 2019. Er is nog nergens uit gebleken dat zijn duurvermogen past bij een professionele wegrenner. Hij loopt richting de verkeerde helft van de 20-ers en legt nog een jaar focus op zijn olympische mtb droom.
Om daarna nog een effectieve weg carrière uit te bouwen zal ook even tijd kosten. Waarschijnlijk gaat hij net als nu gewoon zijn momenten blijven pakken, en die uitgebreide carrière niet doen.
Dus eerst zien dan geloven dat hij de grootse wegrenner wordt.
Ik denk het feit dat hij 4e wordt in de RVV na een crash, en de AGR op fenomenale wijze wint wel genoeg zegt over zijn duurvermogen op de weg. Laat staan de bizarre wattages die hij in de laatste kilometers van de AGR nog wegtrapt, na dik 250 kilometer. Die jongen heeft echt een grote motor hoor.
En wat zijn die 'typische dalmomenten' dan?
Daarnaast doe je Pedersen veel te weinig eer aan, wat een klasbak is dat als je daar op die manier wint.
Volg je MvdP wel eigenlijk? Dan had je de dalmomenten wel geweten.
En prachtig hoe mensen happen op Pedersen. Die jaarlijkse eendagsvlieg.
Ah, het bekende 'ik weet het zelf eigenlijk ook niet dus ik doe maar alsof jij dom bent dat je het niet weet' argument. Als het zo obvious is, dan is het voor jou toch geen probleem om het te noemen?
Enneh, hoe zit het nou met inhoud? Heb je niet de inhoud van een wegprof als je de AGR kan winnen? Riddle me that.
Schurter was, tot VdP hem na 3 seizoenen kon kloppen, ongenaakbaar, hem kloppen op zijn eigen specialiteit is van grootse klasse.
Dat MTB internationaler is dan veldrijden, mag de laatste jaren wel best zijn, maar dat heeft verder weinig te maken met welke tegenstander (Schurter of van Aert) de meeste klasse heeft. Als Mathieu was grootgeworden in het MTB in plaats van in het veldrijden, en nadien de overstap had gemaakt, had hij waarschijnlijk het omgekeerde gezegd. Als je ziet hoe Schurter het ervan af brengt op de weg, is het duidelijk dat het geen groter talent is dan van Aert, maar misschien wel een betere specialist in zijn discipline, MTB, dan van Aert in het veldrijden.
Een paar zwitsers, fransen en een bonte verzameling die voor spek en bonen voor de sponsor rondrijd.
De 2 namen die je noemt zeggen al genoeg.. Sagan heeft enkel als junior wat MTB gedaan en Evans kende helemaal niemand voor hij wielrenner werd.
Ik krijg zelf altijd de indruk dat de downhill disciplines vele malen meer bekeken worden.
De prestaties van VdP in drie disciplines is echt enorm bijzonder en wordt soms makkelijk weggewuifd met de opmerking "dat de echte strijd op de weg plaats vindt" ...
Je zegt elders iets over dat er te weinig respect te bespeuren valt in de reacties over Schurter en zijn palmares in zijn discipline, maar veel respect tov Nys bespeur ik in die van jou ook niet.
Bij het veldrijden zijn er dan weer obstakels op het parcours die je op moet lopen terwijl je bij de MTB alles kunt fietsen.
Nu volg ik het MTB niet echt (meer) op de voet maar zoals ik weleens begrepen heb zijn de XCO wereldbeker wedstrijden zoals Mathieu nu rijdt de afgelopen jaren ook veel technischer geworden. Niet voor niks rijden deze rijders vaker op vol geveerde fietsen terwijl er zo'n 10-15 jaar geleden alleen met vering in de voorvork werd gereden.
Wil je eens zien wat Nino op een fiets kan https://www.youtube.com/watch?v=qU0k0ChL3Bc
@Boenk: vergeet ook niet dat Mathieu zijn eerste podium behaalde met een fiets die bijna 3 kg zwaarder was dan die van Schurter, de mechaniekers van Nino die na de wedstrijd de fiets van Mathieu vastpakten schrokken zich een hoedje..