Mathieu van der Poel speelde in de 17e Girorit wederom een hoofdrol. Samen met Gijs Leemreize begon hij met anderhalve minuut voorsprong aan slotklim Monterovere, waarna Van der Poel wel héél hard begon te klimmen. “Ik voelde me goed bergop vandaag”, verklaart Van der Poel aan het Algemeen Dagblad.

“Ik was alleen aan het hopen dat het ging blijven regenen en fris blijven. Het was de eerste keer dat de temperatuur weer een beetje normaal was, en dat ligt me toch net iets beter. Ik heb ook het geluk dat ik in de afdaling mijn ding kan doen. Eigenlijk is het meestal de bedoeling om met een goede groep vooraan te geraken, om aan het einde rustig aan te kunnen doen. Maar vandaag voelde ik me wel goed, dus dan heb ik het eens geprobeerd.”

Dat was vooraf nochtans niet het plan. “Maar het tempo lag op de eerste klim heel hoog. We reden met een goede groep weg, en dan voelde ik me heel de dag wel best oké. Dat ik niet win, daar kan ik wel mee leven. Het is ook niet dat ik er heel dicht bij was of zo.”

Leemreize
Van der Poel maakte het Gijs Leemreize wel knaplastig, door héél snel aan de klim te beginnen. “Dat was een alles-of-nietspoging in de hoop dat Gijs ging breken. Dan kon ik misschien vleugels krijgen, maar hij bleef aandringen. Ik had geprobeerd om het gat voor het steile stuk een beetje te maken, en daar met vleugels over proberen te geraken. Maar dat was misschien een beetje optimistisch. Voor de rest was het wel een goede dag.”

“Was mijn poging dan zelfoverschatting? Zeker niet. Mijn vermogensmeter werkte niet, dus ik wist niet wat ik aan het doen was. Maar ik wist dat ik het zo moest proberen. Gijs is natuurlijk de betere klimmer.”