Michal Kwiatkowski wilde niet teruggaan naar zijn eerste overwinning, zeven jaar geleden in de Amstel Gold Race. In de regenboogtrui toonde de Pool zich destijds de sterkste in de sprint van achttien renners. Na zijn mondiale titel van Ponferrada betekende de zege in de Limburgse klassieker dat ‘Kwiato’ zich op 24-jarige leeftijd mocht kronen tot een van de beste eendagsrenners van het peloton. Zijn overwinningen in de Strade Bianche en Milaan-San Remo in 2017 bevestigden nog eens die status.
De nieuwe voorjaarseditie van RIDE is nu verkrijgbaar! Dit 180 pagina's dikke wielermagazine staat vol verhalen over alles wat de wielersport zo mooi maakt. Bestel hem nu online. Wil je RIDE extra voordelig ontvangen? Neem dan nu een abonnement en ontvang maar liefst 20% korting! Met zijn transfer naar Team Sky (tegenwoordig INEOS Grenadiers) groeide zijn verlangen om ook als klassementsrenner te slagen. Zelf klopte hij bij de leiding op de deur om zich veel meer op het klimwerk te richten. Toen de eerste stappen in de klassementstrein van Chris Froome vruchten begonnen af te werpen, was hij in 2018 ook ploegmaat van Geraint Thomas toen de Welshman de Tour de France won. De transformatie die Thomas van man van het Vlaamse werk naar ronderenner had gemaakt, was de droomstap die hij ook wilde zetten.
De eindzeges in 2018 in Tirreno-Adriatico, de Ronde van Polen en de Ronde van de Algarve bevestigden dat Kwiatkowski een sterk klassement kan rijden. Al heeft hij dit later nooit in de grote rondes kunnen bevestigen.
Michal Kwiatkowski in de aanval in de Amstel Gold Race – foto: Raymond Kerckhoffs
Vorig jaar, op 30-jarige leeftijd, realiseerde Kwiatkowski zich dat het allerhoogste bereiken in het rondewerk voor hem té hoog was gegrepen. Bij zijn ploeg klopte hij opnieuw op de deur. Ditmaal met de vraag of hij zijn eerste liefde, het klassieke werk, weer volledig kon oppakken. Een keuze waar ploegleider Servais Knaven blij mee was. Daarmee kon er nog meer aan een sterk blok voor het eendagswerk worden gebouwd met Tom Pidcock, Dylan van Baarle en Kwiatkowski als belangrijkste bouwstenen.
Recept
Het vertrouwen dat ‘Kwiato’ altijd binnen de Britse ploeg kreeg, beloonde hij op de Rijksweg in Vilt met zijn tweede zege in de Amstel Gold Race. Het maken van bewuste keuzes was voor hem het recept om voor het eerst in vijf jaar weer een grote eendagskoers te winnen. De dubbel rondewerk-eendagscoureur had hij niet in zijn benen. Spijt van zijn ‘overstapje’ naar het klassementsterrein heeft hij overigens niet. Als je ergens voor durft te gaan, dan kun je achteraf nooit de spijt hebben dat je het niet hebt geprobeerd.
Het maken van keuzes gaat voor meer grote kampioenen steeds belangrijker worden. Afgelopen winter maakte Wout van Aert al deze beslissing. Geen WK veldrijden, geen Strade Bianche en geen klassement in Tirreno of Parijs-Nice. Alles om goed te presteren in het Vlaamse werk. Met zijn zege in E3 Saxo Bank Classic in Harelbeke bewees de Belgische kampioen op het juiste moment te pieken, maar helaas werd hij drie dagen voor de Ronde van Vlaanderen geveld door een coronabesmetting.
Mathieu van der Poel na de Amstel Gold Race 2022 – foto: Raymond Kerckhoffs
Noodgedwongen is Mathieu van der Poel er afgelopen winter ook achter gekomen dat het maken van keuzes zijn vruchten kan afwerpen. Juist de lange periode van revalidatie heeft ook de veelvraat van Alpecin-Fenix laten inzien dat hij niet meer alles kan en moet aanpakken. Een winter zonder overvolle veldritkalender heeft hem onbewust wellicht goed gedaan.
Het rustig toewerken naar bepaalde grote doelen geeft een groter rendement, dan het van links naar rechts willen scoren bij alle kansen die zich voordoen. “Dit was misschien wel mijn beste voorbereiding ooit, want ik heb de tijd gehad om me specifiek klaar te stomen voor de klassiekers. Ik heb niet overhaast na het veldritseizoen meteen mijn wegfiets moeten pakken. Ik voel me er goed bij en ben sterk tijdens de races”, was zijn conclusie na zijn zege in de Ronde van Vlaanderen.
Waar Kwiatkowski inmiddels 31 jaar is, zijn Van der Poel en Van Aert 27 jaar jong. Een leeftijd waar beiden steeds minder puur op hun talent kunnen terugvallen.
Fysieke piek
Gepromoveerd fysioloog Jurgen van Teeffelen benadrukt dat een wielrenner rond zijn 25ste levensjaar zijn fysieke piek bereikt. Richting de dertig jaar gaat de maximale hartslag achteruit en wordt de maximale zuurstofopname minder. En ook de snelle spiervezels, die je vooral nodig hebt om kracht te zetten, worden minder. Een wielrenner kan zijn fysieke teruggang wel prima compenseren met zijn ervaring en door harder te trainen, maar duidelijk is dat hij dan ook meer gedoseerd met zijn krachten moet omspringen.
Vorig jaar werd op sommige momenten al pijnlijk duidelijk dat Van der Poel, maar ook Van Aert, niet alles aankan door een té overvol programma. Van der Poel zal ook tot de conclusie komen dat het specifiek toewerken naar slechts enkele doelen in de hedendaagse, wetenschappelijk gestuurde wielersport noodzakelijk is. Er moeten keuzes worden gemaakt.
Eigenlijk gaf hij dat zelf al voor de start van de Amstel Gold Race op het Vrijthof in Maastricht aan. Van der Poel had de afgelopen week decompressie gehad omdat hij alles op de Ronde van Vlaanderen had gezet. Hij was richting en in ‘Vlaanderens Mooiste’ fysiek, maar zeker ook mentaal, zo diep gegaan dat het moeilijk was om zich op te laden voor de Limburgse klassieker. “Maar voor Parijs-Roubaix ben ik zeker nog gemotiveerd. Daar hoop ik er weer voor de volle honderd procent te staan”, benadrukte hij aan de finish, na zijn vierde plek in de Amstel Gold Race.
Mathieu van der Poel – foto: Raymond Kerckhoffs
Voor ‘MVDP’ was deze Amstel Gold Race dus geen echt hoofddoel, maar een soort tussendoortje tussen de twee monumenten op de keien. Viel het goed in de finale, dan zou hij zeker de zege niet links laten liggen. Maar wanneer hij zoals nu tactisch vast kwam te zitten tussen de twee INEOS Grenadiers-kopmannen Kwiatkowski en Pidcock, dan was er geen man over boord. Dan had hij een goede extra training richting ‘Le Nord’ van komende zondag in de benen.
Van der Poel zinspeelt nog op sportieve revanche tijdens de mountainbikewedstrijd op de Olympische Spelen in Parijs in 2024. Maar hij moet wel beseffen dat de flexibele overstap van de mountainbike naar de racefiets steeds moeizamer zal gaan. Natuurlijk heeft hij een grote liefde voor het mountainbiken, maar bij Alpecin-Fenix zullen ze na alle blessureleed van hun kopman in de afgelopen acht maanden beseffen dat de prijs voor dat MTB-avontuur wel heel hoog is.
Dat Van der Poel in mei van start gaat in de Giro d’Italia is een eerste signaal dat het mountainbiken op een lager pitje wordt gezet. Komende maand staan de wereldbekers Cross Country in Albstadt en Nové Město op het programma. Beproevingen waar hij voorgaande jaren een doel van maakte. De keuze om op 6 mei in Boedapest van de partij te zijn bij La Grande Partenza van de Giro is een eerste voorteken dat de weg de absolute voorrang heeft gekregen. Wat dat betreft heeft ook Van der Poel geleerd dat hij keuzes moet maken.
40 Reacties
Kwiat maakte niet zozeer een scherpe keuze maar zat in de luxe positie als enige met 2 man bij de voorsten te zitten en zijn maat Pidcock als kopman aangezien werd. Natuurlijk moet hij dan openen en met Cosnefroy kwam ook nog eens de ideale compagnon achterop, een beetje zoals toen Vino Kolobnev meekreeg in Luik 2010.
Denk dat er bedoeld word, dat hij die keuze al eerder maakte door bij de ploegleiding aan te kloppen om zich weer op het klassieke werk te gaan richten.
En tegelijkertijd vraag ik me af of ie die paar meter na de Gulpenerberg niet gewoon dicht kon rijden.
@Romans: precies. Het is niet alsof Kwiatkowski vandaag met afstand de sterkste was. En bovendien hoort hij in de AGR altijd bij de besten, rijdt elk jaar een mooie ereplaats. Nu viel het kwartje zijn kant uit door de tactische situatie.
En was MvdP de afgelopen weken beter dan in 2019 (RvV, BP, AGR), 2020 (BinckBanck, RvV) en 2021 (Strade, Tirreno, Tour)? Dus hoezo heeft dat met zijn rust- en herstelperiode, laat staan keuzes te maken?
@Koekenbakker
Als we MvdP’s trainer moeten geloven heeft hij tijdens de RVV z’n beste waarden ooit (in een klassieker) gereden. Beter dan zijn vorige twee Rondes, beter dan de Strade, etc etc.
Iedereen maakt keuzes en die kunnen goed en niet goed uitpakken. Beetje nietszeggend stuk dit.
Als Cosnefroy niet zo stom jumpt, wat zou dan de titel zijn?
Noodgedwongen rust nemen door een blessure is natuurlijk geen scherpe keuze, maar ja Kerckhoffs en een juiste weergave van feiten is dan ook een utopie
Net zoals het valt te betwijfelen of Kwiat zelf volledig de keuze heeft gemaakt. Kan me ook zomaar voorstellen dat ze een bepaalde kern zochten bij Ineos vanwege Pidcock en daar onder eigen werknemers even rondvraag hebben gedaan. Dan heeft Kwiat misschien wel de handschoen opgepakt, maar is het ook weer niet zo erg eigen initiatief. Wie weet zie we ‘m zelfs weer ergens verder in het jaar bergop rijden voor wie dan ook de kopman zal zijn in een grotere ronde. Dan blijft er van het verhaal niet zoveel over.
Ik denk dat er betere mogelijkheden waren om iets te schrijven over scherpe keuzes. Over de tactische keuzes bij SDWorx. Of de keuzes die Evenepoel de komende tijd moet maken over welke richting hij zich wil ontwikkelen.
Dit stuk vind ik persoonlijk weinig verheffend. Een beetje vergelijkbaar met de AGR zelf; daar heeft vooral de achterdeur open gestaan, en is er voorin nauwelijks iets boeiends te zien geweest. Dat je dan met zo’n analyse komt begrijp ik dan ergens wel.
inderdaad Kwiat heeft wel gewonnen maar Mathieu maakte ook heel sterke keuzes.
Wat voor keuzes maakte de rest van de top 8?
Het lijkt wel een beetje om MVDP met veel moeite in dit topic moest gefietst worden.
Tja Bellevue. Alles voor de muisclicks zo lijkt het. Persoonlijk had ik ook Evenepoel en Lefevere nog meegenomen in de titel. Dat had nog beter gewerkt. Nu is het inderdaad een beetje kunstmatig allemaal.
En dat was bijna een intikkertje. De gemaakte keuze om snel te willen scoren en dus sprints aan te trekken versus de klassementsambities en het secondenspel rondom het podium. Gemiste kans.
En DSM, en DSM. Die moet er ook in. Of is dat voor morgen? 'Bennoot bewijst het ongelijk van DSM'. Zoiets? En dan een lijstje met ex-DSM-ers die de Gold Race uitreden, zoals Dumoulin en Matthews.
lol @ turtlehead
Tsjs, Michelangelo. Evenepoel kan er ook niets aan doen. Grimay ook niet. Het zijn hypes. Bet als
Vroeger met van Keersbulk en Voonen enzo
Keuzes maken is zeker belangrijk, maar of nu net de gouden keuzes van Kwiatkowski dit jaar tot zijn zege in de Amstel hebben geleid? Hij breekt al een hele poos geen potten meer in het rondewerk en is gewoon al jaren een pure knecht in de Tour voor Ineos.
Dat hij nu ineens het licht heeft gezien dat hij toch geen Tourwinnaar wordt, weer alles op de klassiekers zet en de Amstel wint, is voor mij toch niet helemaal een getrouwe weergave van de werkelijkheid.
Kwiatkowski was vaker sterk in deze koers en vandaag stonden de sterren gewoon goed met het overwicht van zijn team en de matige tegenstand. Die lijken meer een rol te hebben gespeeld dan dat hij door zijn keuzes zoveel beter was dan andere jaren.
Het stukje over leeftijd vind ik wel interessant. Kwiatkowski piekte qua resultaten tussen zijn 24 en 28. Min of meer net als die andere grote eendagsrenner van zijn generatie: Peter Sagan. Hoewel Peto al iets vroeger tot de absolute top behoorde en in zijn hoogdagen ook nog meer heeft gewonnen natuurlijk, Sagan was gewoon een nog iets betere renner.
Sindsdien heeft Kwiato nog wel aardige resultaten neergezet in grote eendagswedstrijden (3de in MSR '19, 4de op het WK '20, 6e in de WP '20, 8e in de Amstel '21…). Maar het was toch meer vanuit de achtergrond. Alaphilippe nam het stokje over van Sagan en uiteraard kwamen dan ook Mathieu en Wout (en nu ook Pogi) erbij.
Werd Kwiato overvleugeld door grotere talenten of was hij minder in de klassiekers vanwege zijn ronde-ambities? Of zijn de fysiek beste jaren van een renner vandaag de dag inderdaad gewoon de mid-twenties en moeten ze daarna meer op ervaring en tactisch vernuft terugvallen?
Als je dan toch de link wil leggen met MvdP en WvA: hoeveel topjaren hebben zij nog in de tank? Later ingestapt op de weg vanwege de (zeer succesvolle) cross-seizoenen, maar verlaten ze hiermee ook hun piek op de weg? Of mogen we verwachten dat het binnen een jaar of 2-3 ook een stuk minder wordt?
In welke mate speelt de steeds professionelere begeleiding van jongsaf aan een rol in het 'verjongen' van de top? Waar je nog niet zo lang geleden vaak geharde dertigers klassiekers zag winnen, is dat nu eerder uitzondering dan regel geworden. Welke oudere renners draaien momenteel nog mee aan de wereldtop, buiten Roglic en (met een beetje goede wil) opi Valverde?
Keuzes maken en mikken op een paar hoofddoelen helpt meer dan waarschijnlijk om de fysieke achteruitgang te compenseren, maar ik zie toch vooral dat dertigers het heel moeilijk hebben gekregen en op een alles-valt-goed-scenario moeten rekenen zoals Kwiato vandaag om nog grote koersen te winnen. Daarover zou ik graag eens een diepgaande analyse zien.
Zo’n analyse zou zeker meerwaarde bieden.
Ik denk dat er sowieso een verschil zit tussen eendagskoersen en grote ronden, naast toevalligheden (blessures, valpartijen, startlijst).
Kijk je bijvoorbeeld naar Tour ’20 dan staan er heel veel ‘oude’ renners in de top-10 (Roglic, Porte, Landa, Dumoulin, Uran, Caruso). In ’21 was dat volledig anders, terwijl er geen fysiologische revolutie plaatsgevonden heeft.
En wat gaat er gebeuren als Van Aert, van der Poel dertiger zijn, of volgend jaar al Alaphilippe? Worden ze minder, of zijn het gewoon klasbakken die over drie jaar ‘aantonen’ dat je juist dertiger moet zijn om grote koersen te winnen?
Het kan inderdaad te wijten zijn aan de toevalligheden die je noemt, of misschien is er gewoon een bijzonder sterke generatie twintigers die de minder uitzonderlijke generatie ervoor wegdrumt. En misschien is die tendens er eigenlijk helemaal niet en is het gewoon een zeer tijdelijk fenomeen van max. een jaar of 2-3.
Of is er toch een verjonging van de top vanwege een professionelere begeleiding van jonge talenten? Misschien spelen ketonen ook wel een rol?
Ikzelf heb er niet echt een zicht op. Buiten het grafiekje 'Points per age' op PCS heb ik er ook niet echt veel data op nagekeken. Bij 'Riders born between 1986 and 1990' zie je inderdaad wel dat die iets vroeger stijgt en vooral vroeger naar beneden duikt (is dan ook nog niet helemaal compleet) in vergelijking met de vorige generaties. Maar ik zou er wel eens een volledige analyse aan gewijd willen zien i.p.v. dat het weggemoffeld aan bod komt in dit nogal vergezochte stuk over scherpe keuzes.
Eens Alfons. Veel interessanter analysemateriaal, maar moeilijker te koppelen aan de dagkoers van de AGR-uitslag.
Wat in mijn ogen het beeld vertroebelt, is de coronatijd. Waar voor veel “oudgedienden” de traditionele, gekende en geijkte voorbereiding om zeep is geholpen, en ze op zoek moeten naar alternatieven. Terwijl de jonge garde nog niet dat soort ingesleten patronen heeft.
Als er één analyse moet komen na deze Amstel is het heel simpel. Er had hier een analyse moeten staan van de vrouwenkoers en dan wel het parcours.
Ik ben van mening dat ook bij de vrouwen de laatste keer Cauberg eruit moet. Vorig jaar met een grote groep gefinisht ( vanuit dat criterium, maar dat zorde bij de mannen met de vd Poel allee wel voor schifting) en nu weliswaar een solo, maar de koers zit veel langer op slot.
Sinds die vd Poel allee erin zit bij de heren hebben we leukere koersen gezien die eerder werden opengebroken en veel spannender waren.
De vrouwenkoersen verdient dus mi ook dit finalerondje.
Ik ben het er niet mee eens dat je mountainbiken niet goed met de weg en/of veldrijden kan combineren. Dat is een beetje zo’n typische gedachte uit het oude wielrennen. Dat Mathieu dit jaar wat Wereldbekers overslaat is niet gek, de Spelen zijn pas in 2024 weer. Conditioneel zit het wel goed, en techniek kan je in 2 jaar meer dan prima verbeteren naar boven zijn huidige/vorige niveau. Prima om het een jaartje te laten liggen nu, maar hij gaat het zeker weer doen in 2023. Mark my words.
Kerckhofs vervult een beetje een functie in het journaille waar Joris Luyendijk ooit een boek over heeft gemaakt. Proberen dingen te duiden omdat er vooral iets gemaakt moet worden dat terwijl je er soms geen zak van begrijpt of conclusies gaat trekken op wat een enkele omstander je influistert. Zeg maar de pseudo-expert. Hij zal vast wat beter ingevoerd zijn dan het gemiddelde leespubliek, maar een verhelderende analyse met juiste diepte is maar zelden te vinden. Het is vooral opportuun zoeken naar onderwerpen heb ik het idee.
Oh ja, malle Joris zevenvinker. Nu al historische Buitenhof uitzending waar hij volledig door het ijs zakte. Tovert weer een glimlach op mn gezicht
Die wanstaltige uitzending was aan alle kanten verschrikkelijk, Twan ‘valstrik’ Huys kwam er even verrot uit.
Daarbij swingt Kerckhoffs ook nog lekker mee met welke kant de hype op gaat, van het Sloveense wielrennen naar MvdP en straks weer terug naar Wout als die plots Roubaix wint, dan zal Matje wel verkeerd hebben gepiekt oid.
Ik zou er dan ook sterk voor pleiten om dit soort stukken niet het label analyse te geven, maar opinie.
Zou Kerckhoffs contractueel in iedere analyse/column een percentage MvdP moeten stoppen?
Absoluut. Na MSR had ie gouden aanleiding om het Sloveense wielrennen uit te diepen en moest het per se weer een grandioos kwijlverhaal worden over onze knuffel Nederbelg.
Het Sloveense wielrennen? Is dat in opkomst? Ik had van geruchten vernomen dat daar wat talent rondfietst
@AWestie: is oud nieuws, is al over de top volgens kenners.
Volgens deze analyse moet de vorige theorie over een gans jaar door koersen, crossen en mtb'en, met weinig vormverlies en 1rustweek tussendoor, de vuilbak in?
Dus toch de traditionele trainingsleer met langere rustperiodes en rustige opbouw in de winter.
Wat Kwiat betreft klopt deze theorie zeker. Bij Jumbo hebben ze overduidelijk langere vormpieken vanuit een goede voorbereiding, en dan zie je ze wegzakken naar goede ereplaatsen (Benoot, Laporte).
Bij Kwiatkowski zie je dat het beleid van de ploeg een zeer grote invloed op hem heeft, piekte in het eendagswerk bij QS en de periode daar vlak achter. Heeft daarna vooral gewerkt voor de klassementsambities binnen de ploeg. Nu is bij Ineos duidelijk het geweer van schouder veranderd met Pidcock in de gelederen en dat betaalt zich uit in deze overwinning.
Het wordt nu een overwinning ja, maar hij zit toch structureel wel bij de beste renners in de Ardennenklassiekers. Ook bij Sky/Ineos wel. In 2017 nipt geklopt door Gilbert, twee jaar later is hij in volle finale de eerste die het gat dicht rijdt op Alahilippe en Fuglsang en in 2020 wordt hij 4e op het WK. Verder nog enkele toptien notering in Luik en Waalse Pijl.
Dit hele stuk slaat eigenlijk nergens op van Kerckhofs.
Dus Kwiat rijdt dit jaar de klassiekers en dan naar de Tour als knecht. Scherpe keus, of wacht, nee dat doet hij al zijn hele carrière.
Lokt veel discussie uit, daarom prima column!
Stijn Devolder, die kon ook zo goed kiezen. En Sep Vanmarcke is er nog steeds errug goed in!
Je zal maar als Kwiat de grote koers winnen voor INEOS en 3 tegen 1 outnumbered worden in de fotoselectie van Neerlandsche wielerpers.
#tenenkrommend
Misschien al het geel op de site vervangen voor zijn hoofd nog, er is altijd ruimte voor progressie.