Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Lefevere vreest faillissement wielerteams: “Zelf ben ik ook bang”
Dat de coronacrisis grote financiële gevolgen gaat hebben voor de wielersport, is onontkoombaar. Niet alleen de wedstrijden, maar ook de teams hebben het zwaar. Meerdere ploegen vroegen al aan hun renners om salaris in te leveren. Patrick Lefevere vreest dat er faillissementen gaan volgen.
“Ik vrees dat er wielerteams failliet zullen gaan”, vertelt de teambaas van Deceuninck-Quick-Step aan Sporza. “Zelf ben ik ook bang. Teams die gesponsord worden door privé-bedrijven kunnen het zich moeilijk veroorloven om niet te koersen tot eind juni”, geeft hij aan.
Het verdienmodel van wielerploegen blijft kwetsbaar. “Het verschil met voetbal is dat voetbalclubs spelers hebben die ze kunnen verkopen. In de koers bestaat er geen transfergeld. Wij leven bij de gratie van sponsors en een beetje merchandising,” legt hij uit.
Enkele dagen geleden vertelde Francis Van Eeckhout, CEO van hoofdsponsor Deceuninck, nog in gesprek te zijn met de ploeg. “Het is zeker niet de bedoeling om de stekker eruit te trekken”, klonkt het.
Uiteraard is dat een verschil met voetbal aan de inkomstenkant. Maar dat is een eenzijdig beeld, je hebt ook aangaven. Een voetbalclub heeft een trainingscomplex, een stadion en dat kost ook bakken met geld (ja ook na eventuele controversiële staatssteun).
Volgens mij is de conclusie dat minimaal 50% van de ploegen/clubs, in welke tak van sport dan ook, in de problemen komt nu de exposure achterwege blijft en de sponsoren de hand op de knip houden. Daar is het wegwielrennen echt geen negatieve uitzondering op. Van F1 tot voetbal en van wielrennen tot roeien zijn het zware tijden voor de sporters, clubs en ploegen.
Wielrenner hangt enkel af van sponsors en tv gelden.
En met bedrijven in de problemen zullen sponseringen verdwijnen..
Dat zou misschien betekenen dat het wielrennen, in navolging van het voetbal, ook achter de decoder verdwijnt en dat op die manier er geld naar de ploegen gesluisd kan worden.
Of entreegelden bij finishplaatsen en op bepaalde bergen.
Het is het één of het ander.
-Indien het moet een ronde van Spanje met enkel Spanjaarden en een tour met enkel Fransen..
Ironie is een manier om op bedekte, milde wijze de spot te drijven met iets of iemand.
Misschien eens buiten gaan wandelen en een frisse neus gaan halen om alles weer in perspectief te zien.
(ps. dit is opnieuw Ironie)
Ook Beat krijgt daarin geen opvolging, hoewel het model van Beat volgens mij in naam anders is, maar in essentie hetzelfde sponsormodel is.
Deze balans is gewoon gezond.
1) De ploegen kunnen staken (de Tour niet rijden), maar hun sponsoren betalen de ploegen dan niet (goede balans - gezond).
2) Ploegen hebben de vrijheid om zelf wedstrijden te organiseren. Doen ze niet, want ze hebben geen knowhow en geen budget (dus ook hier een prima balans - niet gaan eisen wanneer je machteloos bent).
3) Ploegen hebben de mogelijkheid om méér exposure te bieden richting hun sponsor en zodoende een hoger sponsorbedrag te kunnen vragen. Het zou Lefevere netjes staan hier mee bezig te zijn, in plaats van de slachtofferrol.
Bij jou voorbeelden heeft een krant meestal nog subsidies.
Tv-zender heeft meerdere programma's om de goeie en slechte in balans te houden.
Maar voornamelijk in de sport, hebben de teams een (groot) deel eigen inkomsten.
Vaak gepaard met tv-gelden, merchandising en ticketverkoop.
Bij wielrennen heb je dit allemaal niet. Budget bestaat uit sponsoring, prijzengeld en klein beetje merchandising.
tv-gelden gaan voornamelijk naar de organisaties ( die klein deel uitkeren in vorm van prijzengeld) en ticketverkoop is er nauwelijks ( en VIP's, etc gaat terug naar organisatie).
In de meeste gevallen bepaalt de sponsering/advertentie een deel van het budget. Bij wielrennen is dit bijna het volledige budet, en dat is het probleem.
1. De ploegen zitten in de tang van de tourorganisatie. Niet rijden is geen inkomsten. De tour kan ze dus alle onmenselijke en onveilige parcoursen, tijdstippen, dopingcontroles, etc. voorschotelen. Ze kunnen niet weigeren zonder verlies van inkomen.
2. Wanneer de ploegen zelf wedstrijden gaan organiseren, zoals de Hammer, worden ze op alle mogelijke manieren tegengewerkt.
3. Wordt momenteel toegepast als merchandise, reclameoptredes en bijvoorbeeld online koersen nu. Maar dit geeft een ploeg absoluut geen bestaansrecht.
Gewoon een feit: ASO organiseert de Tour en de sponsoren willen daar hun exposure. Sponsoren betalen ploegen voor die exposure. Volkomen in balans, zo hoort het te gaan in een gezonde economie.
Er worden in het profwielrennen goede boterhammen verdient. Je kan gemiddelde salarissen uit het recente verleden terugvinden in de jaarcijfers van o.a. Sky en AG2R. Een kopman heeft (over de looptijd) een miljoenencontract. Ook knechten verdienen ruim boven modaal.
Je kan als turner de nummer 200 van de wereld zijn, dan verdien je niets. Je kan als operazanger de nummer 200 van de wereld zijn, dan verdien je modaal in een rondreizend gezelschap. Je kan als schrijver de nummer 200 van de wereld zijn, je bent blij met 10.000 verkochte boeken en een normaal levensonderhoud. Zelfs in het elitaire tennis is de nummer 200 van de wereld geen multimiljonair.
We moeten in het wielrennen niet steeds de vergelijking maken met entertainers, voetballers en de paar sporten waar bakken met geld wordt verdiend. Dat zijn sporten die gewoon veel populairder zijn. Het wielrennen is een matig populaire sport (middenmotor) en alsnog gaat er in de WorldTour meer dan 200 miljoen om qua budget, dan is echt geen armoede.