Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Koerstactiek Demi Vollering roept vragen op: “Maar achteraf is het mooi wonen”
Demi Vollering was sterk, zeer sterk in de WK-wegwedstrijd voor elitevrouwen, maar deed ook de nodige wenkbrauwen fronsen met haar koersgedrag. Hoe kijkt Vollering zelf eigenlijk terug op haar wedstrijd? “Je kunt achteraf altijd zeggen: hadden we het maar zo en zo gedaan”, vertelde ze na afloop aan Sporza.
Een verkleumde Vollering is desalniettemin trots op haar Nederlandse ploeggenoten. “Het is nu een beetje lastig om te analyseren. Het is zo koud en ik weet momenteel niet zo goed wat ik moet denken en voelen. Eén ding is zeker: we hebben de hele dag gestreden. Uiteindelijk was de finale niet lastig genoeg om echt weg te komen.”
Vollering probeerde het wel, ontelbare keren zelfs, maar bleek niet in staat om alleen weg te rijden. “Het was jammer dat ik op de laatste klim (doelt op de Witikonerstrasse, red.) niet echt iets kon doen. We hadden namelijk Marianne (Vos, red.) en Riejanne (Markus, red.) van voren. Het was dus niet aan mij.”
“Dat was wel jammer, want daardoor lag het tempo wat te laag en was het te makkelijk op de klim”, aldus Vollering, die in de finale toch enkele – op het oog – onnavolgbare versnellingen plaatste. “Maar achteraf is het mooi wonen. Je kunt dan altijd zeggen: hadden we het maar zo en zo gedaan. Dat is altijd lastig te zeggen.”
“Ik had er misschien eerder aan moeten beginnen”, liet ze ook nog weten in de mixed zone. “Ik moet natuurlijk ergens een keertje mijn eigen pijlen afschieten en dat heb ik nu misschien te laat gedaan. Maar het is altijd makkelijk om na de race iets te zeggen.”
Overigens was het niet het werk van Lucinda, maar de weigering van Rooijakkers om mee te draaien, die Demi Vollering noodlottig werd.
N.b rijdt ze in de laatste km op kop en trekt daardoor, hoe stom kan je zijn de sprint aan voor de rest.......
Ik had overigens wel met haar te doen toen ze na de finish enorm stond te rillen. Ze krijgt nog wel nieuwe kansen.
Om het af te maken uiteraard de sprint van kop af aan gegaan.
Een verkleumde Vollering is desalniettemin trots op haar Nederlandse ploeggenoten. “Het is nu een beetje lastig om te analyseren. Het is zo koud en ik weet momenteel niet zo goed wat ik moet denken en voelen. Eén ding is zeker: we hebben de hele dag gestreden. Uiteindelijk was de finale niet lastig genoeg om echt weg te komen.”
Vollering probeerde het wel, ontelbare keren zelfs, maar bleek niet in staat om alleen weg te rijden. “Het was jammer dat ik op de laatste klim (doelt op de Witikonerstrasse, red.) niet echt iets kon doen. We hadden namelijk Marianne (Vos, red.) en Riejanne (Markus, red.) van voren. Het was dus niet aan mij.”
WK 2024: Lotte Kopecky volgt zichzelf op na knotsgekke finale, onnavolgbare Vollering slechts vijfde
Lees ook WK 2024: Lotte Kopecky volgt zichzelf op na knotsgekke finale, onnavolgbare Vollering slechts vijfde
“Dat was wel jammer, want daardoor lag het tempo wat te laag en was het te makkelijk op de klim”, aldus Vollering, die in de finale toch enkele – op het oog – onnavolgbare versnellingen plaatste. “Maar achteraf is het mooi wonen. Je kunt dan altijd zeggen: hadden we het maar zo en zo gedaan. Dat is altijd lastig te zeggen.”
“Ik had er misschien eerder aan moeten beginnen”, liet ze ook nog weten in de mixed zone. “Ik moet natuurlijk ergens een keertje mijn eigen pijlen afschieten en dat heb ik nu misschien te laat gedaan. Maar het is altijd makkelijk om na de race iets te zeggen.”