Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Jasper Philipsen wint na Milaan-San Remo ook Classic Brugge-De Panne
Jasper Philipsen heeft een koninklijke massasprint in de Classic Brugge-De Panne gewonnen. Na een koers van bijna 200 kilometer was de winnaar van Milaan-San Remo als eerste aan de finish na een onrustige finale. In extremis wist hij Danny van Poppel (derde) te remonteren en uiteindelijk Tim Merlier (tweede) te verslaan.
De Classic Brugge-De Panne is zonder twijfel een koers voor sprinters. Dat zag je ook aan het profiel van de wedstrijd, dat was namelijk nagenoeg biljartvlak. Het belangrijkste punt is de passage door de Moeren, die opgenomen was in de lokale omloop van 43,9 kilometer die drie keer afgelegd moest worden in de finale. In de Moeren kon de koers openbreken, ware het niet dat het zonnig en relatief windstil was. Een koninklijke massasprint lag dus in de lijn verwachting.
foto: Cor Vos
Drietal kleurt de koers
Al snel na de start werd de vlucht van de dag gevormd. Het waren drie renners van ProTeams, zijnde Luca De Meester (Bingoal WB), Thomas Gachignard (TotalEnergies) en Victor Vercouillie (Flanders-Baloise). Al snel kregen zij drie minuten voorsprong en die liep op tot boven de acht minuten, waarna de eerste sprintersploegen toch in gang schoten en de voorsprong wat terugbrachten.
Inmiddels waren de renners aangekomen op het lokale parcours van bijna 44 kilometer. Daar zetten onder meer BORA-hansgrohe, Tudor, Soudal Quick-Step, Jayco AlUla, Alpecin-Deceuninck, Bahrain Victorious en dsm-firmenich PostNL een mannetje op kop. Zij wisten vakkundig het gat te dichten met De Meester, Vercouillie en Gachignard.
foto: Cor Vos
Onrustige finale
De Fransman van TotalEnergies bleef uiteindelijk het langst uit handen van het peloton, dat hem nog even liet spartelen, maar ook voor Gachignard viel het doek uiteindelijk tijdens de laatste passage van de Moeren. Daar sloeg het peloton op hol, ondanks dat er de kilometers daarvoor weinig reden was voor nervositeit of paniek. In die fase werden de eerste treintjes al op de rails gezet.
Op de smalle wegen – vol met straatmeubileur – richting De Panne was het vervolgens wringen, wat de boel alleen maar nog nerveuzer maakte. Veel ogen waren gericht op Milaan-San Remo-winnaar Jasper Philipsen en Tim Merlier, maar bijna elke ploeg had wel zijn topsprinter mee. BORA-hansgrohe trok de kaart-Danny van Poppel. Hij ging van ver aan, maar werd in extremis nog gepasseerd door Philipsen en Merlier.
Dat was geen sinecure voor Philipsen, die slecht gepositioneerd begon aan de laatste kilometer. Door Ramon Sinkeldam werd hij nog naar voren gebracht, waarna hij rond vijftiende positie de laatste lijn indook. Vervolgens vond hij het wiel van Merlier, die in het zog van Van Poppel nog in aanraking kwam met Philipsen. Zij wisten een val te voorkomen, waarna Philipsen explosiever bleek dan Merlier. Van Poppel werd daarachter nog derde.
Ik kan me zo moeilijk voorstellen dat deze koersen in dezelfde handen zijn van de mensen die Gent Wevelgem zo mooi gemaakt hebben. Je neemt die shit toch op de schop? Tegelijk erg weinig publiek animo en 0 choppershots van toeristische hotspots. Dat Panne en Kokszijde kan je beter 1 koers van maken waardoor er ruimte voor iets nieuws vrijkomt. O ja, tyf meteen die lussen weg.
De toekomst van het wielrenner ligt in uniek, mooi parcours en tv, niet in achterlijke rondjes en praise of the poppetjes.
Ik blijf verder wel met zweethandjes zitten met dit soort finales hoor.
Beter hou je je gedeisd als je als sprinter zo klop krijgt en neem je je verlies.
zegt al genoeg dat merlier met een "kijk maar eens" instelling aan de herhaling begint en daarna plots heel wat van zijn hevigheid verliest
Verschil tussen Philipsen en Merlier: eerstgenoemde is een zoon, laatstgenoemde is (ook) een vader
Degene die het minst moest remmen is gewonnen.