Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Jasper Philipsen wint Milaan-San Remo dankzij uitmuntend kopwerk Mathieu van der Poel
Jasper Philipsen heeft Milaan-San Remo op zijn naam geschreven. De Belgische renner won de sprint van de groep met favorieten na uitmuntend kopwerk van Mathieu van der Poel. Michael Matthews werd net geklopt en werd tweede, Tadej Pogacar moest vrede nemen met plaats drie.
De start van Milaan-San Remo lag dit jaar niet in Milaan, en ook niet in Abbiategrasso zoals vorig jaar, maar in Pavia. Om 10.15 uur werd er al het startsein gegeven in het stadje ten zuiden van Milaan. Het peloton vertrok er voor een ellenlange tocht van 288 kilometer naar de Via Roma in San Remo. Andiamo!
Naar goede gewoonte reed er een vroege vlucht weg met heel wat Italianen en Italiaanse ploegen. De namen: Sergio Samitier (Movistar), Romain Combaud (dsm-firmenich PostNL), Davide Baldaccini, Valerio Conti, Kyrylo Tsarenko (alle drie Corratec-Vini Fantini), Davide Bais, Mirco Maestri, Andrea Pietrobon (alle drie Polti Kometa), Alessandro Tonelli en Samuele Zoccorato (beiden VF Group-Bardiani CSF-Faizanè).
De kopgroep in beeld – foto: Cor Vos
Initiatief van grote ploegen
Veel voorsprong kreeg de tienkoppige vlucht zaterdag niet. Alpecin-Deceuninck en Lidl-Trek, met name Silvan Dillier en Jacopo Mosca, hadden zich namelijk al snel op kop gezet. Zij hielden de hele dag de voorsprong van de kopgroep binnen de drie minuten. Dat deden ze natuurlijk in functie van respectievelijk titelverdediger Mathieu van der Poel – die in een witte broek startte – en kanshebber Mads Pedersen.
Op de Passo del Turchino, de eerste beklimming van de dag, gebeurde er niet al te veel. De grote namen, waaronder Van der Poel en Tadej Pogacar, waren wel attent. Zeker in de dalende kilometers zaten zij goed vooraan gepositioneerd. Daarna verdwenen de favorieten weer van het toneel en zagen we hetzelfde beeld als in de eerste uren. Het was met andere woorden wachten op de volgende beklimmingen, die van de Tre Capi.
Dillier met ook een aandachtige Mathieu van der Poel – foto: Cor Vos
Laporte lost zeer vroeg
Op die Tre Capi, de Capo Mele, de Capo Cervo en de Capo Berta, zagen we voor het eerst de mannen van UAE Emirates op kop van het peloton. Kopman Tadej Pogacar had dus duidelijk de instructie gegeven de hellingen te gebruiken om de wedstrijd hard te maken. Dat zorgde er dan weer voor dat de kopgroep wat van hun pluimen verloor, maar ze konden het toch nog even uitzingen.
Net voor de Capo Berta zagen we overigens de eerste valpartijen. Onder meer Tim van Dijke en Cedric Beullens maakten kennis met het asfalt. Het stevige tempo van de mannen van UAE Emirates leidde ook – voor het eerst – tot het lossen van een aantal renners. Verrassend genoeg was Europees kampioen Christophe Laporte een van die mannen. De medekopman van Visma | Lease a Bike had duidelijk geen goede benen.
Domen Novak op kop van het peloton – foto: Cor Vos
UAE Emirates vliegt op de Cipressa
Dat weerhield de gele brigade er niet van om richting de voet van de Cipressa even mee tempo te maken. Dat probeerden en deden veel teams, waardoor de nervositeit in het peloton bleef stijgen. De mannen van UAE Emirates lieten zich even wegdringen in aanloop naar de Cipressa, maar na enkele honderden meters op de klim zagen we ze toch weer vooraan. We zagen andermaal een fikse tempoversnelling.
Het was Isaac del Toro die minutenlang bijzonder hard omhoog reed, maar die zichzelf klaarblijkelijk ook wat voorbij had gereden. De jonge Mexicaan kon zijn eigen tempo niet volhouden en dus moest Tim Wellens overnemen. Pogacar had zo wel al heel wat van zijn luitenanten opgebruikt. Wellens twijfelde dan ook even om tempo te maken, maar trok in de slotkilometer dan toch nog door. Zodoende kwam er een uitgedund peloton van ongeveer 30 man over de top.
We kregen een snelle beklimming van de Cipressa te zien – foto: Cor Vos
Na een ongelukkige valpartij van twee van de overgebleven vluchters in de afdaling bleef alleen Bais over in de kop van de koers. De Italiaanse rasaanvaller zorgde zo nog voor wat extra publiciteit voor zijn team. In het peloton was het even zoeken naar de organisatie, maar uiteindelijk kwam die er toch. Er volgde ook een samensmelting met een achtervolgende groep, waardoor we toch weer met een grote groep naar de Poggio trokken.
Pogacar tweemaal op de Poggio
Het waren de mannen van Tudor, in functie van Matteo Trentin, die de Poggio als eersten konden aanvatten. INEOS Grenadiers nam wat later over, maar het was wachten tot een eerste echte versnelling. Wellens plaatste die dan ook op goed twee kilometer van de top. Hij leidde zo op imposante wijze een aanval van Pogacar in. De Sloveen begon eraan op 900 meter van de top. Van der Poel had het duidelijk in de smiezen en zat strak in het wiel. Hetzelfde gold voor Alberto Bettiol en Filippo Ganna.
Er werd echter niet doorgereden door Pogacar en co en zo kwamen er weer heel wat renners aansluiten. Pogacar maakte gebruik van dat moment van vertwijfeling en knalde weer weg. Deze keer had hij wel een gaatje, ook op Van der Poel. De wereldkampioen moest wat meters goedmaken, maar deed dat uiteindelijk wel. De twee doken samen de afdaling in, maar de rest was niet ver.
Even leken Pogacar en Van der Poel weg te zijn – foto: Cor Vos
Van der Poel reed in de afdaling niet echt door met Pogacar, waardoor de twee tenoren geen definitief gat konden slagen. Een groep van een tiental andere favorieten, met onder meer Mads Pedersen en Jasper Philipsen, kon zo aan het einde van de afdaling terugkeren.
Philipsen doet het na kopwerk Van der Poel
Net voor we beneden kwamen zagen we wel de typerende aanval. Wie anders dan Matej Mohoric demarreerde uit de groep en nam meteen heel wat voorsprong. De oud-winnaar kon het echter niet volhouden en werd weer gegrepen op een kilometer van de streep. Daarna zagen we nog pogingen van verrassing Matteo Sobrero en Tom Pidcock, maar ook zij geraakten niet weg. Dat had alles te maken met het kopwerk van Van der Poel, die had gezien dat Philipsen nog in de groep zat en zich volledig wegcijferde.
Van der Poel zorgde er zo eigenhandig voor dat de Belg kon sprinten voor de zege. Het was Michael Matthews die als eerste – en sterk – de sprint aanging, maar langs de hekken kon Philipsen er toch nog langskomen. De Vlam van Ham ging op en over de Australiër en won zo Milaan-San Remo. Matthews werd tweede, Pogacar sprintte nog naar een derde plaats. Pedersen werd nog goed gepiloteerd door Jasper Stuyven, maar kwam niet verder dan plaats vier. Bettiol vervolledigde de top-5. En Van der Poel? Die zag dat het goed kwam en bolde als tiende over de streep.
In de RIDE Magazine Zomergids 2025 (€12,50) lees je een uitgebreid interview met wereldkampioen Tadej Pogačar. De Sloveen kwam spontaan naar de Alpecin Barbershop voor een knipbeurt en dat draaide uit op een interessant interview. Pogačar praat over het pakken van KOM's en het nastreven van nieuwe doelen. Bestel jouw exemplaar van het zomernummer 2025 van RIDE Magazine hier!!
degenen die niet in die groep van 12/13 zaten, dat waren de geloste sprinters.
Ik denk dat Pogacar gewoon vol naar beneden gereden heeft, en dat VdP niet heel veel harder kon. Het gat bovenop was te klein met de rest van de groep. Met eerst Pidcock die aan sloot en daarna ook Pedersen en co. En dan is het ineens een ander verhaal.
En stel dat ze met 2 beneden aangekomen waren, hoe groot was dan hun voorsprong? Ze zouden tot op de streep vol hebben moeten rijden om te voorkomen dat de groep er achter over hen heen gedenderd zou komen. Terwijl je bij een sprint toch altijd gaat pokeren als je met 2 voorop bent.
Ik denk dat Mathieu inderdaad zelf had moeten proberen als je ziet wat hij bij de tweede demarrage van Pogi nog kan. Maar het geweer is m.i. pas van schouder veranderd toen Pidcock kwam aansluiten.
Knap hoor van Philipsen, na zijn
2de plek in Roubaix vorig jaar nu winst in een monument. Zet toch de volgende stap in zijn carrière. Mooi werk ook van Van der Poel. Erg sterk vandaag maar dé klapper van vorig jaar leek er niet in te zitten.
Pogacar weer met het beukwerk maar de Poggio is voor hem niet zwaar genoeg om echt weg te kletsen. Toch de koers gekleurd. Zijn ploeg was wel wat te snel gedecimeerd.
Was nog nipt met Matthews, wéér een ereplaats voor hem in een topkoers. Pedersen had ik toch dichter verwacht in deze sprint.
Visma mist hier Van Aert, zonder hem is het daar een stuk minder in dit soort klassiekers. Had hier altijd meegespeeld voor winst.
Alaphilippe nog eens een top-10 overigens, dit is dan ook de makkelijkste topklassieker voor hem om mee te kunnen spelen.
Denk ook wel dat de Vlaamse koersen hem nog beter liggen. Maar daar heb je dan weer een beter Visma in de breedte, dus vermoed wel dat ie vandaag al heel graag had gewonnen. En dat de kaart Philipsen pas ná de afdaling van de Poggio is getrokken.
(best een talentje trouwens...)
No more sombreros
MAAR, de reactie die Mathieu op de Pogio had op Pogacar had ook als aanval uitgespeeld moeten kunnen worden, en dan waren ze met 2 weggeweest. (in de afdaling was het gat echter te klein, en vanaf dat moment was het voor Mathieu zaak om de andere kaart te spelen.)
Visma loose a bike de grote afwezige, de eerste grote pannekoek is al weer vergeven. De druk op WVA wordt zo alleen maar groter en VDP is al weer aardig in vorm.
Dus dat je nu doet alsof vd Poel won door het tactische spel van Philipsen is nonsens.
Het mooiste vind ik nog wel dat ze deze ellende ook gewoon met droge ogen van start tot finish uitzenden. Het is alsof je actief iedereen behalve de harde kern van bejaarde (of de facto bejaarde) kijkers wil wegjagen.
Puur en enkel omdat hun landgenoot (en topfavoriet) niet wint.
Ga dan F1 kijken daar ben je er zeker van dat je kunt juichen. Hoef je achteraf geen zure onzin uit te kramen.
en dan wint mogelijk mohoric omdat niemand die terughaalt