IJzersterke Gilbert imponeert in eerste rit Driedaagse De Panne-Koksijde
De eerste etappe in de Driedaagse De Panne-Koksijde is met groots machtsvertoon gewonnen door Philippe Gilbert. De 34-jarige Belgisch kampioen van Quick-Step Floors kwam solo aan in Zottegem. Revelatie Luke Durbridge werd tweede, sprinttalent Simone Consonni won de spurt voor plek drie. Gilbert is ook de eerste leider.
Knallend eerste uurHet peloton had er zin in vandaag. In het eerste wedstrijduur lukte het geen enkele renner om een bres te slaan. Er werd snoeihard gereden, waardoor er na zestig minuten al 51,5 kilometer achter de rug was. Uiteindelijk lukte het zeven renners om een voorsprong van een kleine minuut te nemen: Conor Dunne (Aqua Blue Sport), Brice Feillu (Fortuneo-Vital Concept), Aviv Yechezkel (Israel Cycling Academy), Kenny De Ketele (Sport Vlaanderen-Baloise), Jimmy Duquennoy, (WB Veranclassic Aqua Protect) Kristoffer Skjerping (Joker-Icopal) en Matthias Vandewalle (Tarteletto-Isorex).
Eerste schifting op De Muur
Van die zeven overleefden uiteindelijk vijf de Leberg en de eerste keer Berendries. Skjerping sprintte in Zottegem na de eerste bonificatieseconden, waarna twee rondes van dik 45 kilometer volgden. Net na die tussensprint werden de vijf gegrepen, waarna op tachtig kilometer alles opnieuw kon beginnen. Net voor de befaamde Muur van Geraardsbergen trok een klein groepje ten aanval. De vluchters overleefden de zware kasseienhelling, maar zij zagen op de top Gilbert, Luke Durbridge en Frederik Backaert aansluiten.
Gilbert neemt initiatief, Kristoff en Pozzato achtervolgen
Na De Muur was het gehele peloton uit elkaar geslagen. Vooraan bleven vijftien renners over. Gilbert en Durbridge hadden met Dries Devenyns en Alexander Edmondson allebei een ploeggenoot bij zich, waardoor de kopgroep goed bleef ronddraaien. Met Matthias Brändle zat er nog een potentiële eindwinnaar in de kopgroep. Ook onze landgenoten Rob Ruijgh (Tarteletto-Isorex) en een sterke Boy van Poppel maakten er deel van uit. In de achtergrond vormde zich een sterk collectief met onder meer Alexander Kristoff, Filippo Pozzato, Pim Ligthart, Guillaume Van Keirsbulck en Sacha Modolo.
Sterksten blijven na tweede keer De Muur
Op de laatste beklimming van Ten Bosse ging Edmondson eraf en werd het werk vooraan opgeknapt door Devenyns. De achtervolgers kwamen daardoor steeds dichter, maar zij kregen het gat niet dicht. Devenyns zette Gilbert af aan de voet van De Muur, waar de kopman zijn duivels ontbond. Durbridge plantte zich in zijn wiel, maar kraakte net voor de Kapelmuur. Backaert probeerde het gat te dichten, maar besloot zich terug te laten zakken in een achtervolgende groepje. Ondertussen bleef het verschil tussen Gilbert en Durbridge een seconde of zeven.
Man-tegen-man in zinderende finale
De Belgisch kampioen vertikte het om de Australiër terug te laten keren, terwijl de tijdritspecialist alle zeilen bijzette om de wereldkampioen van 2012 te achterhalen. In de laatste tien kilometer stond met de Klemhoutstraat nog een laatste hindernis op het programma. Daar breidde Gilbert zijn voorsprong nog verder uit. De achtervolgers waren voor de dagzege toen allang uitgeschakeld, al probeerden vooral Brändle en Jasper De Buyst de schade te beperken. De kopman van Quick-Step Floors maakte het zegegebaar; Durbridge strandde uiteindelijk op zeventien seconden.

Foto: ©Tim De Waele
Lastig hoor.
Verder, toprenner Gilbert, altijd koers maken, jammer dat ze hem bij BMC de laatste jaren nooit het Vlaamse programma lieten rijden dat hij wou en dat hem qua koersstijl op het lijf gegoten zit. Het had bv. kunnen helpen om een 2de kopman te hebben vorig jaar toen Greg tegen de vlakte ging. Kan een mooie Ronde worden zondag als Gilbert voor de aanval blijft kiezen.
Weet wel zeker dat dat een grote rol speelt. En hij wilt natuurlijk maar al te graag bewijzen hoe goed hij is in de Vlaamse koersen.
En ik schuif hem toch beetje bij beetje naar boven in de lijst met kanshebbers zondag.
Gilbert zat in 2011 niet in de Van Avermaets ploeg, in 2012 was hij echt slecht, en deed nooit mee op de voorgrond in het voorjaar. In 2013, 2014, 2015 en 2016 reed Gilbert geen Ronde van Vlaanderen, en (natuurlijk) geen Parijs-Roubaix, de hoofddoelen van Van Avermaet. Hoe hield Gilbert hem dan klein?
Het gebeurt niet vaak dat alle favorieten een grote rol spelen in de Ronde, maar stel je voor dat Sagan, Van Avermaet en Gilbert komende zondag alle drie echt oorlog maken. Dat zou een schouwspel zijn om duimen en vingers bij af te likken.
Zeker na het EK debacle van vorig jaar had ik dit niet meer verwacht... Spanning ten top zondag. Lukt het hem, 30 jaar na Criquielion?
Weet iemand wat er met Halvorsen is gebeurd?