Hugo Haak stopt als bondscoach van de baansprinters
De KNWU moet op zoek naar een nieuwe bondscoach voor de baansprinters. Hugo Haak heeft namelijk besloten na deze winter terug te treden als keuzeheer en na de succesvolle Olympische Spelen van Tokio niet te beginnen aan het volgende olympische traject richting Parijs.
De voormalig topsprinter is bereid zijn – nog te benoemen – opvolger in te werken en zal tot diens aanstelling nog voor de groep te vinden zijn. Haak ging naar eigen zeggen niet over een nacht ijs. “Uiteraard was dit geen gemakkelijke beslissing voor mij. Maar ik vind dat ik me in deze functie voor honderd procent moet geven. Dat lukte mij niet meer. Ik heb daar geen verklaring voor, maar ik kan dat gevoel niet langer aan de kant schuiven.”
Onder Haak wisten de baansprinters de successen aaneen te rijgen op EK’s, WK’s en de Olympische Spelen van Tokio. “Ik kijk met toenemende trots terug op de prestaties die de groep onder mijn leiding geleverd heeft. We hadden jaren geleden de droom om met een nieuwe teamsprintformatie de wereldtop te halen. Dat is bijzonder goed gelukt, op de teamsprint zelf, maar ook op de andere sprintonderdelen bij zowel de mannen als de vrouwen.”
Van Veen: “Ik respecteer zijn moedige en dappere keuze”
KNWU-hoofdcoach Jan van Veen ziet met Haak een bondscoach vertrekken die de afgelopen jaren een groep onder zijn hoede had die vele wereldtitels veroverde en ook olympische successen vierde. Met hoogtepunten als de ongeslagen status die de teamsprinters de afgelopen jaren realiseerden, de Spelen in Tokio maar ook het WK in Berlijn 2020, waar Nederland alle sprintonderdelen bij de mannen won. Een prestatie die in 2021 herhaald werd.
Van Veen: “Dat Hugo de keuze heeft gemaakt de KNWU te verlaten is super jammer. In het traject richting de Olympische Spelen van Tokio hebben Hugo en ik intensief samengewerkt en in die periode heb ik de ontwikkeling van Hugo en die van het programma van dichtbij meegemaakt. De successen daarvan zijn evident. Graag had ik deze samenwerking een vervolg willen geven, maar ik respecteer zijn moedige en dappere keuze en wens hem veel succes in het vinden van nieuwe uitdagingen.”
Ik vraag me wel af waar dit vandaan komt:
Een behoefte aan iets heel anders doen, of het feit dat bondscoach/top coach waarschijnlijk een werk week van 60 tot 80 uur per week inhoud…
Hoe dan ook een groot gemis: vind maar iemand anders die zo recent topsporter en coach is geweest en zo een goede persoonlijke band met de renners kan hebben.