Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Horen gravelritten thuis in een grote ronde?
Discussie De gravelrit in de Giro d’Italia leverde een hoop spektakel op. Maar er klinkt ook kritiek. Grote rondes zouden geen etappes over onverharde wegen moeten bevatten. Hoe denken jullie over deze kwestie? Horen graveletappes wel of niet thuis in een grote ronde?
Tegenstanders van graveletappes in grote rondes wijzen onder meer naar de factor pech. In graveletappes kunnen klassementsrenners veel tijd verliezen door bijvoorbeeld een lekke band of valpartij. Zo moest Primoz Roglic in de Giro-rit van zondag tijd prijsgeven op zijn concurrenten door een val en daaropvolgende lekke band. Thymen Arensman viel dan weer weg uit de kopgroep omdat hij zijn ketting in de derailleur kreeg. Een ander argument tegen graveletappes in grote rondes is dat de kans op valpartijen toe zou nemen.
Maar voorstanders van graveletappes benadrukken juist dat gravelritten vaak erg interessant zijn om naar te kijken, juist vanwege de onvoorspelbaarheid. Er zijn altijd weer nieuwe plotwendingen. Bovendien, zeggen zij, moet een winnaar van een grote ronde zo compleet mogelijk zijn – en dus ook over gravel kunnen rijden. Verder wordt soms aangevoerd dat gravelritten het wielrennen terugbrengen naar de oerdagen van de sport. En dat die nostalgie een waardevol element is.
RIT 
AK 
JONGEREN 
BERG 
PNT 
Maar anderzijds: dat kan in andere ritten ook, daar wordt ook gevallen. En man man man, die gravelritten leveren toch wel vaak prachtige koersen op. Vorig jaar de beste etappe uit de Tour in Troyes, en ook dit jaar kregen we eindelijk vuurwerk na een wat matte eerste Giro-week.
Dus wie weet moeten de topfavorieten maar wat meer werk gaan maken van hun gravelskills, net zoals ze dat moeten doen voor het tijdrijden met windtunneltests, etc. En mag er toch in elke grote ronde een gravelrit zitten.
Deze iconische aankomstplek, eigenlijk de mooiste van het hele wielerseizoen, maakte de rit natuurlijk nog wat grootser. Toch nog een verschil met bijvoorbeeld een gravelrit die dan ergens in een vlakke sprint eindigt in 1 of andere anonieme stadskern. Maar ook dan leveren gravel- (of kassei)ritten eigenlijk altijd wel spektakel op.
Al is veiligheid natuurlijk ook belangrijk in de wielersport. Maar op dat vlak lijken mij er in massasprints (of de voorbereiding ervan) meer en zwaardere slachtoffers te vallen. Dan liever wat meer gravel, leuker om naar te kijken.
De tegengeluiden op gravel en kasseien in een grote ronde komen vaak uit ploegen waar de kopman met angst en beven uitkijkt naar zulke ritten. Dus de oplossing is,zoals jij al meldt, simpel. Je zorgt maar dat je het wél een beetje meer onder de knie krijgt.
Crashes zijn oh zo verschikkelijk tenzij het gravel is, want dan is het oh zo fantastisch. De hypocrisie van wielerfans.
Het toevoegen van gravelritten aan grote rondes is pure sensatiezucht, het voegt sportief gezien niets toe: je zult er de ronde niet winnen maar kunt hem er zeker wel verliezen. Bovendien past het niet in het verhaal van veiligheid: alles draait tegenwoordig om veiligheid, hoeveel koersen zijn er dit jaar al niet afgelast omdat het regende? Ja, want veiligheid..... Zelfs deze Giro is er nog een rit feitelijk gewoon geschrapt omdat er op 70 km van de meet een valpartij was. Tsja, het regende dus was het vanwege de veiligheid onverantwoord bla bla bla. Maar een paar dagen later het peloton over boerenlandweggetjes sturen (met alle stress die daar nog eens extra bij komt op de koop toe!) is opeens geen enkel probleem? Nee, dan staan we opeens allemaal te juichen vanwege het spektakel. Die juichende hypocrieten wens ik dan ook nooit meer over veiligheid te horen.
Een argument dat je vaker ziet: als je een ronde wilt winnen moet je alles kunnen, dus ook zo'n gravelrit. Dan zou je toch ook gewoon in de regen moeten kunnen rijden, zelfs al is de weg iets gladder dan normaal? Maar nee: dan kan het niet. Tenenkrommend dat meten met 2 maten!
Het wordt de hoogste tijd dat de UCI eens stopt met zich druk te maken over de lengte van sokken maar dit soort ritten gaat verbieden.
En als je het dan zo over veiligheid hebt. Parijs Roubaix mag dan niet meer doorgaan, te gevaarlijk door de kasseien. net als RVV etc.
Geweldige etappe,
Als er toch niet aan te ontsnappen is dan in elke andere etappe ook koers van start tot finish, ongeacht de omstandigheden, en uiteraard nooit geen hypocriet gejammer meer over het welzijn en de veiligheid van de deelnemers…
Roglic, Poole, Ayuso, Pidcock, Arensman, etc. hadden gisteren zonder pech altijd kunnen meestrijden…
In dat opzicht is het een soort tombola waar je zelf geen invloed op hebt, geen sportieve strijd…
Maar zonder gekheid: als we jouw redeneertrant doorzetten dan eindigen we met Formule 1 op de fiets, afdalingen aan 200 per uur, en op de rustdag een kooigevecht.
In hetzelfde straatje valt de 3km-regel wat mij betreft. Een echt complete klassementsrenner moet ook gewoon in een sprint kunnen manoeuvreren, maar omwille van veiligheid is het echt niet gek om wanneer het echt een specialisme wordt dat ze niet meer hoeven te mengen.
Hetzelfde geldt voor ritten als deze: laat bijvoorbeeld maximaal 10-20% van de rit uit gravel of kasseien bestaan zodat wel de uitdaging er in zit, maar zodat het niet te gevaarlijk of té veel een loterij wordt.
En mits gedoseerd.
Een ander probleem zijn de verschillende ondergronden in dezelfde koers, je moet op het verharde ook nog vooruit komen..,
De oplossing is minder bandendruk en dus volkomen ander stuurgedrag…
Disciplines door elkaar hutselen is misschien spectaculair maar dan om de foute redenen.,,
Verder: als men zich niet aanpast aan de slechtste ondergrond, niet zeuren als je daarop dan onderuit gaat.
Kasseien vind ik ook geweldig om te zien, maar itt tot gravel vind ik dit verschrikkelijk om zelf te rijden. Ik kan me voorstellen dat de profs dit ook vinden.
Maar in sprint-etappes vallen de meeste gewonden en zijn het saaist om naar te kijken. Dus wil je sponsors genereren dan zou ik de sprint-etappes verwijderen en in elke rit een obstakel zetten. Dus in elke rit heuvels, bergen, muren, gravel of draaien-en-keren. Ik zou wel wat voorzichtiger doen met kasseien. Dat lijkt me voor het menselijke en technische materiaal het beste.
Ja, uiteraard hoort die erin thuis. Elke renner heeft evenveel kans om lek te rijden of te vallen. Idem met kasseien, asfalt, afdalingen etc. Als je de koers van gisteren hebt gezien, geweldig wielerspectakel. Geen (AK) renner die gisteren het hier over had. Zelfs Roglic, sometimes you win, sometimes you lose. Ook Wout geen onvertogen woord erover gehoord ;-)
In de oude tdf versies werden er regelmatig etappes van meer dan 400km verreden.
Wellicht saai, maar oom heroïsch.
Voor de contra's : het is idd een probleem wanneer je op de eerste stroken pech hebt, want dan zit je volgwagen nog kilometers achter.
Waar ik echter niemand hoor over klagen is dat het verwisselen van wiel tussen renners van dezelfde ploeg (zoals vroeger dikwijls gebeurde ) met de hedendaagse racefiets uitgesloten is. Aja want zonder inbussleutel kan je je wiel niet uitdraaien en welke renner heeft dat op zak ?
Ja je kan pech hebben maar in principe is de kans op pech voor elke renner even groot.
En is pech in een graveletappe nu zo anders dan in een bergetappe, tijdrit of vlakke etappe?
WAT EEN RIT !