Niels Bastiaens

• zaterdag 4 oktober 2025 om 12:27

Video Soms heb je van die verhalen die inspireren en nog een tijdje zullen bij blijven, en dat van de Britse renner Zeb Kyffin is daar zeker eentje van. De 27-jarige Unibet Tietema Rocket won helemaal uit het niets de zesde etappe in de Ronde van Langkawi, waarna hij ons vertelde over een carrièrepad dat je mond doet openvallen.

Meteen na de aankomst vroegen we aan ploegmaat Owen Geleijn al even wie die ‘onbekende’ Zeb Kyffin nu juist is: “Een hele, hele sterke coureur”, klonk het zonder twijfels. “Voor iemand van zijn gewicht kan hij goed klimmen. Hij kan ook sprinten. Maar hardrijden is wat hij het beste kan. Hij is zo aerodynamisch, zo sterk. Met twintig kilometer te gaan, viel hij aan. En als hij weg is: ga hem dan maar terughalen. Hij is een onderschatte renner. Dit doe je niet zomaar.”

Mooie woorden, maar weinig mensen zullen dit van de (op het eerste zicht) anonieme Kyffin hebben geweten. “Ikzelf had dit ook niet verwacht”, reageerde Kyffin voor onze camera. “Ik had het er gisteren met mijn trainer over. Hij vroeg aan mij wat me tegenhield om iets te proberen: was het misschien het feit dat ik nog geen contract heb, of een gebrek aan zelfvertrouwen? Toen ik daarnet mijn telefoon opende, zag ik zijn berichtje met daarin één woord: ‘Fear?’ Wel, nu heb ik bewezen dat ik toch geen angst heb.”

Bijzonder traject
Kyffin heeft er een dan ook een bijzonder traject opzitten. “Wielrenner worden stond niet op mijn bingokaart, ik had helemaal geen plan om prof te worden. Mijn vader werkte bij Philips Design in Nederland, en ik wilde ook mijn hele leven lang designer worden. Nadat ik ben opgegroeid in Eindhoven, ben ik op mijn 12e terug verhuisd naar het Verenigd Koninkrijk. Daar ben ik vanaf mijn 18e naar de universiteit van Newcastle gegaan om design te studeren.”

“Als ik echt veel geld wilde verdienen, dan moest ik doen waar ik voor gestudeerd heb. Wielrennen was een hobby, maar ook iets waar ik goed in was, iets waar ik vrijheid in vond. Ik kon daarin mijn ei kwijt, en ik deed het heel graag. Maar ik was gewoon een relatief normale gast”, doet een nuchtere Kyffin zijn verhaal.

“In 2020 ben ik afgestudeerd aan de universiteit en ging ik werken bij Wahoo. Het was toen de covid-periode en in die jaren waren er niet veel wedstrijden op continentaal niveau. Twee jaar heb ik amper gekoerst, tot ik eind 2022 mijn job verloor. Er was een grote ontslagronde bij het bedrijf waar ik werkte, en ik werd daarvan een van de slachtoffers.”

“Na die tegenvaller dacht ik: ik ga in 2023 één jaar alles geven om misschien toch profwielrenner te worden. Ik heb een verschrikkelijke hoeveelheid geld gespendeerd om de best mogelijke versie van mezelf te worden in 2023. Ik had best weinig geld over. Dat rendeerde: ik werd tweede in Kreiz Breizh en reed me in de top 10 van de Tour of Britain. Voor een conti-renner was dat een seizoen dat wel moest opvallen. Uit het niets kreeg ik toen en profcontract bij deze ploeg.”

Geen nieuw contract
Maar daar stopte het lastige pas van Kyffin niet. “Tot nu toe was dat profavontuur niet meegevallen. Ik had echt een zware tijd. Vorig jaar kreeg ik last van een hernia in mijn rug en ik moest halverwege het seizoen al stoppen met koersen. Enkele maanden lang bleef ik volledig van de fiets. Ik weet niet of ik overdrijf, maar ik dacht op een gegeven moment dat ik nooit meer deftig zou kunnen wandelen. Ik had maandenlang zenuwpijnen, ik kon niet slapen zonder pijnmedicatie. Eigenlijk stond ik in de winter nergens.”

“Hoewel ik niet helemaal fit aan het seizoen begon in de Ruta del Sol, ben ik er gaandeweg toch doorgekomen. Ik heb zeventig koersen gereden, en dit ging mijn laatste voor de ploeg zijn. Als je me gisteren naar mijn toekomst had gevraagd, had ik moeten zeggen dat ik nog geen enkel idee had. Ik mag niet blijven bij de ploeg, en ik begrijp dat. Ik heb de voorbije twee jaar niet veel zelf gepresteerd. Vorig jaar was ik geblesseerd en dit seizoen heb ik de ploeg alleen geholpen om te winnen, met mijn grote motor.”

Kyffin hoopt dat deze zege alles verandert. “Ik heb getoond aan de wereld dat ik toch met een fiets kan rijden, en dat is een heel mooie beloning. Ik heb geen manager, mensen weten niet dat ik besta. Ik weet dat veel ploegen op zoek zijn naar het volgende talent van 20 jaar jong, maar kijk, hier is een 27-jarige renner, die net een koers heeft gewonnen op het 2.Pro-niveau. Dat zegt toch ook wel iets, hoop ik?”