Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Hij won de Tour, maar Bradley Wiggins dacht na incident met Froome echt aan opgeven
Wat we ons nog herinneren van de Tour de France van 2012? Dat Bradley Wiggins als eerste Brit met het geel mocht pronken in Parijs, maar toch ook dat de renner van INEOS Grenadiers in de bergen werd gelost door… zijn toenmalige ploeggenoot Chris Froome. Wiggins blikt dertien jaar later, op het Wattage Festival in Oostende, nog eens terug op dit beruchte incident.
Het zijn beelden voor de eeuwigheid: in de elfde etappe van de Tour de France van 2012 – van Albertville naar La Toussuire – voelt Chris Froome zijn benen niet. De jonge Brit trekt fel van leer op de slotbeklimming en rijdt iedereen – zijn ploeggenoot en leider Wiggins incluis – uit het wiel. Froome wordt al snel teruggefloten, maar kijkt in de resterende kilometers meerdere keren ostentatief achterom naar zijn grimassende kopman.
Froome en Wiggins kwamen die dag als derde en zesde over de finish en deden goede zaken voor het algemeen klassement, maar binnen de ploeg was de spanning om te snijden. De versnellingen van Froome zorgden zelfs bijna voor een bom binnen het normaal zo eensgezinde Sky-kamp. “Ik heb ermee gedreigd om de Tour te verlaten. Ik leidde met twee minuten en had die actie helemaal niet verwacht”, vertelt Wiggins nu.
“Chris zei dat hij zich zorgen maakte over zijn positie, door de bonificatieseconden aan de streep. Hij vreesde dat hij Vincenzo Nibali niet kon bijhalen in de tijdrit, dus wilde zo veel mogelijk tijd winnen. Op dat moment werd ik collateral damage.”
foto: Cor Vos
Toenadering
Het deed de relatie tussen Wiggins en Froome geen goed, maar inmiddels is alles bijgelegd. Het was de Tourwinnaar van 2012 die op een gegeven moment weer contact zocht. “Ik was high en aan het drinken toen ik hem belde. Ik zat toen in een depressieve periode met veel zelfhaat. Het bijleggen, maakte er deel van uit voor mij. Ik was tijdens mijn carrière erg egoïstisch. Dat was niet de persoon die ik wilde zijn.”
“We waren een bedreiging voor elkaars ambities, maar nu begrijp ik dat ik een heel andere persoon ben geworden. Dat was bevrijdend voor mij. We hebben het enkele jaren geleden bijgelegd. Ik heb hem toen gezegd: Kijk … Ik was een klootzak, jij was dat ook en onze ploegleider Brailsford was de grootste klootzak. Daarna hebben we gekust en geknuffeld en vanaf dat moment zijn we weer vrienden.”
Reacties zijn gesloten.