Giro-winnaar Hindley roemt Kelderman: “Je krijgt niet vaak zo’n renner die voor je knecht”
Jai Hindley is sinds afgelopen zondag de eerste Australische winnaar van de Ronde van Italië. In gesprek met VeloNews kijkt de renner van BORA-hansgrohe terug op drie weken koers. Hij roemt daarbij zijn ploeggenoot Wilco Kelderman.
“Het is niet altijd gemakkelijk met drie beschermde leiders in een grote ronde”, stelt Hindley, doelend op hemzelf, Kelderman en Emanuel Buchmann. “Het hangt er ook heel erg van af wie die andere renners zijn, en het goede is dat de andere twee jongens geen jongens zijn met een groot ego. Ze zijn toegewijde en fantastische teamgenoten. Toen Wilco mechanische pech had en zijn klassementskansen in rook op zag gaan, was hij daar natuurlijk kapot van, maar de rest van de wedstrijd was hij enorm gemotiveerd om me te helpen.”
“Iedereen heeft dat kunnen zien in de rit naar Turijn, waar hij fantastisch op dreef was”, kijkt Hindley terug op de veertiende etappe, waarin Kelderman zich leegreed voor de Australiër. “Wilco was meer dan gelukkig om me te helpen, en wanneer iemand die podium heeft gereden in een grote ronde voor je knecht… Dat krijg je niet vaak.”
Lekke band
Een ander belangrijk moment dat Hindley noemt, is zijn lekke band in de laatste kilometers van de door Dries De Bondt gewonnen rit naar Treviso. “Ik moest een wielwissel doen. Dat was erg stressvol, en de wedstrijd was op zichzelf al erg stressvol geworden. In de laatste kilometers van die etappe had ik het gevoel dat ik de hele koers kon verliezen door deze lekke band”, aldus de 26-jarige renner. Uiteindelijk werd hij in deze rit in dezelfde tijd gezet als het peloton, omdat het pechmoment had plaatsgevonden in de laatste drie kilometer.
“Dat was de enige echt gekke dag, los daarvan hadden we alles onder controle”, zegt Hindley, die de wedstrijd besliste op de Passo Fedaia, op de voorlaatste dag. Hij deed dat met de hulp van ploeggenoot Lennard Kämna. “Het was niet het plan om het op die dag aan te laten komen, maar het pakte zo uit. Uiteindelijk was het geweldig ploegenspel.”
Derde week
“Ik voel me altijd op mijn best als we in de derde week belanden, dat is mijn kracht. Het geeft me veel vertrouwen om te weten dat ik dan nog steeds constant kan rijden. Ik voelde me behoorlijk goed in de finales. Voorafgaand aan de voorlaatste etappe was ik wel behoorlijk nerveus, want je hebt het of je hebt het niet, en we wisten dat degene die de trui aan het eind van die dag had, waarschijnlijk ook de Giro zou winnen.”
Overigens nog steeds belachelijk dat Kelderman niet geholpen werd door Kämna of Buchmann in de rit naar de Blockhaus.
Aan de finish kun je alles te rechtpraten, net als in 2020 toen Hindley het mes in de rug stak, maar live in de koers is het heel vreemd.
In een ander scenario is Hindley toch een tikkeltje minder, wint hij die etappe niet en wordt hij 2° in het AK en is Kamna toch tikkeltje beter dan Lopez en neemt hij het roze over.
Het voordeel (dat meeste teams wel willen hebben) van meerdere kopmannen zodat ze deze kunnen uitspelen ( wat in praktijk nauwelijks gebeurt), heeft ook het nadeel dat er minder knechten zijn om ze te ondersteunen in dergelijke situatie's.
Jammergenoeg staat Kelderman 2x aan de verkeerde kant, maar zowel nu als in de Giro van 2020 heeft de ploegleiding de juiste keuze gemaakt
“Dat was de enige echt gekke dag, los daarvan hadden we alles onder controle”, zegt Hindley, die de wedstrijd besliste op de Passo Fedaia, op de voorlaatste dag... "
Hindley laat het lijken alsof de zege vooraf al vaststond, of alles al in kannen en kruiken was.
Carapaz had 'gewoon ' een zwak moment. Verder waren de drie aan elkaar gewaagd.