Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Giro 2022: Mathieu van der Poel verkozen tot strijdlustigste renner
Mathieu van der Poel is verkozen tot strijdlustigste renner van de voorbije Giro d’Italia. Na afloop van de afsluitende tijdrit door Verona kreeg de kopman van Alpecin-Fenix, winnaar van de eerste etappe en drie dagen de drager van de roze trui, de Premio Combattività 2022 uitgereikt.
Van der Poel maakte dit jaar zijn debuut in de Giro d’Italia en dat ging niet onopgemerkt voorbij. In de aangepaste trui van zijn ploeg, olijfgroen in plaats van blauw, won hij in Visegrád de eerste etappe en reed hij zich meteen in het roze. Een dag later verdedigde hij in Boedapest zijn trui met succes door de tweede tijd neer te zetten in de individuele tijdrit. In de rit naar de Etna besloot hij om in zijn eigen tempo de vulkaan omhoog te rijden en stond zo de leiding in het klassement af aan Juan Pedro López.
Na de sprintetappes vijf en zes probeerde Van der Poel het in de zevende rit naar Potenza via de ontsnapping, maar die aanval was geen lang leven beschoren. In de achtste rit naar Napels was hij opnieuw betrokken bij de lange vlucht, maar uiteindelijk kon hij niet voorkomen dat Davide Gabburo, Thomas De Gendt, Harm Vanhoucke en Jorge Arcas om de zege gingen strijden – ook al kwam hij samen met Biniam Girmay en Mauro Schmid in de slotfase nog heel dichtbij: het was de rit van de veelbesproken emoji van de Nederlander op social media.
Na de bergetappe naar Blockhaus en de rustdag, speelde Van der Poel weer een hoofdrol. In Jesi sprintte hij met Girmay weg van de rest en moest hij zijn meerdere erkennen in de Eritreeër. Na de sprintersrit naar Reggio Emilia, maakte hij op weg naar Genua weer deel uit van de ontsnapping. Maar op de laatste klim van de dag, moest hij de betere klimmers laten gaan. Ook in het weekend aan het eind van de tweede week, in de etappes naar Turijn en naar Cogne, was het boegbeeld van Alpecin-Fenix bedrijvig.
Dat ging in de derde week zo door. Door zijn aanvalslust, ging het mediateam van de Giro zelfs een weddenschap met Van der Poel aan: als de renner nog een etappe won, at het mediateam een pizza Hawaii – een gruwel voor Italianen. Winnen lukte niet meer, maar de Nederlander liet zich iedere dag wel zien: was het niet via een aanval, dan reed hij wel op zijn achterwiel een berg omhoog. Uiteindelijk haalde hij in de afsluitende tijdrit nog een podiumplaats, achter Matteo Sobrero en Thymen Arensman realiseerde hij de derde tijd.
Omdat MVDP dus toch nog de Prijs voor de Superstrijdlust won, hield het media-team van de Giro overigens wel woord: met tegenzin aten ze een pizza met ananas:
🍍 @mathieuvdpoel, you attacked so hard that, eventhough you didn’t get a second stage win, you won anyways and everyone who loves cycling won with you. We owe it to you (and let’s hope for the best). #Giro @AlpecinFenix pic.twitter.com/pAXOwqExFp
— Giro d’Italia (@giroditalia) May 29, 2022
Lees ook: Giro 2022: De ronde van Mathieu van der Poel in 10 foto’s
Heb jij RIDE Magazine al besteld?
Mathieu van der Poel siert de cover van de RIDE Magazine Najaarsgids 2025! Het najaar is de ideale periode om te gaan gravelen, dus als wereldkampioen gravel van Leuven is hij de ideale persoon om uit te lichten. In de Najaarsgids lees je verhalen over het WK Gravel in Zuid-Limburg, maar ook interviews met Pauline Ferrand-Prévot, Jonathan Milan, Quinn Simmons en Pascal Eenkhoorn en veel meer!
Als je ziet hoeveel plezier hij geeft en beleeft tijdens zo'n Giro, en hoe makkelijk hij herstelt, kan ik me moeilijk voorstellen dat hij volgend jaar mei weer voor 50 toeschouwers MTB World Cups gaat rijden.
Een goede giro ja, een geweldige giro zeker niet.
Met alleen al zijn punches, vroege demarrages, razende afdalingen, gesleur op kop en zijn wheelies heeft MvdP deze Giro veel meer gegeven dan Hindley en Carapaz.
Maar stel dat we puur resultaattechnisch oordelen, en een grote ronde reduceren tot UCI punten. Inderdaad: dan is de buit niet ontzettend indrukwekkend voor een renner van zijn kaliber. Een gewonnen en verloren sprint bergop en twee podiumplaatsen bij matig bezette tijdritjes.
Inderdaad kwam hij in het eindspel te vaak te kort. Hij bleek meermaals niet in staat zijn energievretende rijstijl/tactische onvolkomenheden te compenseren met een surplus aan wattages. De etappes met De Gendt en Girmay (waar hij vitale energie verspilde met die aanval 4 km voor het eind) zijn echt wel gemiste kansen, CV-technisch bekeken.
Maar bedenkt waar hij vandaan komt. Een paar maanden terug waren er nog gerede twijfels of hij überhaupt wedstrijden op niveau zou kunnen rijden dit seizoen. Laat staan een Grote Ronde. Na zijn sensationele comeback werd bovendien in de Amstel en Roubaix zichtbaar dat hij toch wel een angstvallig smalle basis had.
Toch knalt hij twee weken later overtuigend naar roze. Om uiteindelijk na drie weken weken zelfs op het podium te staan als de meest strijdlustige en vooral pleziergevende renner van de hele Giro. Voor iemand die hiervoor nooit meer dan 8 etappes op rij gereden had, is dat een geweldige mijlpaal. Zeker als je bedenkt dat praktisch al zijn concurrenten uit het voorjaar deze maand ergens op hoogte hebben zitten rusten en trainen.
Dus vanuit dat perspectief is dit juist een geweldige Giro voor MvdP. En ik denk eigenlijk dat hij er zelf ook zo naar kijkt.
Ik heb Giro's gezien met meer ritten voor zijn type dan dit jaar.
Maar goed. Ik kijk wielrennen om vermaakt te worden. Cavendish heeft 34 Tour ritten gewonnen, maar kan me er bar weinig van herinneren, terwijl ik nog heel goed kan herinneren hoe Tom Leezer een gooi naar de regenboogtrui deed...om maar iets te noemen. Ik vind wielrennen echt véél meer dan scorebordjournalistiek.
- Ritoverwinning en roze trui
- Twee maal podium in de tijdrit (niet zijn geliefkoosde discipline - getuigde ook wel over de kwaliteit van het tijdrijders deelnemersveld in de Giro)
- Vaak mee in de ontsnapping om zich te 'testen'
- Het laten lopen in de sprint om geen risico te nemen mbt TDF - uiteindelijk was het speerpunt voor de sprint Merlier die helaas niet aan de start stond omwille van zijn verwondingen uit PR
Als ploeg hebben ze bovendien boven de verwachting en objectieven gepresteerd en dat zonder topsprinters Merlier of Philipsen die hier makkelijk hadden kunnen strijden voor een overwinning tegen Demare, Cav, Ewan en oh wacht Dainese !
Heb het idee dat een groter team, met meerdere toppers, minder boodschap heeft aan veel in beeld rijden (dat doen ze sowieso wel) en meer efficiëntie in de afwerking zou verwachten. Denk niet dat die 1 zege voldoende zouden vinden als je ziet hoe vaak hij uiteindelijk in de buurt kwam.