Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Giovanni Visconti: “Er zijn in Italië nog veel mensen die zich onbeschaafd gedragen richting fietsers”
Hoewel in Italië sporters inmiddels weer buiten mogen trainen, kiezen sommige renners ervoor om dat niet op de weg te doen. In een interview met Tuttobici vertelt Giovanni Visconti dat hij soms op weinig begrip kan rekenen van mede-weggebruikers.
De in Toscane woonachtige Visconti maakt momenteel op de mountainbike zijn trainingsritjes. “Hoewel wij als professionals groen licht hebben gekregen, is dat nog niet door iedereen geaccepteerd. Ik wil niets riskeren, want er zijn te veel mensen die zich onbeschaafd gedragen richting fietsers. Begin maart moesten wij stoppen met trainen omdat er gevallen waren waarin fietsers werden aangevallen door automobilisten, die niet begrepen waarom wij vrij op de rijbaan reden.”De 37-jarige routinier van Vini Zabù – KTM wil nog enkele jaren deel uitmaken van het profpeloton. “Ik zal volgend jaar zeker nog meerijden. Als alles goed gaat wil ik zelfs tot 2023 doorgaan,” aldus Visconti. “Er heerst nog veel onduidelijkheid over ons programma voor dit jaar, zelfs nu de UCI een kalender heeft samengesteld. In 2021 wil ik mij focussen op de Giro d’Italia, het Italiaanse kampioenschap, de Olympische Spelen en het WK. Bondscoach Davide Cassani kent mij goed en ik weet wat het dragen van het blauwe tricot van de Italiaanse ploeg van een renner vraagt.”
Visconti – in oktober nog tweede in de Tre Valli Varesine – blijft het liefst zijn huidige ploeg trouw. Een overstap naar een WorldTour-team ziet hij niet per definitie als een vooruitgang. “Ik heb voor ploegen in deze categorie gereden en ik moet zeggen dat het niet allemaal goud is wat blinkt. Integendeel, ik begrijp dat er WorldTour-teams dreigen om te vallen. Dus ik heb geen spijt voor mijn keuze voor deze ploeg.”
Wordt geregeld uitgescholden voor klootzak en van alles en nog wat, mensen die expres in de weg gaan staan. Laatst zelfs een bestuurder die met haar auto al toeterend naar mijn weghelft komt om even te laten zien ik kan jou aanrijden als ik wil.
Is ongelofelijk frustrerend, omdat ik er alles aan doe om afstand te houden, me aan de regels te houden en (alleen) fietsen een van mijn hobby's is die ik nog veilig kan doen.
Merkte laatst bij mezelf na zo'n aanvaring sentimenten tegen de babyboom generatie. Egoïsme, veel klagen, maar wel zelf risico's nemen. Het is waarschijnlijk een klein groepje waar het om gaat, daarom is sentiment ook niet eerlijk. Wil voorkomen in een generatiekloof te komen die deze generatie ook zelf voerde in de jaren 60.
En dan zullen we het nog niet hebben over de wielerterroristen. Dat zootje ongeregeld, vaak gefrustreerden die zich profwielrenner wanen. Voetgangers voorbijrazen op enkele cm. Roepen, tieren, desnoods spuwen. De wettelijk verplichte bel hebben ze niet op hun fiets, als ze die al zouden gebruiken. Dus graag wat nuance in uw artikel en naar het hele plaatje kijken. Weet je wel, de splinter in andermans oog zien, maar niet de balk in eigen oog...
Dit doet natuurlijk niets af van het feit dat vele rustige fietsers zich wel aan de verkeers- en veiligheidsregels houden, en zich soms in het nauw gedreven voelen door automobilisten die zich niet aan de regels houden. Want die zijn er ook. Maar in verhouding minder dan bij de fietsers.
Roep ik netjes dat er een fietser aankomt krijg je te horen: koop een bel.
Soms is het ook van de gekke om je aan verkeersregels te houden als er niemand aankomt oid. Wat ik wel steeds vaker doe is populaire routes door de duinen mijden bij goed weer etc. Dat voorkomt ook frustraties.
Dat geldt voor wielrenners die (al dan niet in groepen) overal tussen door jakkeren maar net zo goed voor de 60plussers die 3 meter fietspad nodig hebben om met twee naast elkaar te fietsen. Net zoals de automobilisten die pas om het allerlaatste moment afremmen waar ze voorrang moeten verlenen of met centimeters afstand een fietser inhalen. Voorbeelden te over.
Belangrijkste uitgangspunt moet zijn dat je je bewust ben van je voertuig en snelheid en de reactie die dit kan hebben op andere langzamere weggebruikers.
Dat geldt voor wielrenners die gewone fietsers passeren maar vooral voor automobilisten die fietsers of voetgangers inhalen.
Vorige week nog een tractor tegengekomen die zonder ook maar 1 km/u te vertragen op een boerenpaadje de volledige breedte van de weg inneemt en recht op mij komt afgestoven. Maak ik daar zelf in een fractie van een seconde niet de keuze om van mijn fiets in de berm te springen, is de kans groot dat ik (in het beste geval) zwaargewond in het ziekenhuis beland, terwijl zo’n tractor er misschien links of rechts een schram aan overhoudt.
Heel wat automobilisten zien het verkeer als een ‘strijd’ tegen zowel andere auto’s als fietsers, maar zien in al hun dommigheid niet in dat dat een ongelijke strijd is.