Fiets aan de Wilgen 2022: Philippe Gilbert – Veelzijdige monumentenverzamelaar
foto: Cor Vos
Nick Doup
maandag 12 december 2022 om 07:45

Fiets aan de Wilgen 2022: Philippe Gilbert – Veelzijdige monumentenverzamelaar

Speciaal voor het afscheid van enkele wereldtoppers haalt WielerFlits de reeks Fiets aan de Wilgen onder het stof vandaan. Een reeks waarin we terugblikken op de carrières van coureurs die tijdens of na afloop van dit seizoen hun koersfiets aan de spreekwoordelijke wilgen hebben gehangen. In deze aflevering staat Philippe ‘Phil’ Gilbert centraal, die na twintig jaar besloot een punt achter zijn indrukwekkende carrière te zetten.

Eind november verscheen op Twitter een overzicht van renners die in hun carrière een podiumplaats hadden behaald in alle vijf de monumenten. Een indrukwekkend rijtje, met natuurlijk Eddy Merckx, Roger De Vlaeminck, Rik Van Looy, Francesco Moser, Sean Kelly en Hennie Kuiper, maar sinds 2019 ook Philippe Gilbert. Met zijn overwinning in Parijs-Roubaix van dat jaar verraste hij vriend en vijand. Zijn Strive for Five wist hij niet te completeren, maar dat hij er überhaupt serieus kans op maakte, maakt hem een unieke renner.

In Parijs-Tours zette Gilbert een punt achter zijn actieve carrière, waarna nog een speciaal afscheid volgde op de Cauberg. Een loopbaan van maar liefst twintig seizoenen, waarin hij tachtig keer mocht juichen op profniveau. Voor het eerst in het voorjaar van 2004, toen hij een rit in de Tour Down Under won. Voor het laatst in de Vierdaagse van Duinkerke van zijn slotseizoen, waar Phil het eindklassement op zijn naam schreef. Daarvoor had Gilbert bijna drie jaar droog gestaan. Zo’n lange droogte had hij in zijn glansrijke carrière niet vaak meegemaakt.

Vooral 2011 springt eruit als we aan Philippe Gilbert denken. Het wonderjaar van de kopman van Omega Pharma-Lotto. Niet minder dan achttien keer wist Gilbert te winnen dat jaar. Of het aan zijn gebleekte witte haar lag, zullen we nooit weten, maar hij reed de stenen uit de straat. Er stond geen maat op hem. Strade Bianche (toen nog niet zo groot als nu), de Brabantse Pijl, het drieluik Amstel-Waalse Pijl-Luik, de Ronde van België, de Ster ZLM Toer, het BK op de weg… Hij won het allemaal.

Niet gek dat hij dat jaar ook zijn enige Tour de France-ritzege boekte in de openingsrit op Mont Des Alouettes in Les Herbiers. De gele trui raakte hij een dag later wel weer kwijt. Zijn seizoen sloot hij af met nieuwe overwinningen in de Clásica San Sebastián, het BK tijdrijden, de GP de Québec en de GP de Wallonie. Een uniek jaar voor Gilbert, waarin bijna alles in goud veranderde. BMC pikte hem op in 2012. In Amerikaanse dienst won de Waal slechts drie keer, maar daarbij zat wel de wereldtitel. Niet heel toevallig in Valkenburg, zette hij op de Cauberg het WK naar zijn hand.

Dat Gilbert koos voor een afscheid op de Cauberg, en niet op ‘zijn’ Redoute (er staat immers elk jaar honderden keren ‘PHIL’ op die Waalse scherprechter) of in Luik, zegt ook genoeg. Vier keer prijkt de naam van Philippe Gilbert op de erelijst van de Amstel Gold Race. Zijn laatste zege in 2017 volgde kort na zijn ongekende solo-overwinning, in de trui van de Belgische kampioen, in de Ronde van Vlaanderen. En dan veroverde hij nog de regenboogtrui in Limburg. “Dit is een heel belangrijke plek voor mij. Ik heb een bijzondere band met Valkenburg”, vertelde hij bij zijn uitzwaaiwedstrijd.

Het werd een eerbetoon aan een echte klassiekercoureur. In eerste instantie een renner die als heuvelspecialist te boek stond, maar zich later ontwikkelde tot een wereldtopper op alle ondergronden en in alle monumenten. De Ronde van Lombardije won hij als eerste, in 2009 en in 2010, en Luik-Bastenaken-Luik volgde in zijn wonderjaar 2011.

Zes jaar later, in 2017, was hij de beste in de Ronde van Vlaanderen na een individuele tocht van 56 kilometer. Hij profiteerde er optimaal van het sterke blok van Quick-Step-Floors. Dat hij in 2019 nog Parijs-Roubaix wist te winnen, na een duel met Nils Politt, zorgde ervoor dat hij een vierde monument aan zijn erelijst toevoegde. “Ik moest huilen aan de meet. Omdat ik echt tot in de laatste tien meter had moeten sprinten. Vooraf had ik mezelf enorm veel druk opgelegd en aan de meet viel dat allemaal in een keer van mij af”, vertelde hij achteraf.

Toen bleef nog een hiaat over: Milaan-San Remo. Twee keer slaagde de Veelvraat van Verviers erin om op het podium te eindigen, maar verder dan zijn derde plaatsen uit 2008 en (alweer) 2011 kwam hij niet. Zijn motto Strive for Five hield hem op de been in de laatste jaren van zijn carrière. Lotto Soudal bood hem na zijn succesjaren bij Patrick Lefevere nog een langdurig contract aan. Ondanks dat hij door velen al was opgegeven, hield hij zelf hoop. Op 40-jarige leeftijd was hij nog actief.

“Ik heb steeds mijn doelen bijgesteld, waardoor ik nieuwe uitdagingen kreeg. Daardoor heb ik het ook zo lang volgehouden. Ook was het belangrijk dat ik om de zoveel jaar van ploeg ben gewisseld, waardoor je andere inzichten kreeg en een nieuwe omgeving die weer inspireerde”, gaf hij mee bij zijn afscheid. Gilbert diende de beste ploegen en gaf FDJ, Silence-Lotto (later Omega Pharma-Lotto), BMC, Quick-Step Floors en Lotto Soudal kleur.

Ook in de grote rondes reed Gilbert prijs. Het is enigszins gek dat hij de minste ritzeges heeft behaald in de Tour de France, slechts eentje. In de Giro d’Italia was hij drie keer aan het feest – eerst in 2009 en later nog twee keer in 2015 – en in de Vuelta was het liefst zeven keer raak. Vaak reed Gilbert die ronde in aanloop naar het WK. Vijftien keer reed hij het wereldkampioenschap bij de elites, zes keer eindigde hij in de top-10 en slechts één keer stond hij op het podium, maar dat was wel als glorieuze winnaar met de gouden medaille om zijn nek en de regenboogtrui om de schouders.

Om Philippe Gilbert in een paar zinnen samen te vatten, pakken we een uitspraak van Dirk De Wolf erbij. De oud-wielrenner leerde Gilbert kennen toen hij 17 jaar was en was jarenlang als een tweede vader voor de Waalse coureur. “Wat hem zo goed maakte? Zijn karakter, instelling, zijn wilskracht om altijd beter te willen worden, te willen leren, parcourskennis, ervaring, slimmigheid, durf in de koers. Dat zijn de karaktertrekken die Phil volledig beheerste.”

foto: Cor Vos

Over Philippe Gilbert

Profploegen
2003: flag-fr Fdjeux.com
2004: flag-fr Fdjeux.com
2005: flag-fr Française des Jeux
2006: flag-fr Française des Jeux
2007: flag-fr Française des Jeux
2008: flag-fr Française des Jeux
2009: flag-be Silence-Lotto
2010: flag-be Omega Pharma-Lotto
2011: flag-be Omega Pharma-Lotto
2012: flag-us BMC
2013: flag-us BMC
2014: flag-us BMC
2015: flag-us BMC
2016: flag-us BMC
2017: flag-be Quick-Step Floors
2018: flag-be Quick-Step Floors
2019: flag-be Deceuninck-Quick-Step
2020: flag-be Lotto Soudal
2021: flag-be Lotto Soudal
2022: flag-be Lotto Soudal

Belangrijkste overwinningen
flag-nr1 flag-wc WK wielrennen (2012)
flag-nr1 flag-nl Amstel Gold Race (2010, 2011, 2014 en 2017)
flag-nr1 flag-it Ronde van Lombardije (2009 en 2010)
flag-nr1 flag-fr Parijs-Roubaix (2019)
flag-nr1 flag-be Ronde van Vlaanderen (2017)
flag-nr1 flag-be Luik-Bastenaken-Luik (2011)
flag-nr1 flag-be Waalse Pijl (2011)
flag-nr1 flag-es Clásica San Sebastián (2011)

flag-nr1 flag-fr Een etappe Tour de France (2011)
flag-nr1 flag-it Drie etappes Giro d’Italia (2009 en 2015)
flag-nr1 flag-es Zeven etappes Vuelta a España (2010, 2012, 2013 en 2019)

Aantal overwinningen: 80

RIDE Magazine
13 Reacties
Sorteer op:
10 december 2022 08:41
Heel mooi overzicht van een van de meest kleurrijke renners van zijn generatie. Ik mocht hem heel erg graag, goede lach, prima in interviews en een krachtpatser op wielen. De Vierdaagse dit jaar vond ik grandioos, dat hij die nog mocht toevoegen aan dat immense palmares.
10 december 2022 09:03
Quote:
Eind november verscheen op Twitter een overzicht van renners die in hun carrière een podiumplaats hadden behaald in alle vijf de monumenten. Een indrukwekkend rijtje, met natuurlijk Eddy Merckx, Roger De Vlaeminck, Rik Van Looy, Francesco Moser, Sean Kelly en Hennie Kuiper, maar sinds 2019 ook Philippe Gilbert.


Van Aert zit ondertussen overigens ook al op 4/5, met MSR (1), RVV (2), PR (2) en LBL (3). En met het WK (2) zelfs al op 5/6. Al lijkt Lombardije me misschien net wat te zwaar voor hem om podium te rijden. Dat is de laatste jaren toch echt wel voer voor klimmers.
    10 december 2022 09:47
    Ach, als je een ritje over de Mont Ventoux kunt winnen, moet Lombardije ook wel mogelijk zijn. Die rijdt zich nog wel in dit rijtje
    10 december 2022 09:54
    Dat was wel vanuit de vlucht natuurlijk. Ik denk dat lang een hoog wattage rijden bergop hem ook beter afgaat dan de stroomstoten proberen te volgen van types als Pogacar.

    Misschien als het parcours weer eens iets lichter wordt? Luik was ie wel derde maar Lombardije was dit jaar toch nog +/- 1500hm meer maar wel 15 km korter.
    10 december 2022 10:18
    Wat Gilbert uitstekend gedaan heeft is éérst de heuvelklassiekers winnen om zich gelooider, zwaarder en ervarener, bij de juiste ploeg, pas 100% op de keien te storten. Ik denk dat die volgorde fysiek de enige mogelijke is om ze alle 5 te winnen en zie dat ook als reden dat MvdP en WvA het niet voor elkaar gaan krijgen. Die hebben nu al alles op de keien staan.

    Pogi en REVKET meer kansen. MSR is een Russische Roulette, die kan door nagenoeg iedereen gewonnen/verloren worden.
    10 december 2022 10:34
    Sorry Sjors, Phil heeft er 5 van die 6 gewonnen, Wout EENTJE en dan nog net diegene die als loterij beschouwd wordt...nog een lange weg te gaan voor Wout en denk niet dat die tot zijn 40ste zal doorgaan !

    Ik had gehoopt dat Wout in 2022 zijn boerenjaar zou hebben zoals Phil in 2011, maar dat is er helaas niet van gekomen!
    10 december 2022 10:46
    Weet ik hoor, de erelijst van Phil is voorlopig een pak straffer. Maar het lijstje hier gaat over behaalde podia. En dat is ook een erg kort lijstje blijkbaar, dus dan is de 5/6 van WvA toch ook al niet verkeerd. :)
11 december 2022 08:51
Sterren komen, sterren gaan..
Mooie carrière, straffe gast. Spijtig van de gemiste kans in MSR. En ook de tweestrijd met Van Avermaet zal me bijblijven.
11 december 2022 20:50
Vrij summier stuk toch, waarbij zijn doorbraakjaren 2008 en 2009 toch zwaar onderbelicht blijven. Vooral die onweerstaanbare herfst van 2009 (culminerend in zijn eerste monumentale winst in Lombardije) die voor de echte wielerliefhebber minstens evenveel tot de verbeelding sprak als de zegereeks in het voorjaar van 2011.
Ook de Valverdiaanse reeks die hij in het immer felbevochte BK wielrennen neerzette met 2 titels, 4 zilveren medailles en één maal brons (als je weet dat een GVA het nooit verder schopte dan 2x brons) mag er zijn.
Nr 28 op de alltime PCS ranking, één plekje onder de betreurde Davide Rebellin... en er zijn niet onmiddellijk mannen op komst die hem uit de top 30 gaan rijden...
    11 december 2022 22:12
    Ik weet niet juist hoe die PCS ranking wordt opgesteld maar als Pogacar nog eventjes doorgaat zoals afgelopen seizoenen, zal die wel snel op komen zetten vermoed ik?

    Lijkt me een top-10 contender. :)
10 december 2022 10:50
"Of het aan zijn gebleekte witte haar lag, zullen we nooit weten"

Wat een vreemde opmerking.
    10 december 2022 10:55
    Staat dat ook in het verslag van de cross in Antwerpen vorige week? :D
    10 december 2022 13:23
    Jah je kan dan wel op de minnetjes drukken, maar het is toch erg vreemd dat zoiets bij de ene renner wel wordt vermeld/geïnsinueerd en bij de andere niet?

Reacties zijn gesloten.