Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Emotionele oproep van moeder: Onbekende gooit in volle koers drinkbus tegen nieuweling
In het Vermarc Cycling Project voor nieuwelingen in het Belgische Rotselaar gooide een onbekende een drinkbus in volle koers tegen de 16-jarige Maxime Smits uit Lille. Het incident vond plaats in de laatste ronde. De tweedejaars nieuweling liep hierbij een schouderblessure op. De moeder van de renner vergeleek de actie met het bidonincident in Parijs-Roubaix tegen Mathieu van der Poel.
Nele Van den Broeck, de moeder van Maxime Smits, heeft zich met een open brief op Facebook met een emotionele toon tot de dader gericht.
“Beste wielerliefhebbers en – vooral – jij, de onbekende langs de weg tijdens de Grote Prijs Vermarc in Rotselaar. Vandaag willen we iets kwijt. Iets dat misschien onbezonnen begonnen is, maar eindigde in een klap. Letterlijk. Op de schouder van Maxime Smits. Maxime, tweedejaarsnieuweling en bovenal een kerel met een groot hart voor de koers.
In de laatste ronde, op het scherpst van de snee, wanneer er geen bevoorrading meer toegelaten is, kreeg Maxime een volle bidon tegen zich aan gesmeten. Deze was precies en goed gericht op de schouder. Niet zomaar een tikje. Een mokerslag, net zoals die van Mathieu van der Poel in Parijs-Roubaix. Alleen is Maxime geen prof met miljoenen ogen op zich gericht.
Foto: Facebook Nele Van den Broeck
Maxime is een jongen van zestien jaar met vuur in zijn ogen en hoop in zijn hart. Laat één ding duidelijk zijn: dit mag niet. En dit kan niet. De regels zijn er niet zomaar. In de laatste ronde is bevoorrading verboden. Dat is niet om de pret te bederven, maar om veiligheid te garanderen, voor iedereen.
Impact
Dit was geen foutje dat je kan wegwuiven met een “oeps”. Dit was een impact. Fysiek én mentaal. Maxime eindigde zijn koers met pijn, met teleurstelling en met vragen die hij niet kan beantwoorden. Wie deed dit? Waarom? En vooral: waarom zeg je niks?
Aan jou, onbekende: als je dit leest dan weet je dat dit om jou gaat. Misschien voelde je je schuldig, misschien durfde je niks te zeggen, misschien dacht je dat niemand het zag. Wel, wij zagen het wél. Maxime voelde het. En zijn ouders zagen zijn tranen.
En toch… willen we je niet met de vinger wijzen. Niet om je te straffen. Niet om je te vernederen. Maar om je de kans te geven recht te doen aan wat krom liep. Durf je? Heb je het karakter dat we in elke wielrenner willen zien? Vechten voor rechtvaardigheid, ook als dat betekent dat je moet toegeven dat je fout zat?
Bij deze roepen we je uit tot de “Bidonboogschutter van de Bevoorradingszone”. Niet echt een eretitel, maar eentje die je kan omzetten in iets goeds. Kom naar voren. Niet om met pek en veren overladen te worden, maar om samen te praten. Om Maxime recht in de ogen te kunnen kijken en te zeggen: “Sorry kerel, ik had het anders moeten doen.”
Tipje aan de moeder: Als die zoon van je blijft fietsen dan ga je nog veel erger meemaken.
Ik snap dat jullie er bij waren toen het gebeurde? Vertel...hoe zag degene eruit die het gedaan heeft?
"Niet om met pek en veren overladen te worden, maar om samen te praten."
Mag ik hier niks van geloven?