Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Dylan Groenewegen: “Mijn eergevoel is te groot om te knechten”
Update Voor Dylan Groenewegen draait het in de wielersport maar om één ding: winnen. De sprinter van Jumbo-Visma wil altijd als eerste over de streep komen en ziet voor zichzelf geen toekomst als helper. “Ik kan nooit een knecht zijn, daar is mijn eergevoel te groot voor”, zo vertelt Groenewegen in gesprek met het Parool.
Als pure sprinter is Groenewegen verslaafd aan winnen. De 26-jarige renner is al enkele seizoenen een van de snelste renners ter wereld. “Ik kwam als winnaar en ik ga als winnaar.” Het is duidelijk, Groenewegen heeft geen zin om over enkele jaren te gaan knechten voor andere renners. “Als winnen niet meer lukt, beleef ik er geen plezier meer aan.”
“Een sprint aantrekken voor een ploegmaat zie je mij niet doen”
“Een sprint aantrekken voor een ploeggenoot zie je mij niet doen. Dan zit mijn carrière er gewoon op. Ik vind het pijnlijk om te zien dat sommige renners met een enorme erelijst afsluiten in de marge van het peloton. Dat wil ik echt niet.” Groenewegen wil niet als knecht aan een koers beginnen. “Als knecht neem je bij voorbaat al genoegen met verlies. Ik ken die gemoedstoestand niet.”
Groenewegen moest in de voorbije Tour de France enkele gevoelige nederlagen slikken, zo verloor hij in de elfde etappe met finish in Toulouse een millimetersprint van Caleb Ewan. “Ik kwam toen net te vroeg op kop en daar baal ik dan ontzettend van. Ik kon gewoon winnen, ik was sterker. Mijn eerste gedachte is dan: shit, weer een zege minder op mijn erelijst.”
Gemengde gevoelens
Groenewegen is na een nederlaag even niet voor rede vatbaar. “Dan moet iedereen me gewoon met rust laten. Ik ben dan niet aanspreekbaar, dat draait later pas bij.” Groenewegen kijkt met gemengde gevoelens terug op de Tour van 2019. De Nederlander won wel een etappe, maar kwam in de openingsrit naar Brussel op hoge snelheid ten val.
“Ik zoek niet naar excuses, dat past namelijk niet bij een winnaar. Maar in de Tour had ik overal schaafwonden en lag mijn knie open. Alles deed pijn en mijn lichaam was stijf. Ik kon drie weken lang amper slapen. Ik had wellicht moeten afstappen, maar ik won toch nog een etappe en zat er twee keer heel dichtbij’, aldus Groenewegen, die nu wacht op een herstart van de competitie.
Update 16.00 uur
Op Twitter heeft Dylan Groenewegen gereageerd op het interview. “Ik kan mijzelf niet vinden in dit stuk”, zegt de sprinter. “Ik zou er namelijk altijd alles aan doen om met de ploeg samen te winnen.”
@ThomasSijtsma @parool toch ook knap werk om sommige stukken zo te verdraaien mag gezegd worden! NEE ik kan mezelf niet vinden in dit stuk! Ik zou er namelijk altijd alles aan doen om met de ploeg @JumboVismaRoad samen te winnen! https://t.co/0ogY5B8y7O
— Dylan Groenewegen (@GroenewegenD) May 22, 2020
Voor topsprinters zou er iets in het wielrennen moeten worden gewijzigd dat het commerciëel aantrekkelijk is te kiezen voor een carrière als Harrie Lavreysen , Jeffry Hoogland , Matthijs Büchli. e.d.
Ik heb dat jaren geleden al wel eens geopperd bij Thijs Zonneveld. Een idee om dat te realiseren is bijvoorbeeld om bij koersen die op een massasprint eindigen geen podiumceremonie te doen zodat een groot deel van de publicitaire waarde verdwijnt.
Want winnen is niet het hoofddoel van het profwielrennen maar het belangrijkste middel voor dat hoofddoel: publiciteit voor de sponsor(en)
Verder lijkt me dit een vrij bruikbare instelling voor de periode waarin ie nu zit, en heeft hij de luxe dat ie zichzelf een vroeg pensioen waarschijnlijk wel kan gaan veroorloven.
Wel bewondering voor de mentaliteit, maar zoals Wuyts zegt is Jakobsen een stuk meer coureur dan Groenewegen.
Een groot man viert zijn overwinningen en nederlagen. Erkent dat hij enkel groot is door de werken van anderen.
Een leider realiseert zich dat hij enkel een leider is als er anderen zijn om hem te volgen. Hij zal in hun behoefte voorzien voor ze door hebben iets nodig te hebben dan kunnen zij ongestoord hun werk voor hem doen. Zodat hij kan zegevieren (door middel van het team).
Als hij een ploeggenoot laat winnen dan wint hij niet
Ik begrijp best dat hij er nu niet aan moet denken om knecht te zijn. Maar meer respect naar de belangrijke rol die knechten spelen zou wel mogen. Knechten hebben meer dan genoeg eergevoel en nemen helemaal niet bij voorbaat genoegen met verlies. Alleen zien zij winnen niet als iets individueels, maar als iets wat je met een ploeg doet. Ik heb ook menig knecht flink zien balen als ze een foutmaken waardoor de kopman het niet af kan maken.
Zonder goede knechten zou Dylan ook veel minder gewonnen hebben.
Naar excuses zoeken is wat hij mijns inziens ook wel regelmatig doet als hij niet gewonnen heeft. Niks mis mee overigens, als je dat op een eerlijke en beschouwende manier doet.
Sommigen zullen zijn extreme winnaarsmentaliteit bewonderen en erkennen als eigenschap van topsportvakmanschap, maar het gaat mij er af en toe net een tikje over met Groenewegen.
Sommige mensen kunnen ook eergevoel halen uit een teamoverwinning, jij blijkbaar niet. Stiekem hoop ik dat al je knechten opeens het licht zien en het met je eens zijn, succes met die zeges dan.
Mooi zicht: Teunissen, Van Aert en Groenewegen die hun eigen ding doen in de spurt.
Wat een ego! Je kan wel een winnaarsmentaliteit hebben maar als je zo negatief spreekt over knechten. Respect dan voor de werkijver die bv. Greipel (in de RVV) en Cavendish (bij Sky in de Tour of op het WK) opbrengen.
Deze uitspraak: "Als knecht neem je bij voorbaat al genoegen met verlies. Ik ken die gemoedstoestand niet.”
Ben benieuwd of hij dit ook op deze manier met van Aert en Teunissen bespreekt.
Geef mij maar Andre Greipel; daar heb je als ploeg tenminste ook nog wat aan.
Cavendish was de beste sprinter van zijn moment.
Vergelijking:
Groenewegen is 6 jaar prof en won 53 koersen.
Cavendish won in zijn eerste zes jaar 108 koersen. waaronder 25 tourritten.
Das meer dan de helft meer dan Groenewegen.
Er is geen beste sprinter van het moment, Ewan, Bennett, Ackermann, Groenewegen en Viviani zijn steeds aan elkaar gewaagd.
Zeker als je het niet in de schoot geworpen hebt gekregen, maar je via kleine ploegen omhoog hebt moeten knokken, moet je keihard zijn om tot topsprinter uit te groeien.
Zonder de mentaliteit waarmee bepaalde figuren hier het zo moeilijk hebben, zou Groenewegen gewoon bij het opdoeken van Delta cycling (de opvolger van De Rijke) uit het wielrennen verdwenen zijn.
Wacht nu toch eens gewoon af i.p.v. altijd dat negatieve te prediken.
Zou Mike Teunissen daar ook zo over denken? Die begon als knecht, nam blijkbaar genoegen met verlies en reed drie dagen in het geel en won de openingsetappen.
Maar goed, los daarvan: het komt niet over als erg respectvol voor de knechten. Terwijl die wel alles doen om hem op dat schavotje te krijgen. Er zijn ook renners die het in hun ' nadagen ' prettig vinden om de jonge garde op te leiden.
Als mens heb ik meer met die groep, dat zijn de echt grote meneren. Maar goed, wellicht bedoelt hij het minder oppervlakkig dan het hier staat.
Teunissen was het grootste Nederlandse klassiekertalent op Van der Poel na, dan mag je best wat meer eisen. Van jezelf en van je omgeving.
Overigens is Teunissen juist sinds zijn samenwerking met Groenewegen aan het winnen geslagen, dus wie weet is de confrontatie met iemand met een echte winnaarsmentaliteit iets van een openbaring gebleken.
Hoe Teunissen in Duinkerken won, maakt overigens duidelijk dat de soep niet zo heet gegeten wordt als ze opgediend wordt. Groenewegen heeft echt wel oog voor de persoonlijke ambities van zijn knechten.
Vermoed dat de laatste Tour en de nieuwe koers van Jumbo hem ook tot zulke uitspraken heeft doen komen. In de Tour staat hij, als het goed is, de komende twee a drie seizoenen buitenspel. Waarschijnlijk voelt een Giro doen dan al als een degradatie. Het is ook niet prettig om te zien dat je met Van Aert en evt Theunissen op veel meer terreinen uit de voeten kunt. Die waarde voor een team hebben en ook gewoon in staat zijn tegen het beste van het beste te winnen.
Een overstap naar team waar hij 1e spurter tour is zou ik helemaal begrijpen, zeker.