Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Demi Vollering dacht alleen aan zichzelf en verspeelt vrijwel zekere WK-medaille voor Nederland
Analyse Voor het eerst in tien jaar stappen de Nederlandse elite vrouwen zonder medaille maandag terug het vliegtuig in naar huis. Puck Pieterse wist weliswaar in dezelfde wedstrijd de wereldtitel voor beloften, maar voor bondscoach Loes Gunnewijk is het slechts ‘een kleine troostprijs’. Logisch, want tactisch is er genoeg op aan te merken. Demi Vollering is kop van jut. Hoe kan het zo fout lopen?
Met Vollering en Pieterse heeft Nederland twee grote favorieten voor de wereldtitel in huis. De eerste krijgt van Gunnewijk het kopmanschap, de tweede samen met Marianne Vos een vrije rol. Het is voor het eerst dat Vollering de meest belangrijke renster op het WK is. Dat laat ze tijdens de persconferentie van vrijdagochtend al duidelijk merken. Ze vertelt dat ze ‘te vaak’ droomt over de regenboogtrui en het zou ‘alles’ voor haar betekenen om zich wereldkampioen te kunnen noemen. Maar het is een andere uitspraak waarmee Vollering aangeeft dat het alleen om haar draait.
Gevraagd of Pieterse net als voor andere landen ook voor Vollering een concurrente is, antwoordt ze: “Ik hoop natuurlijk dat ik Puck daar enorm 100% in kan vertrouwen dat zij mijn ploeggenoot is en niet een tegenstander wat dat betreft.” Een echte teamplayer zegt in het landsbelang – kopvrouw of niet – dat Pieterse vooral een bondgenoot is in de jacht op goud voor Nederland. Niets van dat. In de koers lijkt het er nochtans goed uit te zien voor de oranjedames. Vanaf het eerste koersuur hebben ze alles onder controle, met vooral Riejanne Markus in een glansrol.
Markus reed een dijk van een koers – foto: Cor Vos
Nederland leidt de achtervolging op… Nederland
Ook Mischa Bredewold en Pauliena Rooijakkers doen hun duit in het zakje. De drie spelen in de middenfase een opvallende rol in het tactische plan van Gunnewijk. Zonder communicatie in de koers spreekt het team commando’s af met de mensen in de twee posten onderweg, die in verbinding staan met Gunnewijk in de ploegleidersauto. Wanneer er een goede situatie zou zijn, geven de mensen in de post het teken om niet te rijden in het peloton. Is er geen goede situatie, dan geven ze met gebaren aan dat Nederland wél de leiding moet nemen in de achtervolging.
Zo komt het voor dat onder impuls van Rooijakkers in opdracht van Gunnewijk, het peloton de aanvallers met Markus en Bredewold terugpakt. Daardoor is de nummer drie uit de Tour de France – Rooijakkers – al opgerookt voordat het laatste koersuur begint. Daarna neemt Vollering voor het eerst het heft in eigen handen. Ze versnelt, dertien vrouwen blijven over. Het valt stil, waarna Markus opnieuw aanvalt en Justine Ghekiere meekrijgt. Niet veel later keert Vos terug uit het achterveld en springt ze vrijwel meteen weg. Op dat moment ontstaat de perfecte situatie.
Nederland zit in een zetel. Met nog een ronde te gaan is er een kopgroep van vier rensters, met daarbij Markus en afmaker Vos. Een minuut daarachter zitten de overige favorieten, Vollering incluis. Bredewold rijdt tot dan op kop van de achtervolgers, maar krijgt het sein vanuit de post om daarmee te stoppen. Het tempo valt volledig weg en de voorsprong van het viertal stijgt met zienderogen. Op de steile Zürichbergstrasse is het vervolgens Liane Lippert die versnelt en vijf dames meekrijgt. Waaronder Lotte Kopecky, de grootste concurrent voor het oranje collectief.
Niet durven te verliezen
Als Elisa Longo Borghini bovenop nog eens doortrekt, kraakt de Belgische. Vollering zit in haar wiel en dan dringt plots het besef binnen dat ze haar eigen kansen aan het kwijtraken is. Ze springt met Lippert achter Longo Borghini aan. Terwijl ze op dat moment altijd in het wiel moet blijven zitten van Kopecky, waarmee ze de Belgische dwingt om het gat dicht te rijden met Vollering in het wiel. Ze moet daar durven te verliezen. Maar eenmaal vooraan neemt Vollering direct de kop van de groep om ervoor te zorgen dat de naderende Kopecky de aansluiting niet kan maken.
In plaats van de Belgische de nek om te draaien, zet ze het mes op de keel van landgenotes Markus en Vos. In een poging Vollering vaart te doen minderen schreeuwt Vos nog naar haar, maar dat is aan dovemansoren gericht. Ook wanneer Vollering achterom kijkt en ziet dat Vos aan het breken is, is ze alleen maar bezig om zo hard mogelijk door te rijden. Uiteindelijk komt alles op twaalf kilometer voor het einde terug en zit Nederland weer met drie op negen rensters. Op het laatste klimmetje wat dan volgt, doet Vollering het enige juiste in overtal: een versnelling plaatsen.
Het resultaat is alleen dat ze Vos en Markus overboord kiepert (net als Ghekiere). De andere vijf zitten op haar wiel. Op dat moment moet Vollering van de kop komen om Kopecky en de anderen het werk te laten doen, want Vos zit nog achter haar. Vollering zelf hoeft dan niets meer te doen en kan zo energie sparen. Op die manier kan ze zichzelf ook in de meest kansrijke positie manoeuvreren. Nederland kan zo het spel spelen, waarbij de concurrentes dan altijd nog met Vos moeten afrekenen in een sprint. Vollering eet echter eerst haar eigen bordje leeg.
-
Lees ook Loes Gunnewijk had het graag anders gedaan: "Misschien wilde Demi iets te graag winnen, ja"
Uitspraken onderstrepen gang van zaken
Ze blijft met andere woorden egoïstisch en creëert voor zichzelf de slechts mogelijke positie: de laatste kilometers aanvangen met vijf rensters. Als Longo Borghini daarna nog eens aanzet, durft Kopecky wél te verliezen. Ze laat Vollering de kastanjes uit het vuur halen. Als onder de vod Dygert en Ruby Rosemann-Gannon dan ook nog eens terugkeren en de Australische meteen aanvalt, is het opnieuw Vollering die zich laat vangen. Ze moet op kop beginnen aan de eindsprint, met de intrinsiek snellere Kopecky dankbaar en triomfantelijk lachend in haar wiel.
De Belgische gaat er met de wereldtitel vandoor, Vollering en Nederland vallen buiten het podium. Als je op twaalf kilometer met drie vrouwen op negen rensters zit, mag dat als sterkste collectief in de koers nooit gebeuren. Dat moet bondscoach Gunnewijk zich aanrekenen. Zij had met het scenario-Vollering maar één plan en kon in de finale niet snel genoeg overschakelen op de meer kansrijke, ontstane situatie met Vos en Markus op kop. Een onbegrijpelijke herhaling van zetten na eerdere tactische missers tijdens de Olympische Spelen 2021 in Tokio en het WK 2021 in Leuven.
Vollering verwijt zichzelf dat ze er niet eerder aan begint én dat het parcours niet zwaar genoeg is. Bij de NOS zegt ze bovendien dat het ‘nadelig voor haar is dat de ploeg Riejanne en Marianne van voren heeft zitten’. Ze zegt dat ze haar eigen koers wil rijden, vanuit haar eigen kracht. Misschien wel iets te veel, voegt ze toe. Even later zegt ze voor de geschreven pers over het niet laten terugkeren van Vos en Markus: “Die andere meiden reageren niet op hun. Ze focussen zich alleen op mij.” Net dat zou dé ideale situatie voor een nieuwe Nederlandse wereldtitel zijn en het bewijs dat Vollering alleen maar aan haarzelf denkt. Ze heeft haar ploeggenotes de zege niet gegund.
Achteraf is het mooi wonen is de conclusie van Vollering en de bondscoach. Te makkelijk, want het is simpelweg een brevet van onvermogen. Vollering reed de finale van de belangrijkste koers van het jaar tactisch als een nieuweling. Een pijnlijke vaststelling voor de vaker bekritiseerde Gunnewijk. Zij neemt met dit fiasco in stijl afscheid als bondscoach. Maar laten we ook vooral niet vergeten Kopecky een pluim te geven. In acht nemend dat ze weet dat ze niet beter kan, rijdt zij tactisch een foutloze koers. Een waardig wereldkampioene waar Vollering nog veel van kan leren.
En nee, dat is niet omdat ze een vrouw is, Marianne vos vind heel wielerliefhebbend NL een geweldige coureur en persoonlijkheid.
Demi zou er goed aan doen om een coach/psycholoog aan te nemen om aan haar likability te werken. Ze laat in alles zien, zodra zij kansen voor zichzelf ziet, dat ze geen teamplayer is, en dat blijft zich herhalen door de tijd heen.
En dan het gehuil, slachtofferrol aannemen en ondertussen je teamgenoten de schuld geven van je eigen koers gedrag... Dan zak je ver weg naar links op de Vollering - Vos schaal.
Als het een man was geweest had je kunnen zeggen dat het een egoïst was, en als teamgenoot zou ik hem een kl.zak hebben genoemd. Dat kan helaas niet en is misschien wat sterk geformuleerd. Een geweldig getalenteerde wielrenster, maar wat een ergerlijke madam om naar te kijken.