Materiaalzone 
Fietstoerisme 
De zeven conclusies van de Tour de France 2024
Video De Ronde van Frankrijk 2024 zit erop. Met Tadej Pogačar, Biniam Girmay, Richard Carapaz en Remco Evenepoel als winnaars van de klassementen én de recordzege van Mark Cavendish, is het een memorabele Tour gebleken. In de WielerFlits Update zetten we de belangrijkste zeven conclusies van La Grande Boucle van dit jaar op een rij.
Pogačars keuzes lonen
De afgelopen twee jaren werd Tadej Pogačar op minuten gereden in de Tour de France. Ondanks een zeer succesvolle klassiekercampagne in 2023, ging de knop om na de vernedering voor de Sloveen in de rit naar de Col de la Loze van vorig jaar. De veelvraat en zijn team UAE Emirates ging op zoek naar verbeterpunten op het gebied van voeding, materiaal én mental coaching, naast nog tal van andere onderdelen. Ook zijn wedstrijdprogramma ging op de kop: niet meer herstellen van explosieve eendagsklassiekers, maar meer en meer duur kweken als ronderenner. Al die keuzes hebben geleid tot het hoge niveau wat de Sloveen deze Tour gehaald heeft.
Met beste Vingegaard ooit moet Visma | Lease a Bike terug naar de tekentafel
Visma | Lease a Bike won de Tour in 2022 en 2023 met Jonas Vingegaard. De 27-jarige Deen was voor de ronde een groot twijfelgeval na zijn doodsmak in de Ronde van het Baskenland begin april. De ploegleiding wist niet waar Vingegaard zou staan. Anderzijds stel je een tweevoudig Tourwinnaar niet op om hem te laten falen. Dat bleek ook. Gedurende de ronde liet sportief directeur Merijn Zeeman vaker weten dat dit de beste Jonas Vingegaard ooit is en dat hij ook niet veel beter meer kan. Uiteraard werd zijn voorbereiding grondig verstoord, maar het is wel duidelijk dat het Nederlandse team opnieuw moet bekijken hoe ze Vingegaard nóg beter kunnen maken.
Pogacar won met overmacht deze Tour – foto: Cor Vos
Evenepoel kan ooit de Tour winnen
Voor de Tour waren er ook vraagtekens – zeker na zijn Critérium du Dauphiné – of Remco Evenepoel wel het niveau had om te kunnen wedijveren met Pogačar en Vingegaard. Dat was uiteindelijk niet het geval, maar de 24-jarige Belg werd wel knap derde. Vooral de manier waarop hij en ook zijn ploeg Soudal-Quick-Step rondgereden hebben, is bewonderenswaardig. Evenepoel zelf reed volwassen en ontspannen. Hij durfde in de slotfase van de wedstrijd zelfs nog de tweede plek aan te vallen, maar liep daarbij op een counter. Hij maakte echter zijn debuut en heeft zijn leeftijd mee. Normaal gesproken heeft hij nog de meeste groeimarge van de drie tenoren.
Girmay beukt de deur voor Afrika wijd open
Scoren op het hoogste niveau in de Tour brengt naam en faam aan iedere renner. Maar in het geval van Biniam Girmay heeft dat nog een extra lading. Hij is de eerste zwarte Afrikaan ooit die een rit wint in de Tour. Het werden direct drie ritten en hij won ook nog eens het puntenklassement. Een grandioos en ook wel onverwacht succes, dat in zijn thuisland Eritrea gevierd werd net zoals in Nederland een EK- of WK-finale gewonnen werd. Girmay en zijn omkadering riepen ook vaak op om andere Afrikanen dezelfde kansen te geven als hemzelf. Maakt het hem nu ook de beste sprinter ter wereld? Nee, want met drie tweede plekken en drie ritzeges is en blijft dat Jasper Philipsen. De beste ooit is Mark Cavendish, die in deze ronde zijn 35ste recordzege boekte.
Gravel is een aanwinst in een grote ronde
Tijdens de afgelopen Tour was er in aanloop naar de gravelrit in de Tour de France veel te doen over de graveletappe. De ongeluksfactor werd opgezocht, vanwege de grote kans op (veel) lekke banden. Dat bleek allemaal mee te vallen, wat overigens niet wil zeggen dat dit risico er niet was. Wel lijkt een graveletappe bijvoorbeeld veiliger dan een kasseienrit. Op de stenen traden in het verleden veel botbreuken op bij de iele ronderenners, terwijl die kans kleiner lijkt op gravel. Maar vooral de spektakelwaarde is veel groter gebleken dan vooraf gedacht. Aanvallers en renners voor het klassement grepen de etappe aan om hun kansen te wagen. Een schitterend schouwspel!
Evenepoel charmeerde op de gravel – foto: Cor Vos
Vlakke etappes zijn saai
Een van de grootste stoorzenders de afgelopen Tour waren de vlakke etappes. Die waren namelijk slaapverwekkend saai. Vluchters hadden helemaal geen zin om er ook maar iets van te maken, waardoor de Jordan Jegats, Thomas Gachignards en Mattéo Verchers van TotalEnergies een aantal keer poogden met één aanval de prijs voor meest strijdlustigste renner van de dag op te halen. Vooral voor de tv-kijker waren het saaie etappes, liefst vier ritten kenden geen klassieke vroege vlucht. In de WielerFlits Podcast werd eerder al geopperd voor de terugkeer van de rode trui, terwijl bijvoorbeeld ook meerdere premiesprints voor meer amusement kunnen gaan zorgen.
Mathieu van der Poel en Wout van Aert schudden de ASO wakker
Nog een oorzaak voor een flink aantal saaie etappes, waren het ontbreken voor échte kansen voor aanvallers. Mathieu van der Poel en Wout van Aert (die bij een gebrek aan meer zijn heil zo nu en dan maar in de massasprints zocht) zijn absolute wereldtoppers, maar voor hen was er deze Tour – en eigenlijk de laatste paar edities – weinig eer te behalen. Maar denk ook aan sterke renners als Alberto Bettiol, Michael Matthews, Matej Mohorič, Paul Lapeira en Maxim Van Gils. Behoudens de gravelrit en de etappe naar Barcelonette, hebben zij ook amper de kans hebben gehad om zichzelf te onderscheiden. Parcoursbouwer Thierry Gouvenou heeft die kritiek zich in ieder geval aangetrokken en heeft beloofd in de toekomst meer kansen voor aanvallers in te bouwen.
WielerFlits Update
In de laatste WielerFlits Update van deze Tour onderbouwen verslaggevers Maxim en Youri hun conclusies. Zij hebben iedere dag proberen te Tour zo goed mogelijk te duiden en geven aan het einde van de laatste aflevering ook hun cijfer voor de amusementswaarde van de Tour de France. De discussie daarover kan je in onderstaand artikel volgen en voeren. Welk cijfer geef jij de Tour?
Zowel de 1e als de 2e tijdrit van de afgelopen ronde duiden meer in de richting van het tegenovergestelde.
Het zou net logisch zijn dat Evenepoel nog wat marge heeft, want hij is heel rustig gebracht bij SQS en heeft er dan ook nog eens een hele poos uitgelegen na zijn val in Lombardije.
En niemand die daarin slaagt. Althans inhoudelijk toch niet.
Niemand vreest Evenepoel of "downplayt" hem, althans ik toch niet.
Ik constateer enkel dat Pogacar gegroeid is in de tijdrit, dé specialiteit van Evenepoel.
En. dan. kan. al. jullie. onzin. niet. weerleggen.
Hup Remco
Bovendien ligt dit ook deels aan hun ploegen die liever mee op kop rijden voor hun C-sprinter dan mee te gaan in ontsnappingen, en aan de grote ploegen van klassementsrenners die overgangsritten ook gaan gebruiken om de concurrentie te proberen afmatten.
Verder vond ik het ook opvallend hoe bepaalde ploegen blijkbaar niet doorhadden dat de helft van hun selectie hopeloos uit vorm was. Met name FDJ en Bahrein lijken hun 8 mooiste namen te hebben gekozen zonder bij voorbaat hun waardes te monitoren.
Maar nog los van waarden is het zoveel aannemelijker dat deze twee veelswinnaars gewoon mokergoed zijn, dan de kans dat die 200 anderen uit het niets niet goed zouden zijn.
Kijk Carapaz bijvoorbeeld en hoe die zichzelf uit elkaar heeft weten te trekken, dag op dag in de aanval, en kijk dan zijn waardes: hij is beter dan hij was in de Tour waar hij derde was.
Iedereen rijdt de laatste tijd constant “zijn beste waardes ooit” volgens de persman/vrouw van de ploeg. Echt totaal nietszeggend mediagereutel.
Voor een type MVDP klopt het dan weer grotendeels wel. Sloppy journalistiek of comments aanzwengelen, dat is dan weer de eeuwige WF vraag…
Punchers hadden wel zeker hun kansen, maar ze moeten er natuurlijk wel voor vechten. Ik heb genoten van de Campenaerts, Stuyven, Lazkano,Healy, Abrahamsen, Carapaz, Girmay,…
WVA had nog het excuus van zijn revalidatie. Matje stond nergens, maar die moet niet lopen zeuren als je enkel 6 koersen rijdt die je (met bijna zekerheid) kan winnen.
De grootste teleurstelling was het uitvallen van Roglic en Pedersen.
Verder 1 man die er mijlenver boven uitsteekt. Vingegaard gevochten om wat ie momenteel waard is, idem Rev.
Graveletappe: absoluut
Chapeau, merci mannen!
Visma hoeft helemaal niet terug naar de tekentafel alleen omdat ze nu een Tour van Pogacar hebben verloren. Bij een normale voorbereiding van Vingegaard zou het verschil kleiner zijn geweest. Pogacar was deze Tour simpelweg te goed. Als Visma terug zou moeten naar de tekentafel dan mogen heel veel ploegen dat ook eens gaan overwegen. Van heel veel ploegen in deze Tour heb ik weinig of niets begrepen van wat ze nu in deze Tour kwamen doen. Alleen maar meerijden en nul komma nul initiatief. Heeft iemand Bahrein gezien, los zand. Waarschijnlijk waren heel veel renners na de eerste dagen Tour al zo gesloopt dat ze nauwelijks nog in staat waren om aan aanvallen te denken. Het parkoers was deze Tour ook niet helemaal in evenwicht. Sprintetappes ok, maar niet teveel van deze etappes met hetzelfde saaie vlakke profiel. Een punchetappe ontbrak zeker in deze Tour, al snap ik dat dat ook niet ideaal is omdat deze ook vaak in het voordeel uitvallen van o.a. de klassementsmannen, maar iets meer variatie in het parkoers is wel wenselijk.
Waarom in sprintetappes niet meer tussensprints ? Er moet iets gevonden worden waardoor het voor aanvallers interessanter wordt, maar daar zal ook het koersgedrag van het peleton en de ploegtactieken voor dienen te zorgen.
- Het gaat niet over de beste Vingegaard ooit, wel heeft hij, vooral de eerste twee weken, zijn beste wattages ooit getrapt.
Net zoals Pogacar dat vorige jaar deed, met uitzondering van één rit, met name die over de Granon.
Daar zakte hij er volledig doorheen, wat natuurlijk ook zijn gemiddeld wattage over die Tour geen deugd deed.
Soit, de cijfers die ik voor Vingo momenteel terugvind: vorig jaar 446, dit jaar 444. Ver zat hij er dus niet vanaf.
- Tour met laag niveau? Wel, genoeg cijferfetisjisten op het net te vinden de dag van vandaag ( chronowatts, Cycling graphs,....) die daar een tip van de sluier oplichten. Uit het gros van deze cijfers blijkt dat de Wattages die men vandaag traps het Froome tijdperk doen verbleken, en zelfs het tijdperk Armstrong en Indurain achter zich laten.
Het is maar wat je niveau noemt natuurlijk. De prestaties op zich of het aantal concurrenten dat zijn wagonnetje kan aanhaken.
- Evenpoel kan de tour nooit winnen, of het niveau van Pogacar of Vingegaard bereiken, lees ik her en der.
Wel de Pogacar ( voorlopig vind ik 454 Watt terug) van vandaag rijdt de Pogacar van 2021 (413 Watt) in alle geval op minuten.
Dat is een wattageverschil van 10%.
Als dat kan door middel van de zogenaamde marginal gains, dan zie ik niet in waarom een Evenepoel, aan 437 Watt ( onder voorbehoud) niet nog stappen zou kunnen maken.
Gewoonweg omdat Visma en UAE verder staan in het rondewerk en expertease.
Is dat een zekerheid?
Natuurlijk niet, maar is het bij voorbaat uitgesloten?
Evenmin.