De Girowinst van Jai Hindley, bekeken door de ogen van ploegleider Jean-Pierre Heynderickx
foto: Cor Vos
Nico Dick
dinsdag 31 mei 2022 om 08:00

De Girowinst van Jai Hindley, bekeken door de ogen van ploegleider Jean-Pierre Heynderickx

Special Jai Hindley won op z’n 26ste zijn eerste grote ronde. En dat in het shirt van BORA-hansgrohe, het Duitse WorldTeam dat pas dit jaar van vrijbuiters- en sprintersploeg de switch naar een klassementsploeg maakte. Wij spraken uitgebreid met Jean-Pierre Heynderickx, de voorbije drie weken een van de drie ploegleiders, over hun aanpak in de Giro.

De nieuwe edtie van RIDE Magazine is nu verkrijgbaar! Onze nieuwe 188 pagina’s dikke voorjaars-editie staat vol met schitterende wielerverhalen over o.a. Mathieu van der Poel, Lotte Kopecky, Demi Vollering, Sepp Kuss en Matej Mohoric. Verzeker je van jouw exemplaar en bestel hem nu online voor slechts € 9,95. Wil je RIDE extra voordelig ontvangen? Neem dan nu een abonnement en ontvang 20% korting!

Vrijdagnamiddag rond de klok van half vijf, een half uurtje voor Koen Bouwman in Santuario di Castelmonte zijn tweede ritzege in deze Giro pakt, worden plots vragen gesteld over de tactiek van BORA-hansgrohe. De ploeg had zowat driekwart van de etappe al het werk op haar schouders genomen, terwijl INEOS Grenadiers met Richard Carapaz in het roze reed. In de finale lieten Kelderman en co het dan weer lopen…

Wat BORA vandaag doet, mag Joost weten“, lezen we in de WielerFlits-liveblog. “Van mij krijgen ze de Movistar-award“, antwoordt iemand (lees: een onbezonnen actie zonder resultaat). Ook een aantal van onze eigen redacteuren vraagt zich af wat de bedoeling was.

“En toch was dit een bewuste keuze”, vertelt ploegleider Jean-Pierre Heyndrickx ons. “Wij wilden zaterdag toeslaan op de Passo Fedaia. Dus kozen we ervoor om ook al op vrijdag de mannen van INEOS zoveel mogelijk uit te putten. Bovendien was Richie Porte eerder tijdens de rit uitgevallen. Een luxeknecht met zoveel ervaring verliezen is sowieso een mentaal tikje voor Carapaz, redeneerden we.”

“Onderweg was er overleg. Onze renners voelden zich goed en we wilden er geen halve rustdag van maken. Vandaar het vele en lange kopwerk. Alles heeft zijn redenen, een hele ronde lang. Ik zeg niet dat Jai (Hindley, red) daardoor de Giro wint, want als je kopman op het moment van de waarheid de benen niet heeft, lukt het ook niet. En was die actie vrijdag cruciaal? Nee, niet zo belangrijk als het plan dat we zaterdag uitvoerden, maar alle beetjes helpen.”

Kan je ons het plan van zaterdag uit de doeken doen?
“We hadden de etappe goed verkend en wisten dat het op de Passo Fedaia ieder voor zich zou zijn. Dat daar niet met enkele, maar met tientallen seconden gegoocheld zou worden. En dat op de eerste klim van de dag de betere vrijbuiters zouden wegrijden en voor de zege strijden. We wilden Lennard Kämna mee in die vluchtersgroep.”

“Geloof me, Kämna had mee kunnen doen voor ritwinst, maar we hadden een ander plan. We hielden het tijdsverschil onder controle, zodat Lennard zijn rol kon spelen. Alles was goed uitgekiend. Hij liet zich lossen uit de kopgroep om helemaal hersteld te zijn toen Jai bij hem zou komen. Er was voortdurend communicatie met iedereen over wie waar zat. Jai koos het exacte moment om aan te vallen en kreeg zo een frisse Kämna in steun.”

Hindley met zijn aanval op de Passo Fedaia – foto: Cor Vos

“Mentaal zeer belangrijk. Voor Jai omdat hij een sterke ploegmaat had bij wie hij even in het wiel kon kruipen. Demotiverend voor Carapaz, die het al moeilijk had en dan ook nog eens merkte dat zijn concurrent nog iemand aan zijn zijde had. Nog eens: voorwaarde is dat de kopman goede benen heeft. Het draaide prima uit.”

Hoe beleef je zoiets in de volgwagen?
“Met heel veel spanning, want je werkt naar een doel toe. Als je dan hoort dat Carapaz lost, wordt dat een puur kippenvelmoment. Daarna hoop je dat je een halve of driekwart minuut pakt, maar als het verschil dan oploopt boven de minuut, voel je wel enige euforie. Daar moet ik niet flauw over doen.”

Wie bedenkt dat plan? Jullie waren met drie ploegleiders in koers.
“Iedereen heeft zijn taak, maar zowel Enrico Gasparotto, Jens Zemke als ikzelf beslisten alles in overleg.”

Zijn jullie van start gegaan met de ambitie om de Giro te winnen?
“We hadden een duidelijk plan. Met Jai Hindley, Emanuel Buchmann en Wilco Kelderman hadden we drie kopmannen die stuk voor stuk het podium konden halen. Dat is beslist tijdens de winterstage, wanneer de drie grote rondes ter sprake kwamen. Iedereen mocht zijn voorkeur geven. Vlasov (Tour de France) en Higuita (Vuelta) zijn de klassementsrenners in de andere grote rondes.”

Wat was de hiërarchie tussen die drie bij aanvang van de Giro? Kelderman en Hindley eindigden als ploegmaats al een keertje op het podium van de Giro (2020) en dat verliep niet zonder slag of stoot.
“Wat er in 2020 gebeurd is, weet ik niet. Maar de drie startten in Boedapest op gelijke hoogte. Daar is geen discussie over geweest en dat werkte vanaf dag één perfect. Een natuurlijke selectie komt er sowieso op basis van de vorm van het moment of als iemand pech kent. Eigenlijk hoopten we op een beetje duidelijkheid op de Etna, maar in plaats van drie, kregen we die dag plots vier kopmannen.”

En had Kämna plots zicht op het roze…
“Klopt. En iemand die in zo’n positie staat en bergop toch uit de voeten kan, brand je niet zomaar op. Maar in de etappe naar Blockhaus bleek Jai Hindley over de beste benen te beschikken, toen nog samen met Buchmann. Al was het bij Emanuel meer aanklampen, terwijl Jai nog kon versnellen.”

Hindley won op Blockhaus, maar Kelderman verloor er bijna elf minuten na pech. Hoe ging Wilco daar mee om?
“Hij was uiteraard ontgoocheld. Logisch als je met podiumambities start. Voor hem was die avond voor de rustdag een beetje dubbel, maar het moet gezegd dat hij de knop heel snel heeft omgedraaid. Door die achterstand kon hij de eerstvolgende dagen nog mikken op ritwinst, wat hij ook gedaan heeft. Pas in de slotweek werd hij ook als meesterknecht uitgespeeld.”

Wilco Kelderman verloor meer dan tien minuten op Blockhaus – foto: Cor Vos

Vanaf wanneer wisten jullie dat Hindley de Giro kon winnen en welke plannen zijn dan gesmeed?
“In de etappe naar Turijn hebben we INEOS een eerste keer verrast en misschien wel een mentaal tikje uitgedeeld door onze aanvallende manier van koersen. Vanaf dan was het doel Carapaz en zijn team zoveel mogelijk uit te putten, met als doel toe te slaan in de laatste bergrit.”

Voor de start van de afsluitende tijdrit was de eindzege zo goed als binnen. Hoe moeilijk was het om de voeten nog even op de grond te houden?
“Laat ons zeggen dat we een paar flessen Prosecco koud hebben gezet, maar nog niet geopend. In zo’n tijdrit kan nog van alles gebeuren. Pech loert om elke hoek, we wisten dat de weersomstandigheden konden veranderen, noem maar op. Bovendien was er nog wel wat werk voor de mecaniciens, die ’s nachts de roze fiets hebben ineen geknutseld. Intussen zorgde onze kledingsponsor voor roze t-shirts voor iedereen.”

Hoe heb jij de tijdrit beleefd?
“Ik heb Emanuel Buchmann gevolgd tijdens zijn tijdrit. Eenmaal aan de finish heb ik mij bij de rest van onze staf en renners gevoegd en de tijdrit van Jai gevolgd. Die hield zich netjes aan de afspraak om vol te gaan tot op de top van het klimmetje en om daarna geen risico’s meer te nemen. Eenmaal over de streep, volgde uiteraard de ontlading.”

En stormden jullie met z’n allen mee op het podium…
“Haha, inderdaad. Ik denk dat we daar de ceremonie een beetje ontregeld hebben. Maar iedereen was van de partij, zoals je op de beelden (of foto onder, red) ziet. Zelfs de kok mocht niet ontbreken. Daar stond onze teammanager Ralph Denk op. En allemaal in het roze.”

De volledige staf van BORA-hansgrohe vierde mee op het podium in de Arena van Verona – foto: Cor Vos

Jouw mooiste moment als ploegleider ooit?
“Absoluut! De laatste jaren worden de grote rondes gedomineerd door UAE Team Emirates, INEOS Grenadiers en Jumbo-Visma. Als je dat dan kan doorbreken, voelt dat geweldig.”

Je hebt ook mindere momenten meegemaakt in jouw carrière als ploegleider. Dertien jaar geleden vond jij Frederiek Nolf levenloos aan in zijn bed tijdens de Ronde van Qatar.
“Het contrast kan niet groter. Ik heb er tijdens deze Giro meermaals aan gedacht. Ook omdat Frederieks vader Freddy, die een vriend voor het leven was geworden, dit jaar is overleden. Een van de moeilijkere momenten kende ik tijdens de afdaling van de Passo del Bocco, waar Wouter Weylandt het leven liet. Ook met Wouter, die een vriend van Nolfke was, had ik een goede relatie.”

“Tijdens de afdaling kwamen vele emoties terug. Ik heb een half uur geen woord gezegd. Maar je moet het ook weer achter jou laten om te kunnen focussen. Het helpt me wel om te relativeren als het sportief een keertje minder goed gaat. Het is maar koers, hé.”

Terug naar zondagavond. Hebben jullie de binnenstad van Verona onveilig gemaakt?
“BORA, onze hoofdsponsor, had al een etentje gepland in een restaurant in Verona. Los van het resultaat. Uiteindelijk is het een feestje in het roze geworden, waarbij iedereen was uitgenodigd. Zelfs onze medewerkers en ploegleiders die niet in de Giro aanwezig waren, maar in andere wedstrijden hun steentje hadden bijgedragen, werden opgetrommeld om naar Italië af te zakken.”

“Sponsors en genodigden waren al vroeger ter plekke, terwijl renners en ploegleiders uit de Giro rond 21 uur zijn aangekomen, na de verplichtingen die Jai nog had zoals dopingcontrole, persconferentie, enzovoort. Ook aanwezig: de vriendin en de ouders van de eindwinnaar. De ouders waren speciaal uit Australië afgezakt.”

Klopt het dat ze hun zoon twee en een half jaar niet hadden gezien?
“Helemaal. Onder meer door de corona-restricties. Nu zouden ze elkaar deze zomer wel zien, maar de ploeg heeft een inspanning geleverd om ze naar Italië te laten overvliegen. Jai wilde hen wel pas ná de etappe zien. Hij wilde tot dan honderd procent de focus behouden. Maar het familietafereel dat ik na de finish zag, was beklijvend.”

Jai Hindley in Verona – foto: Cor Vos

Tot slot, kan je iets vertellen over de transformatie van BORA-hansgrohe na het vertrek van Peter Sagan?
“Ralph Denk heeft de keuze gemaakt om de ploeg te heroriënteren en te focussen op klassementen. En daar is duidelijk ook het aankoopbeleid op afgestemd. Wilco Kelderman en Emanunel Buchmann waren er al, maar met onder meer Hindley, Vlasov en Higuita is er toch fors geïnvesteerd. Een goede beslissing, blijkt nu.”

Hoe groot was de aanpassing?
“Dat viel bijzonder goed mee. Het is niet dat we van scratch moesten beginnen. Emanuel werd drie jaar geleden al vierde in de Ronde van Frankrijk. Het enige verschil is nu dat onze klassementsrenners een quasi volledige ploeg in dienst krijgen en er weinig ruimte is tot aanvallen of sprinten. Ik denk dat we tijdens de voorbije Giro in niet minder dan zeven ritten onze renners alleen maar als opdracht gaven de kopmannen veilig over de finish te brengen. Dat is inderdaad anders dan voor het groen in de Tour te gaan.”

Gaan we in de Tour de France een vergelijkbaar team zien?
“Dat is de bedoeling, weliswaar met andere namen. Normaliter wordt daar Aleksandr Vlasov de kopman. Aan de rest van de ploeg is nog wat ‘bouwwerk’. We hebben voorlopig een longlist van vijftien namen.”

RIDE Magazine
10 Reacties
Sorteer op:
30 mei 2022 19:35
Fantastische inkijk in het taktische, organisatorische én emotionele gebeuren achter de schermen bij Bora.
Hindley wordt er zowaar minder een bordkartonnen figuur door, en Heynderickx die ik vooral ken als verdienstelijk B-renner komt hier uit de verf als een gedreven ploegleider met een groot hart.
Topjournalistiek!
    30 mei 2022 19:47
    Bij sporza waren ze al aan het vissen om de credits van de overwinning richting deze Belg te sluizen.
    30 mei 2022 22:30
    Dat het Vlaamse Calimero-publiek dit van onder hun eierdop slikt als zoete koek snap ik wel, maar of een Nederlandse community daaraan mee moet doen?
30 mei 2022 22:12
Bora startte in de Giro met een sterker team dan Ineos, wellicht zonder Vlasov met het een na sterkste. Ineos startte daarentegen met een veredeld b-team. Dat Carapaz enigszins tegen valt is geen verdienste van Bora. Dat uitputten van het Ineos team is een klets verhaal van jewelste. Ineos hoefde in principe alleen maar in de wielen de zitten, evenals de rest van het pak. Kemna heeft wellicht 15 a 20 sec ff op kop gesleurd met de twee in het wiel. Misschien was dat wel een mentaal tikkie maar Hindley was gewoon de betere. Windinvloed speelde geen rol.
Komt meer over als een succesverhaal dankzij de ploegleiding die een meesterlijk brilliant tactisch plan zag slagen.
30 mei 2022 22:40
Dit noem ik lulkoek, zo kan ik ook ploegleider zijn… wat een meesterbrein
    30 mei 2022 23:11
    Jammer dan toch dat nog geen ploeg jou in dienst heeft..
31 mei 2022 07:02
Ik vind het helemaal niet zo’n vreemd relaas eigenlijk. Hoe Bora gereden heeft vat hij toch b3st goed samen?
31 mei 2022 10:39
Yes! WF citeert onze Giro-chat in dit interview. Terechte erkenning.
31 mei 2022 11:57
Echt een genie hoor, deze ploegleider. Maar uhh, die Hindley wordt blijkbaar gewoon niet moe, zelfs niet na 3 weken dag in dag uit koersen. Neem nou zo'n Fedaia, die de laatste 3,43km bijna 11,5% omhoog loopt, tot een adembenemende 2057m hoogte. Daar trapte Hindley zo'n 6,4w/kg en kroop Carapaz (menselijk, al te menselijk) met 5,7w/kg omhoog. Let wel, op deze hoogte kan de Perfecte Renner volledig uitgerust gedurende 12min zo'n 6,6w/kg op de pedalen duwen.

De vraag zal altijd blijven of wat Hindley kon binnen de limiet van het mogelijke bleef, of Carapaz zichzelf opblies, want hij werd nog ingehaald door Landa, of dat Carapaz zonder suikers kwam te zitten, of dat hij gewoon aan 't eind van z'n Latijn was?
31 mei 2022 12:21
Tja… in dat ene korte zinnetje vat hij alles samen …” als de kopman de benen heeft”… bij Ineos hadden ze vast ook een strak plan maar, komt ie, de kopman had de benen niet…

Reacties zijn gesloten.