Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Dalen de kansen van baroudeurs? “Meegaan met vroege vlucht heeft bijna geen nut”
Julien Bernard zat zowel tijdens de eerste als de tweede rit-in-lijn van de Ronde van Romandië mee met de vroege vlucht. De Fransman van Trek-Segafredo blijft het proberen, maar erkent dat de kans op dagsucces via deze weg nihil is. “Eerlijk gezegd heeft het bijna geen nut om mee te gaan met de vroege vlucht”, zei hij tegen DirectVelo nadat hij voor de tweede keer tevergeefs ten strijde was getrokken.
De gloednieuwe winter-editie van RIDE Magazine is vanaf nu verkrijgbaar! Mathieu van der Poel staat op de cover. In ons magazine lees je een uitgebreid verhaal van 10 pagina's met dé smaakmaker van 2023. Bestel nu jouw exemplaar online voor slechts € 9,95. Wil je RIDE extra voordelig ontvangen? Neem dan nu een abonnement en ontvang 20% korting! In de tweede etappe van de Ronde van Romandië was Bernard op pad met Tom Bohli (Tudor Pro Cycling) en Gleb Brussenskiy (
Dat de kansen voor een kopgroep zo klein zijn, is volgens Bernard echt iets van recente tijden. “Dit jaar is indrukwekkend. De koersen starten van zo ver, elke dag weer. De vlucht kan niet voor spanning zorgen. Eerlijk gezegd heeft het bijna geen nut om mee te gaan met de vroege vlucht. Je kunt een trui meepikken (Bernard rijdt momenteel in de bergtrui, red.), maar ik weet dat er voor de rest heel weinig kans is. Toen het vijf minuten was vandaag, dacht ik even: waarom niet? (lacht) Maar je moet al heel sterk zijn om aan het einde nog even alleen te kunnen rijden en de hergroepering wat langer uit te stellen.”
De hoge snelheid is het hele seizoen al merkbaar, vertelt Bernard. “In Parijs-Nice was het ook al het geval. Het zijn stoomwalsen achter je. Je moet heel sterk zijn en in een heel grote groep zitten. Het is hierom dat dit jaar nog geen enkele vroege vlucht het heeft gehaald in een WorldTour-wedstrijd. Dit is geen periode voor de baroudeurs, dit is een tijd voor de grote kopmannen. Ik hoop dat het tij ooit weer keert en dat ik die dag in de kopgroep zit.”
In mijn ogen moeten baroudeurs zich opnieuw uitvinden. Diverse ploegen zullen een weg moeten vinden om hiermee om te gaan. DSM-achtige fratsen, met een tweede vlucht achter de "kansloze vlucht" aan gaan om ineens minder kansloos te zijn, etc. Want anders houden we alleen sprintetappes en etappes voor de klassementsrenners over.
De grafiek met de gemiddelde snelheid per seizoen in de WT op PCS is alvast veelbetekenend: die zie je vanaf 2018 trapsgewijs stijgen, zowel overall als voor de klassiekers.
Dan heb je al een zeer straf type Thomas De Gendt als motor nodig voor een vroege vlucht om zelfs maar de minste kans op slagen te hebben.
Ik herinner mij net zo veel kritiek zoals “ik wil de klassementsmannen zien vechten voor de rit” en “we geven de trui weg” als “vroege vluchters hebben geen kans meer”.
Volgens mij is het grootste verschil dat een plek in de vlucht voorheen nagenoeg gratis was, terwijl het tegenwoordig een gevecht is weg te geraken.
De vroege vlucht is soms echt wel gratis (zie MSR en in veel sprintetappes), maar je krijgt nooit meer teveel voorgift van het peloton. Wanneer zie je nog vluchtersgroepen >5 man met 10 minuten voorsprong. Er is altijd wel ergens een belang van iemand in het peloton, en waarbij ook de ploeg het belangrijk genoeg vindt om voor te werken.
Koppel dat aan inzicht in vermogens, aan het feit dat de beste renners vaak in het peloton zitten en niet in de kopgroep, en dat de mensen in de kopgroep altijd met een bepaalde reserve rijden, en je weet dat het lastig wordt.
Ik denk wel dat er tactisch iets meer te halen is in dit soort etappes. De "rust" als het eerste groepje weg is gebruiken om er met een tweede groep achteraan te gaan. Maar als iedere ploeg gaat denken dat de vlucht kansloos is, dan krijg je inderdaad een soort self fulfilling prophecy.
De vroege vlucht is soms echt wel gratis (zie MSR en in veel sprintetappes), maar je krijgt nooit meer teveel voorgift van het peloton. Wanneer zie je nog vluchtersgroepen >5 man met 10 minuten voorsprong. Er is altijd wel ergens een belang van iemand in het peloton, en waarbij ook de ploeg het belangrijk genoeg vindt om voor te werken.
Koppel dat aan inzicht in vermogens, aan het feit dat de beste renners vaak in het peloton zitten en niet in de kopgroep, en dat de mensen in de kopgroep altijd met een bepaalde reserve rijden, en je weet dat het lastig wordt.
Ik denk wel dat er tactisch iets meer te halen is in dit soort etappes. De "rust" als het eerste groepje weg is gebruiken om er met een tweede groep achteraan te gaan. Maar als iedere ploeg gaat denken dat de vlucht kansloos is, dan krijg je inderdaad een soort self fulfilling prophecy.