Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Consternatie in het peloton na zware Parijs-Nice
Sergio Luis Henao schreef zondag Parijs-Nice op zijn naam. Na afloop was het hommeles in het peloton. Volgens velen was de koers te zwaar geweest. Dat kwam vooral door het vele klimwerk. “Moeten de renners over tien jaar klimmen tot op 3.000 meter? Achter sneeuwruimers?”, vraagt Philippe Gilbert zich hardop af in Het Nieuwsblad.
Lefevere: ‘Ik snap het niet’Ook Quick-Step Floors-teammanager Patrick Lefevere ziet het zinvolle er niet van in. “We kwamen aan op 1.600 meter hoogte waar er honderd toeschouwers bij de finish stonden en de renners zich net als op de Mont Brouilly op straat moesten omkleden. Naakt op een koude bergtop. Wielrennen is precies alleen maar klimmen geworden. Kijk naar de uitslag. Het is net de Tour de France. Julian Alaphilippe is als vijfde een uitzondering. De organisatoren blijven vergeten dat de renners de koers maken en niet omgekeerd. De eerste dag lag het toch ook allemaal uiteen in een op papier niet eens zo lastige rit?”
Gallopin: ‘Amstel Gold Race is de uitzondering’
Ook Trek-Segafredo-ploegleider Alain Gallopin uit kritiek op de tendens in het wegwielrennen. “Wat is de bedoeling van koersen als Parijs-Nice? Ik denk dat de organisator zich van rittenkoers heeft vergist. Dit was een etappe van het Critérium du Dauphiné, bedoeld als voorbereiding op de Tour, geen rit van Parijs-Nice. Het is net alsof overal Nairo Quintana, Alberto Contador of Chris Froome moet winnen. Wie geen topklimmer is, heeft nog weinig te zoeken in de WorldTour-koersen van de voorbije week. Ze willen een cleane sport, maar anderzijds wordt – op de Amstel Gold Race, die de Cauberg wegnam als eindklim, na – elke koers ieder jaar zwaarder.”
[poll id=”452″]
En sommige renners zijn niet goed in waaierrijden. Dan rijdt quick-step toch ook door.
Kijk, Catalonie zat ik gisteren te bekijken, en ik ben het met je eens, dat is gewoon teveel van het goede. Zeker met die waanzinnige TTT er ook nog bij van 42 kilometer.
Maar het parcours van deze Parijs-Nice was in mijn ogen prima in balans. Ja oke 1678 is hoger dan ze ooit geweest zijn in deze ronde, maar de etappe an sich was nu niet waanzinnig. En die van gisteren was perfect. Dat moeten ze meer doen in rondes zoals deze maar ook in grote rondes. Veel klimwerk, maar relatief korte afstanden van 125-150 kilometer.
En dan T-A met wat langere etappes zodat je je op MSR kan voorbereiden.
In principe niet elke koers gewoon op zichzelf staan en kiezen ploegleiding en renners hun traject. En dat mede op basis van de invulling die organisatoren aan hun koers geven
Enkel klimmen hoeft niet, maar een koers van een week mag prima een mix hebben tussen klimmen, heuvels, ITT, TTT en vlakke etappes. Speel evt wat met bonusseconden in de vlakke etappes waardoor ze meer kans maken. Het ene seizoen wel een finish bergop, het andere niet.
En gisteren in de koninginnen etappe van P-N zaten Colbrelli, matthews, ulissi, edet, alaphillipe, en vrij kort erachter nog een chavanel en sutherland. (mag je petelli ook nog tot uitzondering rekenen?) Dus dat zijn ook niet de beste klimmers.
Volgens mij zit voor Lefevre het grootste probleem in de omstandigheden. Omkleden bovenop een bergtop in de kou lijkt me ook niet echt ideaal.
En als hij het inderdaad ook minder zwaar wil zou jij dat toch juist moeten toejuichen? Nu verdelen slechts 3 ploegen de prijzen volgens jou. Met een minder zwaar parcours krijgen meer renners kans op winst lijkt me? Toch alleen maar collegiaal dat Lefevre zoiets voorstelt, ook al zou dat dus zijn eigen kansen verkleinen?
De opmerking van Gallopin vind ik zorgwekkend. "Ze" willen een cleane sport... serieus?
Verder heeft de koers de zwaarte vooral te danken aan het feit dat die eerste twee dagen zo bar een boos waren. Had m deze week gereden en het weekje was al een stuk minder boeiend.
Elke wielertoerist zou in zijn handen knijpen in het zonnige Provence en die renners vinden het prachtig om hun gestaalde lichaam te tonen, winden er geen doekjes om.
Dat Patrick zijn pupil door het ijs zakt heeft niks met weersomstandigheden te maken maar meer met onvoldoende conditie en/of basis.
Dat er een trend is dat koersen steeds zwaarder worden is volgens mij al sinds de jaren negentig aan de gang en de Amstel gold race is ook een van de wedstrijden die in de afgelopen decennia veel zwaarder is geworden en de Waalse klassiekers LBL en de WP zijn bijvoorbeeld qua aankomst ook veel zwaarder geworden en dit heeft volgens mij alles te maken met de angst van organisatoren dat deze klimklassiekers, Vooral LBL, in een massasprint zouden eindigen. Niet geheel toevallig volgens mij begon dit relatief kort na de introductie van EPO in het peloton. Nu het peloton naar verluidt schoner rijdt lijkt het mij niet meer dan normaal dat die koersen dan ook weer minder zwaar worden uitgetekend.
In navolging van de grote ronden lijkt het erop dat de kleinere rittenkoersen meer kijkers proberen te trekken met zwaardere parkoersen. Ik vraag mij af of dit werkt. Zouden er werkelijk meer mensen kijken naar Parijs-Nice als er zware bergen in een etappe zitten op een doordeweekse dag?
Met het zwaarder worden van de koersen heb je volgens mij vaak het verschijnsel dat er enorm nerveus wordt gekoerst naar een zware passage op het parcours(La Redoute) en dat men op die plek angstvallig blijft zitten. Ook in de RVV en zelfs in andere Vlaamse eendagskoersen heb ik vaak deze indruk. Dat is allemaal niet bevorderlijk voor verrassende ontknopingen in die koersen die nu meer en meer afhankelijk lijken te worden van de wind of barre weersomstandigheden. Dit in tegenstelling met de aanloop naar het bos van Wallers in PR, in het bos wordt altijd gekoerst en pas erna gaan de renners kijken wat de gevolgen zijn. Koersen die op een verrassende manier in de plooi worden gelegd en beslist zijn vaak de wedstrijden die het langst in het geheugen blijven hangen en daarvoor zouden veel organisatoren moeten overwegen hun parcours minder zwaar te maken. Ook al heb je dan weleens een editie die de volgende dag in de pers als saai wordt omschreven.
Elke ploeg moet in staat zijn om een(opblaas) iglo tentje mee te nemen, de wind is verraderlijk zoals Bauke op de Ventoux stond te blaffen als een pekinees in ontbloot bovenlijf en niemand een deken bij zich bleek te hebben, daarna kelderde hij samen met Lau uit de top 5.