Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Bondscoach Serge Pauwels kijkt al vooruit met Remco Evenepoel: “Hij mag nooit ontgoocheld zijn”
Interview Remco Evenepoel keert komende vrijdag terug in competitie in de Brabantse Pijl, na een lastige revalidatie. Het moet de dubbele olympische kampioen veel deugd doen om opnieuw tussen zijn collega’s te kunnen rijden na wat hij zelf al ‘de zwaarste tijd uit zijn leven’ noemde. Wat mogen we van Evenepoel verwachten in zijn eerste koersen? WielerFlits bespreekt het met Belgisch bondscoach Serge Pauwels.
Vader Patrick Evenepoel deed al een boekje open over hoe mentaal lastig de strijd voor zijn 25-jarige zoon is geweest. Na zijn zware crashes in de Ronde van Lombardije en het Baskenland, moest hij deze winter alweer voor de derde keer in zijn prille carrière terug vanaf nul opbouwen. In december botste hij tijdens een trainingsrit immers op een portier van een Bpost-wagen. Zijn schouder was daarbij zwaar geraakt.
“Af en toe heb ik met hem contact gehad, hetzelfde met zijn trainer Koen Pelgrim in januari en recent opnieuw”, zegt Pauwels. “Dan hoor je hoe het met Remco gaat en hoe hij evolueert. Dat gaat niet altijd in een rechte lijn naar boven. Het is niet altijd gemakkelijk geweest, ook omdat hij weet dat de verwachtingen voor hemzelf altijd hoog gaan liggen. Remco gaat de Brabantse Pijl niet meerijden om alleen te finishen. Hij zal altijd een winnaar blijven.”
Bondscoach Pauwels bij zijn aanstelling – foto: Cor Vos
Wat moeten we ons bij zo’n moeilijke tijden voorstellen?
“Een zwaar gevecht met jezelf. Wij zien altijd die blinkende Tadej Pogacar en Mathieu van der Poel die fantastische dingen doen in strijd voor de prijzen. Maar wielrennen is veel meer en veel vaker vechten in de achterhoede. Niet alleen in de koersen zelf, maar ook thuis op de momenten dat renners zich voorbereiden. Dat is geen pad dat altijd over rozen loopt. Nu kwam Remco dat voor de zoveelste keer tegen, en dat is hard.”
“Hij is van de hoogst mogelijke top, met de gouden medailles op de Olympische Spelen en applaus van iedereen, naar een dieptepunt gegaan. Daarbij moest hij dag in, dag uit een strijd voeren. Revalideren, werken, nauwkeurig op je eten letten, maar daarbij heeft niemand voor hem geapplaudisseerd. Dat is een heel groot contrast. We mogen dat niet onderschatten. Remco heeft de afgelopen maanden tweehonderd procent voor zijn job moeten leven, maar vanuit een positie dat je daar geen applaus voor krijgt.”
Waarbij dan ook nog eens elke stap die hij in zijn revalidatie zet, met een enorm vergrootglas wordt gevolgd.
“Dat is ook een moeilijkheid. Ik heb het zelf nooit zo meegemaakt, maar overal waar Remco in de titel staat, daar wordt veel meer op geklikt. De journalistiek is vandaag de dag meer dan ooit gefocust op die vier of vijf grote namen. Remco is daar één van. Zeker in België is dat tol van de roem. Dat moet niet simpel zijn. Zeker niet als je niet wint of mooie dingen kunt laten zien. Deze strijd heeft hij de voorbije maanden met heel weinig mensen rondom zich moeten voeren, terwijl er anders misschien duizenden mensen hem aanmoedigen.”
Is het dan een kwestie van niet te hard van stapel te lopen?
“Absoluut. Ik zou het voor hem al een overwinning vinden als hij gewoon in de finales kan meedoen. Zelfs al moet hij uiteindelijk lossen bij de besten, dan nog moet hij het gevoel hebben dat hij nog aan het verbeteren is. Een ‘growth mindset’, zoals men dat noemt. Als hij voelt ‘ik ben er nog niet’, is dat ook geen probleem. Maar hij moet dan wel goed beseffen dat hij ook nog niet aan zijn limiet zit. Dan is het al een succes.”
Evenepoel kende de laatste jaren veel hoogtepunten – foto: Cor Vos
Alles hangt dus af van zijn eigen verwachting?
“Ja, het is belangrijk hoe hij daarop is ingesteld in zijn hoofd. In mijn ogen mag hij nooit ontgoocheld zijn over het resultaat. Je moet het als de volgende stap van het proces richting de Tour de France zien. Dat hij in deze klassiekers kan deelnemen en ritme opdoen, is al winst. Het is een kwestie van een vlekkeloos voorjaar rijden. Maar zijn echte doelen zullen later liggen. Dat is realistischer. Ik zou hem aanraden om de verwachtingen niet te hoog te leggen bij zichzelf en ben benieuwd hoe hij het gaat doen.”
Niet gemakkelijk voor een gemotiveerde renner die maandenlang naar zijn comeback heeft uitgekeken.
“Dat begrijp ik ook, maar Remco en Soudal Quick-Step weten waar ze mee bezig zijn. Met alle data waarover men vandaag beschikt, weet hij perfect welke waarden hij nodig heeft om zo’n klassieker te kunnen winnen, of om helemaal top te zijn.”
Iedereen spreekt nu over Pogacar en Van der Poel, die als maar sterker lijken te worden. Zet je Remco daar zonder aarzelen bij?
“Als je alle grote koersen die langer zijn dan 250 kilometer van de laatste drie jaar bekijkt, dan worden die door drie renners verdeeld. Pogacar, Van der Poel én Evenepoel. Verder zie je amper nog verrassingen qua winnaars. Dat is een vaststelling van de voorbije jaren, die zich dit voorjaar heeft doorgezet met Pogacar en Van der Poel. Maar vanaf de zomer zie ik er geen graten in om Remco daar terug bij te zetten.”
Het EK en WK liggen hem in ieder geval als gegoten.
“Dat is zo, ik ben op beide locaties geweest en het is telkens zware kost. Remco heeft zijn ambitie voor dat WK ook al uitgesproken naar mij toe. Daar wil hij graag een doel van maken. Voor het EK wil hij dat nog een beetje afwachten, want die koers ligt heel kort na het WK. Op dit moment kijkt hij meer naar het WK, maar hij wil nog niets uitsluiten.”
Zeker is geld (ook) een drijfveer, maar de honger naar zeges, titels, records en roem is wat hem voortstuwt.
Tot op het punt dat zijn interviews nu stuk saaier geworden zijn :D
Tot op het punt dat zijn interviews nu stuk saaier geworden zijn :D
Waarom is het frustrerend om te zien als iemand wordt afgerekend op arrogantie? Want laten we wel wezen; die was behoorlijk aanwezig bij Remco. In mijn ogen is dat gewoon eigen schuld dikke bult; als volwassen man met een miljoenensalaris, in een ploeg met een complete PR afdeling, kun je gewoon weten wat de voordelen en nadelen van een dergelijke houding zijn. Als het goed gaat geeft dat heel veel applaus, als het slecht gaat dan word je met je eigen arrogantie om de oren geslagen.
Waar ik het wel mee eens ben, is dat hij in de afgelopen periode een iets betere balans gevonden lijkt te hebben. Waarbij ik niet weet of Remco en zijn omgeving nu verstandiger geworden zijn, of dat ook voor hem duidelijk is geworden dat enkele renners toch gewoon een maatje groter zijn, en hij misschien toch niet zo uitzonderlijk goed is als hij zelf dacht. Maar waarbij de "oude Remco" terug is bij de eerste de beste grote overwinning.
En zijn saaiere interviews? Het maakt hem voor mij in ieder geval sympathieker, ik heb namelijk niks met kleine jonge kereltjes met een dikke nek en grote bek... Hij koerst prachtig, hij geeft de wielersport peper en zout; als hij inderdaad die betere balans weet te vinden, dan gun ik hem uiteindelijk ook gewoon iedere overwinning. Wie weet ga ik dan zelfs nog voor hem supporteren...
Vooral zin om te zien hoe ie de heuvelklassiekers gaat doen.
Uiteindelijk heb ik toch redelijk wat momenten gezien waarop Stukhout vermelde wat hij dacht dat Remco eigenlijk bedoelde en dan daarop kritiek had. Terwijl de reactie zelf eigenlijk gewoon netjes was.
Ik denk dat Remco als nadeel heeft dat hij gespierder is van bouw en meer talent heeft om dik te worden (ik zal het positief formuleren). Tenminste in vergelijking met bijvoorbeeld Roglic of Vingegaard.
Out zijn met een blessure betekent voor Evenepoel ook al snel een paar kg extra. Die er tijdens de revalidatie ook weer af moeten. Zo vond ik hem laatst in 1 van zijn revalidatiefilmpjes relatief dik over komen. Bij zowel Roglic als Vingegaard valt me altijd op dat ze ook tijdens of meteen na een revalidatie al weer min of meer op wedstrijdgewicht staan, althans zo lijkt het toch. En dan kun je dus ook sneller weer in competitie op een deftig niveau. Het zal dus niet enkel in conditie zitten, maar ook in gewicht.
Maar ik kan me vergissen natuurlijk; ik heb Remco niet iedere dag op mijn insta, en al helemaal niet op mijn weegschaal.
Maar met Remco weet je natuurlijk nooit , hij heeft ons al zo vaak verast.
Vooral die schouder blessure waarbij de gewrichtsbanden gescheurd of uitgerekt en het sleutelbeen los komt van het schouderblad is een heel vervelende. Ik heb het ook ooit voorgehad bij een mtb ongeval en dat heeft toch ook een 3 maanden geduurd eer dat die schouder terug bruikbaar was om te presteren . Jaren later ondervindt ik er zelfs nog steeds last van bij langdurig fietsen
Vorig jaar viel ie veel later en werd 3e in de Tour.
Tel daarbij enerzijds een Vingegaard die nog geen maand geleden uitviel en alleen de Dauphiné als voorbereiding zal hebben en anderzijds een moegereden Pogacar, en je hebt een scenario waarin Vingegaard en Pogacar dit jaar voor plek 2 en 3 zullen rijden.