Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Bernal: “Tevreden met mijn waardes en mijn klim”
Egan Bernal is na de bergetappe naar Alpe di Mera wederom een dag dichter bij de eindzege in de Giro d’Italia. De kopman van INEOS Grenadiers verloor tijd op dagwinnaar, en nummer drie in het klassement, Simon Yates, maar mocht na afloop een nieuwe roze trui ophalen.
“Ik voelde me eigenlijk heel goed. Ik haalde erg goede waardes en deed een goede klim. Yates was de beste vandaag en ik moet hem feliciteren, maar ik ben heel blij met mijn vorm”, zei hij naderhand. “Hopelijk heb ik morgen dezelfde benen als vandaag. Dan ga ik weer proberen mijn voorsprong vast te houden en hopelijk sta ik dan opnieuw in het roze.”
In het klassement heeft Bernal na negentien etappes 2:29 minuten voorsprong op nummer twee Damiano Caruso en 2:49 minuten op Yates. “Daar ben ik zeker tevreden mee. Ik denk dat ik wel wat speelruimte heb. Ik wil ook in de tijdrit nog goede benen hebben. Alles moet goed komen als ik me goed blijf voelen”, aldus de Colombiaan.
Yates heeft het slimmer aangepakt maar is net iets teveel achterop geraakt.
Uiteindelijk moet je de beste zijn over de gehele 3 weken. Je hoort en ziet wel eens renners die "pieken naar de derde week", maar dan op een dusdanige achterstand staan dat ze nooit meer in de buurt komen van winst. Of die heel druistig de eerste week in gaan, maar uitgaan als een nachtkaars (daar hoeven we geen naam op te plakken).
Kortom je moet overal tijd pakken en nergens tijd verliezen. En dan is de kans het grootst dat je wint. En Bernal heeft dat tot nu toe perfect gedaan (scorebordjournalistiek, ik weet het....)
Misschien hoeven we in de toekomst niet eens meer te fietsen. Dan berekenen we gewoon het talent en de potentiële waarden en dan rekenen we uit wie een koers wint.
We zijn in mijn beleving wel een beetje op het punt beland dat dingen wel beter worden, maar niet meer mooier of leuker.
Maar hier zie je wel hoe je in deze tijd een grote ronde wint. Namelijk door je grenzen te kennen en er niet overheen te gaan. En uiteindelijk zie je dat als je zelf goede wattages kunt blijven trappen, ook een type als Yates geen minuten wegloopt op zo'n klim.
Laten we dan maar koesteren wat we in de eerste twee weken gezien hebben van Bernal, en dit rekenwerk dan maar voor lief nemen.
Wat ik vooral winst vind is dat het steeds meer tot een soort van specialisme is geworden. Slechts enkelen zijn in staat op meerdere vlakken mee te strijden, dat vraagt om keuzes, diversiteit en daar kan ik van genieten.
Wel is het gewoon het laatste weekend van een grote ronde. Daar zit niemand fris meer, het is vaak wie het minst snel slecht wordt. En dat het er niet meer af spat als in de eerste week, dat is te begrijpen. Maar het hoeft ook niet meer: morgen nog zo'n dag en de buit is normaal gesproken binnen.