Heuvels in Holland: het Kopje van Bloemendaal

Fietstoerisme Klimmen in Nederland? Dat is een lastige zaak, want ons land is zo vlak als een pannenkoek. Toch zijn er wel degelijk tal van heuvels die het vlakke polderritme soms onderbreken. In de serie Heuvels in Holland brengt WielerFlits een ode aan de beperkte hoeveelheid hoogtemeters die ons kikkerlandje rijk is.

Ook onder wielerprofs is de klim in trek: in de zomer van 2020 trok Jordi Meeus er met meerdere ploegmaats naartoe om de Strava-KOM te pakken. Ook zien we local legends als Nils Eekhoff en Ramon Sinkeldam terug in de top-10.

Het duingebied rondom het Kopje is ook een bezoek waard

Het Kopje is vooral bekend geworden door Gerrie Knetemann. In aanloop naar belangrijke wedstrijden zoals de Tour de France reed De Kneet het Kopje meermaals achter elkaar op, om zo toch de vele hoogtemeters die hij in bijvoorbeeld de Alpen voorgeschoteld zou krijgen enigszins na te kunnen bootsen. Zo reed hij er ‘het achtje van Knetemann’, waarbij de noordelijke en zuidelijke beklimming in een achtvormig lusje worden gecombineerd.

De top lag volgens Knetemann bij een brievenbus. “Helemaal tot daar moet je, tot de brievenbuis”, zei hij erover. Die brievenbus doorstond de tand des tijds niet, maar in 2019 werd er ter ere van Knetemann een bord van een brievenbuis geplaatst, al is die tijdelijk weggehaald. Dat zal om meerdere redenen een bijzondere plek zijn voor de familie Knetemann, want het Kopje is ook waar Gerrie zijn latere vrouw Gré ontmoette.

De beklimming bevindt zich zoals de naam doet vermoeden in Bloemendaal. In feite voert de weg over een duin, al is daar weinig zichtbaar van omdat de weg door een woonwijk voert. De ‘top’ is van drie kanten te bereiken, maar de bekendste route is de klinkerweg vanuit noordelijke richting.

Kopje van Bloemendaal, Bloemendaal, Netherlands

• Distance: 1.5 km, Elevation: 39 m, Avg. Grade: 3.6 %

Alhoewel die zijde niet de steilste is, is deze door zijn lengte en slechte wegdek wel de zwaarste. Met een haakse bocht naar links begint de klim, waar de tot dan toe gladde asfaltweg overgaat in slecht liggende klinkers. Vanuit die bocht loopt de klim enkele honderden meters aan een ruime 6% omhoog; steil genoeg om jezelf redelijk te pijnigen.

Denk niet dat je boven bent als de weg afvlakt en je langs een parkeerplaats fietst, want de brievenbus – en dus de top – is nog een stuk verder. Er volgt een vlakke passage en zelfs een korte afdaling, die met verschillende lastige bochten erg technisch is. De laatste driehonderd meter loopt de klim weer venijnig omhoog, waarna het bord van de verdwenen brievenbus aan je linkerhand de finish symboliseert.