Gravel Innsbruck: Een event voor echte gravelaars

Ik stap even van de fiets en pak mijn telefoon om foto’s te nemen. Wanneer ik voor me kijk, zie ik een onverharde weg met 20% stijgingspercentage. Kijk ik omhoog, dan zie ik de schitterende contouren van de Europabrug. De zon schijnt mooi tussen de pijlers van de brug. Voor even waan ik mij in de zevende hemel. Mijn droom wordt ruw verstoord door een voorbij rijdende mede-gravelaar. Oh ja, die 20% moet ik ook echt omhoog. Let’s go!

Fietswalhalla

Innsbruck is al langer een prachtige uitvalsbasis voor de fietsliefhebber. De locatie in het Inndal aan de gelijknamige rivier biedt tal van mogelijkheden. Van een relaxte tocht met weinig hoogtemeters in het dal tot de uitdagende Hottinger Höll (bekend van het WK) of de Kuhtai Rodeo. Ook de gravelaar kan er zijn hart ophalen en voor de MTB-er zijn er naast het Bike Park Innsbruck vele opties om je helemaal uit leven.

Ik ben in Innsbruck en omgeving tijdens de COVID-19 periode in september 2020. Ik ga samen met mijn reisgenoot een paar dagen op pad in deze mooie omgeving, met als hoogtepunt ‘Gravel Innsbruck’, een relatief jong event, dat in 2021 toe is aan haar achtste editie.

Fietsen in Innsbruck en omgeving

Op de eerste dag van ons verblijf gaan we richting Kuhtai omhoog. Een flinke uitdaging! We beginnen de rit in Kematen, even buiten Innsbruck. Het is schitterend weer, de weg is goed geasfalteerd, loopt omhoog aan drie tot vier procent en het eerste stuk richting Sellrain is goed om op te warmen. Rechts stroomt de rivier de Melach, die uitkomt in de Inn. We worden tegen de zon beschermt door enkele tunnels en door de omliggende bergen.

Na de eerste drie kilometer, begint de klim steiler te worden. Vanaf kilometer zes, als we in het dorpje Sellrain zijn, wordt het serieuzer. Voor de eerste keer staat er tien procent stijgingspercentage op de teller. We staan heel even stil om naar de omgeving te kijken. Of om even te herpakken. Na Sellrain vlakt dit monster weer even af, naar gemiddelden onder de vijf procent, om na tien kilometer weer zijn tanden te laten zien.

Bij de bordjes Gries im Sellrain gaat het steil omhoog. De eerste kilometer na dit lieflijke dorpje gaat aan twaalf procent gemiddeld met uitschieters naar veertien tot vijftien. Oef! Vanaf dan vlakt het af, maar na St Sigmund wordt het nog even flink steil en de laatste kilometers blijven stevig en onregelmatig stijgen tot 2017 meter op de top.

Niet voor niets is dit een geliefde plek voor profteams om hun trainingskamp op te zetten. We veranderen ons plan een beetje. De klim heeft net iets meer van ons geëist dan gedacht. Even nog een paar mooie plaatjes schieten en dan heerlijk dalen over de weg terug.

Stubaital

Het voordel van fietsen in Innsbruck is de veelheid aan mogelijkheden. Op dag 2 pak ik in de ochtend de fiets richting Stubaital, het begin van de klim naar de Brennerpas. De weg is lekker rustig en de eerste drie kilometer vanuit Innsbruck loopt aan een gemiddelde van drie tot vier procent omhoog. Na een vlak stuk van vier kilometer tot aan de Stefansbrücke, waar je een mooi uitzicht hebt over het dal, klimt het weer geleidelijk omhoog met percentages van vier procent gemiddeld. Een heerlijke start van de morgen. Zeker omdat er flink wat schaduw is, een voordeel op een warme dag.

Vergeet vooral niet naar links te kijken bij de klim, want al snel doemt de indrukwekkende Europabrug op. Een niet te missen hoogtepunt. Maar daarover later meer.

Innsbruck stad

Omdat we niet alleen in Innsbruck zijn om te fietsen, hebben we ook een rondleiding geregeld door het historische centrum van de stad. Innsbruck heeft een erg jonge uitstraling, in tegenstelling tot wat in Nederland vaak gedacht wordt. Dat komt mede door de 30.000 studenten, op een totaal van 130.000 inwoners. Zowel overdag als ’s avonds is er daardoor veel activiteit en heeft de stad eigenlijk een jeugdige uitstraling.

Via onze Nederlandstalige gids worden we in rap tempo op de hoogte gebracht van alles wat Innsbruck te bieden heeft. De stad ligt op een belangrijk handelsknooppunt en had zijn eigen gouden eeuw. vanaf 1500, toen Habsburger Maximilian I Innsbruck naar een hoger niveau tilde. Hij heeft zijn stempel gedrukt op de stad, met als hoogtepunt het ‘Goldenes Dachl’ oftewel het gouden dak. Deze attractie in het historische centrum bestaat uit een loggia met 2657 gouden tegels. Op z’n minst een kijkje en een kiekje waard.

De hofburg in het centrum met de naastgelegen kerk geven uiteindelijk een prachtige inkijk in de geschiedenis van de stad, met haar troonswisselingen, intriges, pracht & praal. Langs de Inn is het goed toeven met een lekkere kop koffie of een glaasje lokaal gerstenat of druivensap bij de markthal.

Nordkette – MTB speeltuin

Onze ochtend eindigt bij de start en finish van het WK. Daar ligt ook de ingang van de kabelbaan, die ons in een rap tempo omhoog zal brengen naar de Nordkette. Wij gaan voor deze variant omhoog, maar voor de (geoefende) MTB-er of gravelaar raden wij aan om het met de fiets te proberen. Meerdere uitdagende trails leiden je naar boven. De beloning in de vorm van een adembenemend uitzicht is het ritje meer dan waard. De weg terug, met keuze uit slingerende gravelbochtjes of echt downhillen, zal evenveel plezier geven.

De Nordkette is de kroonjuweel van de stad en vanaf hier heb je een mooi ver zicht over Innsbruck, de tegenovergelegen bergen en het dal. Let op: het is op 1400m hoogte. Het kan daarom frisjes zijn. Je vindt hier ook de Hottinger Höll, onderdeel van het WK parcours van 2018 en bovendien opgenomen in de laatste lus van Gravel Innsbruck.

Gravel Innsbruck

Het fietsevenement Gravel Innsbruck dat vorig jaar voor de zevende keer gehouden werd, wordt georganiseerd door Ride With Passion. Deze organisatie geleid door o.a. oud politicus Thomas Pupp wil Gravel Innsbruck een katalysator laten zijn voor de stad, gericht op een jong publiek.

Het event begint al op vrijdagavond, dit keer met een discussie over de toekomst van fietsen in de stad. Op zaterdag wordt wordt dit vervolgd met een fietsfestival op de uitvalsbasis van Ride With Passion. De organisatie is niet geheel toevallig de motor achter het continental Tirol – KTM cycling team, waar oud-bondscoach Frank Pennings de sportieve touwtjes in handen heeft.

De sfeer is ontspannen. Alles is er op gericht om Innsbruck als fietsstad naar een hoger plan te tillen. Voor ons een mooie manier om even uit te puffen na een druk ochtend- en middagprogramma.

Sunday – Raceday

Op de zondag staat het hoofdgerecht op het programma: 80 kilometer lang, 2012 hoogtemeters en veel onverharde wegen. Volgens de organisatie kun je Gravel Innsbruck met elke fiets rijden. Disclaimer: laat de racer thuis, kies voor een goede gravelbike en op sommige stukken is een MTB eigenlijk aan te bevelen.

Als om 10:00 uur het startschot klinkt, gaan een paar honderd enthousiaste gravelaars langs de rivier de stad uit. De sfeer is gemoedelijk en als ik na een paar kilometer naast organisator Pupp kom te rijden, zegt hij ook: ‘just enjoy the ride and the environment’.

Die woorden blijven wel hangen. Voor deze rit hebben we met dank aan KTM en WR Bikes de beschikking over een mooie blauw-oranje X-strada 710. Een alu frame, met de nieuwste Shimano GRX 2×11 groep en een mooi setje schwalbes eronder. Een robuuste gravelbike, ideaal voor dit bergachtige werk.

Na ongeveer zeven kilometer voornamelijk geasfalteerd vlak gloren de eerste gravelpaden aan de horizon. Vanaf dan gaat het ook snel bergop over de Nasses Tal, waar vier kilometer aan 5,8% ons toelacht. Er zit een stuk van 500 meter in van gemiddeld 14,7%! Dat is weer wat anders dan het bos Lage Vuursche of de Holterberg!

Het is vanaf dat moment geen meter vlak en we gaan tot kilometer 20 op en neer door het landschap rondom Innsbruck. Na 20 kilometer zien we de verzorgingspost bij Bike Hotel Seppl, waar we ook verblijven. Net als het eten en drinken in het hotel is de post goed verzorgd en is er aan vocht geen gebrek.

Kort daarna duiken we het bos in en bij het bordje ‘hier rechtsaf naar beneden’ sta ik even stil. Ik knijp ook even in mn arm of dit serieus is, want de afdaling ziet er meer uit als een brede richel dan als een paadje wat je lekker met de gravelbike naar beneden pakt. Stuiterend en tierend kom ik uiteindelijk beneden aan, waar ik nog net kan lachen voor de camera. Het belooft niet veel goeds.

Vanaf dan gaan we dieper het dal in, om het laagste punt te bereiken recht onder de imponerende Europabrug. Het beeld wanneer je onderaan de immens grote pilaren staat is indrukwekkend. Het geitenpad wat ons op de weg omhoog wordt voorgeschoteld, is dan wat minder aantrekkelijk. Het klimmetje van 2,3 kilometer lang is gemiddeld 10,2% steil en op onverharde wegen is dat een fikse uitdaging. Boven is het even uitpuffen en gaat het nog verder omhoog via verharde wegen richting een ander hoogtepunt van deze rit: de klim door de Olympische bobbaan.

Voor velen is het jammer dat we de baan enkel omhoog mogen rijden en niet naar beneden, al zal dat vanuit veiligheidsoogpunt de nodige hoofdbrekens hebben gegeven. Over hoofdbreken: met mijn 1.92m en mijn fiets van 61cm stoot ik bijna mn hoofd in de bocht. Eenmaal in de baan omhoog land het besef dat ze hier met 120km/u doorheen jagen.

Na de bobbaan golf het flink op en neer door de velden, door een lokaal park, over het water en via de ook al indrukwekkende Bergisel springschans duik ik het dal in richting de stad. Na 65 kilometer passeer ik de start/finishlijn en ik ben op. De roep van de finishmaaltijd en een ijskoude Radler op deze warme dag is te luid.

Die Highway to Höll (en een aanmoediging van Didi de Duivel) mag van mij nog een jaartje wachten. Op 12 september 2021 is er een nieuwe kans, want dan staat de volgende editie van Gravel Innsbruck op het programma.

Meer info over Gravel Insbruck vind je hier