Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Van Aert wint E3 Saxo Bank Classic na koppeltijdritje met Laporte
Wout van Aert heeft de E3 Saxo Bank Classic op zijn naam geschreven. De Belg van Jumbo-Visma reed op de Paterberg, ruim veertig kilometer voor het einde, weg samen met zijn ploeggenoot Christophe Laporte. De twee begonnen vervolgens aan een koppeltijdritje en hielden het uit tot de finish. Van Aert mocht als eerste over de streep komen.
De E3 Saxo Bank Classic telde dit jaar maar liefst zeventien (kassei)klimmen, waardoor de wedstrijd ook wel gezien wordt als de kleinere versie van de Ronde van Vlaanderen. Qua deelnemersveld hoefde de semiklassieker ook niet veel onder te doen voor de Hoogmis. Mathieu van der Poel ontbrak weliswaar, maar Wout van Aert, Mads Pedersen en titelverdediger Kasper Asgreen stonden wel aan de start. Zij waren vooraf de topfavorieten.
Om kwart over twaalf vertrokken 172 renners vanuit Harelbeke voor een koers van 203,9 kilometer. Pascal Ackermann (BORA-hansgrohe), Mikkel Honoré (Quick-Step Alpha Vinyl) en Lawson Craddock (BikeExchange-Jayco) waren daar niet bij. Ackermann kuste twee dagen terug het asfalt in de Minerva Classic Brugge-De Panne, Honoré kampte met ziekte en Craddock – de afwezige met de meest opvallende reden – kon niet koersen omdat hij kort voor vertrek van het startpodium viel.
Tosh Van der Sande uit koers
Toen de wedstrijd vier kilometer ver was, werd het peloton nog wat verder uitgedund. Onder andere Stefan Küng (Groupama-FDJ), Guy Sagiv (Israel-Premier Tech) en Tosh Van der Sande (Jumbo-Visma) lagen bij een valpartij, die ervoor zorgde dat Sagiv en Van der Sande op moest geven. Laatstgenoemde was een belangrijke pion voor Wout van Aert en probeerde derhalve nog door te gaan, maar moest uiteindelijk met een pijnlijke elleboog de strijd staken. Later bleek dat zijn elleboog gebroken is.
Van der Sande viel al vroeg uit – foto: Cor Vos
Ondertussen lag het tempo vooraan in het peloton behoorlijk hoog. Zodoende wist niemand in het openingsuur echt weg te rijden, ondanks verscheidene pogingen. Een groep van negen met daarbij onder andere Lindsay De Vylder, Jenthe Biermans en Mathijs Paasschens sloeg na ongeveer veertig kilometer een klein gaatje, maar werd opgehouden door een dichte spoorwegovergang. De rest sloot daardoor weer aan. Omdat de voorsprong van de vluchters nog beperkt was geweest, kregen ze geen voorgift toen de koers weer op gang werd getrokken.
Kopgroep van zeven
Nog dertig kilometer later, met nog zo’n 135 kilometer te gaan, kwam er dan toch een ‘vroege’ vlucht. Ryan Mullen, Lukas Pöstlberger (beiden BORA-hansgrohe), Daniel Oss (TotalEnergies), Jelle Wallays (Cofidis), Brent Van Moer (Lotto Soudal), Mathijs Paasschens (Bingoal Pauwels Sauzen WB) en Lasse Norman Hansen (Uno-X) wisten weg te rijden. Een tijdlang waren er twee achtervolgers op deze zeven: Sander De Pestel (Sport Vlaanderen-Baloise) en Tobias Beyer (Alpecin-Fenix). Het duo bleef echter hangen en besloot uiteindelijk te strijdbijl te begraven.
Bayer en De Pestel in de chasse patate – foto: Cor Vos
De kopgroep begon met ongeveer twee minuten voorsprong aan de heuvelzone, die op 116 kilometer van het einde ingeleid werd door La Houppe. Het gat bleef stabiel op de Kanarieberg, de Oude Kruisberg en de Knokteberg, maar op de Hotond kwam er een versnelling in het peloton. Juist op die helling kreeg Victor Campenaerts af te rekenen met materiaalpech. Nadat de Belg een nieuwe fiets had gekregen, moest hij in de achtervolging. Hij werd geholpen door enkele ploeggenoten, maar zou de kop van de koers nooit meer zien.
Van Aert trekt door op Taaienberg
Richting de volgende helling, de Kortekeer, probeerde Dries De Bondt te anticiperen. Jumbo-Visma gaf niet veel later echter gas op weg naar de Taaienberg, waardoor De Bondt weer ingerekend werd. Op deze Taaienberg voerde Van Aert zelf het tempo op. Het leidde tot verbrokkeling in het peloton: achteraan gingen er velen af, vooraan reden zeven renners weg. Naast drie renners van Jumbo-Visma – Wout van Aert, Christophe Laporte en Tiesj Benoot – waren dat Stefan Küng, Jasper Stuyven, Kasper Asgreen en de winnaar van Milaan-San Remo, Matej Mohoric.
INEOS Grenadiers had de slag gemist en moest in de achtergrond het kopwerk doen. In eerste instantie verloren ze echter terrein op de zeven, die de aansluiting bij de zes overgebleven vluchters maakten. Paasschens was al gelost. Daarom werd op zeventig kilometer van de streep met dertien man begonnen aan Berg ten Stene. Hier demarreerde Benoot, wat ertoe leidde dat alle oorspronkelijke vluchters – Oss uitgezonderd – eraf moesten. Acht koplopers zetten koers richting de Eikenberg.
De acht koplopers – foto: Cor Vos
Narváez en co maken de sprong
Op deze Eikenberg probeerde Jhonatan Narváez, na het werk van zijn ploeg, de sprong van groep twee naar groep één te maken. Enkelen renners volgden hem hierin. Naast Narváez konden Dylan van Baarle, Florian Sénéchal, Davide Ballerini, Biniam Girmay Hailu, Anthony Turgis, Michael Gogl, Valentin Madouas en uiteindelijk ook Rasmus Tiller en Mike Teunissen de aansluiting vooraan maken. Omdat Oss en Ballerini het vooraan niet meer bij konden benen, begonnen we met vijftien renners voorop aan de laatste vijftig kilometer.
De wedstrijd leek hierop even tot rust te komen, maar nadat Sénéchal door een lekke band vooraan wegviel, waren er op de Paterberg alweer nieuwe ontwikkelingen. Met nog veertig kilometer voor de boeg sloeg Van Aert – met ploeggenoot Laporte in zijn zog – een flink gat met de rest van de kopgroep. Op de Oude Kwaremont moest de Fransman alle zeilen bijzetten om zijn kopman bij te houden, maar daarna leek het toch een koppeltijdrit te worden. Van Aert en Laporte moesten het daarbij opnemen tegen de acht overgebleven achtervolgers. Stuyven, Teunissen, Turgis en Gogl waren op de Oude Kwaremont gekraakt.
Van Aert en Laporte op de Oude Kwaremont – foto: Cor Vos
Laporte gunt Van Aert de zege
In eerste instantie bleef het verschil tussen de twee voorop en de acht daarachter nog beperkt, maar na de Karnemelkbeekstraat, de voorlaatste beklimming, werd het gat groter en groter. Aan de voet van de Tiegemberg had het duo al een minuut en vijftien seconden. In de vlakke, laatste kilometers naar Harelbeke zette de groei door. Van Aert en Laporte konden dus uitgebreid zegevieren, ook omdat ze er geen sprint meer van maakten. Laporte, die in Parijs-Nice een ritzege cadeau kreeg van Van Aert, gunde zijn kopman de overwinning.
Achter de twee koplopers duurde het, in de strijd om plek drie, tot in Harelbeke voordat er aangevallen werd. Küng was de eerste die het probeerde. Zijn poging mislukte, maar nadat ook Van Baarle, Mohoric en nogmaals Van Baarle het probeerden, ging de Zwitser in de laatste kilometer nog eens. Nu sloeg hij wel een gaatje. Küng werd derde, voor Mohorič en Girmay.
hier was toch geen bal aan?
Benoot sterker dan ik had verwacht.
Madouas bij de besten.
Pedersen nergens te bekennen.
Girmay de Shani Davis van het wielrennen?
Ik vind die Girmay echt een aanwinst voor de koers..
Wielrennen is een heel andere sport dan hardlopen e.d. Totaal niet vergelijkbaar. Gaat echt niet gebeuren vriend
Kleim minpuntje vandaag: ik snap dat de Belgen willen dat Wout wint, maar hoe ze in de finale over Laporte aan het praten waren was wel enigzins treurig en respectloos..
Had het wel mooi gevonden als Wuyts nog dit klassieke voorjaar als commentator dienst had gedaan, had hij kunnen zien dat TJV naar hem heeft geluisterd door superknechten voor van Aert binnen te halen.
Of hij dat dan ook toegegeven had......?
Sommigen zouden zich daar wellicht aan ergeren, maar voor mij kan Wuyts als geen ander de actie uit de koers in de huiskamer brengen. Af en toe een welgemikte oneliner er tussen van De Cauwer en je hebt pure wielerpoëzie wat mij betreft.
Karl is toch minder de rascommentator, vind ik.
Waar hij ook maar wilde.
- Mathieu
- Alaphilippe
- Pogi
- Pidcock
- Colbrelli
- Trentin
- Lampaert
- ...
Zo moeten ze dus koersen bij Jumbo-Visma. Niet alles en iedereen meeslepen naar de zone van de waarheid, maar zelf agressief rijden en de concurrentie in het defensief drukken. Zeker in de kasseikoersen ben je dan eigenlijk altijd in het voordeel t.o.v. de afwachters. Zoals QS het zo vaak deed.
Met een uitmuntende Laporte en Benoot was dit ook mogelijk. Het beeld van een lossende Teunissen was voor mij dan ook een beetje exemplarisch. De kwaliteitsinjectie met de 2 schaduwkopmannen was nodig en heeft ook meteen opgeleverd.
Een week voor Vlaanderen verder hier niet echt iemand gezien die zwaar wist te imponeren. Grmay was wel verrassend sterk, maar zijn voorjaar zit er normaliter al weer op na vandaag. Een goed FDJ viel me wel op met Madouas en Küng. Asgreen prima maar nog niet op het niveau van vorig jaar leek het. Ook niet het numerieke overwicht bij Quick-Step dit keer, te meer omdat Sénéchal op een ongelukkig moment pech had. En Mohoric zal ook wel zijn rol spelen volgende week, misschien wel onder 1 hoedje met Pogacar.
Van Aert zelf wel echt sterk op de Taaienberg en de Pater. Benieuwd wat dat volgende week geeft tegen vdP en Pogacar. Ook Asgreen zal dan misschien nog wel een percentje beter zijn.
Wout is zijn palmares wel mooi aan het vullen met voorjaarszeges in de Omloop, Strade, MSR, Gent-Wevelgem, Amstel en nu ook E3. Stilaan tijd om er de kroonjuwelen aan toe te voegen. De vorm is daar, het team ook en met Laporte heb je de ideale schaduwkopman (al leek die op de Oude Kwaremont alle kleuren van de regenboog te zien om bij te blijven). Met naar elkaar starende groten zou hij wel eens de derde hond kunnen zijn volgende week.
Tjonge, sommige mensen moeten toch altijd zagen hoor. De winnaar van RVV vorig jaar is plots geen topper meer.
beide meer recent dan de overhypte MvdP zijn monument
wat hij tussen haakskes, met een band voor won op Van Aert.
kwartje viel maar net zien kant op
Tot het hem beu was en hij zelf maar eens aan de boom ging schudden op de Pater..
Maar wat een zwak vertoon van AG2R, ongelooflijk dat er niemand van hen in de groep vooraan zat.
Van Aert en Laporte zijn natuurlijk super sterk, maar met 8 man daar achter en 40km nagenoeg vlak mag dit natuurlijk niet gebeuren.
Dan moet de rest wel beter kunnen en je had simpelweg de situatie dat de sterkste twee renners in koers + de uiteindelijke nummer 8 een overtal hadden en dat perfect uitspeelden in de aanloop. Asgreen kon niet harder en de mannen van INEOS waren al gaar van hun eerdere herstelwerk na de Taaienberg.
Jammerlijk gevolg: 40 k lang gedwee koppeltijdritje vooraan, achtervolgers zonder echte goesting om het dicht te krijgen want is E3 en niet de ronde. Hierdoor een finale waarin helemaal niemand op zijn diepst gaat die lijdzaam naar een vantevoren einde toekabbelt. De laatste x dat ik zoiets vervelends heb gezien qua finale was toen de Antwerpse wonderboys een deal maakten in de ronde 20.
Van Aert lekker onderweg zo naar Boonens 2012 en van Avermaets 2017 bijbenen.
Hulde voor Girmay, had een podiumplaatsje verdiend.
Natuurlijk is het niet de leukste finale wanneer 2 van hetzelfde team naar de finish rijden en dat op 30 km van de finish al duidelijk is.
Maar geniet gewoon van een ijzersterke van Aert en een prachtige overwinning van van der Poel in Italië, in plaats van altijd te zeuren over B-tegenstand en vergelijken van die tegenstand.
Ik kijk nu al uit naar volgende week, van Aert vs van der Poel vs. Pogacar vs. Asgreen
Waar vorig jaar Wout het altijd alleen moest doen in de finale, lijken ze op dit moment het sterkste team in het voorjaar te hebben.
Dat verdient toch ook wel een pluim voor de ploeg.
al moet ik zeggen dat laporte toch nog een niveau hoger presteert dan mocht verwacht worden en benoot was natuurlijk een onverwachte last-minute transfer omdat die de dsm-sekte moe was
ik had een aanzienlijke verbetering verwacht, het werd een buitengewone verbetering
Daarom denk ik dat Van Aert, meer dan de andere toppers, baat heeft bij de aanwezigheid van ploegmaats die hem wat tegen zichzelf beschermen. Die anderen gaan mogelijk niet meer of minder winnen als ze nog ploegmaats bij hebben, bij Van Aert denk ik dat het wel een verschil maakt.
Verder straf nummer van TJV. Mooi dat ze gewoon zelf de aanval kiezen. En met twee voorop, dan moet je niet twijfelen. Maar ik vraag me af of ze ook zo zouden wegrijden met VdPoel erbij, die was vandaag in Italie toch echt wel indrukwekkend.
Gremay de positieve verrassing van de dag. Daar hebben ze een mooie groeibriljant aan bij Wanty. Jammer genoeg kon hij zijn karretje op de Pater net niet aanhaken bij de TJV expres, want dan was de koers ook in de laatste 40 km een stuk spannender geweest.