Wout van Aert heeft de 111e editie van Milaan-San Remo op zijn naam geschreven. De renner van Jumbo-Visma versloeg na een razendspannende finale zijn vluchtmakker en titelverdediger Julian Alaphilippe. Beide renners wisten weg te rijden op de flanken van de Poggio.

In de Italiaanse steden Milaan en San Remo ging het vandaag vooral over wielrennen. Vandaag stond namelijk de 111e editie van Milaan-San Remo op het programma. De wedstrijd onderging een heuse metamorfose, met het schrappen van de Turchino, de drie Capi én een lange passage langs de Ligurische kust, maar de finale bleef ongewijzigd. La Classicissima eindigde ook in dit vreemde wielerseizoen na een traditionele finale over de Cipressa en de Poggio.

Zes Italianen en één Spanjaard gaan op avontuur 
Het officiële startsein voor Milaan-San Remo werd gegeven om 11.00 uur en na amper tien minuten koers gaf Radio Corsa al de namen van de vroege vluchters door. De kopgroep kleurde nagenoeg volledig Italiaans met Mattia Bais, Manuele Boaro, Alessandro Tonelli, Damiano Cima, Fabio Mazzucco en Marco Frapporti. Deze thuisrijders kregen nog het gezelschap van de Spanjaard Héctor Carretero. De zeven avonturiers wisten een maximale voorsprong bijeen te fietsen van ongeveer zes minuten.

De vroege vluchters – foto: Cor Vos

De renners wisten in het eerste koersuur bijna 44 kilometer af te leggen. Al snel werd duidelijk dat Caleb Ewan en Philippe Gilbert met winstambities rondreden, aangezien de knechten van Lotto Soudal zich op kop van het peloton nestelden om het vuile werk op te knappen. Ook Jumbo-Visma (voor Strade Bianche-winnaar Wout van Aert) en Groupama-FDJ (Arnaud Démare) besloten een mannetje op te offeren in de jacht op de zeven koplopers.

Schaduwfavoriet Trentin geeft op na valpartij 
Op de beklimming naar het gehucht Niella Belbo, een nieuwe klim in het parcours na het schrappen van de kustpassage, bleef de voorsprong van de vluchters schommelen rond de zes minuten. De koers kabbelde een beetje voort richting de Cipressa en de Poggio, maar het peloton werd met nog 87 kilometer te gaan plots opgeschrikt door een valpartij. Het bekendste en voornaamste slachtoffer was Matteo Trentin, vooraf bestempeld als een van de schaduwfavorieten.

De onfortuinlijke renner van CCC moest uiteindelijk worden afgevoerd naar het ziekenhuis. Zonder Trentin reden de overige renners verder richting de Colle di Nava. De favorieten besloten op deze beklimming hun kruit droog te houden, in de wetenschap dat het zwaarste nog moest komen. Het tempo lag echter wel behoorlijk hoog, aangezien de voorsprong van de vluchters was gedaald naar één minuut. Er vond nog voor de Cipressa een hergroepering plaats.

Nervositeit stijgt in aanloop naar de Cipressa, Ewan en Gaviria haken af
In aanloop naar de voorlaatste beklimming in deze Milaan-San Remo steeg de nervositeit in het peloton, de favorieten wilden allemaal in een goede positie aan de Cipressa beginnen. Zo ook Julian Alaphilippe, maar de titelverdediger kreeg eerst nog af te rekenen met mechanische pech. De Fransman werd echter op tijd weer teruggebracht naar het peloton. Danny van Poppel zag zijn kansen in rook opgaan na een crash.

Op de Cipressa zagen we aanvallen van Loïc Vliegen en Jacopo Mosca, maar nog opvallender was het zeer vroege afhaken van Caleb Ewan. De nummer twee van 2018 en een van de grote favorieten voor de zege kende een slechte dag en kwam op de Cipressa de man met de hamer tegen. Ook Fernando Gaviria, een andere sprinter om rekening mee te houden, stond plots helemaal stil. Helemaal vooraan reden Vliegen en Mosca nog altijd op kop.

Vuurwerk op de Poggio 
De voorsprong van de Belg en Italiaan bleef echter beperkt tot een tiental seconden, die niet veel later weer werden opgeslokt. In de afdaling van de Cipressa nam Daniel Oss wat meer risico, waardoor hij een vijftiental seconden wist uit te lopen op een uitgedund peloton. De Italiaan met de kenmerkende krullen wist echter niet als eerste de voet van de Poggio te bereiken. Een vrij omvangrijke groep, met Van der Poel en Van Aert, begon aan het laatste klimmetje.

Gianluca Brambilla verhoogde bij het opdraaien van de Poggio het tempo, maar echt veel schade kon de Italiaan niet aanrichten, al zag spurtkanon Sam Bennett wel sterretjes. Op 6,5 kilometer van de streep besloot titelverdediger Alaphilippe, naar eigen zeggen niet in topvorm, zijn versnelling te plaatsen en de renner van Deceuninck-Quick-Step bleek zelfs sterk genoeg om topfavoriet Van Aert uit het wiel te kletsen.

foto: Cor Vos

Alaphilippe valt aan, Van Aert spurt naar de zege 
Alaphilippe begon als eerste aan de afdaling van de Poggio, maar Van Aert was zeker nog niet kansloos voor de overwinning. De Belg kwam slechts drie seconden later boven en wist in de afdaling weer de aansluiting te maken. Alaphilippe en Van Aert hadden wel een mooie bonus op een achtervolgende groep met Van der Poel, die niet in staat was om de twee koplopers te volgen op de Poggio. Toch waren de verschillen nog speelbaar richting San Remo.

Alaphilippe en Van Aert besloten niet te linkeballen richting de finish, aangezien de voorsprong (een seconde of acht) zeer klein was. Heel even leken Van der Poel en co nog aan te sluiten, zeker omdat Van Aert en Alaphilippe in de laatste honderden meters de benen stilhielden. De achtervolgers kwamen echter te laat en dus mochten de Belg en de Fransman voor een zeer prestigieuze zege sprinten. Van Aert bleek na een spannende spurt de snelste.

Voor de Belg is het zijn tweede grote zege sinds de coronabreak, aangezien hij vorige week ook al de beste was in Strade Bianche. Alaphilippe eindigde dus als tweede, Michael Matthews won de sprint van de achtervolgende groep. Van der Poel slaagde er niet in om een dichte ereplaats te bemachtigen. Van Aert is de eerste Belg die Milaan-San Remo wint sinds Andrei Tchmil, die in 1999 de beste was na een late uitval.

foto: Cor Vos