Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Wout van Aert: “De honger naar Parijs-Roubaix is bijzonder groot”
Ride Wout van Aert staat aan de vooravond van de allerlaatste grote afspraak van zijn wegseizoen. In een gesprek met RIDE Magazine vertelt hij uit te kijken naar de Helleklassieker, die vanzelfsprekend hoog op zijn verlanglijstje staat.
Voor de 27-jarige Van Aert wordt het zondag pas zijn derde deelname. “Sinds ik de switch van het veld naar de weg heb gemaakt heb ik intussen al vier keer de Ronde van Vlaanderen gereden, maar slechts twee keer Parijs-Roubaix”, stelt hij vast. “In 2020 werd hij afgelast, het voorbije voorjaar uitgesteld. Dat maakt dat de honger bijzonder groot is. De timing, een week na het WK, is perfect. Dat is echt de beste datum die organisator ASO kon kiezen.”
De herfstachtige weersomstandigheden deren hem allerminst. “Ik ben het type renner dat op elke dag van het jaar presteert. Of het nu warm of koud, droog of nat is”, stelt hij.
Van Aert hoopt in zijn allerlaatste koersdag van 2021 te schitteren. Al moét het allemaal niet, vindt hij. “Het is al een bijzonder goed seizoen geweest. Ik wil nog veel, maar niets moet. Parijs-Roubaix is wel de enige klassieker waarin ik nog een topresultaat ontbeer, terwijl het een wedstrijd is die me echt moet liggen. Lukt het straks niet, dan volgt er binnen een half jaar al een nieuwe kans. Maar ik wil daar altijd op mijn best zijn en meedoen voor winst. Het is een monument dat samen met de Ronde van Vlaanderen helemaal bovenaan mijn lijstje staat.”
Van Aert en ploeggenoot Affini tijdens de verkenning – foto: Cor Vos
Crosservaring
Kenners beweren dat Parijs-Roubaix voor Van Aert misschien wel de gemakkelijkste klassieker is om te winnen. Met dank aan zijn crosservaring en zijn grote motor. Daar denkt hij zelf anders over. “In de Ronde van Vlaanderen draait het vooral om de explosiviteit. Dat heb je iets minder in Parijs-Roubaix. Het verschil met andere grote motoren zoals Yves Lampaert, Jasper Stuyven of Oliver Naesen wordt in dat specifieke werk sowieso iets kleiner, dus ligt het ook allemaal wat dichter bij elkaar. Bovendien moet je er opletten voor een vroege vlucht, als daarin een paar sterke beren mee zijn.“
Van Aert is zich ervan bewust dat de kansen om het monument op zijn erelijst bij te schrijven beperkt zijn. “En ik besef intussen dat je het beste elke kans die zich aandient, grijpt. Kijk naar de Ronde van Vlaanderen van vorig jaar, toen ik nipt verloor van Mathieu van der Poel. Dan denk je dat er de volgende editie wel een nieuwe kans komt, maar zo werkt het niet. Er zijn voorbeelden genoeg van jongens die er zijn blijven naast grijpen. Je moet het ijzer smeden als het heet is. Geduldig zijn en denken dat jouw tijd nog komt, dat is in dit geval niet het beste denkpatroon.”
Verder zou Matje een mooie winnaar zijn maar gun ik het WvA net zo goed.
Hetzelfde geldt ook een beetje voor Evenepoel. Hij kan eigenlijk niet naar een grote ronde zonder dat er 5 bussen met pers meereist en prestaties eist. Als hij podium rijdt of wint zal dat in de lijn van de verwachtingen liggen. Als hij ontploft in de 3de week en op een half uur gereden wordt zal het zwaar tegenvallen. Maar dat kan ook zomaar gebeuren en dan is er maar één persoon die zich moet “verantwoorden” tegenover de pers en dat is REV.
Blijft ook de vraag waarom het op het WK net een tikkeltje minder was. De week ervoor nog een geweldige tijdrit gereden, hoewel hij zijn voorbereiding volledig op de wegrit had toegespitst.
Te veel druk, parcours toch niet helemaal zijn ding, 1 mindere dag of is de bobijn stilaan af na een lange zomer?
De verwachtingen worden natuurlijk bij elke topprestatie net wat groter en een WK in eigen land zal misschien net nog voor wat meer druk gezorgd hebben. In de tijdrit (waar de verwachtingen ook torenhoog waren) was hij wel nog top, dus of de (iets) mindere prestatie van zondag enkel toe te schrijven is aan de stress?
Feit blijft ook dat je zelfs als topcoureur minder wedstrijden wint dan dat je er verliest. Ik vind WvA na Pogi de beste man van het seizoen, dus dan weet je dat er andere toppers evenmin keer op keer de verwachtingen waarmaken. Denk bv. aan MvdP op de OS. Is die dan ook ten onder gegaan aan de druk van de media en het publiek, of moet je nu eenmaal aanvaarden dat je zelfs als steengoeie coureur niet alles wint?
Ik vraag mij gewoon af waar zijn iets mindere WK aan ligt om zijn kansen te kunnen inschatten voor komende zondag. Was het de druk of een mindere dag, dan kan je hem zondag zonder pech weer verwachten. Is het stilaan op na een lange zomer, dan wordt het moeilijk.
Maar de tijdrit in de Tour, sprint op de Champs Elysees, wegrit in de OS was hij ook telkens de grote favoriet en won hij of reed hij een beresterke koers.
De media in Vlaanderen zijn inderdaad een grote boosdoener: overhypen van renners en elke renner die een beetje kan fietsen proberen te pushen richting Vlaamse kermiskoersen. Maar voor het WK was hij gewoon in alle landen de torenhoge favoriet, ook op deze Nederlandse site (net zoals ze hier Evenepoel ook steevast vijf sterren geven voor elke koers waar hij aan deelneemt, ook al is het totaal z'n parcours niet). Die druk had je enkel wat kunnen wegnemen door er als bondscoach een tweede kopman naast te zetten (Evenepoel dus) maar dat was duidelijk niet naar de zin van Van Aert: hij was de enige kopman, hij wilde WK worden, dan lijkt het mij logisch dat de media volgt. Ik leid daar ook uit af dat Van Aert zelf niét de indruk heeft dat hij niet met de druk om kan, anders had hij zichzelf niet tot topfavoriet gebombardeerd (of hij moet nog meer schrik gehad hebben van haantje Evenepoel dan van z'n eigen faalangst).
Bummer edities : 2007 o Grady wint vanwege rugdekking Cancellara, 2011 Vansummeren wint vanuit nooit teruggepakte kopgroep, 2014 Terpstra wint met een uitval waarbij de rest stom naar elkaar kijkt op een punt waar de keien op zijn, 2015 nog de meest zaaddodende uitgave waar Degenkolb na een stomme koers een stomme spurt wint.
Een groot coureur die zelf voor spektakel zorgt en toch een ijzingwekkende finale (in tegenstelling tot zijn solo in ‘12, Cancellara in ‘10, Museeuw enz. waarbij al een uur voor de aankomst duidelijk is wie wint), mooier wordt het niet wat mij betreft.
Een ander ding is dat ik denk dat Wout zich kapot heeft gereden in de Tour of Britain. Net als Mathieu én Wout in dit voorjaar in de Tirreno Adriatico. Ik zou als ik hun was veel meer de wedstrijden uitkiezen die van belang zijn. Wout zou zijn hele Tour of Britain inleveren voor een WK of OS titel. En Mathieu ook. Verder moeten ze net als in sommige koersen al van zelf gaat samenwerken tegen DKQ.