Materiaalzone 
Fietstoerisme 
WielerFlits Podcast: “Van der Poel maakte geen fout, Asgreen deed juist alles goed”
Podcast Wie had dat verwacht? De intrinsiek snellere Mathieu van der Poel die tijdrijder Kasper Asgreen meekrijgt naar de finish in Oudenaarde. Maar niet de Nederlandse kampioen van Alpecin-Fenix verdedigde zijn titel met succes, het was de Deense kampioen van Elegant-Quick-Step die victorie kraaide. Hoe kon dat nou? Geniet in een dik uur na van de Ronde van Vlaanderen met de WielerFlits Podcast!
WielerFlits-verslaggevers Maxim Horssels en Youri IJnsen bespreken in de podcast wat hen is opgevallen tijdens de Ronde van Vlaanderen. Hoe kon Van der Poel nou die sprint-a-deux verliezen van Asgreen? Wie waren de andere ‘winnaars’ van de Vlaamse Hoogmis, welke mannen stelden teleur én hoe deed Jumbo-Visma het eigenlijk in dienst van Wout van Aert?
Ook de nieuwe veiligheidsmaatregelen van de UCI passeren de revue. Hoe denken onze mannen over de uitsluiting van Michael Schär? Daarover begint ook de voorspelling aan het einde van de podcast. Heb je geluisterd? Discussieer mee onder dit artikel. Vrijdagmorgen verschijnt er weer een nieuwe WielerFlits Podcast!
Listen to “S4E11 – Vlaanderens Mooiste en de nieuwe UCI-regels” on Spreaker.
Luister hierboven naar de podcast en abonneer je via je favoriete podcastapp.
iTunes
Spotify
RSS-feed
Z'n eerste luik van het seizoen mag je toch wel geslaagd noemen. Zeker nu dat hij van de week voor de camera verteld heeft dat de basis voor dit eerste blok wat minder was als in vorige jaren. Met 'Strade' en drie prachtige World Tour dag winsten in de Tirreno en UAE op zak kan je dan moeilijk spreken van een gemist voorjaar. Tel daar nog wat uitstekende ereplaatsen bij op, en ik zeg 'geslaagd'.
En dan nu op richting de hoofddoelen van het seizoen, Goud in Tokyo en de wereldtitel op de weg. (Jammer dat die vervelende verplichting van een Tour er nog tussen zit.)
In PR is Mathieu nog nooit gestart. In LBL, MS Lombardia kwam hij nooit in de buurt van overwinning. In de RVV 2019 was hij waarschijnlijk de beste, maar onstuimig. In RVV 2020 was hij bij de 3 besten, won hij, maar die had hij evengoed kunnen verliezen en dan hij ie 0 monumenten. Gisteren was hij bij de 2 besten, had hij misschien kunnen winnen, maar trok hij aan het kortste eind. Je kan wel eens zeggen dat iemand al dan niet een koers extra op zijn palmares had kunnen staan. Maar Mathieu die er 5 monumenten had moeten hebben. Tja. "Win maar eens een koers", zegt José De Cauwer altijd. En gelijk heeft ie.
Als MvdP fan zou je toch juist moeten kunnen waarderen welke keuzes hij maakt? :)
Maar zoals hierboven al door anderen wordt aangegeven, is het natuurlijk niet helemaal realistisch wat je schetst. Om te kunnen winnen, dien je eerst in de situatie te komen om dit überhaupt te kunnen doen. Dit laatste lukt Mathieu erg goed, want de regelmaat waarmee hij de top noteringen uit z'n mouw blijft schudden is absurd !
Maar uiteraard zal hij altijd een pak meer races verliezen dan winnen. Dat is nu eenmaal inherent aan de koers. En eigenlijk is dat maar verdomd goed ook. ;)
Vorig jaar deed Mathieu alles goed in zijn sprint tegen Wout, hij wist ik ben explosiever dus ik maak er een zo kort mogelijke sprint van startend in een zo laag mogelijk tempo, na afloop kreeg hij de vraag wat als Wout eerder was aangegaan, waarop hij het correcte antwoord gaf: dan spring ik op zijn wiel en bewaar ik mijn maximale inspanning voor de laatste 50 meter.
Als ze dit jaar in de auto tegen hem zeggen: oké Mathieu zelfde plan als vorig jaar zo kort mogelijk en tempo zo laag mogelijk. Asgreen kan je alleen kloppen door vroeg aan te gaan en er een lange slopende sprint van te maken, zelf ga je niet aan voor 150 meter. Als Asgreen eerder aangaat laat hem maar komen en spring op zijn wiel en probeer je uit zijn wiel te komen. laat je niet uit de tent lokken voor een lange sprint. Dan wint hij ook dit jaar 9 van de 10 keer deze sprint, ook al was Asgreen sterker.
Asgreen lokt Mathieu dan ook uit tot het maken van deze tactische fout door vanaf 300 meter al te gaan staan op de trappers, waardoor Mathieu op scherp komt te staan en niet meer de tijd heeft om goed naar de bordjes te kijken hoever het nog is. Ik denk dat hierdoor Mathieu meteen zelf ook aangaat als Asgreen aangaat en dus in een 225 meter lange slopende sprint is gelokt waar het aankomt op gemiddeld wattage 15 seconden ipv een tactische sprint.
Mijn conclusie: zelfs als je niet de sterkste bent kan je nog steeds winnen als je tactisch alles goed doet, Mathieu deed dat in dit geval zeker niet
Moet ook denken aan de sprint tussen Pedersen en Trentin op dat WK waarbij de meesten Pedersen weinig kans gaven terwijl we nu weten dat Pedersen aardig kan sprinten, zelfs in massasprinten.