Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Giro 2024: Wat een verrassing! Narváez klopt topfavoriet Pogacar in openingsrit Giro d’Italia
De eerste etappe van de Giro d’Italia is niet gewonnen door Tadej Pogacar. Jhonatan Narváez bleek als enige renner in staat om de Sloveen te volgen op de steile muur van San Vito en klopte de gedoodverfde winnaar vervolgens in de sprint. Thymen Arensman kende een mindere dag en verloor al meteen twee minuten op de overige klassementsmannen.
Het lange wachten is voorbij! Vandaag begon met de Giro d’Italia 2024 de eerste grote ronde van het jaar. De openingsetappe rondom Turijn bood al vroeg kansen voor puncheur- en klimmerstypes. Of was er eigenlijk maar één kanshebber die luistert naar de naam Tadej Pogacar? Hoewel de eerste rit met 140 kilometer een relatief korte was, beoordeelde de organisatie van de Italiaanse wedstrijd de etappe als een 3-sterren-rit.
De renners kwamen onderweg namelijk drie gecategoriseerde beklimmingen tegen – met de klim naar Berzano Di San Pietro (4,4 km aan 4,1%), de bekende berg richting de basiliek van Superga (8 km aan 4,3%) en de Colle Maddalena (6,1 km aan 7,4%) – waardoor zij een totaal van 1.850 hoogtemeters moesten overwinnen. En en dat was nog niet alles, want in de absolute finale volgde nog de steile muur naar San Vito (1,4 km aan 9,4%).
De eerste vluchters in de 107e Giro d’Italia – foto: Cor Vos
Vlucht van de dag komt al vroeg tot stand
Het bleek voor heel wat renners geen reden om het rustig aan te doen. De eerste aanvalspogingen van Giro-debutant Dries De Pooter werden nog in de kiem gesmoord, maar daarna kregen zes avonturiers wel de ruimte om een vroege vlucht op poten te zetten. Met Andrea Pietrobon (Team Polti-Kometa) en Filippo Fiorelli (VF Group-Bardiani) waren er twee Italianen vertegenwoordigd, net als de Fransen Louis Barré (Arkea-B&B), Nicolas Debeaumarché (Cofidis) en Lilian Calmejane (Intermarché-Wanty) en de Eritreeër Amanuel Ghebreigzabhier (Lidl-Trek).
In het peloton, waar de vaart er inmiddels volledig uit was, nam de ploeg van topfavoriet Pogacar het heft in handen. Onder aanvoering van de sterke Noorse kilometervreter Vegard Stake Laengen wist UAE Emirates de kopgroep binnen schootsafstand te houden. De voorsprong van het zestal werd nooit echt groter dan twee minuten en dus was het eigenlijk aftellen naar een hergroepering. De koplopers bleven echter niet met volledig lege handen achter: ze mochten namelijk wel strijden om de allereerste bergpunten in deze Ronde van Italië.
Vegard Stake Laengen houdt het verschil met de kopgroep binnen de perken – foto: Cor Vos
Strijd om de bergtrui
Op de flanken van de eerste klim in de 107e Giro – die naar Berzano Di San Pietro (4,4 km aan 4,1%) – werd er stevig gebikkeld om deze bergpunten. Pietrobon probeerde zijn medevluchters met een vroege aanzet te verrassen, maar werd ruim voor de top overvleugeld door zijn landgenoot Fiorelli. De rappe Italiaan wist met zijn goed getimede sprint wél iedereen achter zich te houden en streek zo drie bergpunten op. Barré was goed voor twee punten, Ghebreigzabhier graaide het resterende bergpuntje mee.
Na de eerste klim van de dag nam Fiorelli tevens de eerste tussensprint voor zijn rekening. Hier kwamen ook de mannen van Alpecin-Deceuninck voor het eerst uit hun hok. De Belgische formatie zette liefst vier man op kop om hun sprinter Kaden Groves in stelling te brengen. De Australiër kwam ook als eerste van het peloton over de streep en zette zo zijn kandidatuur voor de paarse puntentrui kracht bij. Daarna ging het in gestrekte draf naar de toch wel historische beklimming van de Superga (8 km aan 4,3%).
Ghebreigzabhier trekt ten aanval op de Superga
Op de steilere flanken van de klim besloot Calmejane de knuppel in het hoenderhok te gooien, maar de Fransman werd al snel op zijn plek gezet door Ghebreigzabhier. De Eritreeër was op papier de beste klimmer in de kopgroep en dat bleek ook in de praktijk. De renner van Lidl-Trek reed al snel een mooie voorsprong bijeen op Calmejane, Fiorelli en Pietrobon, de drie eerste achtervolgers. Barré en Debeaumarché waren inmiddels in geen velden of wegen meer te bekennen. Ghebreigzabhier kwam intussen als eerste boven op de Superga.
Calmejane en Ghebreigzabhier bleken de sterkste vluchters – foto: Cor Vos
In de daaropvolgende afzink kreeg de Eritreeër het gezelschap van Calmejane en zo denderden we met twee koplopers naar de slotfase, die werd ingeluid met een eerste passage over de steile puist van San Vito. Hier viel nog niet veel te beleven, maar in aanloop naar de zwaarste beklimming van de dag, de Colle Maddalena, nam de nervositeit in het peloton wel zienderogen toe. En werd het tempo flink opgedreven door de mannen van UAE Emirates. En dat was ook wel het nodig, aangezien het verschil met de koplopers was opgelopen richting de drie minuten.
Kaf van het koren: Arensman en Bardet lossen op Colle Maddalena
Net voor de voet van de Colle Maddalena werd het peloton opgeschrikt door een valpartij. Robert Gesink stond erbij en ook Domenico Pozzovivo, de kopman van VF Group-Bardiani en bezig aan zijn laatste Giro – werd opgehouden. Met name voor Pozzovivo was dit een zeer slecht moment, aangezien UAE Emirates niet van plan was om het tempo te laten zakken. Sterker, de formatie wilde het kaf van het koren scheiden en gaf er bergop dan ook een lap op. Mikkel Bjerg en Felix Großschartner wisten de boel stevig uit te dunnen.
Het harde tempo van met name Bjerg eiste de nodige slachtoffers. Zo moest Valentin Paret-Peintre – de nummer vier van de Tour of the Alps – al vroeg overboord. Maar nog opvallender was het afhaken van Thymen Arensman. De schaduwkopman van INEOS Grenadiers en de nummer zes van vorig jaar kende duidelijk geen al te beste dag en verloor veel tijd. Arensman was niet de enige topper die in de problemen werd gemeld, want ook voor Romain Bardet en Luke Plapp ging het te snel. De taaie Pozzovivo wist daarentegen wel weer zijn wagonnetje aan te haken.
Pogacar zat in de finale toch redelijk geïsoleerd – foto: Cor Vos
Sterke Calmejane houdt knap stand, anticiperen blijkt toverwoord
In de spits van de koers had Calmejane intussen afscheid genomen van Ghebreigzabhier en de ervaren Fransman bleek bij machte om als eerste de top van de Colle Maddalena te bereiken, waarmee hij zich wist te verzekeren van de eerste bergtrui, al moest het wel uit zijn tenen komen. Dit leek ook meteen zijn laatste wapenfeit, want de groep der favorieten zat de Fransman op dat moment op de hielen. Calmejane wist zijn beperkte voorsprong in de afdaling echter toch weer uit te diepen.
UAE Emirates had inmiddels een flinke jas uitgedaan, waardoor Pogacar er zo goed als alleen voorstond. De Sloveen kon alleen nog rekenen op de aanwezigheid van Rafal Majka, en dit zag de concurrentie natuurlijk ook. Acht renners hoopten hiervan te profiteren. Nicola Conci, Maximilian Schachmann, Alex Baudin, Mikkel Honoré, Alessandro De Marchi, Giulio Pellizzari en Damiano Caruso vonden elkaar in hun aanvalsdrang en wisten de oversteek te maken naar de eenzame koploper Calmejane. En Pogacar? Die werd zo in het defensief gedwongen.
Conci gaat er alleen vandoor, Pogacar schudt aan de boom
Maar er bleek nog geen man overboord voor de Sloveen, aangezien het verschil tussen beide groepen nog niet al te groot was. Op zeven kilometer van de finish werd de voorsprong van de acht vooraan geklokt op twintig seconden. Ook was de samenwerking in de voorste groep niet optimaal. Conci zag het met lede ogen aan en besloot dan maar weg te springen uit de kopgroep. De Italiaan van Alpecin-Deceuninck sloeg meteen een mooie bres en begon als eerste aan de laatste passage van de muur van San Vito.
Op deze steile muur – aan ruim 9% – kwam de koers volledig tot ontbranding. Pogacar begon in een niet al beste positie aan de steile klim en moest dan ook alles op alles zetten om weer vooraan aan te sluiten. De grote favoriet gooide de knuppel in het hoenderhok, stoof alles en iedereen voorbij en ging zelfs op en over Conci. Maar, er bleek toch één renner in staat om te volgen. Een bijzonder sterke Jhonatan Narváez wist meerdere prikken van Pogacar te beantwoorden en zo begonnen ze samen aan de afdaling van de San Vito.
Pogacar, Narváez en Schachmann sprinten voor de zege – foto: Cor Vos
Narváez zorgt voor een stunt
De eveneens sterke Schachmannn wist vlak na de top nog terug te keren bij Pogacar en Schachmann en zo begonnen we met drie renners aan de laatste kilometer en eindsprint. Pogacar werd vooraf beschouwd als de gedoodverfde winnaar van de openingsrit, maar moest het nu in de sprint opnemen tegen de op papier snellere Narváez. De Ecuadoraan bleef ijzig kalm in de sprint, reageerde op de aanzet van Pogacar en wist de Sloveen nog overtuigend te remonteren. Hij boekte zo voor de tweede keer in zijn carrière een ritzege in de Ronde van Italië en mag tevens de eerste roze trui aantrekken.
Schachmann moest in Turijn genoegen nemen met de tweede plaats, Pogacar werd in de sprint ‘slechts’ derde. Vervolgens was het wachten op de binnenkomst van de andere klassementsrenners. Na de finish van de verrassend sterke Baudin kwam Conci nog als vijfde binnen, voor twee Belgen: Quinten Hermans en Mauri Vansevenant. In deze groep zaten ook Antonio Tiberi, Geraint Thomas, Caruso, Daniel Felipe Martínez, Cian Uijtdebroeks en Ben O’Connor.
In de RIDE Magazine Zomergids 2025 (€12,50) lees je een uitgebreid interview met wereldkampioen Tadej Pogačar. De Sloveen kwam spontaan naar de Alpecin Barbershop voor een knipbeurt en dat draaide uit op een interessant interview. Pogačar praat over het pakken van KOM's en het nastreven van nieuwe doelen. Bestel jouw exemplaar van het zomernummer 2025 van RIDE Magazine hier!!
Het feit dat het echt iedereen tegen Pogacar gaat worden kan ook wel leuke scenario's opleveren qua vluchters.
Natuurlijk is het leuk om te proberen om van de eerste tm de laatste dag roze te hebben. En wie weet wil Pogi de tegenstand op dag 1 en 2 al demoraliseren. En wie weet gokken ze er wel op dat dit trucje werkt, waardoor al heel snel de nummer 2 achter de nummer 3-10 aan gaat rijden.
Maar het is ook bij uitstek de manier om je team heel snel op te roken als dit niet lukt...
Bardet ook niet best.
Overigens: " Romain Bardet heeft daags voor de Giro d’Italia benadrukt dat hij zonder klassementsambities aan de start staat. Het doel van dsm-firmenich PostNL is om etappes te winnen, enerzijds met Bardet in de bergetappes en anderzijds met de sprinttrein rond Tobias Lund Andresen en Fabio Jakobsen.
Hij zal waarschijnlijk wel iets minder lang op het reservebankje mogen blijven zitten als Thomas de komende dagen iets nodig heeft, zeker als hij morgen nog meer tijd verliest.
Mooi ook dat Pogacar geklopt wordt, het moet geen Playstation worden. Wel verrassend dat het Narváez is die hem verslaat, maar het is hem heel erg gegund. Toffe coureur.
Een paar renners wel al stevig wat schade opgelopen.
Michel Wuyts: opzij geschoven bij Sporza, oud, saai, chagrijnig, waardeloos
Jan Bakelants: jong maar even saai en chagrijnig als Wuyts, inclusief dikkenek.
Geef mij maar één van de betere Sporza-commentatoren (Ruben, Renaat), aangevuld met Roger de Vlaeminck als co-commentator. Dan kan er tenminste nog eens gelachen worden.
Verder was het voor het AK ontluisterend - niet onverwacht maar toch. Pogacar verdeelt en heerst.
Tenslotte, hulde voor de Giro organisatie: wat een heerlijke openingsrit!
Het zou natuurlijk ook kunnen dat Pogac enkele zware aanvangsritten heeft geëist voor zijn deelname, zodat hij de rest van de Giro op reserve afwerken. Het begint een beetje de allures van een na-Tour criterium te krijgen (winnaar ligt, na onderling overleg, op voorhand vast).
Ook de grote namen die er on(?)verwacht doorheen zakten maakten het interessant. Hopelijk kan Arensman zich op het langere werk herpakken en gaat Bardet nu finaal voor ritten en mss de bergtrui.