Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Vuelta 2023: Suprematie Jumbo-Visma op Angliru met ritzege Roglic voor Vingegaard, Kuss blijft leider
Primož Roglič heeft de loodzware bergetappe in de Vuelta a España met finish op de Alto de l’Angliru gewonnen. Na een korte rit van 124 kilometer heerste Jumbo-Visma op het monster van Asturië, want in het wiel van Roglič kwam Jonas Vingegaard als tweede over de meet. Voor Sepp Kuss ging het in de laatste twee kilometer te hard, maar hij behield – door een sterke Mikel Landa – wel zijn rode trui. Kuss leidt nu met acht seconden op Vingegaard.
De 124 kilometer lange rit kende een relatief makkelijke eerste helft, zeker vergeleken met het profiel van het tweede deel van de rit. Vanaf kilometerpaal 66 was het namelijk vooral klimmen geblazen voor de renners met achtereenvolgens de Alto de la Colladiella (7,8 km aan 7,1%), de Alto del Cordal (5,4 km aan 9,2%) en het beest van Asturië: de Alto de l’Angliru (12,4 km aan 10,3%) met stroken tot wel 24%.
Evenepoel kiest weer de aanval
Na zijn snipperdag van gisteren had Remco Evenepoel al aangekondigd vandaag weer vol voor de aanval te gaan. De bergtruidrager hield woord en was ook de eerste aanvaller van de dag. Die poging strandde, waarna de Belg zich vaker mengde in de debatten om de vlucht op poten te zetten. Nadat door een valpartij in het peloton de controle even weg was, reden vijf renners weg, met daarbij Mattia Cattaneo en Chris Hamilton.
foto: Cor Vos
Een tegenaanval van Evenepoel en Filippo Ganna strandde, maar de groep-Cattaneo kwam ook maar niet weg. Evenepoel ging niet bij de pakken neerzitten en probeerde het nog een keer. Dit keer met succes. Hij kwam in een groep terecht met zijn ploegmaat Cattaneo en Lorenzo Germani (Groupama-FDJ). In het peloton nam Jumbo-Visma het voortouw.
Marc Soler begint er vroeg aan
Met een kleine twee minuten voorsprong begonnen Evenepoel, Cattaneo en Germani aan de Alto de la Colladiella, waar ook de eerste klassementsrenner in de aanval trok. UAE Emirates trok de kaart-Marc Soler (zesde in het klassement) om al op 53 kilometer aan te vallen. Hij ging in de achtervolging op Evenepoel en Cattaneo, die Germani hadden gelost, en reed al snel meer dan een minuut weg van het peloton.
Soler kwam in de vallei richting de Alto del Cordal een chasse patate terecht. Hij verloor tijd op de koplopers en zag Jumbo-Visma naderen vanuit de achtergrond. Ondertussen werd Evenepoel aan de voet van de Cordal afgezet door Cattaneo en begon met twee minuten voorsprong op Soler, en drie minuten op het peloton, aan de korte maar steile klim.
De alles-of-niets-poging van Marc Soler – foto: Cor Vos
De bergtruidrager hield knap stand en pakte op de Cordal – net als op de Colladiella – de volle buit aan bergpunten. Soler had meer moeite en verloor steeds meer van zijn pluimen tegenover het peloton, waar Bahrain Victorious het commando had overgenomen. De ploeg-Landa greep Soler in de kraag en kwam tot op twee minuten van Evenepoel op de top.
Spektakel op het mistige monster van Asturië
Evenepoel reed een voorzichtige afdaling en begon vervolgens met 1.20 minuut aan de gevreesde Angliru. Daar loste Soler al snel uit de favorietengroep na zijn alles-of-niets-aanval, maar het was wachten op de laatste zeven kilometer met louter percentages boven de 10%. Het kaf werd daar meteen van het koren gescheiden bij de favorieten, zo ging Aleksandr Vlasov al vroeg overboord.
Door een versnelling van Romain Bardet en Wout Poels werd Evenepoel ruim vijf kilometer voor de finish opgeraapt. Onder het tempo van de Nederlander moest Juan Ayuso, de nummer vier in het klassement, niet lang daarna ook lossen bij de andere favorieten. Eerder was João Almeida al gelost, waardoor UAE Emirates al zijn pionnen kwijt was vooraan. Enric Mas kreeg het 4,5 kilometer onder de meet ook lastig; hij kon niet mee met de besten.
Zo bleven zes koplopers over op de Angliru: Poels, Landa en Santiago Buitrago namens Bahrain Victorious en de drie kopmannen van Jumbo-Visma. Daarachter was het een man-tegen-mangevecht. Het beulswerk van Poels zorgde er ook voor dat Buitrago afhaakte, terwijl Sepp Kuss, Jonas Vingegaard en Primož Roglič ‘gewoon’ volgden in de dikke mist op de Angliru. Dat was 20 seconden voor Mas en 30 seconden voor Ayuso.
foto: Cor Vos
Suprematie Jumbo-Visma
Drie kilometer voor de meet nam Roglič het commando over. Hij reed langzaam weg en dwong Landa in de achtervolging. De Spanjaard werd geringeloord door de mannen van Jumbo-Visma, want Kuss en Vingegaard lieten hem spartelen en sprongen vervolgens in een ruk naar Roglič toe. Een droomscenario was om met zijn drieën over de meet te komen, maar dat bleek te mooi om waar te zijn.
De jarige Sepp Kuss moest namelijk op twee kilometer van de meet lossen bij Roglič en Vingegaard. Het ging te hard voor de Amerikaan, die zich in het wiel nestelde van een sterke Landa. Hij hield het gat met Roglič en Vingegaard op een twintigtal seconden in de slotkilometer, maar werd in de sprint wel geklopt door Kuss. Vooraan kreeg de Sloveen de zege cadeau van Vingegaard, waardoor ze nu allebei twee ritzeges op zak hebben deze Vuelta.
Roglič, Vingegaard en Kuss zorgden daardoor voor een 1-2-3 in de rituitslag en hebben ook hun positie in het algemeen klassement verstevigd. Kuss leidt nu, door de verdiende bonificaties, met 8 seconden op Vingegaard en 1.08 minuut op Roglič. Het gat met nummer vier Ayuso is gegroeid tot maar liefst vier minuten. Hij heeft Landa en Mas in zijn nek hijgen, zij staan binnen een halve minuut.
Topdag Poels en Uijtdebroeks
Een speciale vermelding is er voor Wout Poels en Cian Uijtdebroeks. De Limburger werd na zijn knechtenwerk nog vijfde in de daguitslag, terwijl de jonge Belg zevende werd en daardoor wist op te klimmen naar de zevende plaats in het algemeen klassement. Hij is daardoor zijn ploegmaat Vlasov gepasseerd.
foto: Cor Vos
De 1-2-3 is al even een feit maar hopelijk kan er nog een renner uit de vlucht winnen al rijden er maar bar weinig gepatenteerde klimmers rond die vanuit hun achterstand een etappe kunnen pakken, op Remco na.
Whichever one of Sepp Kuss, Primož Roglič or Jonas Vingegaard is wearing red in Madrid on Sunday, fault lines have been exposed, fissures irreversibly widened, and arguably a display of treachery has been on public show. These three, so central to Jumbo’s advancement into men’s cycling’s undisputed number one team, may never ride as teammates again.
Aside from watching a team operating at levels significantly higher than their rivals, we have also been privy to what some would say is a horrendous failure of leadership and a lack of comradeship that would shame any team-building professor.
Let’s briefly strip cycling back to its basics: it is a team sport. In a Grand Tour, teams have eight riders. Domestiques work on behalf of their leaders. Even in extraordinary situations like Jumbo find themselves in with three GC leaders, not one of which has been designated as their preference, the rule of cycling is that you do not attack your teammate. Movistar has tried it several times in the past; it always backfired.
But Jumbo first did it on stage 16 through Vingegaard. Then, a day later, up the horrendously steep slopes of the Angliru, cycling’s toughest test, both the Dane and Roglič distanced Kuss, the race leader, with over two kilometres to go. Kuss, apparently, radioed the pair to say “Go guys!”. At least, that’s what Jumbo tweeted, a hastily posted message which some people argued was the team trying to control the narrative. But what the short tweet failed to mention is that it was a look that fell foul of sport’s norms and acceptabilities: you do not attack your own teammate.
None of their rivals Juan Ayuso, Enric Mas and Mikel Landa – were a threat to their podium lock-out. They could have crossed the line as a smiling trident, a historic image of unity and supremacy. Instead, Roglič and Vingegaard seemed to let their egos and aspirations turn the pedals for them, Roglič taking first place with Vingegaard a bike length behind. Kuss battled to finish third, keeping hold of his lead by eight seconds to Vingegaard.
Vuelta a España
In the thick mist of Asturias, we learned an awful lot about the aspirations of Roglič and Vingegaard. Roglič, 34 next month, has made it clear that he wants another shot at winning the Tour de France. He knows that if he can add a record-equalling fourth Vuelta to his palmarès, his leadership claims at the Tour are enhanced. He’s prepared to ditch Kuss in pursuit of his own aspirations, but he equally knows that Vingegaard won’t support him in any hypothetical moment of need, just like Kuss found out on the Angliru.
Vingegaard, meanwhile, looks to be canvassing to be the undoubted, supreme leader of the team. That much was obvious on the climb to Bejes on Tuesday but became ever more apparent on the Angliru. You could say that he possesses a ceaseless drive, an insatiable hunger to win; you could also say his racing decisions in the past two days have been cold and disloyal. Confusing, too. Not long after the stage, he told the TV cameras that he hopes Kuss wins this Vuelta. If that was truly his opinion, he surely should have waited for the American. Instead, he chose differently.
Kuss tried to defuse the situation in his post-race interview, but he skipped over the fact that as the race’s leader, he is not just deserving of support, but owed it. Perhaps he is too nice to be a leader. Nevertheless, his experience at the Vuelta will probably motivate him to try and win Grand Tours in the coming years, an aspiration he has previously shied away from, but he might not want to do it with Vingegaard and Roglič supporting him because he knows that in a moment of difficulty – see stages 16 and 17 – neither of his teammates seem to have any qualms about forgoing companionship and attacking him.
The expected photo of the Jumbo Three smiling on the podium in Madrid on Sunday evening is going to act as the finale to one chapter, and the beginning to another. It’s become hard to imagine that these three can ride together in the same team. Roglič’s exit is looking ever more likely; Vingegaard will be promoted as the team’s absolute leader but will need his own hand-picked teammates who have not been caught in the crosshairs of this debacle; and Kuss may never again ride for the pair, or may even seek pastures new himself.
This season will be remembered as the year in which Jumbo-Visma cemented themselves as modern cycling’s most complete team. But en route to a historic triumph, they might have also destroyed the bedrock of their own foundations and irreparably damaged team morale through questionable decisions. The collateral damage of attacking Kuss in the past two days might just continue to mount. It’s a moment that cycling will never forget and one that could, perhaps, have huge consequences for the future formation of Jumbo-Visma.
Daarnaast citeren ze de tweet dat Kuss "you go" heeft gezegd, maar trekken die direct in twijfel.
Vind het journalistiek niet een heel sterk stuk.
Dit gebeuren staat zo haaks op alles wat team spirit zou moeten betekenen. Samen uit, samen thuis. Één voor allen, allen voor één…
En dat voor een renner die zich keer op keer voor de twee andere protagonisten heeft weggecijferd. Dat maakt het onbegrijpelijk.
Roglic en Vingegaard bewijzen nadrukkelijk dat ze géén gentlemen zijn.
Ridderlijkheid (zoals een Bardet die stopt om zich over Alaphilippe te ontfermen), kameraadschappelijkheid… allemaal overboord, in naam van Me Myself and I (de enige 1-2-3 die echt gaat blijven hangen).
Als ze Kuss morgen zonder externe bedreiging aanvallen, dan hebben deze twee hun eigen kampioenenstatus voor altijd bezoedeld.
Lichtpuntje 1 : REVKET die maar weer eens laat zien wat een ongewone renner het is. Met een 'normaal' jaar klassiekers - tour gaat dat op het juiste parcours echt een factor zijn.
Lichtpuntje 2 : De doorlopende 'bij ons kun je ook grote rondes winnen'-campagne die Bahrein hield voor Roglic, zet hem in dat team en je hebt er een geduchte tegenstander bij.
Over 10 jaar smachten we weer naar een goede Nederlandse ploeg en zullen we het over de gouden tijden van TJV hebben.
Zo gaan die dingen. Het is nu eenmaal nooit goed.
Het wordt nog een interessante strijd tussen de jumbo’s, Kuss krijgt het zoals verwacht wat moeilijker, uiteindelijk is hij wel de minst goede klassement rijder van de 3. Vingegaard die in het interview op Eurosport aangeeft dat hij graag Kuss zou zien winnen. Ik blijf het Kuss gunnen maar uiteindelijk is het ook wel mooi dat ze er toch nog wel een beetje om strijden. En die suprematie? Ach hoe vaak is het in het schaatsen al wel niet gezegd, het maakt de sport kapot, het is zo saai enzovoorts, maar er komen altijd weer anderen die beter worden. Kijk maar naar Uijtdebroeks! En laat de andere teams de uitdaging maar aannemen, zij weten wat ze te doen staat deze winter, beter worden!
Maar gelukkig behoudt Seppie het rood. Wat die jongen almgedaan heeft voor TJV dan moet nu toch hij als Vuelta winnaar aangewezen worden door de ploeg en geen mediapraatjes van Plugge dat er geen teamorders zijn en de beste mag winnen. Want dan zijn er genoeg andere situaties aan te halen waar dat ook niet gebeurde. Wellicht vergis ik mij in Plugge, het is maar mijn theewater.
Ken Primoz sinds 2012 maar dit moet echt voor Kuss zijn.
Verder heeft hij veel kruit verschoten met proberen weg te komen, 4 pogingen, dat zet jij zomaar even opzij.
En ja Kuss wil zijn best doen maar wanneer jij gelooft dat hij niet graag die trui krijgt omdat die andere twee uiteindelijk hem eraf rijden ben je gek,
Hoe vaak zijn Rogla die ikmalles gun en Vingegaard niet geholpen door het team en hadden ze het zonder die hulp niet gered?
Dat dus.
En Remco, ach, dat zien we wel weer volgens jaar, maar zo'n jongen rijd er wel voor en dan mag je best hem een overwinning gunnen hoewel nog liever Poels. Zelf nooit in een ploeg gereden,cdat is wel duidelijk Thurau.
Had dan Wout ook gewoon zich moeten sparen om andere dag zelf te scoren of in die ritten Primoz of Vingegaard er gewoon af moeten rijden omdat hij die dag verruit de sterkste was.
Primoz maakt het echt niet uit, die wil zelfs dat Kuss wint maar ze volgen de teamorders van de dag. En dan zegt Primoz, thats life hè. Die vent is hartstikke eerlijk maar zal in openbaarheid het team volgen.
Wat ik bedoel is dat de meeste renners niet opzichtig zoals Vino een koers willen krijgen. Maar Kuss heeft tot nuntoe er echt voor gereden en zo'n topknecht gun je ook zoiets wanneer het uitkomt. Ofwel wanneer er geen gevaar van anderen is kan een Vinegaard of Rogla ook net wat minder hard rijden. Precies wat bepaalde knechten ook vaak voor hun deden want die konden ook nogal eens harder. En dan uit het wiel gereden worden omdat zoals jij zegt er zelf voor rijden leverd dan meestal groot verlies op. Zei dat omdat ik vaak genoeg heb meegemaakt dat geven en nemen beter is voor de sfeer en ook je eigen gevoel.
Wat lieden aan de zijlijn vinden is onbelangrijk. Brood, bloed en spelen leeft nog bij velen met allerlei zogenaamde rechtvaardiging, samenwinnen is duurzamer om maar eens een trendy woord te gebruiken maar is absoluut een waarheid.
Juist wat je nu aangeeft bedoel ik onder andere. Had Wout de laatste jaren een paar keer niet Vinegaard of Rogla op sleeptouw genomen maar ervandoor gegaan want veel sterker die dag dan hadden die twee ook minder overwinningen gehad.
Wout deed dat overigens goed zoals het moet in een team. Dat er dan allerlei dwaze Vlamingen zijn die moord en brand schreeuwen zoals een Wuyts is een andere zaak.
Gelukkig laat JV zijn renners koersen, waardoor wij een fantastisch spel zien. Morgen zet Jonas de puntjes op de i.
En als neutrale toeschouwer kon ik ook niet bepaald genieten van wat we vandaag zagen: er als team zover bovenuitsteken maar het dan alsnog nodig vinden om de leider in koers te lossen. En dat terwijl die renner al jaren zijn ballen er af draait om hen aan de winst te helpen. Geen goede PR voor Primoz en Jonas!
"Team Jumbo-Visma cycling @JumboVismaRoad 37 m
#LaVuelta23
️ Sepp in his communication: “GO GUYS!”
It’s Primoz and Jonas in front now. "
Misschien eens een jaartje in Noord Korea gaan wonen, dan weet je hoe het is als je iets niet mag zeggen.