Het wielerseizoen 2018 vliegt voorbij. De renners staan alweer voor de laatste grote ronde van het seizoen. Traditiegetrouw is de Vuelta a España een onvoorspelbare koers, met vaak nieuwe gezichten aan het front. De laatste jaren wint de Spaanse rittenkoers in aanzien en dat is ook terug te zien aan het deelnemersveld dit seizoen. Wie van hen komt er het best voor de dag? WielerFlits neemt de favorieten voor de eindzege onder de loep!

Historie
De geschiedenis van de Ronde van Spanje loopt terug tot 1935. Net zoals de Tour de France en de Giro d’Italia, kwam de geboorte van de Vuelta tot stand door het genomen initiatief van een journalist. Het was Juan Pujol van de krant Informaciones die aan de basis stond van de eerste editie. Aanvankelijk was het een schot in de roos, maar door de Spaanse Burgeroorlog en de Tweede Wereldoorlog was de wedstrijd na 1950 vergane glorie. Dat was tegen de zin van de Baskische krant El Correo Español-El Pueblo Vasco. Vijf jaar na de laatste uitgave, werd de Ronde van Spanje opnieuw georganiseerd. In die jaren duurde de koers nog twee weken en waren Bilbao en San Sebastián – niet toevallig Baskische steden – de plaatsen waar de slotetappe traditiegetrouw plaatsvond. Later werd dat hoofdstad Madrid.

Gustaaf Deloor ringeloorde in de eerste twee edities nog de thuisrijders, maar het was vooral Spanje dat in de beginjaren de klok sloeg. Na 1955 veranderde dat en zakte steeds meer buitenlanders af naar de Vuelta, die zich toentertijd afspeelde in de maanden mei en april. Jean Stablinski (de eerste winnaar van de Amstel Gold race), Jacques Anquetil, Raymond Poulidor, Felice Gimondi, Bernard Hinault, de Colombiaanse legende Lucho Herrera, natuurlijk Eddy Merckx, maar ook (hij won dat jaar dertien van de negentien ritten) sprinter (!) Freddy Maertens: allen sieren zij de erelijst van de Ronde van Spanje. Ook thuisrijders nestelden zich op het palmares. Denk maar eens aan Luis Ocaña, Marino Lejaretta, Pedro Delgado en de vorig jaar gestopte Alberto Contador. Nederland noteert met Jan Janssen en Joop Zoetemelk twee eindwinnaars. België doet het met zeven stuks nog beter.

Toen de UCI de kalender in 1995 opnieuw indeelde, verhuisde de Vuelta naar augustus en september. Zo werden de drie grote rondes beter verspreid over het gehele jaar. Sindsdien steeg de populariteit van de Spaanse rittenkoers en reisden steeds meer toprenners af naar het Iberisch Schiereiland. Desondanks kroonde thuisrijder Roberto Heras zich juist in deze periode tot recordhouder. De Spanjaard won het amarillo vier keer. Het is pas van de laatste tien jaar dat de leiderstrui is veranderd naar rood. En in die kleur stond Chris Froome vorig jaar te pronken op het eindpodium in Madrid. De Britse ronderenner wist voor het eerst sinds de verplaatsing op de kalender de Tour en de Vuelta in hetzelfde jaar te winnen. Een unicum, waarbij hij op het eindpodium werd geflankeerd door Vincenzo Nibali en Ilnur Zakarin.

Laatste tien winnaars Vuelta a España
2008: Alberto Contador
2009: Alejandro Valverde
2010: Vincenzo Nibali
2011: Juan José Cobo
2012: Alberto Contador
2013: Chris Horner
2014: Alberto Contador
2015: Fabio Aru
2016: Nairo Quintana
2017: Chris Froome

Favorieten
Het startveld in deze 73^ste Ronde van Spanje is er eentje om duimen en vingers bij af te likken. ’s Werelds beste klimmers beginnen zaterdag aan de proloog in Malaga, al ontbreekt het gehele Tour-podium. Dat er geen enkele topfavoriet écht bovenuit steekt, maakt het juist uitermate interessant. De laatste jaren is meermaals gebleken dat de Vuelta een bakermat is voor jong, aanstormend rondetalent. Niet alleen qua winnaars. Denk maar eens aan Tom Dumoulin in 2015. Onze landgenoot ontdekte juist in deze ronde zijn potentie als ronderenner. Wie volgt zijn voorbeeld? Of gaat de gevestigde orde er toch met de eindwinst vandoor?

Dat laatste zou best weleens kunnen. Nairo Quintana is al jarenlang een van de allerbeste klimmers in het profpeloton. Toen hij in 2013 op 23-jarige leeftijd als tweede in de Tour de France eindigde, was iedereen er van overtuigd: Kingtana zou de grote rondes jarenlang gaan domineren. Toen hij nog geen jaar later de Giro d’Italia wist te winnen, leek hij vertrokken. Nadien eindigde de Colombiaan van Movistar nog vier keer op het eindpodium van een grote ronde. Ondanks zijn ietwat povere optreden – voor zijn doen althans – in de voorbije twee Tours, keert de 28-jarige Quintana dit jaar terug in de ronde die hij twee jaar geleden nog op zijn naam schreef. Zijn ervaring en prestaties uit het verleden maken van hem de topfavoriet.

Het Colombiaanse wielrennen zit de laatste tien jaar enorm in de lift. Het klimtalent dat zich sindsdien aandient, lijkt uit een onuitputtelijke bron te komen. Quintana’s grootste concurrent is misschien wel een landgenoot. Astana brengt namelijk Miguel Ángel López aan het vertrek. De naam van de nog altijd maar 24-jarige Zuid-Amerikaan staat sinds zijn gewonnen Ronde van de Toekomst van 2014 in de sterren geschreven. De pocketklimmer was vorig jaar de revelatie en meteen ook de grootste smaakmaker in de Vuelta. López wist twee zware bergritten op zijn naam te schrijven en eindigde uiteindelijk als achtste. Eerder dit jaar werd Supermán derde in de Giro en met zijn vorm zit het goed: hij werd onlangs tweede in de Vuelta a Burgos.

De meest recente Ronde van Italië stond bol van de ontwikkelingen. Lange tijd leek het erop dat Simon Yates met twee vingers in zijn neus de Giro op zijn naam zou schrijven. In de inmiddels beruchte etappe naar Bardonecchia betaalde de 26-jarige Brit echter de tol van al zijn aanvalspogingen en overige inspanningen. Hij moest in de roze leiderstrui al vroeg in de rit zijn concurrenten laten gaan en zou bijna 39 minuten verliezen op ritwinnaar – en tevens de nieuwe klassementsleider – Froome. Weg roze en weg een mooie eindklassering. Yates toonde met zijn prestaties echter wel aan dat hij met iets meer spreiding van zijn krachten, een heel eind kan komen. Dat wil hij tijdens deze Vuelta maar wat graag bewijzen.

De Ronde van Spanje is de laatste grote ronde van het jaar en daarmee ook een rittenkoers die voor veel andere grote ronde-coureurs geldt als een herkansing. Quintana en Yates passeerden reeds de revue, maar ook Richie Porte hoort in deze categorie thuis. De 33-jarige Australiër besloot in een vroeg stadium het zinkende schip van BMC te verlaten, maar dat bleek achteraf gezien voorbarig. Desondanks zal Porte met een klapper afscheid willen nemen van het Amerikaanse team. In de tijdritten kan de Tasmaniër het verschil maken met de klimmers, waarna hij in de bergen moet volgen. Dan moet hij wel op zijn fiets blijven zitten, want valpartijen waren in het verleden meermaals de reden waarom Porte niet vaker dan twee keer top-10 reed in een grote ronde. In de Tour viel hij bijvoorbeeld nog uit met een sleutelbeenbreuk, terwijl hij daar een van de favorieten was. Het is de vraag in welke mate hij hersteld is van zijn die blessure.

Waar de Australiër vaak bij een valpartij betrokken is, staat er ook achter de naam van Thibaut Pinot een kanttekening. De sterke Fransman begon in zijn loopbaan tien keer aan een grote ronde. In die gevallen eindigde hij als derde (Tour 2014), vierde (Giro 2017), zevende (Vuelta 2013), tiende (Tour 2012, debuut) en zestiende (Tour 2015). In de andere vijf deelnames gaf hij op. De 28-jarige kopman van Groupama-FDJ is dus grillig. Toch kan hij terugkijken op een sterk seizoen. De klimmer eindigde als tiende in de Ronde van Catalonië, hij won de Tour of the Alps en daarna leek hij lange tijd mee te doen om het podium in de Giro. Door uitdrogingsverschijnselen moest Pinot de strijd echter na twintig etappes staken. Eerder deze maand keerde hij met een derde plek in de Ronde van Polen terug in competitie. De concurrentie is gewaarschuwd.

LottoNL-Jumbo is bezig aan een uitstekend seizoen. Sinds 2013 – waarin Belkin liefst 38 keer het zegegebaar mocht maken – werd er door de Nederlandse ploeg niet meer zo veel gewonnen als dit jaar. De zegeteller van de geel-zwarten staat op moment van schrijven op 29 stuks. Ook in de Tour was het team van Richard Plugge uitermate succesvol: er werd drie keer gewonnen en met Primož Roglič eindigde de Nederlandse WorldTour-ploeg op een vierde plek in het eindklassement. Ook Steven Kruijswijk drukte zijn stempel. Onze landgenoot eindigde op plaats vijf. Hij vangt de Vuelta aan als kopman en heel gek is dat eigenlijk niet. In de laatste drie grote rondes die onze landgenoot uit reed, haalde hij steeds de top-10. Vorig jaar werd hij in Spanje negende. In vorm moet dat beter kunnen. Zeker wanneer de Nederlandse ploeg dezelfde flow doorzet in de Vuelta.

Kruijswijk is bij de Nederlandse ploeg echter niet de enige kopman. Sterker nog: misschien staat George Bennett wel boven hem in de pikorde. De 28-jarige Nieuw-Zeelander is bezig aan zijn vierde jaargang in Nederlandse dienst. Hij ontwikkelt zich gestaag en heeft de laatste seizoenen aangetoond dat hij mee kan doen om de ereplaatsen in grote rondes. In 2017 was het lichtgewicht aan een prima jaar bezig, al moest hij zowel in de Tour als in de Vuelta opgeven. Een smetje, maar dit seizoen toont de Kiwi dat hij nog steeds groeit. Met een negende eindnotering in Tirreno-Adriatico, een zesde plaats in de Ronde van Catalonië, een achtste stek in de Giro én een vierde plek in de recent verreden Ronde van Polen, drukt Bennett stevig zijn stempel op WorldTour-koersen. Volgt de kers op de taart in de Vuelta?

Bij Katusha-Alpecin hopen ze op eenzelfde resultaat als een jaar geleden. Achter Froome en Nibali eindigde Ilnur Zakarin toen namelijk als derde. De laatste twee seizoenen heeft de 28-jarige Rus zich ontpopt tot een laatbloeier, want dat kun je met een top 10-notering in de Giro, Vuelta én de Tour wel zeggen. Hij beschikt over een sterke tijdrit en kan op goede dagen in het hooggebergte het verschil maken. Bij zijn Zwitserse ploeg kan hij terugvallen op een paar sterke klimknechten, waaronder Ian Boswell en Tiago Machado. Maar of Zakarin zijn derde plek van vorig jaar kan evenaren of verbeteren, valt te bezien. De ronderenner rijdt namelijk al het hele seizoen een beetje achter de feiten aan. Het is niet slecht, maar de echte uitschieter ontbreekt nog. Misschien dat de Spaanse furie hem goed doet.

De overstap van Astana naar UAE Emirates heeft voor Fabio Aru tot op heden niet gebracht wat hij ervan verwacht had. De Italiaan is net als Quintana, Pinot, Bennett en Zakarin 28 jaar oud, een leeftijd waarop hij fysiek gezien misschien wel op zijn sterkst is. Maar niets blijkt minder waar dit seizoen. Il Cavaliere dei quattro Mori heeft namelijk nog geen indruk gemaakt. Een zesde plek in de Tour of the Alps was een klein lichtpuntje. Tijdens de Giro – zijn eerste hoofddoel– gaf de kopman van de Emiraten-ploeg in de negentiende etappe gedesillusioneerd op. Hij stond op dat moment op een schrale 27^ste plek in de algemene rangschikking. Maar als er iemand het tij kan keren in een koers zoals deze, is het Aru wel. De ex-Italiaans kampioen op de weg boekte tot op heden negen profzeges, waarvan zes ritten in de drie grote rondes én de Vuelta-eindzege in 2015. Een ware specialist voor dit soort koersen, dus.

Ieder jaar dienen zich tijdens de Vuelta a España een aantal aspirant-ronderenners aan. Dat zou ook dit seizoen zo maar weer het geval kunnen zijn. In Duitsland dient de opvolger van Jan Ullrich zich namelijk aan. Maar laten we voor Emanuel Buchmann hopen dat dit alleen zijn sportieve prestaties betreft. Desalniettemin is de 25-jarige Duitser bezig aan een uitstekend seizoen. Net als Bennett, noteerde ook de kopman van BORA-hansgrohe diverse topnoteringen in de WorldTour. Zo werd hij onder meer vierde in de Ronde van het Baskenland, zesde in het Critérium du Dauphiné en onlangs nog zevende in de Ronde van Polen. Met zijn vijftiende plek in de Tour van 2017, liet hij zien dat hij ook over drie weken een goed resultaat kan neerzetten. De Vuelta is het hoofddoel van het seizoen voor Buchmann. Wakkert hij de Duitse wielerhoop opnieuw aan?

Outsiders

Waar Sky de afgelopen twee grote rondes wist te winnen, eindigde Sunweb in zowel de Giro als de Tour als tweede. Normaal gesproken was het Vuelta-podium ook de inzet geweest, ware het niet dat er geen pijl te trekken is op de vorm van kopman Wilco Kelderman. De 27-jarige ronderenner eindigde vorig jaar als vierde in de Vuelta, maar door een slepende schouderblessure stond hij dit seizoen lang aan de kant. Hoewel hij naar eigen zeggen heel goed heeft kunnen trainen de afgelopen weken, is zijn blessureleed nog altijd niet helemaal achter de rug. Het is daarom nog maar zeer de vraag of en hoe lang Kelderman kan meedoen voor de bovenste plekken in het klassement. Bij zijn eerdere rentree dit seizoen – hij brak tijdens Tirreno-Adriatico zijn sleutelbeen en viel er tijdens het NK wéér op – werd hij vijfde in de Ronde van Zwitserland. Daarmee bewees hij nog steeds resultaten te kunnen behalen.

Bij Sky is het ook afwachten hoe zij zich kunnen mengen in de debatten. De Britse sterrenformatie laat de grote namen thuis en geeft David De la Cruz de kans als kopman. De 29-jarige Spanjaard werd twee jaar geleden zevende, maar hij kon dit jaar aanvankelijk nog niet zijn stempel drukken. In de Vuelta a Burgos deed hij dat wel; hij eindigde als derde in het eindklassement. Bovendien heeft de ploeg Michał Kwiatkowski in huis. De wereldkampioen van Ponferrada won eerder deze maand nog de Ronde van Polen.  Het is ook uitkijken naar zijn ploeggenoot Tao Geoghegan Hart. De talentvolle Brit (23) maakt zijn debuut in een grote ronde. Het is daarom afwachten hoe hij reageert op drie weken koers. Generatiegenoot Enric Mas (foto) weet wel hoe-ie een grote ronde moet verteren, want hij betwistte de Vuelta vorig jaar al eens. Bij Quick-Step Floors krijgt de Mallorcaan een vrije rol. Hij werd dit jaar vierde en zesde in de rondes van Zwitserland en het Baskenland. Een voorbode voor een sterk eindklassement in de Vuelta?

Buchmann is bij BORA-hansgrohe de uitgesproken kopman. De Duitse ploeg rept met geen woord over Davide Formolo. Toch werd de 25-jarige Italiaanse klimmer in de voorbije twee Giro’s tiende en behaalde hij tijdens zijn laatste Vuelta-deelname een negende stek in het eindklassement. In de schaduw van zijn kopman is dat weer goed mogelijk. Bij zijn team is Rafał Majka normaal gesproken ook goed voor een rol in het algemeen klassement, maar de Poolse klimmer richt zich voornamelijk op ritzeges. Diezelfde rol is bij andere teams ook toebedeeld aan Vincenzo Nibali (Bahrain Merida), Daniel Martin (UAE Emirates) en Bauke Mollema (Trek-Segaredo). Adam Yates (Mitchelton-Scott) is dan weer aangewezen als meesterknecht voor broer Simon. Louis Meintjes (Dimension Data) kan op zijn beurt een mooi duel uitvechten met Formolo om een plekje in de top-10.

Bij Astana speelt Pello Bilbao de tweede viool achter López. De 28-jarige Spanjaard bewees in de Giro d’Italia dat die rol niet hoeft te bijten met het kopmanschap van zijn Colombiaanse kopman. Bilbao werd namelijk zesde in de Italiaanse rittenkoers en dat behoort in de Vuelta eveneens tot de mogelijkheden. Ook EF Education First-Drapac heeft twee ijzers in het vuur voor het eindklassement. Rigoberto Urán werd in zijn loopbaan al eens tweede in de Tour en de Giro, maar op Spaans grondgebied kon hij nog geen potten breken. Wellicht dat hij dit jaar dat hiaat op zijn palmares kan wegpoetsen. Michael Woods hoopt zijn zevende plek van vorig jaar te verbeteren. Movistar heeft ook Richard Carapaz (vierde in de Giro en vervanger van Mikel Landa) én een oud-winnaar geselecteerd. Wie had ooit gedacht dat Alejandro Valverde (38) tot de outsiders zou behoren?

Favorieten volgens WielerFlits
**** Nairo Quintana
*** Miguel Ángel López, Simon Yates
** Richie Porte, Thibaut Pinot, Steven Kruijswijk
* Ilnur Zakarin, George Bennett, Fabio Aru, Emanuel Buchmann

Deelnemerslijst