Niels Bastiaens

• vrijdag 1 december 2023 om 13:13

Interview Iedere vrijdag om 13.13 uur lees je in onze winterse rubriek ‘Vrijdag, de dertiende’ een interview met een crosser of veldrijdster die in een van de weken voordien als dertiende is geëindigd. Dat loopt uiteen van de junioren meisjes tot aan de elite mannen, van C2-cross tot WK. Wat is het verhaal? Deze week de nummer dertien van de Urban Cross in Kortrijk: de 35-jarige Tom Meeusen.

Ditmaal geen onbekende vogel in deze rubriek. We kennen Meeusen nog allemaal van zijn triomfen in de Koppenbergcross en de Wereldbekers in Kalmthout en Nommay; in totaal won hij tussen 2010 en 2016 zo’n tiental grote crossen. Die tijden liggen intussen een tijdje achter ons, maar Meeusen bleef een vaste waarde in de crosswereld. Tot hij vorig jaar na zijn thuiscross in Essen er abrupt een punt achter zette.

Achteraf stuurde Meeusen immers het volgende bericht via Instagram de wereld in: “Ik stop ermee. Deze keer echt. Ik heb in Essen geprobeerd om het tij nog eens te keren, maar ik moet eerlijk zijn tegenover mezelf. Het maximum is eruit. Ik ben in alle stilte kunnen stoppen met alle mensen rond mij die ik graag heb. Dank voor de mooie jaren.”

Hoge verwachtingen
Een beslissing die Meeusen nu als impulsief beschrijft. “Kijk, ik ben altijd iemand met veel ambitie geweest. Ik deed elke week mijn uiterste best, maar moest even vaak redelijk ontgoocheld naar huis rijden. Elke keer na de cross aan de supporters gaan uitleggen waarom het niet meer ging: ik had het daar moeilijk mee. Ik kreeg het gevoel dat ik niet meer aan de verwachtingen van de ploeg en de mensen kon voldoen. Ook als je de dag nadien bij de bakker komt, voel je jezelf scheef bekeken als men om een uitleg of reden vraagt. Daarna ben ik mentaal een beetje gebroken”, legt Meeusen ons uit.

“Natuurlijk kwamen die verwachtingen niet alleen van buitenaf. Maar er hing soms een verkeerde perceptie rond mij. Als ik achttiende reed, hoorde ik de mensen langs de kant echt zeggen: allee, hoe kan dat nu? Die is niet meer gemotiveerd, die doet geen moeite meer. Maar ik kan met de hand op het hart zeggen: ik ben tot de dag dat ik stopte altijd mijn best blijven doen. In het begin van mijn carrière ging alles redelijk vanzelf, dus mensen begrijpen niet dat ik nu echt moeite moet doen om dertiende te worden.”

In 2013 won Meeusen knap de Koppenbergcross – foto: Cor Vos

Door die impulsieve beslissing, wist Meeusen niet goed wat hem te wachten stond in zijn leven ná de koers. “Voor december had ik geen nieuw inkomen. Maar vanaf januari ben ik voltijds beginnen werken in een fietsenwinkel van vrienden van mij, als mecanicien. Ik kon in eerste instantie niet echt aan fietsen sleutelen, maar ik heb me zo snel mogelijk proberen in te werken.”

Toch voelde de Kempenaar dat er iets knaagde. “Ik kwam in die fietsenwinkel constant in aanraking met jonge mensen die graag sportten. Mensen die gingen gravelrijden, beachraces doen, of gewoon hun kinderen naar de koers brachten. In het begin moest ik daar allemaal niet veel van weten. Maar na een tijdje begon ik de beweging en het buiten zijn enorm te missen. In zo’n fietsenwinkel zit je de hele dag binnen, en sporten en werken combineren is niet gemakkelijk.”

Beslissing op fietsvakantie
Half juli maakte Meeusen de klik. “Vanaf de dag dat ik gestopt was, had ik geen fiets meer aangeraakt. Ik had er nog wel eentje, maar die gebruikte ik niet meer. Pas toen ik midden juli op vakantie ging, heb ik mijn fiets nog eens van stal gehaald. Daar heb ik de klik gemaakt. Ik moet weer koersen, anders ga ik er later spijt van krijgen, dacht ik. Ik had plots toch het gevoel: als ik er alles voor doe, dan kan ik misschien nog wel mee. Ik ga de kans gewoon nog eens proberen grijpen.”

Voor begeleiding ging hij bij Marc Herremans aankloppen, die met zijn ‘Athletes for Hope’-project een eigen ploeg uit de grond heeft gestampt. “Ik heb Marc zelf gebeld met de vraag: willen we samen nog eens een jaar het beste uit mezelf halen? Hij moest daar even over nadenken, want hij heeft niet de financiële ruimte van de grote ploegen. Maar niet veel later kreeg ik groen licht. Ironisch, eigenlijk, want vroeger was hij trainer bij de concurrentie. Eerst Kevin Pauwels, die op hetzelfde moment als ik zijn hoogdagen kende. En later Laurens Sweeck.”

“De insteek bij de ploeg van Marc is anders dan hoe ik vroeger rondreed”, legt Meeusen uit. “Niemand verwacht dat ik top-5 ga rijden. Er zijn alleen realistische doelstellingen, en de ploeg is ook aan een goed doel gekoppeld. Als wij goed rijden en voor publiciteit zorgen, dan kunnen de sponsors bijvoorbeeld meer centen vrijmaken om een staprobot te kopen voor de revalidatieweide van Marc. Het is een heel mooi project, wat het aangenaam maakt om te crossen. Iedereen is blij dat ik er gewoon weer tussen rijd, in plaats van teleurgesteld te zijn dat ik geen betere uitslag heb gereden. Dat is toch een heel ander verwachtingspatroon.”

Focus bij Meeusen – foto: Cor Vos

Meer zelfkennis
Bovendien vormt Herremans voor Meeusen een inspiratie. “In de periode dat ik even geen fiets heb aangeraakt, ontdekte ik dat ik weinig zelfvertrouwen heb. Als ik een fiets moest verkopen of iets uitleggen aan een klant, bijvoorbeeld waarom we een onderdeel hadden vervangen, dan liep ik daar liever van weg. Later bedacht ik me: als ik dat hier al in de fietsenwinkel speelt, moet dat tijdens mijn carrière ook hebben parten gespeeld. Door nu met Marc samen te werken, die zo veel heeft meegemaakt en mentaal zo sterk is, begin je helemaal anders te denken.”

Hoe zijn toekomst er nu uitziet, weet Meeusen nog niet. “Als we na afloop van het seizoen tevreden zijn met de resultaten en de publicitaire meerwaarde voor de ploeg en het goede doel, dan wil ik wel doorgaan. Nu ben ik redelijk laat begonnen met mijn voorbereiding op het crossseizoen, waardoor ik zelfs tijdens de winter voel dat ik elke week een stap vooruit zet. Ik ben al minstens even goed als toen ik vorig jaar stopte, maar er kan volgens mij nog wel wat bij. Zeker als je weet dat ik vierhonderdste sta op de UCI-ranking en zo altijd van ver moet komen.”

“Eén ding weet ik wel zeker: als ik definitief stop met koersen, dan wil ik beter voorbereid zijn. Ik dacht vroeger altijd dat ik niet in de koerswereld wilde blijven na mijn carrière, maar door de andere kant nu mee te maken, denk ik wel: misschien moet ik me toch toespitsen op techniektraining met jongeren. Ik heb er al heel wat vragen over gekregen, en zou graag jeugdrenners begeleiden. Ik dacht vroeger altijd dat ik de cross wel achter mij zou kunnen laten, maar de liefde blijkt te groot.”

Succes dit weekend, heren en vrouwen crossers. Dat de beste moge winnen. En bedenk: dertien is niet altijd een ongeluksgetal!

Profiel Tom Meeusen

Geklopt door Van Aert in zijn thuiscross – foto: Cor Vos

Naam: Tom Meeusen
Land: België
Leeftijd: 35 jaar
Categorie: Elite mannen
Ploeg: Athletes for Hope
Favoriete cross: Hier moet ik Essen zeggen. Eigenlijk alle crossen in die streek, alleen al voor de sfeer.
Als ik geen crosser was, was ik: Jeugd begeleiden zou ik graag doen.
Carrièredoel: Voor mij was dat altijd crossen in mijn eigen streek winnen. In Essen is dat helaas nooit gelukt, en dat zal er ook niet meer van komen. In Loenhout en Hoogstraten gelukkig wel.
Bijgelovig: Helemaal niet.