foto: Sirotti

In de schaduw van de Tour de France wordt al jaren een andere mooie rittenkoers verreden. De Internationale Österreich-Rundfahrt is dit jaar toe aan zijn 66e editie. Pure klimmers kunnen hun hart ophalen, want het parcours is loodzwaar te noemen. Vorig jaar won de beloftevolle Riccardo Zoidl voor eigen volk. Ook dit jaar is hij van de partij. Kan hij zichzelf opvolgen? WielerFlits blikt vooruit.

Historie
Oostenrijk is wellicht één van de mooiste fietsgebieden van Europa. Het land van de Apfelstrudel en grote componisten als Mozart en Schubert staat bekend om zijn vele bergen. In 1949 besloot men een nationale wielerronde op te richten. De eerste winnaar was Richard Menapace. De toentertijd al 35-jarige Oostenrijker was een jaar later opnieuw de beste.

In totaal mochten vijf landgenoten deze ronde op hun palmares bijschrijven, en dat allemaal in de jaren zestig, met respectievelijk René Lotz (1960), Jan Pieterse (1963), Rini Wagtmans (1967), Jan Krekels (1968) en Matthijs de Koning (1969). De Belgische eindwinnaars zijn een stuk schaarser, maar desalniettemin wisten de betreurde Frank Vandenbrouck en Stijn Devolder (foto) de eindzege te pakken. Andere oud-winnaars zijn Georg Toschnig, Daniele Nardello en Cadel Evans.

Laatste vijf winnaars
2009 – Michael Albasini
2010 – Riccardo Ricco
2011 – Fredrik Kessiakoff
2012 – Jakob Fuglsang
2013 – Riccardo Zoidl

Parcours
Voor de klimmers is het recept simpel: zoveel mogelijk tijd pakken in de bergritten met het oog op de individuele tijdrit van zaterdag. Het parcours is zwaar genoeg voor de klimgeiten om het verschil te maken, met in totaal drie aankomsten bergop.

Etappe 1: zondag 6 juli – Tulln-Sonntagberg (182 km)

Op de openingsdag van deze Ronde van Oostenrijk is het al meteen opletten geblazen voor de renners met ambitie. De uitdrukking ‘het venijn zit hem in de staart’ kan namelijk niet beter de finale typeren van deze etappe. De aankomst ligt namelijk op de Sonntagberg, een nog relatief onbekende helling die twee jaar geleden voor het eerst werd opgenomen in het parcours. Inmiddels heeft de klim zijn naam gemaakt. De cijfers spreken voor zich: drie kilometer klimmen aan een gemiddeld percentage van ruim 10%. In de laatste 500 meter piekt het wegdek zelfs naar 20%(!). Verwacht dat een explosieve springveer er met de zege vandoor gaat.

Etappe 2: maandag 7 juli – Waidhofen-Bad Ischl (180.9 km)

Rit twee is één van de spaarzame kansen voor de sprinters in deze ronde. Onderweg naar Bad Ischl moeten drie bergjes van de vierde categorie beklommen worden, maar de laatste ligt op goed vijftig kilometer van de streep. De laatste tien kilometer verlopen in dalende lijn, wat een snelle finale zal opleveren.

Etappe 3: dinsdag 8 juli – Bad Ischl-Kitzbüheler Horn (206 km)

Met angst en beven zal er gekeken worden naar het profiel van de derde etappe. De aankomst ligt namelijk op de meest mythische berg van Oostenrijk: de 9.8 kilometer lange Kitzbüheler Horn. De vergelijking met cols als de Monte Zoncolan en de Alto de el Angliru is niet heel vreemd. Het gemiddelde percentage van de Kitzbüheler Horn is maar liefst 12.9% (!), terwijl er maximale percentages te noteren vallen van 18%. Alleen een pure klimmer zal kans maken op de dagzege.

Etappe 4: woensdag 9 juli – Kitzbühel-Matrei (171.9 km)

De 171.9 kilometer lange onderneming naar Matrei leent zich voor een scenario waarbij een sterke vluchtersgroep voor de zege zal strijden. Het begin van de etappe is bijzonder bergachtig met beklimmingen van de Pass Thurn (3e categorie) en Felbertauern (1e categorie). Halverwege de etappe staat ook nog de Frondstadl op het menu. Ook de oplopende laatste kilometers naar Matrei zijn allesbehalve makkelijk.

Etappe 5: donderdag 10 juli – Matrei-St. Johann/Alpendorf (146.4 km)

Ook de rit naar St. Johann, annex Alpendorf, is allesbehalve een gemakkelijke opdracht. Het zwaartepunt van de dag volgt halverwege de etappe, met als figuurlijk (en letterlijk) hoogtepunt de Glocknerkönig. Een aanval van een klassementsman is op deze klim niet uit te sluiten. De laatste vier kilometer in de etappe gaan ook flink omhoog en zijn daarmee geschikt om wat seconden te sprokkelen.

Etappe 6: vrijdag 11 juli – St. Johann/Alpendorf-Villach-Dobratsch (182.6 km)

Ondanks de beklimming van de Kitzbüheler Horn eerder in deze ronde, is rit zes te bestempelen als de koninginnenrit in deze rittenkoers. Maar liefst drie bergen van eerste categorie staan op de agenda, met de Radstädter Tauern, Turracher Höhe en de lange slotklim naar Villach-Dobratsch: ruim 22 kilometer bergop aan 5.7%. De klimmers zullen met het oog op de tijdrit van morgen de betere tijdrijders op nog meer achterstand willen, en wellicht moeten, zetten.

Etappe 7: zaterdag 12 juli – Podersdorf at Neusiedler See ITT (24.1 km)

Na een week vol bergen, staat er vandaag een volledig vlakke tijdrit op het programma. De tijdrit rond het meer van Neusiedler, vlakbij de Oostenrijks-Hongaarse grens, is inmiddels jaarlijkse kost. De renners die rijden op de grote plaat zijn duidelijk in het voordeel ten opzichte van de lichte mannen. Tijdrijders als Jesse Sergent, Jasha Sütterlin en Kristof Vandewalle zullen deze rit met rood omcirkeld hebben in hun agenda.

Etappe 8: zondag 13 juli – Podersdorf-Wenen (171.7 km)

De 66e editie van de Internationale Österreich-Rundfahrt wordt afgesloten met een nagenoeg vlakke etappe naar Wenen, de hoofdstad van Oostenrijk en bekend van de Tiergarten Schönbrunn (de oudste dierentuin ter wereld, opgericht in 1572), de Stephansdom en de Wiener Philarmoniker. Voordat de renners deze bezienswaardigheden met eigen ogen kunnen zien, moeten er dus eerst nog ruim 170 kilometers worden afgelegd.

Favorieten
De Ronde van Oostenrijk lijdt gezien het deelnemerslijst duidelijk onder het geweld van de Tour de France. Desalniettemin staan er nog wel een aantal sterke renners aan de start. Veel subtoppers zullen bovendien de kans krijgen om zichzelf in de kijker te rijden. Dit gegeven zal samen met het lastige parcours ongetwijfeld tot veel spektakel leiden.

De grootste naam op de deelnemerslijst is die van Daniel Martin. De Ier van Garmin-Sharp maakt in Oostenrijk eindelijk zijn comeback na zijn dramatische optreden in de Giro d’Italia. In die Giro moest hij voor eigen volk al na één dag opgeven door een val met een sleutelbeenbreuk. Het was voor Martin het zoveelste ongelukkige moment dit seizoen, na ook al te zijn gevallen in Luik-Bastenaken-Luik toen hij op weg leek naar de winst. Omdat Martin voor het eerst in twee maanden weer in competitie treed, moeten er geen wonderen van hem verwacht worden. Maar wellicht is een ritzege in één van de bergritten een mogelijkheid.

Een renner die wel kan worden aangemerkt als favoriet, is thuisrijder Riccardo Zoidl (foto). De 26-jarige Oostenrijker wist vorig jaar knap het eindklassement binnen te slepen in deze ronde, wat hem mede een contract opleverde bij de formatie van Trek. Dit seizoen reed Zoidl al sterk in de Ronde van de Middellandse Zee (3e), terwijl hij zich vorige week nog kroonde tot nationaal kampioen op de weg. De vorm lijkt er dus te zijn bij Zoidl. Ook de jonge Luxemburger Bob Jungels en oud-winnaar Stijn Devolder zijn van de partij.

Eros Capecchi (foto) is een steengoede renner die nauwelijks kansen krijgt om voor eigen rekening te rijden. In de ploeg van Alejandro Valverde en Nairo Quintana is de 28-jarige Italiaan vaak aangewezen op een rol als knecht. In deze Ronde van Oostenrijk krijgt hij echter wél de ruimte om zijn kunnen te etaleren. Hij liet zijn potentie al zien door in de Ronde van Zwitserland als tiende te eindigen. Ook Quintana zal aan het vertrek staan. Dayer welteverstaan, het jongere broertje van Giro-winnaar Nairo. Kan de neoprof zich laten zien in de bergen?

Als je kijkt naar de renner met de grootste erelijst, dan springt tweevoudig Giro-winnaar Ivan Basso (foto) eruit. Resultaten uit het verleden bieden echter geen garanties voor de toekomst: een gezegde dat zeker geldt voor de inmiddels 37-jarige Basso. De renner van Cannondale rijdt de laatste twee jaar teleurstellend, en twijfelt dan ook over het voortzetten van zijn loopbaan. Kan de Italiaan in deze ronde nog één keer laten zien waarom hij vroeger bergop gevreesd werd? Wellicht moet er binnen zijn ploeg meer verwacht worden van Damiano Caruso of George Bennett.

Bij Team Sky rekenen ze deze Ronde van Oostenrijk op de jeugd. Met Sebastian Henao, Peter Kennaugh, Ian Boswell en Joshua Edmondson beschikken ze over enkele goudhaantjes. Wellicht kan het meeste verwacht worden van de slechts 20-jarige Henao (foto), die in de Giro d’Italia in enkele bergritten al liet zien met de wereldtop te kunnen wedijveren. Het is echter afwachten of Henao al hersteld is van die inspanningen. Ian Boswell kende een moeilijke periode sinds zijn overgang naar Sky begin 2013. In de Route du Sud liet hij met een negende plaats echter zien de weg omhoog te hebben gevonden.

Tot slot zijn er nog heel wat renners die de kans ruiken om een rittenkoers op hun palmares te zetten. Denk aan het Astana-duo Janez Brajkovic en Fredrik Kessiakoff (winnaar in 2012), Oliver Zaugg (Tinkoff-Saxo), Sergei Chernetsky (Katusha), Stephen Cummings (BMC), Jerome Coppel (Cofidis), Belgen Jelle Vanendert (Lotto-Belisol) en Kevin Seeldraeyers (Wanty-Groupe Gobert, vorig jaar tweede), de 22-jarige beloftevolle Patrick Konrad (Team Gourmetfein) en Jan Tratnik (Amplazt-BMC).

Favorieten volgens WielerFlits
**** Eros Capecchi
*** Sebastian Henao, Riccardo Zoidl
** Patrick Konrad, Oliver Zaugg, Sergei Chernetsky
* Peter Kennaugh, Ian Boswell, Daniel Martin, Ivan Basso