Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Voorbeschouwing: Parijs-Tours 2025 – Nog een keer tot het uiterste in deze vermaarde herfstklassieker
Tegenwoordig heeft Parijs-Tours niet meer de allure van een topklassieker, maar dat verdient deze herfstwedstrijd eigenlijk wel. Anderzijds is het parcours met regelmaat gewijzigd, waardoor het misschien nooit een échte klassieker zal zijn. En toch is het een wedstrijd die niet zou misstaan op eenieders palmares. WielerFlits blikt vooruit!
Historie
foto: Cor Vos
foto: Cor Vos
foto: Cor Vos
Laatste winnaars Paris - Tours Elite
Vorige editie
Parijs-Tours is met zijn vele gravelstroken tegenwoordig al een veeleisende wedstrijd, maar vorig jaar deden de weergoden er nog een schepje bovenop. Door de vele regenval waren de gravelpassages omgetoverd tot een heuse modderpoel, waardoor de klassieker ook iets weg had van een uit de kluiten gewassen veldrit. De renners lieten zich er echter niet door afschrikken: zij maakten zich – wellicht met frisse tegenzin – op voor een loodzware onderneming.
In het eerste deel van de 213 kilometer lange wedstrijd ontstond een kopgroep van vier. De grootste naam vooraan was die van Edoardo Affini. De sterke Italiaan van Visma | Lease a Bike ging op avontuur met de Spanjaard Mikel Retegi (Equipo Kern Pharma), de Fransman Enzo Boulet (CIC U Nantes Atlantique) en de Belg Ceriel Desal (Bingoal WB). Laatstgenoemde werd als eerste ingerekend door het peloton op 107 kilometer van het einde.
Met een sprintersveld om je vingers bij af te likken – onder anderen Arnaud De Lie, Jasper Philipsen en Mads Pedersen waren van de partij – was het niet lang wachten tot er controle in het peloton ontstond. Met name Alpecin-Deceuninck en Lidl-Trek draaiden actief rond voorin de grote groep. Maar de Amerikaanse formatie aasde niet op een massasprint. In het regenachtige Frankrijk gooide kopman Pedersen – zoals zo vaak – de beuk erin.
foto: Cor Vos
foto: Cor Vos
foto: Cor Vos
De Deen plaatste een eerste aanval op 69 kilometer van de streep. Terwijl de Deen zonder omkijken door brommerde richting de kopgroep, was het tijd voor de eerste gravelstroken. Op iets meer dan 55 kilometer van de streep vond de voormalig wereldkampioen de aansluiting bij het drietal vooraan. Een goede samenwerking kwam er niet; de vroege vluchters wilden of konden niet meer. Pedersen zag zijn voorsprong op het peloton zodoende snel krimpen tot een halve minuut.
In het peloton zagen we ondertussen de nodige versnellingen die ervoor zorgden dat het peloton verder uitdunde. Toch bleef de achterstand naar de koplopers – inmiddels reden enkel Pedersen en Affini nog vooraan – lange tijd boven de halve minuut schommelen. Christophe Laporte zag in deze overbrugbare achterstand een mogelijkheid om de oversteek te maken. De Fransman kreeg Mathias Vacek (Lidl-Trek) met zich mee en zij reden het gat naar hun ploegmaats snel dicht.
foto: Cor Vos
Het bleek erop en erover voor Laporte en Vacek, want op twintig kilometer van de streep moest na Affini ook Pedersen lossen. De achtervolging in het peloton kwam te laat op gang en dus zou het in de straten van Tours aankomen op een sprint tussen de Tsjech en de Fransman. Thuisrijder Laporte ging als eerste aan, bleef zijn mede-aanvaller met overmacht voor en boekte zo op de valreep toch nog zijn eerste zege van een bij momenten frustrerend seizoen.
EENDAG 
Parcours
Het uitgetekende parcours is bijna een blauwdruk met dat van vorig jaar. Voor de start van Parijs-Tours verzamelen de renners zich in… Chartres. De klassieker vertrekt trouwens al lang niet meer vanuit Parijs zelf. Saint-Arnoult-en-Yvelines – een plaatsje tussen Parijs en Orléans – was jarenlang de plek waar het allemaal begon. Zo’n tien jaar geleden besloot de organisatie de start te verplaatsen naar het veel grotere Chartres, dat kan pronken met een historische binnenstad en een van de bekendste kathedralen van Frankrijk.
Paris - Tours Elite
- Datum
- zondag 12 oktober 2025
- Categorie
- 1.Pro | Men Elite
- Afstand
- 211.6 KM
- Tijden
- 11:55 - 16:46
- Startplaats
- Chartres
- Finishplaats
- Tours
In 2018 wilde de koers bovendien komaf maken met het predicaat ‘sprinterskoers’, en dus werd de toevlucht gezocht naar onverharde stroken. Die werden gevonden op offroad-wegen dwars door de wijngaarden ten oosten van Tours, die veelal op lastige hellingen liggen. Zo volgde Parijs-Tours het populaire voorbeeld van koersen als Strade Bianche, Tro-Bro Léon, Dwars door het Hageland en Schaal Sels.
Dit tot ongenoegen van heel wat insiders. Sterker nog: na de eerste offroad-editie van 2018 was toenmalig Quick-Step-manager Patrick Lefevere zo ziedend over de wijziging dat hij sinds dat jaar geen team meer naar deze klassieker heeft gestuurd. Ook enkele anderen keuren de parcourswijziging af. Toch is de organisatie in haar opzet geslaagd: sinds 2018 eindigde Parijs-Tours nog maar één keer in een traditionele sprint.
Over de eerste 160 van bijna 212 kilometer kunnen we eigenlijk vrij kort zijn. Via onder meer Châteaudun, Vendrôme, Herbault en Amboise gaat het grotendeels in zuidelijke richting op weg naar Tours. De wegen zijn relatief vlak en veel hindernissen komen we ook niet tegen. Of de wind zou op enkele open stukken toch vrij spel moeten krijgen. De finale vangt aan ten oosten van Amboise. Daar wachten de Côte de Limeray (1 km à 2,8%) en de Pocé-sur-Cisse, de eerste twee onverharde stroken.
Daarna komt de Côte Goguenne op vijftig kilometer van de streep, meteen gevolgd door het onverharde weggetje La Grosse Pierre (500 meter). Niet veel later ligt er weer een onverharde strook van een halve kilometer. Wat volgt is een aaneenschakeling van kuitenbijters met de Côte de Chançay (een gravelpad van 2,1 kilometer), Côte de la Vallée du Vau (550 meter onverhard), de stroken van Noizay en Épinettes en de Côte de la Rochère. Na de Rochère is het zeker nog niet gedaan met de gravelpret. Na de onverharde paden van Épinettes en Vernou rijden ze de Côte de la Vallée Chartier op.
Wie hier nog over voldoende krachten beschikt, kan na de top doortrekken op een onverharde strook (Peu Morier) van 1,6 kilometer. Er is dan nog goed twintig kilometer voor de boeg, maar een eventuele koploper mag zich nog niet rijk rekenen. In de finale volgen immers de Côte de Vouvray, het onverharde strookje van Rochecorbon en de Côte de Rochecorbon (500 meter lang) op zo’n tien kilometer voor de finish.
Daarna is het grotendeels rechtdoor richting de streep, die voor het eerst sinds mensenheugenis niet meer is getrokken op de brede en alombekende Avenue de Grammont. De organisatie heeft de aankomst verplaatst naar de Boulevard Béranger in Tours, in de hoop de wedstrijd van nog meer spektakelwaarde te voorzien. Het feit dat de laatste helling (de Côte de Rochecorbon) nu wat dichter bij de streep ligt, speelt aanvallers wellicht in de kaart.
Favorieten
Vanwege zijn status op de wielerkalender en concurrentie van andere wedstrijden, is het winnen van Parijs-Tours misschien niet meer zo prestigieus als in de tijden van Eddy Merckx (die deze koers gek genoeg nooit wist te winnen), Roger De Vlaeminck en Johan Museeuw, maar de herfstklassieker mag alsnog een mooi deelnemersveld verwelkomen. Twaalf WorldTeams tekenen present voor de 119e editie van deze vermaarde eendagskoers: zo kruisen topteams als Visma | Lease a Bike, UAE Emirates XRG en INEOS Grenadiers er de degens.
De grootste favoriet moeten we wellicht niet bij een WorldTeam zoeken, maar bij een (nu nog) ProTeam. Zijn naam? Arnaud De Lie. We hoeven alleen maar zijn uitslagen van de voorbije maanden erbij te pakken en dan gaan zelfs de grootste critici overstag. In een tijdsbestek van zes weken was de kopman van Lotto succesvol in de Renewi Tour (ritzege en eindklassement), Bretagne Classic, Grand Prix de Wallonie, SUPER 8 Classic én Parijs-Chauny. Impressionant! En reken maar dat De Lie nog niet verzadigd is: hij zoekt nog naar die kers op een al zeer smakelijke taart.
Is het vierde keer scheepsrecht voor Arnaud De Lie? – foto: Fotopersburo Cor Vos
In Parijs-Tours hoopt de 23-jarige machtssprinter de puntjes op de i te zetten. En waarom ook niet: met zijn grote motor, explosiviteit, koersinzicht, taaiheid en vlijmscherpe sprint beschikt hij over de kwaliteiten om te schitteren in deze halve gravelwedstrijd. Bij zijn drie eerdere deelnames kwam De Lie nog niet in de buurt van de overwinning. Sterker: bij zijn eerste optredens in 2022 en 2023 bereikte hij zelfs de finish niet in Tours. De Waal zal – eergierig als hij is – willen bewijzen dat hij het wel degelijk in zich heeft om deze koers naar zijn hand te zetten.
Daar moeten we wel de kanttekening bij plaatsen dat De Lie eerder deze week nog kreeg af te rekenen met ziekte, waardoor hij moest passen voor Binche-Chimay-Binche. “In overleg met Arnaud heeft het team besloten dat het voor hem het beste is om te rusten en volledig te herstellen. We wensen Arnaud een spoedig herstel”, schreef zijn ploeg op sociale media. Is de Lotto-man inmiddels weer volledig hersteld? Of heeft hij toch een jasje uitgedaan? Het is voor De Lie wel te hopen dat hij zijn kansen optimaal kan verdedigen.
Een van zijn wellicht grootste concurrenten voor de overwinning – Christophe Laporte – weet hoe het is om te winnen in Parijs-Tours. De Fransman staat sinds vorig jaar op de erelijst. Twaalf maanden geleden was de sterke sprinter annex klassiekercoureur de sterkste in een verregende en daardoor heroïsche editie van de herfstklassieker. Het is tot op heden ook zijn laatste overwinning in het tenue van Visma | Lease a Bike, maar dit heeft een reden. Door een hardnekkig virus moest Laporte lang vanaf de zijlijn toekijken en draaide zijn wielerjaar grotendeels in de soep.
Zet Matthew Brennan de kroon op een al geweldig seizoen? – foto: Fotopersburo Cor Vos
Het was een hard gelag voor Laporte – die onder meer een streep moest zetten door de voorjaarsklassiekers en Tour de France – maar in de ADAC Cyclassics Hamburg maakte hij – na 315 (!) dagen – zijn rentree. Inmiddels staat de teller op dertien koersdagen, maar de 32-jarige coureur was in zijn eerste wedstrijden vooral bezig met het opdoen van wedstrijdritme. Denken aan resultaten, daar was het nog te vroeg voor, maar inmiddels lijkt Laporte de weg naar boven te hebben gevonden. Hij was dinsdag al derde in Binche-Chimay-Binche.
Visma | Lease a Bike brengt een jaloersmakend sterke selectie aan het vertrek, want de ploeg heeft met sprinter Olav Kooij en de Britse seizoensrevelatie Matthew Brennan nog twee kandidaat-ritwinnaars in de gelederen. Eerstejaarsprof Brennan boekte dit seizoen al twaalf overwinningen, maar is absoluut niet aan het einde van zijn Latijn. In de recente Coppa Bernocchi maakte hij nog de koers, al resulteerde dit niet in een topklassering. Zien we hem zondag weer de finale kleuren? Met zijn snelle en sterke benen, is hij misschien wel the man to beat.
Wie de voorbije weken ook finales heeft gereden en gekleurd, is Jasper Philipsen. De pijlsnelle Belg van Alpecin-Deceuninck won na zijn succesvolle Vuelta a España de Sparkassen Münsterland Giro, door in een rechtstreeks sprintduel af te rekenen met – jawel – Arnaud De Lie. De vraag is of we een soortgelijk scenario mogen verwachten in Parijs-Tours. Met de vele gravelstroken en hellingen in de finale, lijkt dit niet meteen aannemelijk, maar ook WielerFlits-voorspellers zitten er weleens naast. Dat Philipsen de pittige finale kan overleven, bewees hij vorig jaar, want toen werd hij derde.
Mike Teunissen was vorig jaar nog vierde in Parijs-Tours – foto: Fotopersburo Cor Vos
Philipsen won toen de sprint van de achtervolgende groep (op koplopers Christophe Laporte en Mathias Vacek) en versloeg met Mike Teunissen (4e) en Cees Bol (6e) twee renners van XDS Astana. Dit Nederlandse tweetal tekent ook nu weer acte de présence namens de Kazachse ploeg. In die zo belangrijke jacht op UCI-punten zullen ze (samen met Alberto Bettiol en Davide Ballerini) ongetwijfeld weer de opdracht krijgen om zo hoog mogelijk te eindigen, maar wellicht zit er wel meer in dan een mooie ereplaats. Met goede benen en een beetje mazzel is er veel mogelijk, zo op het einde van het seizoen.
Bij het ontbreken van de nodige klassiekerkleppers is er een gerede kans dat er een ‘verrassende’ winnaar uit de bus zal rollen. Dan denken we aan een Alexis Renard. De 26-jarige Fransman van Cofidis is geen veelwinnaar (sterker, hij is nog altijd op zoek naar zijn eerste profzege), maar blinkt al wel jaren uit in dit soort (najaars)wedstrijden. Zo was hij vorig de nummer vijf in de daguitslag. En wat dan te denken van zijn landgenoot Anthony Turgis? De ervaren renner van TotalEnergies is al jaren een vaste waarde in de klassiekers en was vorig jaar nog tiende in Tours.
Nu we toch zijn aanbeland bij de categorie ‘renners-die-zomaar-als-eerste-over-de-streep-kunnen-komen’: we houden ook zeker rekening met een sportieve uitschieter van tweevoudig winnaar Matteo Trentin (Tudor Pro Cycling), Frans kampioen Dorian Godon en Paul Lapeira (Decathlon AG2R), António Morgado (UAE Emirates XRG), Corbin Strong, de afscheidnemende Tom Van Asbroeck en ex-laureaat Riley Sheehan (Israel-Premier Tech), Nils Eekhoff (Picnic PostNL), Sandy Dujardin (TotalEnergies), Søren Wærenskjold (Uno-X Mobility), Axel Laurance (INEOS Grenadiers) en Lukáš Kubiš (Unibet Tietema Rockets).
Taco van der Hoorn heeft ongetwijfeld stoute aanvalsplannen – foto: Fotopersburo Cor Vos
We zijn ook benieuwd of de runner-up van 2024, Mathias Vacek, nog iets in de benen heeft voor deze wedstrijd. De Tsjech maakte zeer veel indruk in de eerste maanden van het seizoen, maar de eerlijkheid gebiedt te zeggen dat hij de laatste tijd een beetje is weggedeemsterd. Koerst de alleskunner van Lidl-Trek inmiddels op zijn tandvlees? Of kan hij zich nog een keer opladen en meestrijden om de overwinning?
Het moet wellicht komen van zijn piepjonge ploeggenoot Albert Withen Philipsen. De 19-jarige Deen van Lidl-Trek staat te boek als een toptalent, maar de eerstejaarsprof begint dit nu ook te koppelen aan resultaten. Vorig weekend was hij tiende in de altijd sterk bezette Giro dell’Emilia en dinsdag werd hij zelfs tweede in Tre Valli Varesine, achter de momenteel ongrijpbare Tadej Pogacar. Dat belooft voor Parijs-Tours, waar de snelle én sterke Philipsen een zeer mooi parcours krijgt voorgeschoteld, waar hij zeker iets op kan uitrichten.
Parijs-Tours is nu bij uitstek een wedstrijd waar hardrijders zich kunnen uitleven en een lange solo/aanval zeker niet hoeft te stranden. We denken terug aan de fameuze inspanningen van Jacky Durand (2001), Erik Dekker (2004) en in een iets recenter verleden de solozeges van Jelle Wallays (2014 en 2019). Het zal rasaanvallers Jonas Abrahamsen (Uno-X Mobility), Taco van der Hoorn (Intermarché-Wanty) en Dries De Bondt (Decathlon AG2R La Mondiale) ongetwijfeld inspireren om de knuppel al wat vroeger in het hoenderhok te gooien.
Afscheid van een Franse wielerheld
We zien hem niet meteen meedoen om de knikkers, maar Parijs-Tours zal dit jaar toch ook in het teken staan van Arnaud Démare. Een van de beste Franse sprinters uit de geschiedenis zegt het profwielrennen vaarwel. De 34-jarige renner van Arkéa-B&B Hotels zal zondag nog een laatste keer een rugnummer opspelden, maar neemt na Parijs-Tours afscheid van de sport.
Démare won in 2021 Parijs-Tours - foto: Fotopersburo Cor Vos
En ook in 2022 - foto: Fotopersburo Cor Vos
De man van maar liefst 97 profoverwinningen heeft een zeer speciale band met Parijs-Tours, aangezien hij deze najaarsklassieker twee keer wist te winnen, in 2021 en 2022. Wie weet kan Démare nog een laatste keer schitteren en er een hattrick van maken. Het zou een sprookjesachtig einde zijn, maar sprookjes bestaan, ook in het wielrennen.
Weer en TV
Vorig jaar werden de renners nog geteisterd door slecht weer en had Parijs-Tours meer iets weg van een veldrit, maar zondag belooft het een heerlijke nazomerse dag te worden. Het blijft droog, de zon krijgt alle ruimte om door te breken en de temperatuur stijgt in de middaguren naar de achttien graden Celsius. Er staat een matige wind (tot 2 Beaufort) uit het noordoosten.
De 119e editie van Parijs-Tours wordt ook dit jaar live uitgezonden door Eurosport 1 en Sporza (Canvas). Online kun je de koers volgen via HBO Max. Bekijk alle tv-zenders en uitzendtijden in onze tv-gids Wielrennen op TV.
zou wat zijn als Laporte weer wint, na een jaar kwakkelen.