Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Voorbeschouwing: Giro d’Italia Women 2025 – Anna van der Breggen voor haar vijfde?
Weinig landen die zoveel goede wielrensters hebben voortgebracht als Italië. Voor de laatste keer in de slagschaduw van de Tour de France voor mannen. En diverse Italiaanse legendes hebben de grootste ronde van hun land ook weten te winnen. Na Maria Canins, Roberta Bonanomi, Michela Fanini en Fabiana Luperini was het in 2024 eindelijk Elisa Longo Borghini die zich in dit rijtje grote namen wist te nestelen. Gaat ze in 2025 op herhaling? Dat zal niet meevallen, want de concurrentie is gigantisch! WielerFlits blikt vooruit!
Historie
Laatste winnaars Giro d'Italia Women
Laatste editie
De twee grootste vrouwenrondes op de kalender werden een akelig spannend secondespel. Het verhaal van de Tour is bekend. De Giro hebben wat meer mensen gemist. Niet dat het niet in beeld werd gebracht door RCS – voor de eerste keer verantwoordelijk voor de organisatie – maar vooral omdat de koers plaatshad in de slagschaduw van de Tour voor mannen, nu eenmaal een allesvermorzelend monster.
Zonde eigenlijk, want het was een bijzonder aangename achtdaagse – een prettige combinatie van onderhoudende koers, mooie winnaars en oogstrelende plaatsjes – die een groter publiek had verdiend. Hopen dat dit met de verhuizing vanaf 2026 gaat veranderen…
Aangenaam was het overigens niet echt op de fiets. Het was namelijk de hele week bloedverzengend heet in Italië (op de eerste dag na). Maar ook dat zit in het DNA van de vrouwengiro, net als een snufje chaos hier en daar. Niet dat Elisa Longo Borghini daar echt om maalde, zij greep namelijk op de openingsdag al de roze trui, door Grace Brown één seconde voor te blijven in de openingstijdrit in Brescia.
De dagen daarop wisselen sprinters (Chiara Consonni), klimmers (Niamh Fisher-Black), avonturiers (Clara Emond) en springveren (Liane Lippert) elkaar af. Maak een potpourri van al deze kwaliteiten om er één renster van te maken en je krijgt waarschijnlijk Lotte Kopecky. Met een overtuigende sprintwinst in Foligno pakte ze op de vijfde dag haar ritje mee. Past prima in de voorbereiding op doelen die later zouden komen. Maar het past ook prima bij het proberen winnen van een Giro. Door deze ritwinst verkleinde ze haar achterstand op ELB namelijk naar drie tellen.
Elisa Longo Borghini leidde van begin tot eind - foto: Cor Vos
Neve Bradbury won de koninginnenrit - foto: Cor Vos
Clara Emond rondde een lange solo geweldig af - foto: Cor Vos
Chiara Consonni pakte voor het derde jaar een ritje mee - foto: Cor Vos
Ook voor Niamh Fisher-Black was het een memorabele Giro - foto: Cor Vos
Liane Lippert liet in Chieti veel fysieke ellende achter zich - foto: Cor Vos
Het duel ELB-Kopecky was de kers op de taart - foto: Cor Vos
En op de voorlaatste dag wordt het nog gekker in de bergrit naar de mythische Blockhaus. Bradbury pakt de rit op overtuigende wijze, maar Kopecky blijft in het spoor van Longo Borghini en wordt tweede. Dankzij het spel der bonificaties wordt het verschil verkleind naar één seconde. En dus krijgen we een intrigerende slotrit. Longo Borghini heeft daarin het tactische voordeel dat ze alleen maar hoeft te verdedigen. Daarnaast speelt Lidl-Trek het ook tactisch goed, onderweg worden de helpers van Kopecky een voor een uitgeschakeld.
In finishplaats L’Aquila is het vanwege die bonificaties gunstig voor ELB als er vrouwen vooruit blijven, en precies dat gebeurt. Kim Le Court boekt een historische zege voor Mauritius en bovenal haarzelf. Enkele seconden daarachter is het echter nog niet gespeeld. Als Kopecky in de oplopende laatste kilometer nog wat krachten overheeft, kan ze nog een ultieme gooi doen naar de eindzege. Maar de krachten blijken zelfs bij Kopecky een keer eindig te zijn. Longo Borghini neemt afstand van de Belgische en daarmee gaat een van haar grootste wielerdromen in vervulling.
AK 
Parcours
Giro d'Italia Women
- Datum
- zondag 6 juli 2025 - zondag 13 juli 2025
- Categorie
- 2.WWT | Women Elite
- Afstand
- 919.2 KM
- Startplaats
- Bergamo
- Finishplaats
- Imola (Autodromo Enzo e Dino Ferrari)
Etappes Giro d'Italia Women
| Datum | Rit | Van | Naar | Afstand |
|---|---|---|---|---|
| 06.07 | 1 |
Bergamo
|
Bergamo
|
14.20 km |
| 07.07 | 2 |
Clusone
|
Aprica
|
92.00 km |
| 08.07 | 3 |
Vezza d'Oglio
|
Trento
|
122.00 km |
| 09.07 | 4 |
Castello Tesino
|
Valdobbiadene
|
142.00 km |
| 10.07 | 5 |
Mirano
|
Monselice
|
120.00 km |
| 11.07 | 6 |
Bellaria
|
Terre Roveresche
|
145.00 km |
| 12.07 | 7 |
Fermignano
|
Monte Nerone
|
150.00 km |
| 13.07 | 8 |
Forli
|
Imola (Autodromo Enzo e Dino Ferrari)
|
134.00 km |
- Start:
- 11:35 ( Bergamo)
- Finish:
- 14:30 ( Bergamo)
Net als in 2024 begint de Giro met een tijdrit in een mooi stadje. Bergamo ditmaal. Een stad waar veel rensters zich thuis zullen voelen. ChorusLife, een voormalige industriële aangelegenheid die is omgekat tot hippe pleisterplaats, met een hotel, een winkelcentrum, concertzaal, spa en bedenk wat je maar kunt bedenken. Na het vertrek van het startpodium volgt er al snel een lang heen-en-weertje over de Via Filippo Corridoni, tot het tussenpunt bij de Via Tito Legrenzi.
Geheel vlak is de tijdrit niet, er zitten een paar hupsjes in, maar om nu te zeggen dat het heel lastig is… Ook niet. 71 hoogtemeters over dik 14 kilometer: goed te doen voor de echte beukers. Het heeft er alle schijn van dat de eerste roze trui op de Piazza Giacomo Matteotti klaarligt voor Marlen Reusser.
- Start:
- 11:40 ( Clusone)
- Finish:
- 14:22 ( Aprica)
Het is een klassieker in de Giro: een rit bestaande uit een hele tijd niets en dan een aankomst bergop. En wat voor één! Een vrij teleurstellende, zeker voor de echte klimliefhebbers. In de regio waar op de tweede dag wordt vertoefd zijn ontstellend veel mooie, brute klimmen te vinden. Er wordt gekozen om enkel de klim naar Aprica te fietsen, vaak een mosterd na de maaltijd-klim.
Het zorgt voor nog geen honderd kilometer koers. De tweede helft loopt wel continu op, maar het is wel van het terrein waarop rensters als Marianne Vos en Lorena Wiebes mogelijkerwijs ook nog winstkansen zullen zien, hoewel een eerste plaagstoot van een klassementsvrouw ook niet uit valt te sluiten. Vanuit Edolo is het zo’n 14 kilometer richting de finish in Aprica aan een gemiddeld klimpercentage van 3,5 procent. Alleen in de beginfase van de klim is het even echt lastig, daarna kabbelt het richting de finish.
De etappe doet qua profiel sterk denken aan die van een rit in 2019. Natuurlijk is het nooit één op één te vergelijken, maar de herinnering aan Piedicavallo staat velen in het geheugen gegrift. Misschien dat de plaats zelfs nog geen belletje doet rinkelen, maar de legendarische etappeoverwinning van Marianne Vos wel. En anders is het verplicht kijkvoer. Herhaalt zich eenzelfde soort scenario in Aprica?
- Start:
- 11:20 ( Vezza d'Oglio)
- Finish:
- 14:20 ( Trento)
Wél een klim van naam en faam in de derde etappe, zij het in de beginfase. De 1.883 meter hoge Passo del Tonale doet dienst als Cima Alfonsina Strada, wat betekent dat het hoogste punt van de Giro wordt bereikt na 17,5 kilometer klimmen vanuit het vertrek. Daarna gaat het zo’n zestig kilometer alleen maar naar beneden door de Val di Sole en vervolgens de Val di Non. Wat rest zijn 45 vlakke kilometers op de Adige-vlakte naar de finish in Trento.
De fraaie EK-stad van 2021 is het decor voor een vermoedelijke massasprint. Ditmaal geen finish op de Piazza del Duomo (zoals dat op het Europees kampioenschap wel het geval was), maar op de Via Antonio Rosmini, een weg die net iets meer geschikt moet zijn voor de vlotte vrouwen die naast elkaar om een felbegeerde ritzege strijden. In de laatste bocht op circa 350 meter van de meet ligt geen asfalt, maar is er gekozen voor kasseien in boogverband. Laten we vooral hopen dat het er niet al te glad bij ligt.
- Start:
- 10:15 ( Castello Tesino)
- Finish:
- 14:18 ( Valdobbiadene)
Er is echt al geklommen deze Giro, maar dag vier lijkt de eerste echte beslissende dag voor het klassement. Onderweg liggen er al drie klimmetjes, waarvan de akelig steile Muro di Ca’ del Poggio een gekend obstakel is. Maar het komt uiteindelijk aan op de slotklim die zich na 130,6 kilometer aandient. De 11,4 kilometer lange klim naar Pianezze vanuit Valdobbiadene loopt gemiddeld aan 7,2 procent omhoog, het maximale percentage gaat naar de 11 procent.
De bos- en haarspeldrijke klim is gelegen aan de rand van de Povlakte, wat inhoudt dat je op de open stukken nabij de top soms wel een uitzicht hebt tot aan Venetië. Dichterbij kun je je ook verlekkeren aan de proseccoheuvels rondom Conegliano en Valdobbiadene. Niet dat de rensters daarmee bezig zullen zijn. Het is strijden voor wat je waard bent op de zeer lastige beklimming, waar al wielerhistorie op is geschreven. Fabiana Luperini snelde op deze beklimming naar haar eerste van vijftien ritzeges. Pantanina legde er tevens een stevige fundering voor haar eerste van vijf eindoverwinningen.
- Start:
- 11:40 ( Mirano)
- Finish:
- 14:21 ( Monselice)
Garanties zijn er niet in het leven. Garanties dat het een sprinter gaat zijn die Catherina Marsal gaat opvolgen als winnares van een Giro-rit in Monselice, zijn er dus ook niet. Maar het moet wel raar lopen wil er een klimgeit met de zege aan de haal gaan. De verste uitlopers van de Euganische heuvels zorgen voor het leeuwendeel van de hoogtemeters, maar dat zijn er in de 120 kilometer lange rit dan ook nog geen 300. De hele dag vertoeft de Giro op de Povlakte. Dat betekent mogelijkerwijs oppassen voor waaiers. Het zal niet de eerste keer zijn dat de Giro op de vlakste wegen wordt verloren.
Na de start in Mirano gaat het al snel in de buurt van Venetië naar Monselice. Daar begint een omloop van 14,2 kilometer die twee keer wordt afgewerkt. In dat rondje vinden we de ‘klim’ naar Arquà Petrarca, de plaats waar de bekende dichter zijn laatste jaren doorbracht. Je krijgt op het klimmetje geen kans om een van zijn sonnetten voor te dragen, want daarvoor is de helling veel te kort. Tegen de tijd dat je toe bent aan de veertiende regel, ben je allang weer beneden. Ook in de laatste kilometers heb je weinig aan kennis van de ‘grondlegger van het humanisme en het toerisme’. Kijken naar het fraaie fort? Na de finish misschien. Alle aandacht is nodig in de laatste kilometer, met nog twee bochten.
- Start:
- 10:25 ( Bellaria)
- Finish:
- 14:18 ( Terre Roveresche)
Net als in 2024 brengt de Giro een bezoekje aan San Marino. Meer dan een bliksembezoekje is het ook nu niet, maar het ministaatje markeert wel weer het begin van de heuvelzone in de etappe. En die is nu nog langer dan een jaar eerder. Nu geen finish in Urbino, maar nog een stuk zuidelijker, in Orciano di Pesaro. Met 145,1 koerskilometers is dit een van de langste dagen in de Giro en het is dus ook allesbehalve vlak.
Toch lijkt het net als een jaar eerder misschien nog meer op een overgangsetappe. Weer iets voor Clara Emond? Helaas zit het deze Canadese, die op een prachtige wijze de rit naar Urbino won, allesbehalve mee in 2025. Maar er moeten meer avonturiers te porren zijn voor een dergelijke inspanning. Voor klassementsvrouwen is het overigens ook een dag om bang voor te zijn, want op dit parcours met zes klimmen en ruim 2.400 hoogtemeters hoeft er maar één de slopershamer te hanteren om er een slagveld van te maken.
- Start:
- 09:50 ( Fermignano)
- Finish:
- 14:10 ( Monte Nerone)
De zuidelijkste, langste, zwaarste en vermoedelijk doorslaggevende etappe: 150 kilometer, 3.610 hoogtemeters, finish op de pittige Monte Nerone. Bijna vijftien kilometer, 6,7% gemiddeld en een maximum van twaalf procent op een kilometer van de finish. Lekker dan. En ook daarvoor is het al zwaar. De Ca’ Marcuccio (6 km à 3,8%) en de klim naar de tussensprint in Acquapartita (8,3 km à 4,5%) dienen als ongecategoriseerde opwarmertjes.
Daarna wachten de klimmetjes naar Moria (2,5 km à 8,5%), de Passo la Croce (6,4 km km à 4,3%) La Forchetta (4,9 km à 5,6%) en het ongecategoriseerde klauterpartijtje van Secchiano naar Fosto (3,7 km à 6,1%). En daarmee is een lange gang om de Monte Nerone heen voltooid. Rest alleen nog de beklimming naar de top. ‘Alleen nog’.
Zodra je in Pian di Molino de Torrente Biscubio oversteekt, is er alleen voor afhakers nog een weg terug. 14800 meter lang gaat het in totaal bijna duizend meter de lucht in richting de RAI-zendmast op de top. Het eerste gedeelte van die beklimming valt nog mee. Rensters krijgen er zelfs twee stukjes vals plat voorgeschoteld. Maar daarna is het uit met de pret. Om aan 6,7% gemiddeld te komen, betekent dat de laatste acht kilometer aan 8,3% lopen. De finish ligt niet helemaal bij de zendmast, maar goed een kilometer eerder, nabij het gele kerkje. Iedereen die de klim al eens gedaan heeft, zal ‘m herkennen.
- Start:
- 10:40 ( Forli)
- Finish:
- 14:16 ( Imola (Autodromo Enzo e Dino Ferrari))
Iedere TV-regisseur die de laatste jaren een wielerwedstrijd heeft mogen regisseren zal er weke knieën van krijgen, net als menig casual wielervolger. Het WK van 2020 leverde een cinematografisch hoogstandje op. Anna van der Breggen alleen op de bergkam, koffiemolende naar de wereldtitel (haar tweede die week). Precies, dit beeld. We durven er gerust vergif op in te nemen dat we dit iconische beeld weer te zien krijgen, en anders zullen er vast kijkers zijn die de regisseur wat vergif willen laten innemen als dit niet gebeurt.
De startplaats van de slotrit is Forlì – bekend vanwege een van de meest iconische vrouwen uit de Italiaanse geschiedenis, Catherina Sforza. Maar de stad van de ’tijgerin’ laten we al snel achter ons om richting het WK-circuit van 2020 te trekken. Na 35,4 kilometer draaien de rensters dit bekende traject op, na de Cima Gallisterna volgt een eerste passage van de bergkam. Even later wordt ook de finishlijn op het Autodromo Enzo e Dino Ferrari overschreden. Daarna wacht nog driemaal het rondje van 28,2 kilometer, met daarin steeds de Mazzolano en de Cima Gallisterna. Wordt de Giro hier nog een laatste keer spannend?
Favorieten
Nog niet alle ploegen hebben hun selectie voor de Giro d’Italia Women geopenbaard. Het favorietendeel is gebaseerd op de voorlopige startlijst. Mocht dit nodig zijn, zullen wij op een later moment dit deel van de voorbeschouwing aanvullen en wijzigen.
Elisa Longo Borghini kon haar geluk niet op toen ze in L’Aquila achter zich keek en Lotte Kopecky zag ontploffen op weg naar de finishlijn. De wetenschap dat je na zoveel eerdere pogingen nu eindelijk de eindzege in de Giro in de tas hebt, dat alle opofferingen zich op deze manier terugbetalen… Naar dat gevoel zal ze ongetwijfeld weer op zoek zijn. En waarom zou het haar ook niet opnieuw kunnen lukken?
Maar de topfavoriet heet toch echt Marlen Reusser. Reusser 2.0 blijft zichzelf ontdekken als klassementsvrouw. Tijdens de Vuelta ging het al boven verwachting en tijdens de Ronde van Zwitserland wist ze Demi Vollering zelfs te verslaan. En als je haar kunt verslaan… Nee, ze moet niet gaan denken dat de eindzege al binnen is, maar ze zal zelf ook weten dat ze door iedereen als de grootste favoriet wordt gezien voor de laatste maglia rosa.
foto: Cor Vos
Er wordt van de Movistar-kopvrouw verwacht dat ze op de eerste dag al toeslaat in de tijdrit. Daarna kan ze de lijn doortrekken op de aankomsten bergop, waarop ze dit jaar ook de op een na beste ter wereld is. Een plus een is niet altijd twee, zeker niet in de koers, maar het is best waarschijnlijk dat Nicole Brändli (2003 en 2005) een opvolgster krijgt. Movistar gelooft ook duidelijk in de kansen van de Zwitserse, daar ze een sterke ploeg in steun krijgt, met Mareille Meijering die als meesterknecht zal moeten fungeren.
SD Worx-Protime start met twee mogelijke klassementsvrouwen. Lotte Kopecky start niet per se met klassementsambities, maar dat verhaal hebben we natuurlijk eerder gehoord. Vorig jaar. En we hebben gezien hoe dat uitpakte. Dit jaar gaat er natuurlijk niets boven de Tour de France Femmes, waar ze wil meedoen om de eindzege. Echter: een eindzege in de Giro moet je natuurlijk ook niet zomaar weggooien. “Wanneer we een goede uitgangspositie kunnen afdwingen, gaan we zo’n mooie kans niet laten liggen”, klinkt het uit de mond van Danny Stam. Zo opportunistisch moet je natuurlijk ook zijn.
Anna van der Breggen moet Kopecky bijstaan in de Tour. En tijdens de Giro kunnen ze vast aan elkaar wennen. Of worden daarin de rollen omgedraaid en gaat het voor Anna van der Breggen zijn? De Giro was in 2021 de laatste koers die ze op haar naam wist te schrijven, voordat ze de fiets voorlopig aan de haak hing. Als er iemand weet hoe je een Giro moet winnen, is het AvdB wel. Ze won ‘m al viermaal en met een nieuwe eindzege wordt ze mederecordhouder met Luperini. Attenzione, Pantanina!
foto: Cor Vos
Juliette Labous weet ook al dat ze over enkele weken in dienst van zal moeten rijden. Demi Vollering weet dat de Tour de France Femmes zich niet vanzelf wint, en dus is het voor haar maar wat goed om Juliette Labous in steun te hebben. Labous wil daar ook wel wat voor terugkrijgen natuurlijk en dus mag ze het in de Giro proberen beter te doen dan haar tweede plaats in 2023. In Italië heeft ze het rijk overigens niet alleen, want ook Évita Muzic staat aan het vertrek.
Wat is een ronde waard zonder Vollering en Niewiadoma? Een cynicus zou de etappekoers bij voorbaat al devalueren. Tegelijkertijd doe je dan de vrouwen die wel aan de start staan ernstig tekort. Want reken maar dat Antonia Niedermaier er ook een mooie show van wil maken. In tegenstelling tot veel rensters is niet meteen haar grote droom om ooit de Tour te winnen, maar is ze eerder verliefd op de Giro.
Op alleen liefde kom je er echter niet, want anders won iedereen wel grote rondes. Je moet toch vooral heel goed kunnen fietsen, voornamelijk bergop, maar ook tijdritcapaciteiten komen op de openingsdag best van pas. Ze lijkt nog niet meteen van het kaliber om de Giro daadwerkelijk al te kunnen winnen. Gelukkig is dit normaliter ook nog niet haar laatste kans: laten we vooral niet vergeten dat Niedermaier nog altijd maar 22 is. Maar misschien dat er aan de zijde van Cecilie Uttrup Ludwig – die ook weer op de weg terug lijkt – iets heel moois kan gebeuren…
Niedermaier op weg naar haar mooiste zege, een Giro-rit in 2023 – foto: Cor Vos
Een stuk meer ervaren is Ashleigh Moolman-Pasio, een van de mogelijke speerpunten van AG Insurance-Soudal. De Zuid-Afrikaanse blies al voor veel wedstrijden van de toren dat ze weer van die vervelende val in de Ronde van Catalonië van 2024 was hersteld, maar dat bleek toch altijd maar weer tegen te vallen. Nu wil ze er weer staan, maar lukt dat? Of moeten we eerder kijken naar klassementsvrouwen als Sarah Gigante en Urška Žigart? Ze zijn allebei hartstikke sterk, maar als klassementsrensters hebben ze ook zo hun beperkingen. Zodanig dat het lastig is om ze als Giro-winnaars te kunnen zien.
Bij Fenix-Deceuninck zien we Pauliena Rooijakkers – de nummer vier in 2024 – en Yara Kastelijn op de startlijst staan. Interessante namen. En sinds haar prestaties van een jaar eerder is het logisch dat velen naar Rooijakkers zullen kijken. Door omstandigheden is het echter nog geen topjaar voor haar, terwijl Yara Kastelijn zeker na een podiumplaats in de Ronde van Burgos (waarin ze bergop liet zien lang mee te kunnen met Marlen Reusser) vertrouwen heeft getankt dat ze mogelijk ook in de Giro voor een heel mooi klassement kan gaan.
Maar zo zijn er nog veel meer vrouwen. Denk aan een Usoa Ostolaza en Ane Santesteban van Laboral Kutxa-Fundacion Euskadi, Picnic PostNL-duo Marta Cavalli en Eleonora Ciabocco en Katrine Aalerud (Uno-X Mobility). Monica Trinca Colonel is ook echt een renster om niet al te ver weg te laten rijden. Shirin van Anrooij mag namens Lidl-Trek voor eigen kansen gaan. Natuurlijk is een combeback van zo’n ingrijpende blessure niet altijd gemakkelijk, maar haar keurige NK tijdrijden moet haar in ieder geval vertrouwen hebben gegeven. Een mogelijk klassement moet niet het hoofddoel zijn (laat vooral het goede gevoel maar primeren), maar als ze er dan toch is… Dai dai, Shirin!
Het is duidelijk: Met zoveel namen aan de start, kan het haast niet anders dan een mooie Giro worden. En dan hebben we zoveel namen nog niet eens genoemd. Barbara Malcotti (Human Powered Health) bijvoorbeeld, net als eventueel Petra Stiasny (Roland), Dilyxine Miermont (Ceratizit) en Kim Cadzow (geen druk, maar als de renster van EF Education-Oatly alle ellende achter zich kan laten, kan dat zeker leuk worden). En wie weet laten Lore De Schepper (niet alle druk op leggen, alles is mooi) of de Sammarinese seizoensopenbaring Valentina Venerucci ook mooie dingen zien?
Ook tijdens de Giro mag Kastelijn omhoog kijken – foto: Cor Vos
Sprinters
Nederlands kampioen Lorena Wiebes won in het verleden al drie etappes. Daar zouden er zomaar twee, misschien zelfs wel drie, bij kunnen komen. Dat geldt echter net zo goed voor Marianne Vos, met 32 zeges de absolute recordhouder ritoverwinningen in de Giro. Op papier zijn zij de belangrijkste gegadigden als het sprinten wordt, maar we onderschatten beter ook Chiara Consonni niet. De voorbije drie jaar pikte ze immers steeds een ritje mee en dat is gewoon al razend knap.
Marianne Vos en de Giro: het is een zeer gelukkig huwelijk – foto: Cor Vos
Razend rap zijn op een goede dag ook Georgia Baker (Liv AlUla Jayco), Megan Jastrab (Picnic PostNL), Anniina Ahtosalo (Uno-X Mobility), Mia Griffin, Sarah van Dam (Ceratizit) en Sara Fiorin (Ceratizit). Voor iedereen geldt: met Vos en Wiebes erbij moet je niet rekenen op de overwinning, maar ze zullen het ongetwijfeld wel proberen. Wie weet lukt het onverhoopt toch eens een keer…
Weer en TV
De Giro d’Italia Women is exclusief te bekijken via de kanalen van Eurosport en HBO Max. Online is het spektakel live te bekijken, ’s avonds zal de rit nog via Eurosport 1 worden uitgezonden. Zie ook onze tv-gids Wielrennen op TV.
Reacties zijn gesloten.