Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Visma | Lease a Bike na geslaagde Tour de France met huiswerk naar huis
Analyse Met zijn vierde Tour de France-zege heeft Tadej Pogacar de lat opnieuw hoger gelegd. Andermaal liet de Sloveen klimrecords sneuvelen. In de eerste de beste bergrit naar Hautacam wist hij de ronde al in de beslissende plooi te leggen. Vervolgens reed hij, tot groot geluk van zijn concurrentie, meer met zijn verstand dan op zijn emotie. Toch eindigen slechts twaalf renners binnen het uur van hem.
Dat Pogacar een fenomeen is, kunnen we na bijna iedere wedstrijd van de Sloveen concluderen. Niet alleen is hij veruit de beste wielrenner van deze generatie, maar de wereldkampioen is ook een coureur die het wielrennen naar een hoger niveau tilt.
In de slotrit op de spekgladde steentjes van Montmartre maakt hij opnieuw de koers en zorgt hij met Wout van Aert voor een fantastisch spektakel op de slotdag van de Tour de France. De schilderachtige heuvel aan de noordkant van Parijs, die tijdens de Belle Époque opleefde, kan symbool staan voor een gouden tijdperk van het wielrennen. Net als tijdens de olympische wegrit van Parijs 2024, is de klim naar de basiliek van de Sacre-Coeur pure promotie voor de sport. Dit is spektakel waarom mensen naar het wielrennen willen kijken. Dit zijn beelden waar sponsors hun naam aan willen verbinden.
Met alle respect voor het sprintersbal op de Champs Elysées, maar de passages over Montmartre hebben veel meer te bieden. Al was het een goede keuze van de organisatie om door de te verwachten regenval al op vijftig kilometer van de streep de stopwatch voor het klassement stil te zetten. Wat mij betreft mag echter onder goede weersomstandigheden tot op de finishlijn worden gestreden om de klassementen. Dat Montmartre een blijvertje is en dat Parijs het eindpunt van de Tour hoort te zijn, daar twijfelt nu toch niemand meer aan.
De wijze waarop Wout van Aert op Montmartre bij geletruidrager Pogacar weg reed was magistraal. De Belg kent al twee moeilijke jaren waarbij het realiseren van zijn verwachtingen en het bevestigen van zijn palmares als een molensteen om zijn nek leek te hangen. Met deze wervelende demonstratie rekent hij af met zijn eigen frustraties, maar ook met de twijfels van een groot deel van de buitenwereld.
Het was prachtig om te zien hoe hij op de Champs Elysées rechtstreeks in de armen van zijn teammanager Richard Plugge reed. Uitgerekend dé man die de drie rondjes om Montmartre hardop hekelde en openlijk bekritiseerde. Plugge zal Tour-directeur Christian Prudhomme nu kunnen zoenen dat ASO het gedurfd heeft om de klim van de Olympische Spelen in de laatste Tourrit te integreren.
De afgelopen Tour kreeg de ploeg van Plugge, Visma | Lease a Bike, de nodige kritiek. Zonder twijfel was het Nederlandse geel-zwart de sterkste ploeg in deze Tour, maar je bent zo goed als je kopman is. Dat hun kopman Jonas Vingegaard dit jaar niet opgewassen was tegen Pogacar, droeg het hele team tijdens deze Tour mee. Daarmee wil ik geen kritiek op Vingegaard uiten. De Deen realiseerde tijdens deze Tour ook betere cijfers dan de afgelopen jaren, maar hij stuit nu eenmaal op een superieure Pogacar. Een kampioen die eens in de zoveel decennia wordt geboren.
Foto: Cor Vos
Hoewel deze Tour een onemanshow van Pogacar was, mag de wielerwereld Visma | Lease a Bike danken voor de koerswijze en het niet willen opgeven van de strijd. Anders was het al heel snel saai geworden. De Nederlandse ploeg probeerde het vrijwel iedere etappe, al straalde de ploeg daarbij veel minder synergie uit dan in de afgelopen jaren. Daardoor leek het soms alsof er geen plan achter hun koerswijze was.
Het begon allemaal al bij Le Grand Départ in Lille waar een interview van Mevrouw Trine Vingegaard in de Deense krant Politiken de sfeer binnen de ploeg ondermijnde. Zij had kritiek op de strategie van het team waarbij andere renners van de ploeg ook voor eigen kansen mogen gaan wat ten koste kon gaan van de ondersteuning van haar man in de bergen. Dit was een rechtstreekse klap in het gezicht van Van Aert.
Toch sloot de ploeg snel de gelederen, maar het kon nooit zo’n dominant stempel op de koers drukken als in de afgelopen vijf jaar. Diverse renners haalden niet het niveau. Matteo Jorgenson was ziek tijdens de ronde, maar maakte tactisch ook een aantal vreemde keuzes. Sepp Kuss haalt sinds zijn eindzege in de Vuelta a España 2023 niet meer zijn beste niveau. Simon Yates wist prachtig de rit naar Le Mont Dore te winnen, maar had duidelijk nog de Giro d’Italia in zijn benen. En Van Aert heeft tot in Parijs naar zijn beste benen gezocht.
In alles zag je de afgelopen weken dat Visma | Lease a Bike worstelde met het ontbreken van een aantal sleutelfiguren. Niet alleen sportief directeur Merijn Zeeman heeft de ploeg verlaten. In de afgelopen twee jaar zijn ook de koerskapiteinen Robert Gesink en Jos van Emden, de voedingsdeskundigen Asker Jeukendrup en Martijn Redegeld, trainer Marc Lamberts, commercieel directeur Sander Kruis, PR- en persman Ard Bierens en diverse andere stafleden met een rijke historie bij het team opgestapt.
Foto: Cor Vos
Vooral het vertrek van Zeeman weegt zwaar. Hij was niet alleen de man die sportief de lijnen uitzette en de architect van ‘Het Plan’ was. Zeeman was ook, net als bijvoorbeeld Gesink, Kruis en Redegeld, een echte cultuurdrager binnen het team. En juist het bewaken van het dna, waarmee de ploeg vanaf 2016 de run naar de eerst plek in de UCI-ranking voor ploegen heeft ingezet, gaat heel belangrijk worden.
Het is verontrustend om te horen dat steeds meer personeelsleden stellen dat ze zich op de service course in Den Bosch iedere week aan nieuwe mensen binnen de organisatie moeten voorstellen. En daarbij valt het op dat er geregeld wordt gekozen voor krachten uit Oost-Europa. Maar ook het nieuwe transferbeleid, waarbij men vooral op zoek lijkt naar goedkope pareltjes, roept vraagtekens op.
De Italianen Filippo Fiorelli (30 jaar, VF Group Bardiani), Pietro Mattio (21, opleidingsploeg Visma | Lease a Bike) en Davide Piganzoli (23, Team Polti VisitMalta). De Fransman Bruno Armirail (31, Decathlon – AG2R La Mondiale), de Duitser Anton Schiffer (25, Bike Aid) en de Belg Timo Kielich (25, Alpecin – Deceuninck) zijn verrassende aankopen. Maar, ook in het aankoopbeleid is het uiterst belangrijk dat je je dna bewaakt.
Iedereen binnen en rond Visma | Lease a Bike zal in Parijs toosten op opnieuw een succesvolle Tour de France. Terecht, met twee ritzeges, het ploegenklassement én de tweede plaats in het klassement heeft de ploeg andermaal topprestaties gerealiseerd. Het is een ongekende reeks die de Nederlandse ploeg de afgelopen jaren in de grote rondes heeft neergezet. Toch hebben deze weken in Frankrijk ook aangetoond dat het belangrijk is dat intern goed wordt geëvalueerd hoe en met wie men binnen de organisatie deze lijn kan blijven continueren.
Plugge: "Zonder eindwinst is onze Tour niet geslaagd."
Vingegaard: "Ik ben beter dan ooit."
Dan kan je toch wel stellen dat de zeges van Van Aert en Yates maar een trootprijs(je) zijn.
Ik zie Vingegaard toch ook nog wel eens de Tour winnen in de toekomst. Maar het zou mooi zijn als hij ook eens een andere grote ronde wint. Wellicht als topfavoriet naar de Vuelta, als Pogi past.
Ik denk dat de knappe ritzege van Van Aert ook een flinke impact heeft op het gevoel waarmee ze de Tour afsluiten. Die boost aan het eind verandert veel. Het is geen super-Tour geweest, toch niet in vergelijking met wat ze de afgelopen jaren soms lieten zien. Maar als je het vergelijkt met veel andere ploegen, mogen ze natuurlijk tevreden zijn.
Alleen benaderde enkel Vingegaard over 3 weken zijn topniveau naar mijn gevoel. Op een indrukwekkende Campenaerts na in de knechtenrol hadden ze niet meer de collectieve dominantie van een tijd terug. Anderzijds: Giro-winst + 3 ritten, 2de in de Tour + 2 ritten en straks wellicht nog naar de Vuelta met Vingegaard... Dan ben je nog altijd de absolute top in het groterondewerk.
En de rest van de Oost Europeanen zijn ook niet minder mens dan de gemiddelde Nederlander.
Ik vind het een mooie cultuur die de ploeg uitdraagt. Samen winnen, ook al ben je misschien geen Nederlander.
Ik heb ook veel buitenlandse collegas. Zijn prima mensen eigenlijk. Daartussen voel ik me thuis, en ik hoop dat zij zich ook zo voelen.
“Hoewel deze Tour een onemanshow van Pogacar was, mag de wielerwereld Visma | Lease a Bike danken voor de koerswijze en het niet willen opgeven van de strijd. Anders was het al heel snel saai geworden. De Nederlandse ploeg probeerde het vrijwel iedere etappe.”
En zo is het, welke ploeg heeft het nog meer geprobeerd de afgelopen jaren? Geen een. We mogen trots zijn op deze Nederlandse formatie, anders was het helemaal een saaie bedoeling geweest de afgelopen 6 jaar.
Kortom een renner heeft een ploeg nodig en de ploeg heeft een renner nodig om beiden te presteren. Gelukkig zitten daar de deskundigen om de juiste keuzes te maken en niet “wij” achter een schermpje.
Dit soort "analyses" zijn vaak vooral op gevoel genomen.
Men heeft het vaak over dat Visma te veel op berg zit, en te weinig koerst.
maar een Pogacar heeft in 4 jaar tijd maar 10 wedstrijddagen meer dan Vingegaard. En dat terwijl Vingegaard er toch lang uit heeft gelegen.
En VDP heeft 55 overwinningen en van Aert 51. Dus ook dat ontloopt elkaar niet veel.
Uiteraard moet je het zelf nog kunnen, maar als het plan is om de topfavoriet af te matten gedurende de Tour, moet het bestoken ook ná de Madeleine op donderdag doorgaan. Het is logischer dat hij breekt op het einde van de 3e week i.p.v. eerder.
Verder niets dan lof voor de energie die TVL in deze Tour heeft gelegd.
De koers leeft te veel in variabelen om iets stabiels uit te bouwen. Zeker voor winst in de GR's.
Sponsors zijn te vaak bedrijven die, wanneer hun raad van bestuur het gehad heeft, zeggen dat het goed geweest is en de stekker eruit trekken. Nieuwe sponsors vinden blijkt voor heel wat ploegen een moeilijke opgave.
Budgetten moeten steeds groter, Sponsors kunnen dat niet leggen.
Renners komen bij een ploeg om een grote rol te spelen en vertrekken dan weer omdat een andere ploeg meer centen wil betalen. Daar staat de oorspronkelijke ploeg dan met zijn plannen en ambities.
Renners hebben hun kwaliteiten, en als je botst op een robotmens als Pogi dan mag je er al de tactieken tegen gooien die je wil, uiteindelijk is het de conditie van het moment en de mogelijkheden van de 'motor' op dat moment die een koers beslissen.
Wat kon VLAB nog doen? Als Vingo net onder Pogi staat kwa mogelijkheden, dan gaat dan niet plots veranderen door hem andere voeding te geven.
Beginnen met financiële gelijke wapens! Budgetplafond. Dank u sponsoren, maar elke ploeg mag max x budget gebruiken om mee te spelen. In België heb je zo koersspelletjes voor de fans waarbij een ploeg mag samengesteld worden met een bepaald budget. Dat zouden ze in de koers ook moeten doen. Is het fair dat Pogi 8 mil mag verdienen als je weet dat er ploegen zijn die met dat geld alles en iedereen moeten betalen? Pogi zal dat mogelijk wel waar zijn, maar het trekt toch de ogen open.
Trine had overigens groot gelijk in haar interview: niet iedereen reed voor Jonas. Wat heeft die Van Aert gedaan? Zelf aanvallen en als de weg opliep in de bus gaan zitten, daar waar hij voorheen ook lang meeging bergop. Alleen vandaag hebben we hem hard zien rijden deze Tour, maar niet om zijn kopman te helpen.
“De Nederlandse ploeg…”
“…de Nederlandse ploeg…”
Stop alsjeblieft…
Antipathiek vreemdelingenlegioen en blijkbaar dus niet alleen op de fiets, maar ook als er ondersteunend personeel moet worden aangetrokken. Ga op een Luxemburgse licentie of zoiets rijden; scheelt wellicht wat centjes.