Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Trentin is geen fan van gravelstroken in rittenkoersen: “Het voegt niets toe”
De organisatie van de Ronde van Valencia besloot afgelopen vrijdag een veeleisende gravelstrook op te nemen in het parcours, in de slotkilometers van de koninginnenrit naar Antenas del Maigmó. Matteo Trentin is geen fan, zo laat hij weten in gesprek met Cyclingnews. “Gravelstroken in etappekoersen, ik zie het niet graag.”
Er was de voorbije dagen veel te doen over de derde etappe van de Ronde van Valencia. De aankomst lag op Antenas del Maigmó, met vlak voor de top een gravelstrook. Remco Evenepoel verkende de slotklim en was duidelijk in zijn analyse, ook na afloop van de etappe. Ook Trentin is zeer uitgesproken en pleit voor verandering. “Ik denk dat we te ver gaan. We zijn op zoek naar overbodig spektakel. De slotklim was zo al zwaar genoeg.”
“De ondergrond bleek gewoon niet geschikt voor wegwielrennen. We hebben het hier over wielrennen op de weg, geen gravelracen. Als je daar wel fan van bent, prima, daar zijn bepaalde circuits voor. Ik denk niet dat het ook maar iets toevoegt aan de koers. De klim was zo al zwaar genoeg en de sterkste renner wint dan ook. Wat we wel te zien krijgen, zijn lekke banden. Akkoord, dat kan op elke ondergrond gebeuren, maar we hebben het hier over wegwielrennen.”
Jakob Fuglsang op de bewuste gravelstrook in de Ronde van Valencia – foto: Cor Vos
Kasseistroken
De Italiaan van UAE Emirates gaat nog een stap verder en vraagt zich af of er überhaupt wel kasseistroken moeten worden opgenomen in bijvoorbeeld het Tourparcours. “Het is zo al lastig genoeg en we hebben in het verleden gezien dat heel wat klassementsrenners tijd verloren op de kasseien. Er is een reden waarom we praten over ronderenners en klassiekerrenners. Je kunt die twee dingen niet combineren. Je krijgt valpartijen, dat zagen we een paar jaar geleden nog in de Tour.”
“Ik weet dus niet of het echt iets toevoegt, of dat het beter is om dan gewoon een eendagskoers te betwisten”, aldus Trentin. Er zijn echter uitzonderingen. “Strade Bianche is Strade Bianche. De wedstrijd staat te boek als een gravelwedstrijd en dat is ook de aantrekkingskracht. Bovendien zijn de Toscaanse gravelwegen uniek in vergelijking met andere onverharde wegen in Italië. Maar neem nu de onverharde stroken in Parijs-Tours… Het is geen traditie, waarom kies je voor iets wat nu in de mode is? Wat ga je dan doen als er een nieuwe rage is?”
Misschien vinden kijkers het ook wel leuk dat ze allemaal in een clown-pakje rijden en dat ze mekaar in de ravijn mogen duwen. Dan moet Trentin dat ook maar lekker doen want hij wordt er voor betaald.
“Je opmerking slaat kant noch wal.”
Hoezo? Opmerken dat iemand die bij de laatste 20-tal renners eindigt in een rit en vervolgens die rit bekritiseert, slaat volgens jou kant noch wal? Of Trentin nu een klassementsrenner dan wel een rittenkaper is, deze wedstrijd ruineerde duidelijk zijn ambitie. Net als Evenepoel lijkt Trentin te zijn wat men pleegt te noemen een slechte verliezer.
Je ziet toch vaak dat zo'n specifiek parcours, eenmaal opgenomen in een rittenkoers, de doorslag geeft. Een Tour met een Roubaix-etappe is zo'n voorbeeld. Dergelijke ritten richten een ravage aan in het klassement, waarna het steevast in de plooi valt. Zonde.
Ook wat kasseien betreft hoeft het voor mij niet zo nodig in een etappewedstrijd als de Tour. In het voorjaar zijn genoeg wedstrijden waar de kasseibonk uit de voeten kan.
In de Tour zullen het vanwege het hooggebergte toch andere mannen zijn die meedoen voor eindwinst. Dan is de enige rol van de kasseien dat je onnodig favorieten kan wegstrepen.
De kans op pech is ook groter en je wil toch liefst een faire strijd zien tussen de beste klassementsrijders.
Wedstrijden als Strade en Roubaix fantastisch, maar het hoeft wat mij betreft nu niet ineens overal aanwezig te zijn.
Ik geloof dat je de definitie van gravel niet helemaal begrijpt...
Die vergelijking gaat niet op. De volgende wel: de renners van de oude generatie moesten wel op onverharde stroken kunnen rijden, de nieuwe blijkbaar niet.
Jouw redenering volgend, wat is het volgende: voortaan alleen nog maar wedstrijden met een elektrische fiets?
Maar om ook even serieus te reageren: ik volg alleen maar jouw redenering "vroeger moesten ze dat kunnen, dus nu ook". Vroeger waren er geen geasfalteerde wegen, dus geen wonder dat ze het toen bij gravelbanen hielden. We zijn ondertussen met het wegwielrennen geëvolueerd naar een tijdperk waarin beter materiaal voor meer comfort en snelheid zorgt maar waar de nood aan het bewaken van de veiligheid en integriteit van de renners belangrijker is geworden (bloedpaspoort, valhelm, aanduiden van straatmeubilair,...).
In tijden waarin we het zo erg vinden dat renners omver worden gereden op training en het halve peloton tegen de grond gaat op een onveilig parcours begrijp ik heel goed dat er vanuit het peloton aan de alarmbel wordt getrokken als meer en meer wedstrijden de renners zien als circusdieren die de kunstjes moeten opvoeren die de organisatoren vragen.
Er zijn voldoende niches in de wielersport, er is echt geen nood om die tot in het absurde te gaan vermengen. Want natuurlijk is die ene sectie van 2km of die ene kasseistrook in de Tour geen onoverkomelijk probleem. Maar als je over 3 jaar nog wil opvallen als organisator geef je bonus-seconden voor de renner die het hoogst van grond komt op een vluchtheuvel, laat je de renners op een stukje singletrack rijden in het bos of laat je de twee eerste renners die over de eindstreep komen in een boksmatch beslissen wie van de twee wint.
OK. Na het lezen van jouw laatste reactie volg ik jouw gedachtengang.
Met name ‘het voegt niks toe’ is gewoon niet waar. Het voegt een heleboel toe en wielrennen is in essentie circus vermaak en geen kwestie hoe de coutreurs dit van de meet af aan idiote gedoe doorstaan. Waar de tijdrit, spurt, poef, en bergen al aan het plafond zit is de ondergrondpiste met uitstek waar de wielersport nog groeien kan.
Zoals Alfons hierboven opmerkt laat Cyclingnews ook anderen aan het woord en wordt er bevestigd dat het een bezorgdheid is die wel leeft in (een deel van) het peloton, zoals Evenepoel aangaf.
En als er twee uit de top-10 (Valverde, Ayuso) pech krijgen op 1 kilometertje onverhard, dan vind ik dat achteraf gezien niet meevallen.
Als ik volgende lees:
"Het was echt een mooie wedstrijd, een mooi parcours en nergens gevaarlijk onderweg. Dan is het een beetje jammer dat ze op het einde zo'n gravelstrook leggen. De etappe en slotklim waren lastig genoeg, we hadden zo'n strook niet nodig. Het deed me aan mountainbiken denken. We kennen allemaal de Strade Bianche, maar nu wil elke organisatie een gravelstrook leggen in zijn koers en dat was hier vandaag niet nodig. Als renners kunnen we er weinig aan veranderen. Maar ik kan je zeggen dat we het in het peloton een beetje moe zijn dat ze ons alsmaar vaker over smalle en gevaarlijke stroken sturen. Je kan niets winnen op zo'n strook, maar wel de koers verliezen door materiaalpech. Het is altijd een risico."
Dan begreep ik dat hij de strook van die rit zélf niet gevaarlijk noemde op vlak van valpartijen, maar wel gevaarlijk om lek te rijden. Mijn lezing was dat hij met 'smalle gevaarlijke stroken' refereerde naar andere parcoursen, waar er onverharde afdalingen in liggen. Wat uiteraard zijn specialiteit niet is... ;-)
Eigenlijke argument is dat ook een stukje gravelstrook een weg is, zij het onverhard. Beetje gezever van Trentin, want zolang was dat stukje niet. Beetje te vergelijken met planche de belles files. Hoor je ook niemand over klagen.
Ik vind het allemaal iets te geforceerd. Het klassieke verloop is te voorspelbaar, dus gooien we er maar een factor willekeur tussen omdat we eigenlijk niets beters weten te verzinnen. Beetje sensatiezucht gecombineerd met creatieve armoede, want alles en iedereen die dus eens iets extra wil toevoegen aan een koers komt met exact hetzelfde buitengewoon originele idee: "laten we eens een onverharde strook toevoegen, ongezien!"
En anders gebruiken ze maar wat van de reclameopbrengsten om hier en daar het laatste stukje zelf te asfalteren.
Het is wel echt een trend momenteel, tot nu toe vind ik het vaak erg leuk maar ik kan me voorstellen dat er een grens aan zit. Maar ja grenzen moeten we opzoeken he.