Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Tour 2025: Sterke Thymen Arensman botst in zware bergrit alleen op Simon Yates, gele trui voor Healy
Thymen Arensman is er op de Franse nationale feestdag net niet in geslaagd om de tiende etappe van de Tour de France 2025 te winnen. De Nederlander maakte in een rit door het Centraal Massief deel uit van een omvangrijke vlucht en moest na een spannende ontknoping alleen zijn meerdere erkennen in Simon Yates. Ben Healy zat ook mee in de ontsnapping en wist de gele trui over te nemen van Tadej Pogacar.
Normaal gesproken is de tweede maandag in de Tour de France standaard een rustdag, maar vandaag moesten de renners weer vol aan de bak. Dat heeft namelijk alles te maken met de Franse nationale feestdag: Quatorze Juilliet. De Fransen moeten dan ‘natuurlijk’ koers kunnen zien en het beloofde een prachtige koersmiddag te worden. Organisator ASO had immers een loodzwaar parcours in de Auvergne – dwars door het Centraal Massief – uitgetekend.
De rit telde 163 kilometer en meer dan 4.300 hoogtemeters, met zeven niet al te lange maar wel pittige beklimmingen met onder meer de Côte de Loubeyrat (4 km à 6,3%), Chanat-la-Moutyre (2,2 kilometer à 6%), Côte de la Baraque (5,5 kilometer à 7,2%), Côte de Berzet (3,4 kilometer à 7,4%) en een lastige tweetrapsraket in de finale: de Col de la Croix Saint Robert (5,1 kilometer à 6,3%) en de slotklim van de lastige Puy de Sancy (3,3 kilometer à 8%).
- Start:
- 13:10 ( Ennezat)
- Finish:
- 17:25 ( Le Mont-Dore Puy de Sancy)
Ziedende openingsfase, peloton dunt al stevig uit
De klassementsrenners moesten op hun hoede zijn, maar het was ook zeker een dag voor aanvallers. Er werd dan ook volop gedemarreerd van bij de start. Een van de eerste aanvallers van de dag was, niet voor het eerst in deze ronde, Victor Campenaerts. De Belg kreeg echter geen ruimte van het peloton, maar dit bleek nog maar het begin van een ziedende openingsfase, waarin er slag om slinger werd gedemarreerd.
Steff Cras maakte deel uit van de vlucht – foto: Cor Vos
Waar de betere klimmers zich probeerden los te weken op de Côte de Loubeyrat, stond de deur achteraan wagenwijd open. De sprinters moesten één voor één afhaken, net als de helden van de rit naar Châteauroux – Jonas Rickaert en Mathieu van der Poel – maar het ging ook te snel voor erkende klimmers als Pavel Sivakov (toch een van de belangrijkste klimknechten van Pogacar), Emanuel Buchmann en Geraint Thomas.
Zeer sterke vlucht met Arensman en twee Visma-renners
In de spits van de koers zagen we inmiddels de totstandkoming van een zeer omvangrijke vlucht, met daarin heel wat sterke klimmers annex rittenkapers. Deze groep kreeg niet zomaar de ruimte van de mannen van Pogacar, maar reed toch een tweetal minuten weg. Met Campenaerts en Simon Yates zaten er twee renners van Visma | Lease a Bike van voren, net als ritwinnaar Ben Healy, Ben O’Connor, Ilan Van Wilder, Quinn Simmons, Julian Alaphilippe, Luke Plapp, Michael Storer en Thymen Arensman.
Kopgroep (29 renners)
Quinn Simmons, 
Aurélien Paret-Peintre, 
Alexey Lutsenko, 
Harry Sweeny, 
Joe Blackmore, Steff Cras, 
Simone Velasco, 
Michael Woods, 
Thymen Arensman, 
Ben Healy, Valentin Paret-Peintre, Luke Plapp, Ben O’Connor, 
Raúl García Pierna, 
Mauro Schmid, 
Ilan Van Wilder, Alex Baudin, Victor Campenaerts, Clément Champoussin, Iván Romeo, 
Anders Johannessen, Simon Yates, Julian Alaphilippe, Quentin Pacher, Lenny Martinez, Neilson Powless, Bruno Armirail, Michael Storer, Pablo Castrillo
Kreeg deze kopgroep een vrijgeleide op weg naar de finish? Daar zag het lange tijd niet naar uit. Onder aanvoering van Nils Politt hield het peloton de vluchters namelijk binnen schootafstand, waardoor de klassementsrenners ook nog uitzicht hadden op de overwinning. O’Connor rook het gevaar en gooide al op de Côte de la Charade (5,1 kilometer à 7,4%) – op ruim honderd kilometer van de streep – zijn kaarten op tafel.
Remco Evenepoel in opperste concentratie – foto: Cor Vos
De Australiër – die met klassementsambities was begonnen aan de Tour, maar na een frustrerende week zijn doelen moet bijstellen – kreeg nog voor de top gezelschap van tegenaanvallers Healy, Simmons, Martinez, Arensman, Woods, Paret-Peintre, Yates en Campenaerts. De demarrage van O’Connor werd dus al snel in de kiem gesmoord, maar zorgde wel voor een eerste serieuze schifting in de kopgroep. Na de Côte de Berzet (3,4 kilometer à 7,4%) kwamen er nog negentien vluchters in aanmerking voor de dagzege.
Eerste schifting, stilte voor de storm
Voor renners als Alaphilippe, Powless en Cras lag het tempo al te hoog, terwijl Van Wilder zich liet uitzakken om kopman Evenepoel in het flink uitgedunde peloton van dienst te zijn. De achterstand van dit peloton was inmiddels opgelopen tot vijf minuten, waardoor Healy virtueel in het geel reed. Voor de start bedroeg zijn achterstand op leider Pogacar immers 3:55, al kon er in de bijzonder zware finale nog veel gebeuren, in de kop van de koers én de groep met klassementsrenners.
Het was lang vergeefs wachten op vuurwerk, maar op de Col de la Croix-Morand (3,4 kilometer à 5,8%) zagen we dan toch de eerste serieuze speldenprikken van Campenaerts en Healy. Dit bleken niet meer dan losse flodders, maar de finale was wel geopend. In de kilometers tussen de Col de la Croix-Morand en de Col de la Croix Saint Robert zagen we meerdere uitvalspogingen, maar de aanval van Simmons zag er even veelbelovend uit.
foto: Cor Vos
Kopgroep spat uiteen, Visma neemt koers in handen
De Amerikaanse kampioen plaatst een serieuze versnelling op een ongecategoriseerde helling en sloeg een kleine bres op zijn achtervolgers. Healy weigerde echter te plooien en reed toch weer richting het achterwiel van Simmons, met zijn spoor Arensman, Yates, Storer en O’Connor. Campenaerts kreeg het opnieuw lastig en ook Martinez betaalde de tol voor zijn inspanningen om de bergtrui te veroveren.
Niet alleen in de kopgroep werd het kaf van het koren gescheiden, ook in de groep der favorieten was het alle hens aan dek. Visma | Lease a Bike nam de koers resoluut in handen, met wegbereiders Tiesj Benoot en Sepp Kuss, waarna het aan Matteo Jorgenson was om de koers open te breken. De Amerikaan werd echter meteen geschaduwd door een attente Pogacar, maar Jorgenson liet het er niet bij zitten. Hij trok niet veel later nogmaals in het offensief, dit keer met ploegmaat Kuss, maar deze poging bleek ook geen lang leven beschoren.
Strijd op twee fronten
De zes overgebleven vluchters – die het mochten gaan uitmaken voor de ritoverwinning – reden intussen in gestrekte draf naar de voet van de Col de la Croix Saint Robert (5,1 kilometer à 6,3%). Met dank aan Healy, die het leeuwendeel van het kopwerk voor zijn rekening nam, in de wetenschap dat de gele trui voor het ‘oprapen’ lag. Dan was het voor de Ier wel zaak om het peloton op achterstand te houden, wat met de zware finale nog voor de boeg geen sinecure was.
Marc Soler op kop van de favorietengroep – foto: Cor Vos
Met zijn lange kopbeurten leek Healy zijn kansen op ritwinst te hypothekeren, maar daar had de ritwinnaar van Vire-Normandie maling aan. Wie ook kon fluiten naar de zege was Simmons, want de Amerikaan kwam zichzelf tegen op de flanken van de Col de la Croix Saint Robert. Healy, Arensman, O’Connor, Storer en Yates bleken wel nog aan elkaar gewaagd en dus moest de beslissing vallen op de laatste klim van de dag.
Tweestrijd tussen Yates en Arensman
De zuinig koersende Yates voelde aan de voet van de drie kilometer lange slotklim zijn moment gekomen en besloot zijn duivels te ontbinden, maar O’Connor en een sterke Arensman weigerden te plooien. De versnelling van Yates bleek wel de doodsteek voor Storer en de moegestreden Healy. Yates ging niet veel later nogmaals op de pedalen staan en wist hiermee O’Connor te kraken. Arensman had echter nog wel iets in de tank en hield de Brit in het vizier, al kreeg hij het laatste gaatje maar niet gedicht.
De Nederlander bleek echter taai, zeer taai, en leek in de laatste kilometer toch weer wat te naderen. Beide renners gingen tot het uiterste in deze razendspannende ontknoping, maar het was toch Yates die aan het langste eind wist te trekken. Arensman moest zo genoegen nemen met de tweede plaats. De beresterke Healy eindigde nog als derde en wist genoeg tijd te pakken op Pogacar, waardoor de Ier nu aan de leiding staat in het algemeen klassement.
Tadej Pogacar trekt door op de slotklim – foto: Cor Vos
Strijd tussen klassementsrenners
En de favorieten? Visma | Lease a Bike trok op de Col de la Croix Saint Robert nog maar eens fel van leer. Na een moordend tempo van Kuss zagen we vlak voor de top een zoveelste versnelling van Jorgenson. Pogacar, Vingegaard, Evenepoel, Florian Lipowitz en Primoz Roglic konden volgen, voor de Franse rondehoop Kévin Vauquelin en Enric Mas ging het te rap. Deze geloste renners konden vlak voor de slotklim nog even aansluiten, maar dit was uitstel van sportieve executie.
Al hielden de klassementsrenners hun kruit aanvankelijk droog, maar Remco Evenepoel wilde toch nog de knuppel in het hoenderhok gooien. De Belg werd echter gecounterd door Pogacar, die met zijn versnelling Vingegaard tot het uiterste wist te dwingen, maar de Deen beet op de tanden en was mee. Pogacar zag dit ook gebeuren en hield vervolgens de benen stil. Een tweede aanval van de Sloveen bleef uit en ook Vingegaard gaf geen krimp, waardoor de groep met Evenepoel en Roglic slechts enkele seconden verloor aan de finish.
Ben Healy kleurt geel – foto: Cor Vos
RIT 
JONGEREN 
BERG 
PNT 
C 
AK 
In de RIDE Magazine Zomergids 2025 (€12,50) lees je een uitgebreid interview met wereldkampioen Tadej Pogačar. De Sloveen kwam spontaan naar de Alpecin Barbershop voor een knipbeurt en dat draaide uit op een interessant interview. Pogačar praat over het pakken van KOM's en het nastreven van nieuwe doelen. Bestel jouw exemplaar van het zomernummer 2025 van RIDE Magazine hier!!
Reacties zijn gesloten.